ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

βρίσκομαι σε μια φαση της ζωης μου που μετα απο ενα διαζυγιο ,σκεφτομαι να αλλαξω ριζικα τη ζωη μου.. Να αφησω τη βολεμενη δουλεια των 600 ευρω και να φυγω στο εξωτερικο,με σκοπο να κανω κατι δικο μου...να ανεβασω την οικονομικη μου κατασταση ,αφου δεν μπορω να ελεγξω την ψυχολογικη..Υπαρχει καποιος απο χωρες εξω που μπορει να πει για τις συνθηκες ,διαβιωσης,εργασιας,τους μισθους γενικα τη ποιοτητα ζωης;

Χωρίζουμε (αμοιβαία) εξακολουθώ να το θέλω σαν τρελή...δείχνει αδιαφορία...βάζω μπροστά τον εγωισμό μου ...6 μήνες μετά έχω προχωρήσει...έχω βρει έναν υπέροχο άνθρωπο που είναι φουλ ερωτευμένος μαζί μου ...και σκάει μύνημα....μου λείπεις...τον στόλισα με το γάντι....αλλά του είπα ότι νοιάζομαι για αυτόν.....στην πραγματικότητα θέλω σαν τρελή να γυρίσω ,πονάω αφάνταστα τώρα που ξέρω ότι και αυτός με θέλει ακόμη ....τον θέλω σαν τρελή....πεθαίνω για πάρτυ του .....πλέον όμως είμαι αλλου... Δεν το έχω παίξει ποτέ διπλό ταμπλό ούτε έχω σκοπό να το κάνω... Δώστε καμία λύση έσεις γτ το τσίπουρο δεν κάνει δουλίτσα πλέον..

Θέλω να με ερωτευθεί κάποια πραγματικά, αλλά και εγώ να κάνω το ίδιο...δεν μπορώ άλλο έτσι...θέλω να αγαπηθώ.

Είμαι 21 ετών . Σε όλα τα χρόνια της ζωής μου ζούσα σε ένα χωριό , έξοδοι αθλητικές δραστηριότητες πολύ περιορισμένοι μέχρι τα 18 μου, μέχρι τα 16 οι δικοί μου με άφηναν να βγαίνω μια φορά την εβδομάδα κ 2 χρόνια είχα προετοιμασία πανελληνίων οπότε δεν μπορούσα να βγω έκανα υπομονή να περάσω εκεί που θέλω κ να φύγω .Τελικά πέρασα στην σχολή που ήθελα πρόλαβα ένα εξάμηνο να χαρώ την ζωή μου να βγω να διασκεδάσω αρχισα άθλημα και έκανα ότι είχα στερηθεί τόσα χρόνια και τελικά μας έκλεισαν όλους κ ακούω για 4ο κύμα άρα 4ο λοκνταουν γενικά έχω χάσει κάθε ελπίδα κ υπομονή έχω κουραστεί ψυχολογικά .

που σας στάθηκαν την περίοδο του εγκλεισμού και αγωνιούσαν κι έτρεμαν για σας μην τους αγνοείτε.

Ήμασταν μαζί 2 χρόνια. Χωρισαμε επειδή μαλωναμε για τα like στα social. Ήξερα πως το παίρνουν μερικές, και του είχα πει ότι δεν μου αρέσει να κάνει. Αυτός όμως το συνέχιζε.Το ένα έφερε το άλλο και χωρισαμε. Μείναμε χωρια γύρω στους 5-6 μήνες. Τώρα ξανά είμαστε μαζί. Όλα καλά. Σαν να μην μεσολάβησε εκείνο το κενό διάστημα μεταξύ μας. Του φέρομαι όσο πιο όμορφα μπορώ, γιατί ξέρω ότι ίσως ήμουν υπερβολική τότε. Όταν τα ξανά βρήκαμε,του είχα πει ότι δε θα ξανά ασχοληθώ με τέτοια. Ότι το μόνο που με νοιάζει είναι να είμαστε μαζί,και να είμαστε καλά. Αυτός όμως,μετά από 1 μήνα που είμαστε μαζί,εξακολουθεί να κάνει τα ίδια. Όσο και αν είπα ότι δε θα ασχοληθώ,δεν μπορώ. Βλέπει ότι εγώ προσπάθησα να κάνω πίσω,αυτός όμως γιατί δεν κάνει;;Γιατί μου δείχνει ότι δεν με υπολογίζει;; Μπορεί να φανώ υπερβολική σε κάποιους,αλλά αλήθεια με παίρνει από κάτω όλο αυτό,και δεν ξέρω τι να κάνω…δε θέλω ούτε να ανοίξω θέμα πάλι,αλλά δεν μπορώ και να τα κρατάω μέσα μου….

