ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω δύο καλούς φίλους με τους οποίους κάνω παρέα. Είμασταν όλοι μέλη μίας παλιάς παρέας 10+ ετών η οποία διαλύθηκε όταν τελειώσαμε το πανεπιστήμιο και οι μισοί μετακόμισαν μόνιμα στο εξωτερικό και οι άλλοι λίγο πολύ με τις δουλειές δεν είχαν χρόνο-διάθεση-ενέργεια να διατηρήσουν την φλόγα. Με αυτούς τους δύο είμασταν οι "λιγότερο" φίλοι αν μπορώ να το πω έτσι, (όχι ότι δεν τους εκτιμώ σαν ανθρώπους απλά δεν ταιριάζουμε όσο ταίριαζα με τους υπόλοιπους της παλιάς παρέα) και όταν βγαίνουμε συζητάμε θέματα γενικής φύσης (νέα επικαιρότητας πχ) και όχι τόσο συγκεκριμένα καθώς διαφέρουν οι απόψεις μας. Πρόσφατα ζήτησα την άποψή τους (μιας και δεν έχω άλλους φίλους) για μία κοπέλα που γνώρισα από ιστοσελίδα γνωριμιών και μιλάμε μερικές μέρες. Τους είπα μερικά πράματα για αυτήν και τους έδειξα 2-3 φωτογραφίες της και μου είπαν πως δεν τους άρεσε ιδιαίτερα. Δεν λογαριάζω την άποψή τους αλλά μου έκανε εντύπωση πόσο απόλυτοι ήταν σε αυτό. Η κοπέλα εντωμεταξύ έχει εμφάνιση μοντέλου, είμαι απόλυτα σίγουρος πως αν την έδειχνα σε 100 τυχαία άτομα στον δρόμο, τουλάχιστον στους 95 θα άρεσε και μάλιστα αρκετά. Και οι δύο είναι εργένηδες (ο τύπος του εργένη που δεν θέλει σχέση αλλά μόνο καλοπέραση) και έχω την υποψία πως το είπαν έτσι να με πειράξουν λίγο. Είναι δυνατόν να υπάρχει ζήλια στην φιλία;

Είμαι 28 χρόνων και μένω στο σπίτι της κοπέλας μου όπου μένουν και οι γονείς της εδω. Οι λόγοι που μένω μαζί της στο σπίτι της είναι πολλοί αλλά θα αναφέρω μερικούς. Πριν 2 χρόνια περίπου άρχισε να έχει αραίωση στα μαλλιά της και ξεκίνησε να πέφτει πάρα πολύ η αυτοπεποίθηση της και αυτοεκτίμηση της. Εγώ ήθελα και θέλω να είναι πάντα καλά και χαρούμενη και αποφάσισα να μείνω μαζί της μέχρι να γίνει καλύτερα όμως δεν περίμενα αυτό να πάρει 2 και παραπάνω χρόνια σχεδόν μέχρι τώρα. Επίσης παράλληλα ένα άλλο θέμα που έχει εκείνη είναι με το οικονομικό. Είναι 27 χρόνων εκείνη και δεν έχει δουλέψει ποτέ της κανονικά, μόνο 6 μήνες όταν έκανε την πρακτική της. Οι δικοί μου οι γονείς δεν την θέλουν γιατί μου λένε ότι με κρατάει πίσω στην ζωή μου αλλά εγώ δεν το βλέπω αυτό γιατί νιώθω καλά όταν είμαι μαζί της. Και τώρα εκείνη τα τελευταία 2 χρόνια που μένω σπίτι της θέλει να ζητάω και εγώ από τους γονείς μου να μας αγοράζουν μερικά τρόφιμα γιατί λέει ότι οι δικοί της τα πληρώνουν όλα και ότι οι δικοί μου δεν φαίνονται πουθενά και με το να μας περνούν και οι δικοί μου πράγματα θα νιώθει την αγάπη τους. Και εγώ επειδή δεν θέλω να ζητάω τίποτα από τους γονείς μου της έλεγα ψέματα ότι μας περνάνε πράγματα ενώ πραγματικά τα έπερνα εγώ. Τον τελευταίο μήνα της είπα για όλα αυτά τα ψέματα που της έλεγα και εννοείται και έχει νευριάσει πολύ. Και θέλω να σας ρωτήσω τι νομίζετε για όλα αυτά....αν τελικά όντως πρέπει να ζητάω για τρόφιμα και χρήματα από τους γονείς μου?

