Ουδέποτε ήμουν ανθρωπος που ζούσε εντονα αισθήματα.Με την άφιξη μου στη επαρχία για σπουδες η κατάσταση έγινε τραγικη,δεν αισθάνομαι απολύτως ΤΙΠΟΤΑ,λες και δεν κατοικεί κάνεις σε αυτό το σώμα σαν ρομπότ ένα πράμα,εξωτερικά δείχνω χαρούμενη και τα σχετικά αλλά η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική,τα κάνω όλα στο αυτοματο.Στην αρχή τα βόλευα τα πράγματα με το καφέ αυτό με γεμιζε χαρά και ενθουσιασμό,τώρα όμως αυτο δε δουλεύει πια.Ελπιζω να περάσει,τι να πω.