ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 33,εκείνος 28,και έχουμε σχέση 8 μήνες.Είναι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί μέχρι τώρα από πολλές απόψεις,αλλά αυτά τα 5 ρημάδια χρόνια που μας χωρίζουν,είναι ικανά να επισκιάσουν την κοινή μας ζωή.Προσπαθώ να κρύψω την σχέση μας από όλους,εκείνος είναι αντίθετος σε αυτό.Μου λέει πως είναι παράλογο να σκέφτομαι έτσι,και πως δέν θα πρέπει να μας νοιάζει από τη στιγμή που δέν κάνουμε κάτι κακό.Έχει δίκιο αλλά... Είμαι στην περίοδο της ζωής μου που μετά από κόπους και προσπάθειες,κατάφερα να είμαι ανεξάρτητη και να μήν έχω ανάγκη κανέναν.Και όμως,δέν μπορώ να χαρώ την σχέση μου με αυτόν τον άνθρωπο σε κοινωνικό επίπεδο.Θα ήθελα τόσο πολύ να πώ στην οικογένεια μου και στους φίλους μας "αυτός είναι,και είμαστε μαζί".Η ευτυχία μας περιορίζεται στους τοίχους ενός σπιτιού.Εκείνος το αποδέχεται,είναι υπομονετικός και υποστηρικτικός,αλλά πόσο ακόμα;

Είμαι 30 και κάτι κ πήγα σεζόν.θα είναι μόνο για 3 μήνες κ ήδη νιώθω κάπως.λιγο η μοναξιά λίγο ότι δεν απαρτίζομαι από άτομα της ηλικίας μου κ ότι πήγα πέρσι κ ήταν πολύ χάλια .δεν ξέρω πως ν Μ φύγει αυτο τ συναίσθημα.τ μέρος π είμαι είναι ένα βήμα πριν τ θάλασσα.θελω Μ βάλω τ κλάματα κ ν φύγω.

Στεναχωριέμαι απίστευτα που το καλοκαίρι μου φεύγει έτσι μοναχικά.Μακάρι να'χα μια κοπέλα,να κάναμε βόλτες τα βράδια,να πηγαίναμε για μπάνιο,κανα ταβερνάκι,κανα θερινό σινεμά.Μικρά πράγματα,μικρές χαρές της ζωής,που όμως σου λείπουν τόσο πολύ όταν δεν τα έχεις.Μόνος δεν μπορείς να ευχαριστηθείς τίποτα ρε γαμώτο,αλλά όταν ο κύκλος σου είναι σχεδόν ανύπαρκτος,δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.

Γνώρισα μια γυναίκα πέρυσι τέτοια εποχή σχεδόν.. Ας το πάω όμως λίγο ανάποδα. Οκτώβρη του 2019 χωρίζει με μια σχέση 3 ετών όπου πήγαινε σοβαρά λόγο απιστίας του τύπου.. Ξεκινάει κάτι μες τον Δεκέμβριο με έναν συνάδελφο στην δουλειά , κρατά κάνα μήνα και τέλος , μετά γνώρισε και άλλους όπου βγήκε κάποια ραντεβού χωρίς να κάνει κάτι παραπάνω αλλά είχε πάρε δώσε.. Τον Ιούνιο λοιπόν την γνωρίζω και περάσαμε όμορφα μέχρι και τελη Αυγούστου όπου και απομακρύνθηκε μετά από κάποιες παρεξηγήσεις.. Ξανά γίνεται κάτι μεταξύ μας αργότερα αλλά πάλι τέλος.. Η ερώτηση μου είναι κυρίως γιατί με μπλόκαρε στα σοσιαλ; Με τους προηγούμενους όπου είχε κάνει κάτι είτε ερωτικό είτε μη , είναι κανονικά φίλη στα σοσιαλ.. Με εμένα όπου ήμουν απαιχτος σε όλα , ήμουν καλύτερα από ότι ήμουν με τους κολλητούς μου , ποιος ο λόγος? Οι λόγοι χωρισμού ήταν ότι δεν ήταν έτοιμη για κάτι σοβαρό όπου η αλήθεια είναι ότι έβγαλα έντονα το συναίσθημα του σοβαρού και όχι απλά να περασω καλά.. Τεσπά, μετά από πολύ καιρό κάποιος τύπος από ανώνυμο προφίλ της τα έχωνε , την έβριζε και την προσέβαλλε... Έμαθα μέσω ενός άλλου ότι της πήγα εγώ στο μυαλό και έπεσα από τα σύννεφα.. Δεν της είπα κάτι μιας και δεν μου ανέφερε τίποτα αυτή , βασικά δεν έχω επαφές μιας και με μπλόκαρε.. Στο ενδιάμεσο από όλο αυτό το σκηνικό , μου μετέφεραν τρίτοι ότι μίλαγε με τα καλύτερα λόγια για μένα , ότι ήμουν ένα πολύ σημαντικό άτομο και ότι μακάρι να της έβγαινε κάτι με μένα γιατί άξιζε με έναν τέτοιο άνθρωπο να κάνει κάτι αλλά το μυαλό είναι στο παρελθόν της όπως φαίνεται.. Και ερωτώ εγώ , πώς μπορείς να μπλοκάρεις κάποιον που έχεις τόσα θετικά συναισθήματα?