Εδώ ήθελα να γράψω ότι είχα βγει με έναν πριν 7 χρόνια, δεν μου ταίριαξε σαν χαρακτήρας και έτσι τον χωρισα. Συνολικά αντε να βγαίναμε 2 εβδομαδες ίσως και λιγότερο. Από τότε ποτέ δεν κρατήσαμε επαφή. Μόνο μία φορά με είχε πάρει αφού τον χώρισα τύπου να ξαναπροσπαθησουμε και του είπα όχι. Το ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΕΙ: Μετά από 7 χρόνια λοιπόν με παίρνει ένα τηλέφωνο και με ρώτησε τι κάνω. Είχα διαγράψει τον αριθμό του και δεν κατάλαβα ποιος ήταν οπότε το έκλεισα. Μου φάνηκε πολύ κουλή η κλήση οπότε το έψαξα και κατάλαβα ποιος ήταν μάλιστα είδα ότι πλέον είναι παντρεμένος με ένα μωρό ενός χρόνου. Εδώ έρχεται η αηδία λοιπόν. Ήθελα να μοιραστώ με κάποιον αυτή την αηδία που αισθάνομαι και το ποσό άρρωστοι είναι ορισμένοι. Δεν μπορεί να παντρευεσαι ,να κάνεις παιδιά και ταυτόχρονα να ψάχνεις ν πηδηξεις. Χρειάζεσαι κάποια ιατρική βοήθεια. Καταστρέφουν ζωές αυτοί που παντρεύονται και πραγματικά δεν αγαπάνε. Θα καταστρέψει και την γυναίκα του και το παιδί του , το οποιο δεν φταίει σε τίποτα. Να ένα παράδειγμα πατέρα προς αποφυγήν. Καταλαβαίνω ότι κάποιοι έκαναν το λάθος της απιστίας και το μετάνιωσαν και ζήτησαν συγνώμη. Προφανώς δεν βράζουν όλοι στο ίδιο καζάνι και δεν είναι όλοι ίδιοι. Όμως θεωρώ πολύ νωρίς να έχει παντρευτεί κάποιος και να ψαχνει να πηδηξει. Επίσης το ότι ψάχνει να πηδηξει και να εκμεταλλευτει μια δεύτερη γυναίκα, ενω ειναι ηδη παντρεμενος, είναι από μόνο του πάρα πολύ άσχημο. Επίσης ήταν αρκετά προσβλητικό για εμένα, που έχει να μου μιλήσει 7 χρόνια και με καλεσε για ένα πηδημα. Εσείς τι θα κάνατε στη θέση μου?