Βγαίνεις με μια κοπέλα κάνα δίμηνο. Ενώ περνάτε πολύ όμορφα , υπάρχει έλξη , με κάποιον τρόπο μάλλον κόμπλεξ και των δύο , δεν κατέληξε ποτέ στο σ€ξ.. Με το που κόψαμε και γνώρισε κάποιον , ολοκλήρωσε γρήγορα σχετικά και για κάποιο διάστημα.. Το τελειώνει με αυτόν στο μήνα πάνω και με ξαναπλησιαζει και πάλι τίποτα παρόλο που από δική της αφορμή το ξεκίνησε αλλά εγώ δεν προχώρησα , το έκοψα.. Μην ρωτήσετε γιατί , μεγάλη ιστορία.. και έκτοτε το έκοψε πάλι.. Και εγώ ακόμα κολλημένος , να περιμένω μήπως και ..

Έπαθα σοκ στο σούπερ μάρκετ. Ήταν μια οικογένεια που η γυναίκα εκτός του ότι φώναζε για ασήμαντους λόγους στον άντρα της, φώναζε σαν να μην υπηρχαμε στο χώρο. Τον έκανε ρεζίλι. Δεν ξέρεις πότε τι και πως πάντως αυτή γκρινιαζε και φώναζε για τα ψώνια. Έτσι είναι οι οικογένειες; Όταν κάνεις παιδιά;ήταν τραγική η γυναίκα!

Με την κοπέλα μου είμαστε μαζί 7 μήνες.Τώρα δουλεύω σεζόν,και της πρότεινα τον Αύγουστο που θα έχει 15 μέρες άδεια,να έρθει εδώ να είμαστε μαζί.Έχω πολύ καλή θέση,η επιχείρηση μου προσφέρει πολύ καλό δωμάτιο στον ίδιο χώρο,και έχω και άλλα bonus για ένα ακόμα άτομο.Όταν το είπα στην κοπέλα μου,μου είπε ότι ουσιαστικά θα είναι μόνη της γιατί θα δουλεύω πολλές ώρες.Πράγματι,δουλεύω πολλές ώρες,και το πιό σημαντικό είναι ότι κάποιες φορές δέν έχω ωράριο.Είναι τέτοια η φύση της δουλειάς.Χθές που το ξανασυζητήσαμε,μου είπε πως αποφάσισε να πάει διακοπές με μιά φίλη της και να μήν έρθει τελικά.Πάνω στα νεύρα μου της είπα ότι θέλω να χωρίσουμε,και μου είπε πως άν κρίνω από αυτή της την απόφαση,άς χωρίσουμε.Το έχω μετανιώσει,δέν έχουμε ξαναμιλήσει από χθές,και νιώθω χάλια.Θα ήταν οι πρώτες μας διακοπές,θα είχε ό,τι ήθελε,δέν θα νοιαζόταν για τίποτα.Γιατί αντιδρά έτσι;Δέν ξέρω πώς να το χειριστώ.

Είμαι με το αγόρι μου τρία χρόνια και ακόμα είμαστε τόσο ερωτευμένοι. Τον αγαπάω τόσο πολύ και όχι μόνο αυτό, επίσης τον θέλω πάρα πολύ και τον θεωρώ χωρίς υπερβολή τον τέλειο για εμένα άντρα. Έχουμε αποφασίσει και σχεδιάζουμε να ζήσουμε την υπόλοιπη ζωή μας μαζί αλλά μερικές φορές νομίζω ότι μια ζωή μαζί του δεν μου φτάνει και ότι είναι λίγη. Θυμάμαι ότι είχα κάνει μια παρόμοια εξομολόγηση για το ίδιο άτομο πριν πολύ καιρό και κάποιος μου είχε γράψει ότι θα μου περάσει και να μην λέω μεγάλα λόγια. Παιδιά πραγματικά μην είστε μέσα στην πίκρα γιατί όμορφοι άνθρωποι και όμορφες σχέσεις υπάρχουν και σας εύχομαι με όλη μου την ψυχή να βρειτε και εσείς μια γιατί μπορείτε.