ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

είδα έναν εφιάλτη. Πόσο θα θελα να ήμουν στην αγκαλιά σου τώρα, να με χαιδεψεις και να φύγει. Σ αγαπώ πολύ. Σε φιλώ γλυκά. Καλό μας ξημερωμα

Την σιχαθηκα την σχολή μου. Τους σιχαθηκα και αυτούς και τις απαιτήσεις τους και τις μάσκες και όλα. Έχω κ ακμή και νιώθω άσχημα όταν με βλέπω στον καθρέφτη.Τους βαρέθηκα τέσσερα χρόνια να μου ρουφάνε την ζωή μου.

Ξεκίνησα σχέση με μια πολύ εσωστρεφής γυναίκα...με αγαπάει και το έχει δείξει, με φροντίζει και κάνουμε σχέδια για το μέλλον. Ομως κολλάω στο σεξουαλικό κομμάτι...της πήρε λιγο καιρό για μεγάλη οικειότητα αλλά το σεξ και η χημεία είναι απίστευτα. Σας έχει τύχει να περιμένετε κάποιον να ανοιχτεί? Την αγκαλιάζω τα βραδια (βρισκόμαστε 1 φορά τον μήνα λόγω απόστασης-άλλες χωρες) και για να συμβεί αυτό πήρε πολύ καιρό... Φοβάμαι ότι αν νιώθω πως είναι απομακρυσμένη θα καταλήξω σε άλλη αγκαλιά. Δεν θέλω όμως γιατί ξέρω ότι αυτό θα τελειώσει...και ξέρω ότι είναι ο έρωτας της ζωής μου. Σας έχει τύχει κάτι παρόμοιο? Πώς να πράξω? Της είπα να το συζητήσουμε...και δέχτηκε. Θέλουμε και οι 2

Είμαι ένας άνθρωπος που έχει ζήσει πολλά...παρά πολλά σχεδόν ότι βάζει ο νους σου...(αρνητικά) έδιωξα λοιπόν ότι τοξικό υπάρχει στην ζωή μ...σχεδόν....Η αλήθεια είναι ότι και τώρα το "σχεδόν" το αγαπω και εχει αρχησει κ μου λειπει...ηταν ο συνφροφος μ για πανω απο 3 χρόνια...πάλεψα πάρα πάρα πολυ έδωσα ότι έχω και δεν έχω...Τελικά εδώ και καιρό για να μην κουράζω ήθελα και πλέον έπρεπε κιόλας να το τελειώσω...Αλλά δεν μπορούσα να πάρω την απόφαση...τα έφερε έτσι ο θεούλης, το κάρμα κάποια ανώτερη δύναμη που εχθές έγινε έτσι όπως το ήθελα...να γίνει κάτι να πάρει την απόφαση και να τελειώσω πολιτισμένα...Αλλά θέλω να τον ακούσω να του πω το σαγαπω και ν κοιμηθώ...παράλογο;

Για καιρό ο τύπος που μαρεσε, με μπερδεύε, δεν καταλάβαινα ποιες είναι οι προθέσεις του. Θα αρκούσε απλά ένα "Κοιτά, μου αρέσεις, αλλά η απόσταση είναι πρόβλημα". Εκείνος μια έδειχνε ότι δεν θέλει να γίνει κάτι μεταξύ μας και μια με φλέρταρε ασύστολα. Μια έλεγε ότι δεν με ξερει καθόλου, μια μου έλεγε ότι με θέλει όλη μέρα στην αγκαλιά του. Επίσης, μου έδειχνε ότι ήθελε να έρθει να με δει,μετα έλεγε ότι έπιασε δουλειά και ότι δεν θα μπορέσει να ρθει και ήθελε να πάω εγω να τον δω. Αυτά τα αντιφατικα δεν μου άρεσαν. Πριν 2 βδομάδες του ξεκαθαρίσα ότι δεν καταλαβαίνω τι θέλει ακριβώς, μια κρύο και μια ζεστή και ότι δεν μαρεσει να με μπερδεύουν. Μου είπε "Οντως δεν είμαι και απόλυτα θερμός, όμως η απόσταση είναι πρόβλημα". Του απάντησα "Οκ έχεις δίκιο". Δεν το συνέχισα γιατί δεν ήθελα,ουτε ήθελα να κάτσω να του αναλύσω τους λόγους που πράγματι ΔΕΝ ήταν ξεκάθαρος,απο τη στιγμή που ο ίδιος θεωρεί ότι υπήρξε πάντα ξεκάθαρος μαζί μου. Γιατί έκανα το λάθος να σκέφτω ότι αν του ξεκαθάριζα τη θέση μου, ίσως να τον ταρακουνουσα και να ξυπνήσει, να ξεκινούσε να σοβαρεύει; Προφανώς και έκανα λάθος. Μετα απο αυτό, πάντως εξαφανίστηκε, καλά πήγε κι αυτό.