Παράλογος φόβος μετακόμισης απο το πατρικό και έναρξης ενήλικης ζωής πολύ καθυστερημένα,στα μετά τα τριάντα, γιατι ναι είμαι άνεργ@ μια ζωή και πλεον φοβαμαι την εργασιακή απόρριψη.Οταν έψαχνα δουλειά πιο νέ@, όλο με απέρριπταν. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω ήταν το καθημερινό μου ψάξιμο για δουλειά. Ε τώρα δεν θέλω ΕΓΩ να βρω δουλειά (στην ελλάδα).Sorry. Δεν ξέρω πώς να βγω απο ολο αυτό και να κανω την επιλογή που θα κάνει τη διαφορά. Τα ερωτικά ανύπαρκτα. Αν είχα έστω μια αγκαλιά ίσως έβλεπα πιο αισιοδοξα την ζωή μου και την έπαιρνα στα χέρια μου και ισως ετσι θα ειχα το κουράγιο να αντιμετωπίσω την αβεβαιότητα και τις απανωτές απορρίψεις. Ειμαι παγιδεμέν@ σε μια πραγματικότητα που δεν επέλεξα άμεσα και πρέπει να αφησω επιτέλους τους γονείς μου γιατί νιώθω σαν ζώο σε αιχμαλωσία μεσα εδώ και ειναι πολύ απάνθρωπο αυτό που ζω καθημερινά μαζί τους και που χαραμίζονται τα νιάτα μου έτσι. Θα μου πείτε, ε καλά γιατί δεν φεύγεις. Το θέμα ειναι οτι δεν πάω πουθενά γιατι δεν έχω πού να πάω. Τρομάζω οταν σκέφτομαι το μέλλον μου και βλέπω μια μαύρη άβυσσο μπροστά μου έτοιμη να με ρουφηξει. Και αν μεινω άστεγ@ γιατι δεν θα τα καταφέρω να βρω εργασία? Ειναι τρομακτικό πολύ. Μα αυτο που με παραλύει ειναι η παραίτησή μου.Δεν εχω το κουράγιο να ψάξω πολύ και να επιμείνω για δουλειά γιατί εχω κοινωνικη φοβία. Θα προτιμήσω να μείνω έτσι. Είναι τοσο τρομερό να εισαι άστεγος;; Πως να σταματήσω να φοβάμαι την αβεβαίτητα και απλως να τα μαζέψω και να φύγω απο εδω μέσα γιαιτί αυτο επειγει αυτη τη στιγμή και να πάω στο εξωτερικό για κανένα τρίμηνο μηπως αλλάξει τη ζωή μου;;

Ειμαι με ενα παιδι εδω και 3 μηνες. Ενθουσιασμενος μαζι μου ολα οκ στο μεταξυ μας .Μοναχα σε ενα τα χαλαμε πολυ. Θεωρω οτι ειναι η τσιγκουνια του. Ποτε δεν ημουν ανθρωπος να εκμεταλλευτω καταστασεις και ισα ισα οταν εβλεπα κινησεις απο τον ανθρωπο που ημουν μαζι τις ανταπεδιδα με το παραπανω. Αλλα εδω αυτο το τριμηνο τα εχουμε ολα στη μεση.ΟΛΑ ΟΜΩΣ. Οπου και να παμε οτι και να κανουμε .Ειχε φαγωθει οτι θα με παει 3μερο ,δεν με αφησε να πληρωσω κατι ,αλλα ολο ελεγε για τα εξοδα που τρεχουν και ζοριζεται και με εκανε να νιωσω και ασχημα και εδωσα 70 ευρω σαν συμμετοχη κι εγω . Καθε φορα που θα πει κατι που θελει να κανει θα πει ποσο τον ζοριζουν τα εξοδα(παιρνει χιλιαρικα να σημειωσω) κι εγω ενα μισθο της ταξεως των 700 ευρω,αλλα ποτε δεν κλαιγομαι . Εχω ξενερωσει τοσο ασχημα,ειπα να δωσω χρονο αλλα ολη αυτη η γκρινια για το χρημα με εχει κανει να τον βλεπω απωθητικο.

Φίλες και φίλοι , έγινε κι ένα σπουδαίο βήμα για τα ομόφυλα ζευγάρια επιτέλους. Και πριν γίνει αυτό , έζησα σε μια άλλη χώρα του εξωτερικού με περισσότερα δικαιώματα για τους λοατκι+ ανθρώπους , έτσι , για να νιώσω πως είναι. Γύρισα πριν γίνει αυτή η σπουδαία αλλαγή! Για καλή μου έκπληξη , η αρχή αρκετών αλλαγών :D νιώθω υπέροχα , πραγματικά :')

