ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πιστεύετε στη κακή Ενέργεια που βγάζει κάποιος ή στα κακά vibes. Ή όταν μπαίνεις σε ένα χώρο και σου προκαλεί εκνευρισμό; Εγώ αυτή την κακή ενέργεια τη νιώθω κάθε φορά που μπαίνω σπίτι. Υποτίθεται το σπίτι μας είναι το καταφύγιο μας γιατί να νιώθω ετσι; Σημ. Δεν έχουμε καλούς γείτονες και σκέφτομαι μήπως μας έχουν στο στόμα τους.

Όχι πείτε έχω άδικο ? Πώς μας έκαναν έτσι .. ψάχνεις έναν άνθρωπο να περάσεις ωραίες στιγμές όμορφες να νιώσεις ότι κάποιος κάπου σε σκέφτεται σε νοιάζεται κ όλα τα υπόλοιπα τα όμορφα που πλέον λίγοι τα ζουν.. όλοι έχουν όμως μερίδιο στον έρωτα ... κουράστηκα να ψάχνω αν είναι να έρθει θα έρθει .... είμαι πάνω από 40 ωραίο το φλερτ που υπάρχει ακόμα .ίσως κάπου..το κοίταγμα στο μπαρ...κ όπως κ να το δούμε ο άντρας είναι ο κυνηγός.. ακόμα κ τώρα κάπου θα υπάρχουν τέτοιοι άντρες....και εγώ είχα κάνει κίνηση όταν είδα φώς ... αλλά γενικά αυτό που είπα παραπάνω.... λυπάμαι πολύ που η μοναξιά βαράει κόκκινο ...κ το ωραίο της υπόθεσης είναι ότι πλέον είναι το φυσιολογικό.. όλοι έμαθαν ακόμα κ εγώ να είμαστε μόνοι μας ... αλλά είναι κάποιες φορές που μια αγκαλιά αν είχαμε θα είμασταν καλύτερα... φιλική εξομολόγηση

έχω ένα θέμα που με απασχολεί χρόνια. Είμαι 26..έχω 3 χρονια σχέση και περνάμε υπέροχα με τον σύντροφό μου αλλά υπάρχει ένα θέμα μέσα μου που με έτρωγε από παλιά και πάντα θα με τρώει, δημιουργώντας στη ζωή μου μια συνεχης αναταραχή. Πολλές φορές νιώθω ότι θέλω να ζω ελεύθερη, να δοκιμάζω νέες ερωτικες εμπειρίες με καινούρια άτομα στις οποίες δεν θα συμπεριλαμβάνεται ο σύντροφός μου. Και πολλές φορές νιώθω τη μιζέρια της πολυγ@μιας να με τρώει. Παρόλα αυτά, όταν υπήρξα ελεύθερη περνούσα ωραία αλλά κάποιες φορές μου έλειπε αυτο το συναίσθημα της συντροφιάς, του οικείου, της αγάπης. Είναι κάτι που σίγουρα έχει συμβεί σε όλους να αποζητάμε κάτι που δεν έχουμε αλλά εγώ το έχω σε μόνιμη βάση για πολλά χρόνια και προσπαθώ να σκεφτώ τον εαυτό μου ευτυχισμένο και δεν μπορώ να επιλέξω αν θα ήταν έχοντας μια ξέφρενη ζωή ελεύθερη να κάνω ο,τι θέλω, μονο με φίλους που με αγαπούν ή έχοντας οικογένεια, σύντροφο παιδιά κτλ κτλ. και γενικά μια ήρεμη ζωή. ΥΣ. Για να σας προλάβω. Δεν φταίει η σχέση μου που οδηγούμαι σε αυτές τις σκέψεις. Περναμε τέλεια σε όλους τους τομείς. Το θέμα είναι καθαρά δικό μου.

Με χωρισε,το βιωσα πολυ τραυματικα,βρισκομασταν που και που και πριν 20 μερες περιπου κοψαμε τελειως υστερα απο αποφαση μου. Πονεσα τοσο πολυ,εχασα 5 κιλα σε 2 βδομαδες απο την στεναχωρια,ημουν σαν ζομπι,εκλαιγα ολη μερα. Ξαφνικα κατι γινεται και οκ μου λειπει αλλα ζω πιο ανετα με αυτο πλεον. Και νιωθω ενοχή και δεν θελω νιωθω ασχημα που το ξεπερναω! Ενω εχω ριξει τοση δουλεια ψυχολογικα για να το καταφερω και να ξαναβρω τον εαυτο μου. Τι φαση ρε;

Έχουν περάσει 3 χρόνια από την πρώτη φορά που τον είδα. Τρία χρόνια που δε μπορώ να τον βγάλω από το μυαλό μου, που κάνω σχέσεις αλλά κανείς δεν είναι αυτός. Δελιασαμε και οι δύο. Ίσως φταίει η διαφορά ηλικίας, ίσως οι καταστάσεις κάτω από τις οποίες γνωριστήκαμε. Τώρα είναι αργά γιατί όσο κοντά κι αν είμαστε σε χιλιομετρική απόσταση, τόσο μακριά είμαστε λόγω συνθηκών. Και δυστυχώς φοβάμαι να του πω όλα όσα θέλω γιατί φοβάμαι. Φοβάμαι το πως θα νιώσει με αυτά και ότι θα έρθει σε δύσκολη θέση. Οπότε προτιμώ να ζω με όλο αυτό πηγαίνοντας τη ζωη μου πίσω ... Ίσως μια μέρα να γίνω αρκετά γενναία και να του τα πω. Ίσως μια μέρα με τον χι ή ψι τρόπο να πάψει να είναι απωθημένο.

