Είμαι 20 και γκρίνιαζα συνέχεια ότι τα αγόρια στο target group μου μου φαίνονται πιο ανώριμα από μένα. Το είχα παράπονο δηλαδή να γνωρίσω κάποιον που να είμαστε στο ίδιο μήκος κύματος και να με καταλαβαίνει ,ώσπου γνώρισα εκείνον. Εγώ ειμαι μια νορμαλ κοπέλα της ηλικίας μου. Θα με περιέγραφα κάπως έτσι. Είμαι μες την τρελή χαρά, υπερκινητική, εξωστρεφής, τέρμα φυτό και κάπως πιο αγχώδης και ευαίσθητη με την κακη έννοια από το κανονικό. Εκείνος πάλι είναι 23, πολύ ήρεμος, εσωστρεφής και έχει καταφερει πάρα πολλά πράγματα για την ηλικία του και εντελώς μόνος του. Έχει καταφέρει πράγματα που άνθρωποι που δουλεύουν 10 χρόνια δεν έχουν πετύχει ακόμα. Κάπως έτσι λοιπόν καταλήγουμε να νιώθω εντελώς παιδί δίπλα του. Νοητικά ξέρω ότι είμαστε στο ίδιο επίπεδο αλλά και πάλι στο ίδιο μήκος κύματος δεν μας λες με την καμία. Το έχω συζητήσει μαζί του και αυτό που μου είπε ήταν οτι εφόσον επικοινωνούμε άριστα και δείχνω μια γενικότερη τάση να προσπαθώ για την ζωή μου δεν έχει καμία σημασια. Τελοσπάντων είναι κάπως παράξενο... Μου κάνει εντύπωση που με θέλει τόσο και που με συμπεριλαμβάνει πάντα σε ότι σχέδιο κάνει.