Δουλευω σε μια εταιρεια εδω κ δυο χρονια, το ιδιο και η φιλη μου. Προσφατα ξεκινησε να δουλευει μαζι μας ενα παιδι. Οταν τον ειδα πρωτη φορα μου αρεσε πολυ εμφανισιακα, αλλα οταν εμαθα οτι τον περναω 8 χρονια σε ηλικια, σταδιακα εχασα το ενδιαφερον μου. Οχι οτι ειναι απαραιτητα απαγορευτικο το να ειναι ο αλλος μικροτερος, αλλα εγω ειμαι 29 κ αυτος 21 οποτε θεωρω οτι σε τετοιες ηλικιες τα 8 χρονια ειναι πολλα. Τελοσπαντων, μετα απο λιγο καιρο αρχισα να βγαινω με ενα αλλο παιδι κ ειχα σ εκεινον την προσοχη μου οποτε δεν με ενοιαζε κ πολυ ο συναδελφος. Η φιλη μου που δουλευει μαζι μας αρχικα δεν εδειξε ιδιαιτερο ενδιαφερον για τον συναδελφο, αλλα οσο τον γνωριζε αρχισε να μου λεει οτι τον θεωρει πολυ αστειο κ εξυπνο κ γενικα οτι της αρεσει (εγω τοτε εβγαινα με το αλλο παιδι κ επειδη της ειχα πει οτι ο συναδελφος ειναι μικρος για μενα, μαλλον θεωρησε οτι δεν τον γουσταρω πλεον- πραγμα που ηταν αληθεια-εκεινη την περιοδο). Στο σημερα λοιπον, εγω δεν βγαινω πια με το παιδι που εβγαινα κ επειδη με το συναδελφο αναποφευκτα περναμε πολλες ωρες στη δουλεια μαζι, τον εχω γνωρισει καλυτερα κ ομολογω οτι εχω ξαναρχισει να ελκυομαι απο κεινον. Δεν ξερω απο την πλευρα του αν με βλεπει φιλικα ή κατι αλλο, η αληθεια ειναι οτι ειναι πολυ φιλικος και ευγενικος με ολους οποτε δεν ειμαι σιγουρη καποια πραγματα που κανει αν ειναι απλα φιλικες πραξεις ή κατι παραπανω. Δηλαδη υπαρχουν φορες που με πειραζει κλπ αλλα κανει το ιδιο κ με τη φιλη μου. Γενικα η φιλη μου δεν ειναι ατομο που μιλαει πολυ γι αυτα που νιωθει, δηλαδη περα απο τη μια φορα που μου ειχε πει οτι της αρεσει, δεν μου τον εχει ξανααναφερει. Αλλα εγω απο τη συμπεριφορα της καταλαβαινω οτι τον γουσταρει κ οτι το εκδηλωνει διακριτικα πχ πηγαινει να καπνισει οταν πηγαινει κ αυτος, ανταποδιδει τα πειραγματα του κλπ. Σκεφτομουν λοιπον ολα αυτα τις προαλλες κ αποφασισα οτι δεν θα ηθελα να μπω σε διαδικασια ανταγωνισμου με τη φιλη μου για ενα αγορι κ οτι θα να κανω πισω κ αν θελει, μπορει εκεινη να τον διεκδικησει. Αλλα οσο κ αν το εχω παρει αποφαση στο κεφαλι μου, στην πραξη μου ειναι δυσκολο. Γιατι η αληθεια ειναι οτι καθε φορα που μιλαω μαζι του, εστω κ ασυνειδητα μου βγαινει μια διαθεση να τον φλερταρω ή να τον εντυπωσιασω, που δεν μπορω να την καταπνιξω, γιατι μου βγαινει αυθορμητα. Δεν θεωρω οτι εχει κανει κατι λαθος η φιλη μου σε ολο αυτο, ουτε κ εγω, απλα ετυχε να μας αρεσει το ιδιο αγορι. Απλα δεν νιωθω κ ανετα να το συζητησω ολο αυτο μαζι της, δεν ξερω καν τι να της πω δηλαδη... Ειναι απλα αβολο. Γιατι εκεινη δεν μιλαει ποτε ιδιαιτερα σε εμας τις φιλες της για αγορια, οποτε αν της πω "σου αρεσει ο συναδελφος?" το πιο πιθανο ειναι να το αρνηθει γιατι απλα νιωθει αβολα να μιλαει γ αυτα. Οποτε αν μου ελεγε οτι δεν τον γουσταρει, αυτο θεωρητικα εμενα θα μου εδινε το πρασινο φως να προσεγγισω τον συναδελφο, αλλα δεν θα το εκανα, γιατι ξερω οτι η φιλη μου τον γουσταρει, οσο κ αν δεν το παραδεχεται. καταλαβατε? Ναι ξερω, οχι, ουτε εγω καταλαβαινω τι σκεφτομαι.