Εξομολογούμαι λοιπόν ότι δεν έχω πλέον κανένα θετικό συναίσθημα για την οικογένεια μου μετά από όσα μου έχουν κάνει. Νιώθω πληγωμένη και αηδιασμένη. Κάθε μέρα μαλώνουμε γιατί έχουν τον αδερφό μου στο απυρόβλητο, κάνοντας του όλα τα χατίρια ενώ εμένα με βρίζουν. Το αποκορύφωμα χθες που είπα ότι δεν κάνει τίποτα όλη μέρα παρά μόνο να στέλνει εκατοντάδες μηνύματα σε μία 24/7 (μέχρι τις 3 το πρωί κάθε ένα λεπτό για μήνες) αφού μέχρι και το φαγητό του το φέρνουν στο στόμα αυτός μου είπε "κρίμα που βίαζαν την καθαρίστρια και την άλλη κοπέλα, εσένα έπρεπε να βασανίζουν έτσι για ώρες''. Έπαθα σοκ. Η μάνα μου ήρθε και αυτή ουρλιάζοντας ότι καλά μου είπε για να μάθω να μη σχολιάζω το ότι λιώνει όλη μέρα σε ένα κινητό και ότι καλά κάνει και του τα παρέχει όλα έτοιμα γιατί τον θέλει χαρούμενο. Αίσχος. Εγώ μέχρι να βρω δουλειά ήμουν η άχρηστη όπως με έλεγαν.

Βγήκα μόνη και πήγα να πιώ μιά μπύρα στο μαγαζί που δουλεύει ένας φίλος μου.Δευτέρα σήμερα,σκέφτηκα ότι δέν θα έχει πολυκοσμία...αμ δέ! Δέν ησύχασα,τρείς μου την έπεσαν!Έλεος δηλαδή,μή δούν μία κοπέλα μόνη,αμέσως το μυαλό τους στο πονηρό.Και τουλάχιστον να άξιζε τον κόπο... Κανένας δέν μου άρεσε.Τζάμπα υπέμεινα το μπίρι-μπίρι τους τόση ώρα.

Αρχικά, ας ξεκινήσουμε το βασικό, είμαι Θεσσαλονικιά που σπουδάζει Αθήνα εδώ και 2 έτη. Πριν 1 μήνα γνώρισα ένα παιδί 27 ετών, βγήκαμε μια φορά και πέρασα σούπερ μαζί του (είναι και πάρα πολύ ωραίος). Μέχρι που μου είπε ότι τον πήραν μισθοφορό στα πλοία και θα λείπει κάθε 4 μήνες. Αυτός μου είπε ότι γενικώς είναι συνηθισμένος στις σχέσεις εξ αποστάσεως, αλλά εγώ δεν έχω ξανακάνει σχέση πολύ σοβαρή και δε θέλω να κάνω από απόσταση. Στην τελευταία μου βραδινή έξοδο, βγήκαμε με κάτι φίλες και με πλησίασε ένα παιδί που είναι ο κλασικός nerd και μάλιστα, μου θύμισε τον Κωνσταντίνο Δασκαλάκη σα στυλάκι (σε πολύ πιο ωραίο βασικά). Και μου σκάει ότι σπουδάζει Ηλεκτρολόγος Μηχανικός στο ΕΜΠ! (Τυχαίο;) Γενικά, είναι το στυλ αγοριού που με γοητεύει, καλός μαθητής, ωραίος (καβαλάει και Χάρλει) και θα βγούμε την Τετάρτη (του έστειλα μήνυμα εγώ, ναι, γιατί έδωσε κιν και είπε ότι θα περιμένει). Σκέφτομαι όμως ότι αν μου αρέσει κι αυτός, με ποιο κριτήριο θα διαλέξω ; Ποιος πληροί τα κριτήρια για σχέση ; Πρώτη φορά βρίσκομαι ανάμεσα σε 2.