να τολμησω να δωσω κατατακτηριες για τη σχολη που μου αρεσει κι ας ξερω οτι μια επιπλεον τετραετια σπουδων θα ειναι μια τεραστια προκληση? σπουδασα στη θεσσαλονικη ομως τωρα σκεφτομαι να ακολουθησω την επιστημη που μου αρεσει στην αθηνα. θα βγω 28-29 χρονων με το (δευτερο) πτυχιο στο χερι, ουσα πλεον πιο σιγουρη και συνειδητοποιημενη για να ακολουθησω την καριερα που ονειρευομαι. τωρα η δουλεια που κανω ειναι απλα για να βγαζω καποια χρηματα (κατι για το οποιο αισθάνομαι ευγνωμοσυνη, αλλα, δεν ασχολουμαι με κατι που με ενδιαφερει). να εμβαθυνω με μεταπτυχικες σπουδες στον κλαδο που φοιτησα δεν θελω γιατι τιποτα δεν με ενθουσιαζει. ισως να ειναι μονοδρομος η επιλογη ενος αλλου μονοπατιου, αλλου τομεα σπουδων, αλλης καριερας. στην τελικη, στα 24 δεν εισαι πλεον σε θεση να ξερεις τι πραγματικα θελεις?

Χωρίσαμε πρίν από ένα χρόνο,και τώρα εκείνη έχει άλλη σχέση.Έρχονται συνέχεια στο μαγαζί που συχνάζαμε όταν ήμασταν μαζί.Δύο φορές τώρα τελευταία,όλως τυχαίως,ήρθαν για φαγητό σε ένα μαγαζί που τρώγαμε με ένα φίλο μου.Σίγουρα με είδε περνώντας,και γι'αυτό ήρθαν.Άν μέναμε σε χωριό ή σε κάποια μικρή πόλη θα το καταλάβαινα,αλλά μένουμε σε μεγάλη πόλη και από μαγαζιά άλλο τίποτα.Ok,το πήρα το μήνυμα.Τόσο πολύ έχει την ανάγκη να μου επιδεικνύει τη νέα της σχέση;Άν ο σκοπός της ήταν να με τρελάνει,το έχει καταφέρει γιατί δέν την έχω ξεπεράσει,και δέν ξέρω και πώς.

Να εξομολογηθώ ευθέως τα αισθήματα μου στο επί 2.5 χρόνια κόλλημα μου; γενικά μιλάμε σχεδόν κάθε μέρα, μου προτείνει διαφορα, όπως να πάμε μαζί ταξίδια (δεν ξέρω αν θα γίνει στην πράξη αλλά τα προτείνει) και τελευταία βγαίνουμε πιο συχνά. Απλώς νιώθω ότι είναι πολύ ντροπαλός για να κάνει κάποια κίνηση ή δεν είναι σίγουρος αν τον βλέπω ερωτικά καθώς δείχνω το ενδιαφέρον μου αλλά διακριτικά. Ή να περιμένω;

Πραγματικά τι ζητάω?? Μια κοπέλα (και γω κοπέλα είμαι) να είμαστε μαζί, να περνάμε όμορφα, να βγαίνουμε, να βλέπουμε ταινίες, να πηγαίνουμε ταξίδια, να σέβεται η μία την άλλη, να κοιμόμαστε μαζι και να ξυπνάμε μαζί. Νόμιζα κάποτε είχα βρει αυτό που έψαχνα αλλά εν τέλει αυτή η σχέση ήταν φουλ τοξικη. Δύσκολοι καιροι για πριγκίπισσες....

Μονο εμενα με πιανει ωρες ωρες μια μοναξια που ειμαι μονη; Και ειμαι μονη εδω και 1 χρονο και η προηγουμενη σχεση (ο θεος να την κανει σχεση) με εχει κανει να περιμενω κατι καλυτερο. Οσοι μου εχουν δειξει ενδιαφερον δεν ειναι αμοιβαιο απλα δεν νιωθω κατι το ιδιαιτερο. Βλεπω τις κολλητες μου οτι εχουν τις σχεσεις τους περνανε καλα και αναρωτιεσαι ποτε θα ερθει και η σειρα σου. Εν μερη παιζει και πολυ ρολο οτι ειμαι αρκετα κλειστη δεν λεω. Και απλα δεν θελω να γινει κατι με καποιον μονο για να γινει. Θελω να ειμαι σιγουρη για αυτο που νιωθω για τον αλλον οτι τον θελω πραγματικα. Θα φανουν ολα στην πορεια..