Όλοι, ή έστω οι περισσότεροι, ξέρουμε το κλισέ που λέει κάτι του τύπου ότι μπορεί να ψάχνεις αυτό που θες αλλού, μακριά, ενώ "αυτό" βρίσκεται δίπλα σου. Ε λοιπόν, η περίπτωση μου είναι το αντίθετο. Ό,τι έψαχνα, ήλπιζα ότι θα το βρω, αν όχι δίπλα μου, τουλάχιστον κοντά μου. Και τελικά είναι πιο μακριά από ποτέ και σίγουρα δεν είναι αυτό που έψαχνα. Είναι διαφορετικό και ξεκάθαρα καλύτερο. Έχει καταργήσει την λογική μου, το μεγάλο "όπλο" μου. Τρομάρα μου! Τόσο διαφορετική από τα συνηθισμένα, τόσο όμορφη, τόσο γνήσια, αθώα και όχι, ταυτόχρονα. Χάνω τον μπούσουλα. Και το πιο παράξενο; Δεν με νοιάζει. Όλες μου οι βεβαιότητες καταργούνται και δεν με νοιάζει. Προσπάθησα να το ελέγξω και δεν γίνεται. Και δεν θέλω πια, να το σταματήσω. Αφήνομαι.

Όπως όλα τα γραφεία έχουν τα inside jokes τους, ε, έτσι και το δικό μας. Αν μια μέρα μπει κάποιος την ώρα που χαλαρώνουμε ανάμεσα στα tasks της ημέρας και ακούσει κάποιο από το αστεία μας πιθανόν να μην καταλάβει τίποτα -καταλαβαίνουμε και γελάμε όμως εμείς κι αυτό αρκεί. Ένα, που λέτε, από τα αστεία που ακούγονται σε καθημερινή σχεδόν βάση στη δουλειά έχει ως θύμα…εμένα. Θέλετε που είμαι λίγο απρόσεκτη, θέλετε που είμαι μόνιμα κάπως αφηρημένη, το κινητό μου έχει κάνει ουκ ολίγες ελεύθερες πτώσεις, με την τελευταία από αυτές να αποδείχθηκε επιζήμια. Εκεί, λοιπόν, που έπινα αμέριμνη ένα Σαββατόβραδο το ποτό μου, να σου πέφτει κάτω το κινητό μου και η οθόνη γίνεται σχεδόν…κρακελέ. Ήταν να μην το δουν οι συνάδελφοι μου που έκτοτε, έχουν για καραμέλα το «Πάρε κορίτσι μου ένα καινούργιο κινητό, δεν μπορούμε να σε βλέπουμε έτσι». Με έχουν περάσει που λέτε από 40 κύματα -ξέρω ότι δεν το κάνουν κακόβουλα- και, ε, άνθρωπος είμαι κι εγώ και λύγισα και δεν μπορώ άλλο αυτή την ιστορία. Αποφάσισα να αγοράσω καινούργιο κινητό. Για την ακρίβεια, ζω κι αναπνέω για την αντίδρασή των συναδέλφων μου τη στιγμή που θα μπω στο γραφείο μοστράροντας το καινούργιο μου απόκτημα που θα τους έρθει από το πουθενά. Δηλαδή, πείτε μου κι εσείς, αμαρτία δε θα ‘ναι να μην το πάρω αυτή την Black Friday από τον Κωτσόβολο;Sponsored by

