Από κει που έναν άνθρωπο θες να τον βλέπεις κάθε μέρα, θες να του μιλάς κάθε μέρα, θες να είναι στη ζωή σου κάθε μέρα, να φτάνεις στο σημείο να μη θες να τον δεις ούτε καν τυχαία. Και όταν δε θες να τον δεις, τσουπ μπροστά σου. Πως γίνεται να αλλάζουν τόσο τα συναισθήματα μας τόσο πολύ σε μικρό χρονικό διάστημα; ή μήπως αλλάζουν οι άνθρωποι; ή απλά ανακαλύπτουμε πτυχές των ανθρώπων, που δε γνωρίζαμε μέχρι εκείνη τη στιγμή;