Σκέφτομαι ότι τον άλλο μήνα γίνομαι 24 και δεν έχω κάνει ποτέ μου σοβαρή σχέση...μόνο 2-3 μήνες ήμουν με άνδρες ενώ ζητάω κάτι σταθερό και μονιμο. Και όσο το ζητάω τόσο προσελκυω ανισορροπίες και ασταθείς καταστάσεις που απεχθάνομαι!!! Είμαι κοντά δυόμιση χρόνια μόνη μου χωρίς κάποιον άνθρωπο και νιώθω απαίσια. Θέλω επιτέλους να ζευγαρωθω, να συγκατοικησω να ζησω έναν αμοιβαίο έρωτα με πάθος και πάρα πολύ έρωτα!!! Επίσης θέλω και να κάνω οικογένεια σιγά σιγά αλλά πώς θα κάνω όταν δεν έχω καν σχέση; Δε θέλω να φτάσω 30 χρόνων και να είμαι μονη μου

Δεν με αγαπάει πια.Εκανα ότι μπορούσα στα πλαίσια που μου άφησε.Δε θα της στείλω ούτε θα την πάρω ποτέ ξανά τηλέφωνο.Αν ήξερε πόσο την αγαπάω δε θα χωρίζαμε ποτέ.Δεν θα καταλάβει πως είναι , νομίζει ότι είναι συμπαντική δικαιοσύνη και ότι είμαι πολύ λίγος γ αυτήν .Λογικά κάτι άλλο θα υπάρχει στη ζωή της που θα γυαλίζει σε σχέση με μένα .Το πήρα απόφαση πια ότι δεν υπάρχει ελπίδα για το μεταξύ μας .Το άφησε να λιμοκτονεί και τώρα πεθαίνει.Θα έδινα τα πάντα για αυτήν , λυπάμαι τόσο πολύ που είναι νάρκισσος .Έχει βαφτίσει εμένα έτσι ενώ δε βλέπει πως έχει γίνει .Εύχομαι να είναι καλά και με όποιον ασχολείται να την προσέχει.Μακαρι να μπορούσα να ζήσω ξανα μια νύχτα αγκαλιά μαζί της στο παιδικό μου δωμάτιο ή μια μέρα που γελάγαμε μαζί στο τότε σπίτι μας .Κρίμα για μένα που σε αγάπησα γιατί να σε ξεαγαπησω δε μπορώ όσο και να περνάει ο καιρός γατούλα.

Την σκέφτομαι συχνά τελευταία. Έχουμε 2 χρόνια που χωρίσαμε και τα είχαμε περίπου 1μιση χρόνο. Ήταν η πρώτη σχέση στην οποία ένιωσα αυτό το κάτι, σαν να βρήκα τον άνθρωπό μου. Χωρίσαμε και από τότε δεν βρήκα κάποια να την ξεπεράσω..

Γι' άλλους τα σ/κ είναι όνειρο. Εμένα πια έχουν γίνει εφιάλτης. Όλη μέρα σπίτι, μην έχοντας όρεξη να κάνω τίποτα. Δεν έχω καθόλου φίλες και φίλους, όσο παράξενο και αν φαντάζει αυτό. Στα 30 μου περίμενα να βγαίνω για ένα ποτό το Σάββατο, ένα κυριακάτικο καφεδάκι με φίλες ή και κάποιο ταίρι. Εγώ μένω με τους γονείς μου μέσα... Δεν θέλω συμβουλές, έτσι κι αλλιώς και μόνη μου τόλμησα να βγω το καλοκαίρι και γυρνούσα σπίτι σε ακόμα πιο κενή ψυχολογική κατάσταση, καμία σχέση με τις χαζομάρες του ίντερνετ ότι βγαίνεις έξω μόνος / η και γίνεται πιο όμορφη η καθημερινότητά σου. Να μην αναφέρω ότι ως κοπέλα έχει γίνει πια και επικίνδυνο με αυτά που ακούω. Και σε μαθήματα χορού δοκίμασα να πάω και κανείς δεν έχει όρεξη να γνωρίσει άνθρωπο, πήγαινα κι έφευγα. Ώρες ώρες λέω πραγματικά για ποιον λόγο ζω ή για να το γράψω πιο σωστά υπάρχω. Σας ευχαριστώ που διαβάσατε την μαυρίλα μου αλλά έτσι νιώθω πια, παραίτηση και ξερό ψωμί.