ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Να αποφεύγεις αυτά που δε σου αρέσουν.

Ναι, την οικογένειά σου. Ώρα για μη δακρύβρεχτο (και χωρίς Βίσση) αποχαιρετισμό.

Έχει αδυναμία στην αδερφή σου και δυστυχώς συμβαίνει συχνά έχω κι εγώ παράδειγμα στον περίγυρο μου. Δεν καταλαβαίνουν όταν το κάνουν και σχετίζεται με τον χαρακτήρα του παιδιού. Θα μου βγει σεντονι τώρα αλλά θα σου πω τι έχω παρατηρήσει. Οταν υπαρχουν παιδια ιδιου φυλου συνηθως το πιο πραο και πιο υπακουο γίνεται το αγαπημένο της οικογένειας. Ως συνέπεια το άλλο που βλέπει την διαφορετική αντιμετώπιση θυμώνει πρώτα με τους γονείς του και ύστερα με τον/την αδερφή του και ταυτοχρονα νιώθει αδικημένο και παραμελημένο διότι στο πρώτο συγχωρουνται όλα ενώ σε εκεινον/η τίποτα. Εάν υπάρχουν παιδιά διαφορετικού φύλου τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα. Η μαμά έχει αδυναμία πάντα στο αγόρι (ο μετέπειτα μαμακιας )και το κορίτσι μεγαλώνει με αυτήν την νοοτροπία του οιδοιποδειου που είμαι σίγουρη ότι το έχω γράψει λάθος και δεν την ενοχλεί γιατί έτσι συμβαίνει οποτε όλα καλά. Τώρα εσύ δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα πέρα από υπομονή μέχρι να φτιάξουν τα οικονομικά σας και να φύγεις. Απλά προσπάθησε να μην περνάς πολλές ώρες μαζί της μέσα στην μέρα.

Όταν η αγάπη -της μάνας ή και οποιουδήποτε- δεν είναι αληθινή, δε μιλάμε πλέον για αγάπη. Από αυτά που γράφεις, βγαίνει ότι η μητέρα σου έχει κάποια ιδιαίτερη αδυναμία στην αδερφή σου σε σχέση με εσένα, χωρίς όμως να το συνειδητοποιεί. Από την άλλη, ίσως και εσύ να έχεις κάποιου είδους βαθύτερου ανταγωνισμού με την αδερφή σου που δεν τον έχεις συνειδητοποιήσει.
Είναι κακό όταν ο γονέας δείχνει από την αρχή φανερή προτίμηση σε ένα από τα δύο παιδιά. Αυτό που δεν θεωρώ πιθανό, είναι μία μητέρα να αγαπά το ένα παιδί ενώ το άλλο όχι, παρά τις "κατσάδες" που του ρίχνει. Το ότι θέλει να ξέρει πάντα πού πας, το βρίσκω κάπου φυσιολογικό · μητέρα σου είναι, μαζί μένετε. Το ότι επεμβαίνει και στο τί θα ψωνίσεις ή τί θα φάτε, ναι, είναι υπερβολή. Δε βγάζω συμπέρασμα όμως ότι δεν σε αγαπά, παρόλη τη γκρίνια της. Όχι, δεν μιλάμε καν για "προδοσία" εδώ.
Το μόνο που μπορείς να κάνεις από εκεί και πέρα είναι υπομονή 1-2 χρόνια ακόμα και να δώσεις τόπο στην οργή, εφόσον από τη στιγμή που είναι μητέρα σου και αρκετά μεγαλύτερη από σένα δε γίνεται να την αλλάξεις.

8 χρονια ειναι ήδη παρα πολλα!! Κουραστηκε μαλλον η μαμα σου να σας φιλοξενει 4μελή οικογενεια. Και θα μεινετε κι αλλο. Κι οταν λες της προσφερεις, τι εννοεις ενα πιατο φαι στη χαση και στη φεξη, οταν αυτη σας εχει στο σπιτι της?! Φυγετε να βρειτε κι εεις κι εκεινη την ησυχια σας.