Θέλω να χωρίσω μετά από 7 χρόνια σχέση,όλο κάνω ότι δεν καταλαβαίνω ότι κάτι δεν πάει καλά αλλά το βλέπω ξεκάθαρα και απλά κοροϊδεύω τον εαυτό μου..άθλια κατασταση που δημιουργώ μόνη μου στον εαυτό μου.

Γειά σας και πάλι. Ελπίζω να είναι η τελευταία εξομολόγηση που κάνω. Σχετικά με τον κιθαρίστα, τελικά βρήκα το κουράγιο να του δείξω τι νιώθω. Τελικά, δεν ανταποκριθηκε διότι λόγω απόστασης δεν με γνωρίζει πολύ καλά και για να κάνει κάτι με κάποια πρέπει να είναι 100% σίγουρος,όπως μάλιστα είχε πει. Είπε επίσης ότι θέλει να με γνωρίσει καλύτερα αλλα έτσι όπως είναι τα πράγματα, το κάνει δύσκολο γιατί προτιμάει να με γνωρίσει καλύτερα απο κοντά. Να σημειώσω κάτι το οποίο δεν είχα αναφέρει στις δύο προηγούμενες εξομολογησεις ότι είμαστε και οι δύο διαχείριστες σε μια ομάδα (είμαστε 8 διαχειριστές) οπότε τα λέμε κι εκεί και σε προσωπική συνομιλία γενικότερα. Προσπάθησα όσο μπορούσα να φανώ ψυχραιμη και να δείξω κατανόηση, μιας και δεν είχα σκεφτεί το ενδεχομένο να τα φτιάξουμε, μονο εαν εμενα στη πόλη όπου μένει ή εαν εκείνος εμενε εδώ, τότε μπορεί να σκεφτόμουν το ενδεχόμενο να ήθελα να είμαι μαζί του. Απλώς του απάντησα ότι καταλαβαίνω τι θέλει να πει και αν απλά ΔΕΝ είναι αμοιβαίο, τότε καλώς. Αυτό γιατί ήθελα να του δείξω τι νιώθω και αν έβλεπα ότι ήταν αμοιβαίο, τότε να το συζητούσαμε και να βλέπαμε τι θα κάναμε για αυτό. Δεν ξέρω τι άκρη θα βρίσκαμε. Πάντως μετά από αυτό, έληξε η συζήτηση μας. Δεν ξέρω αν το διαχειριστηκα σωστά. Δεν ξέρω αν έκανα το σωστό που του έδειξα τι νιώθω. Δεν ξέρω εαν νιώθω απογοητευμένη ή αν έφυγε ένα βάρος απο μέσα μου. Θυμωμένη δεν είμαι πάντως, δεν υπάρχει λόγος να είμαι. Πιστεύετε ότι έκανα το σωστό; Το ότι θα προχωρήσω με τη ζωή μου, θα το κάνω, όπως συνήθως κάνω. Ευχαριστώ.

Μη σου τύχει! Η αλλιώς όπως το άκουγα κατά καιρούς τον τελευταίο χρόνο από άλλους - ghosting. Τι φάση το φαινόμενο αυτό; Να μιλάτε με γκομενάκι να πηγαίνει η όλη φάση τέλεια και ξαφνικά μια μέρα να εξαφανίζεται. Δεν μου έχει ξανά τύχει! Πρώτη φορά μου έτυχε τώρα! Και προβληματίζομαι γιατί..ρε παιδιά αλήθεια πήγαινε τέλεια η φάση οπότε δεν μπορώ να το εξηγήσω έστω με φταίξιμο σε εμένα κάπως. Φοβάται ο κόσμος να νιώσει πια μήπως; Τι στο καλό; Για να είμαι ειλικρινής έχει τύχει και εγώ να κόψω σχέσεις και σχέσεις, αλλά ρε παιδιά τουλάχιστον το έλεγα στα ίσια το να κόψουμε. Δεν εξαφανιζομουν στα καλά καθούμενα. Τι φάση;;;