ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

θα ήθελα κάποιος να μου πει πως άλλαξε καριέρα. Σε οποιοδήποτε αντικείμενο. απλώς για να πάρω θάρρος και δύναμη

Μετά από μια φιλια 7χρονων, κάναμε μια σχέση, από απόσταση για 3μηνες γιατί ήταν στην Γερμανία, μέχρι να ανέβαινα κ εγώ.Ανεβαίνω λοιπόν τον Δεκέμβριο όλα καλα στην αρχή. 2 μερες πριν τα γενεθλια μου (τελη Δεκεμβριου) λεει να παρουμε λουλουδια στην Ε την φιλη του(τα γενεθλια της ηταν τον νοεμβριο) και της έχω ενα δώρο και μια κάρτα. Στα γενεθλια μου τίποτα, ούτε τούρτα, ούτε λουλούδια, ούτε κάρτα με ευχές, τίποτα. Την επομενη μέρα λέει πάω να πάρω τσιγάρα κ λέω θα έρθω να ξεσκασω, φευγουμε τσουπ τηλέφωνο η Ε,του λεει: είμαι εδώ κοντά και έλεγα αν μπορείς να κατέβεις να σου δωσω ένα φιλί μια αγκαλιά μόνο και θα φύγω (με ναζι) και λέει μόνο σε εμένα; εγώ είμαι με την Ψ. Αχ ναι ναι φυσικά και στο κορίτσι λεει. Τι θα κάνατε στην θέση μου; Θα τον πιστευατε; Ορκίστηκε στην Παναγία ότι δεν είχε κάτι μαζί της.

Οφείλω να την κατεβάσω από τον "θρόνο" που την έχω ανεβάσει. Και αυτήν και τον θρόνο. Την έχω καταστήσει άπιαστη, στο μυαλό μου. Όχι τίποτα άλλο αλλά χάνονται και οι ευκαιρίες να έχω κάποια άλλη. Δίπλα μου, όχι ψηλά, στο πουθενά.

Το συμπαθώ έναν άνθρωπο και άλλο τον έχω μέσα στα πόδια μου. Ο αδερφός του άντρα μου μάλλον δε νιώθει. Χθες το βράδυ καθόταν στην άκρη του κρεβατιού και έβλεπε βίντεο, ξάπλωσα στο ίδιο κρεβάτι και ήρθε και ο άντρας μου,μπήκαμε μέσα στις κουβέρτες. Ο αδερφός του εξακολουθούσε να κάθεται στην άκρη του κρεβατιού και να βλέπει βίντεο στο ίντερνετ,εμείς βλέπαμε μια σειρά στην τηλεόραση. Γελαγε μόνος του και σχολίαζε το βίντεο που έβλεπε αλλά ανέβασα την ένταση της τηλεόρασης μπας και πάρει χαμπάρι. Παιδιά τίποτα. Τι άλλο να κάνεις για να καταλάβει ο άλλος ότι είμαστε ζευγάρι και δεν έχει δουλειά στα πόδια μας το βράδυ; Ε δεν αντέχω άλλο.

Είχα νταραβερι με κάποιον και ενώ στα μηνύματα υπήρχε πάθος, όταν βρισκόμασταν από κοντά δε μπορούσε να λειτουργήσει ή υπολειτουργούσε. Παρόλο που ξέρω πως είμαι σαν γυναίκα, μαζί του ένιωσα άπειρη και μου έκοψε τα φτερά να εκφραστω όπως ήθελα. Το θέμα είναι ότι αυτό μου χάλασε πολύ τη διάθεση και με έριξε πολύ σαν γυναίκα με το συγκεκριμένο άνθρωπο. Έχω απωθημένο μαζί του, να μπορεί να λειτουργήσει όπως οι άλλοι και να ευχαριστηθουμε τον έρωτα μαζί όμως με έριξε τόσο που δε θα ήθελα να ξαναδοκιμασω μια πιθανή αποτυχημένη ερωτική προσπάθεια.

Λίγο πριν τα 30 λοιπόν και συνειδητοποίησα πρόσφατα ότι είμαι ένα ψυχολογικό χάος θεωρώ ότι λίγο η πολύ αρκετοί αν όχι όλοι οι άντρες είναι αλλά μπορώ να μιλήσω με ασφάλεια μόνο για την προσωπική μου εμπειρία δεν υπήρξα ποτέ σε αγαπημένη οικογένεια η γενικότερα σχέση ποτέ κανείς δεν μου είπε ότι αξίζω αγάπη ούτε και εγώ ποτέ ένιωσα την ανάγκη να το πω η θεώρησα ποτέ ικανό τον ευατο μου για ευτυχία η άξιο για όμορφα πράγματα έτσι συστηματικά σαμπόταρα όλες μου τις σχέσεις όχι μόνο διαπροσωπικές αλλά και αισθηματικές. Το μόνο που πίστευα είναι ότι πρέπει να καταπίνω τα πάντα ότι είχε συμβεί για να βγάλω πέρα τη μέρα και το μόνο που έκανα ήταν δουλειά φαΐ ύπνος και ξανά ένας φαύλος κύκλος μόνιμα μέχρι να τελειώσει η μέρα η βδομάδα ο μήνας διεκπεραίωση ..είμαι τόσο συνηθισμένος σε αυτό που ούτε καν μπορώ να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσα αληθινή ευτυχία η χαρά θα έλεγα 7-8 χρόνια πριν αλλά δεν είμαι σίγουρος ορισμένες φορές νομίζω ότι δεν μπορώ να αναγνωρίσω καν το συναίσθημα πλέον Ξυπνάω δουλεύω τρώω απαντάω όταν μου μιλάνε λειτουργώ με λίγα λόγια αλλά δεν κάνω και πολύ από οτιδήποτε άλλο ανοίγω κάνα βιβλίο κοιτάω καμιά ταινία και τραβάω κουπί σε κωπηλατική στο σαλόνι και μια φορά το μήνα όταν έχω πληρώσει τα πάντα και δεν φοβάμαι αν θα έχω να φάω βγαίνω και ξεσπάω μαζί με άλλους στο αλκοόλ και καμιά φορά γράφω και αυτά που σκέφτομαι εδώ η σε τετράδια έχω δει ένα κάρο κόσμο να εξαφανίζεται από την ζωή μου κυριολεκτικά και μεταφορικά και ένα κάρο τύπους να υποφέρουν περίπου από παρόμοιες σκέψεις αυτό λοιπόν σαν εξομολόγηση από τον καθένα μας μπορεί και μόνο για μένα και ένα συγνώμη σε όσους πληγωθήκαν στην πορεία άντε και καλή βάρδια