Ήρθε ένας καινούριος συνάδερφος στη δουλειά, πιτσιρίκι κάτω από τα 25 σίγουρα. Δεν ξέρω και ούτε μπορώ να καταλάβω το λόγο που όλες οι γυναίκες συνάδερφοι στη δουλειά έχουν κολλήσει μαζί του. Είναι καλό παιδί, τα πάει καλά με όλους αλλά έως εκεί, εμφανησιακά είναι κάτω του μετρίου. Πως γίνεται να αρέσει σε όλες?

Μα είναι δυνατόν για μια διαδρομή 5 Ευρώ με το ταξί, να παίρνει κάποιος ρέστα 0,30 Ευρώ; Αυτό μου είπε ότι έκανε ένας γνωστός μου και έμεινα να τον κοιτάω. Μέχρι που αποφάσισα να κάνω ένα μίνι ''γκάλοπ'' - έρευνα για το τί κάνει γενικά κάποιος και αν υπολογίζει ή όχι τέτοιου είδους μικροέξοδα (π.χ. προμήθειες 1 Ευρώ για λογαριασμούς, αγορά αγαθών κάθε είδους με αξία μερικά Ευρώ και γενικότερα αν υπολογίζει ή όχι κάποιος τα μεμονωμένα μικροέξοδα 1,2 4 Ευρώ ή όχι...). Και αφού έφερα την συζήτηση προ τα εκεί σε πάρα πολλούς γνωστούς μου, προς μεγάλη έκπληξή μου, έβγαλα το συμπέρασμα ότι, η πλειοψηφία των ανθρώπων τα υπολογίζει και μάλιστα πολύ... Μα είναι δυνατόν; Να σκέφτεται κάποιος να δώσει μερικά Ευρώ παραπάνω, είτε για την διευκόλυνσή του, είτε για τον ίδιο, είτε για λόγους ευπρεπείας; Ένας μάλιστα μου είπε ότι: ''0,50 Ευρώ από το ένα, 1 Ευρώ από το άλλο, 2 Ευρώ από κάτι άλλο, ξέρεις πώς μαζεύεται το ποσόν;'' Και εγώ εκείνη την στιγμή σκέφτηκα ότι ούτε θα γίνεις πιο φτωχός αν τα δώσεις, ούτε θα πλουτίσεις αν δεν τα δώσεις... Προσωπικά, ποτέ δεν υπολόγισα τέτοιου είδους μικροποσά, τα οποία τα θεωρώ εντελώς αμελητέα... Από την άλλη, βλέποντας την πλειοψηφία να συμπεριφέρεται υπολογίζοντας ακόμα και το eurocent που λέμε, ειλικρινά προβληματίστηκα μήπως τελικά η δική μου συμπεριφορά δεν είναι η σωστή. Θέλω να σημειώσω ότι, τα οικονομικά όλων όσων ρώτησα, ήταν πάνω κάτω στα ίδια επίπεδα με τα δικά μου οικονομικά. Ήθελα να το πω, να ακούσω και τις απόψεις και άλλων ανθρώπων... Σας ευχαριστώ!