Έρωτας είναι να κοιτάς τα μάτια της κ να λιώνεις να τσακωνεσται κνα σου φαίνεται τόσο γλυκιά... 8 χρόνια τώρα είμαι ερωτευμένη μαζί της το ξερει δεν ενδιαφέρεται για μένα αλλά δεν με νοιάζει μου αρκεί που κάποιες φορές έστω κ τυχαία το βλέμμα της πέφτει πάνω μου που όταν δεν είμαι καλά μόνο η παρουσία της μου δίνει δύναμη..... Κ να σας πω κάτι διαλέγω να είμαι ερωτευμένη μαζί της κ δεν μου καίγεται καρφί κ 100 ζωές να ζούσα αυτήν θα διάλεγα

Καλησπερα σας, είναι κάτι που συνέβη και με έχει ξενερωσει απιστευτα. Εδώ και μια βδομαδα μιλαγα με μια κοπέλα μέσω facebook, της προτρινω να βγουμε δέχεται, περναμε και οι δυο τέλεια, ακολουθεί δευτερο ραντεβου, τρίτο ραντεβου και έχουν αρχίσει να σοβαρευουν τα πραγματα. Φιλια αγκαλιές μέχρι εκεί καλά.... Περνάμε πολυ όμορφα, έχουμε καλή επικοινωνία, και γενικά πολυ ωραια...στο τρίτο ραντεβου λόγο πριν το τέλος, χωρίς κάποιο εμφανή λόγο την βλέπω σκεπτικη, την ρωτάω τι έχει μου λέει όλα καλά. Τη παω σπιτι της και από τότε με έχει μπλοκάρει σε όλα τα social, τηλέφωνα μπλοκαρισμενα και καμια επαφή μαζί μου... Τι έγινε? Τι θα μπορουσε να χαλάσει κάτι τόσο όμορφο γιατί και οι δυο περναγαμε άψογα, σε τέτοιο βαθμο ώστε να μην θελήσει ουτε να μου ξαναμιλήσει?

Μόνο. Το καταλαβαίνεις όταν μεγαλώνεις αρκετά. Όταν ξέρεις ποια είναι τα ουσιώδη... Όταν ξέρεις ακριβώς τι χρειάζεσαι και αφού έχεις πετάξει τα περιττά... Αλλά... Μία αναγνώστρια.

Τί είναι χειρότερο από τα δύο; Να μην μπορείς να βγαίνεις λόγω έλλειψης χρημάτων ή λόγω έλλειψης φίλων; Δυστυχώς, έχω περάσει και από τις δύο αυτές καταστάσεις... Πιο παλιά δεν είχα την οικονομική δυνατότητα να βγαίνω, λόγω περιορισμένων οικονομικών, με αποτέλεσμα να κλείνομαι σπίτι και να περνάω την ώρα μου μπροστά στην τηλεόραση ή στον υπολογιστή... Σήμερα, έχω το ακριβώς αντίθετο πρόβλημα: Έχω πλέον την οικονομική δυνατότητα να βγαίνω, αλλά δεν έχω πλέον φίλους και παρέες για να το κάνω... Το να βγαίνω μόνος μου το δοκίμασα, αλλά βαρέθηκα πολύ γρήγορα... Πού να πας και τί να κάνεις μόνο σου... Και πόσες φορές να βγεις μόνος σου, εδώ που τα λέμε... Ούτε υπάρχει ποτέ περίπτωση να κάνεις γνωριμίες, πολλώ δε μάλλον φιλίες, αν βγαίνεις μόνος σου... Δεν ''παίζουν'' αυτά τα σενάρια... Είναι Αστικός Μύθος το ότι βγαίνοντας θα γνωρίσεις κόσμο... Και μιλάω εξ ιδίας πείρας... Κάτι μέρες σαν την σημερινή, δηλαδή Σαββατοκύριακα, Αργίες κλπ., αντιμετωπίζω πάντα το πρόβλημα της μοναξιάς... Και ό,τι και αν προσπάθησα να κάνω για να γεμίσω τον χρόνο μου εντός του σπιτιού, δεν είχε κάποιο ιδιαίτερο αποτέλεσμα... Βαρέθηκα πολύ γρήγορα...Τις καθημερινές είναι διαφορετικά... Θα περάσει η μέρα... Έστω και κάπως δύσκολα κάποιες φορές, αλλά θα περάσει... Αναρωτιέμαι λοιπόν τί είναι χειρότερο... Να μην βγαίνεις λόγω μη επαρκών οικονομικών ή λόγω έλλειψης παρέας και φίλων... Προσωπικά νομίζω ότι, επειδή στο ίδιο αποτέλεσμα καταλήγουν και οι δύο αυτές καταστάσεις, έχει μικρή σημασία, τελικά... Και μάλλον έτσι είναι...