ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χθες ήμουν στα λημέρια της... Κάθησα και έφαγα εκεί που τρώει συνήθως όταν είναι εκτός Αθήνας για δουλειά, ήπια το κρασί που μου είχε πει ότι μια μέρα θα το πιούμε μαζί, εκείνο το ωραίο το ροζέ... Και αφού κάθησα και έφαγα το αγαπημένο της πιάτο και ήπια το αγαπημένο της κρασί, πήγα στο ξενοδοχείο που περνάγαμε τα βράδια μαζί κάνοντας έρωτα μέχρι το ξημέρωμα... Και επιπλέον κάθησα και είδα το λόγω τιμής που λέγαμε πως θα το βλέπουμε μαζί... Μου λείπεις τόσο πολύ!!! Δεν θα γύριζα σε σένα όμως. Μακάρι να ήσουν αλλιώς, μακάρι να μπορούσα να σε πιστέψω, μακάρι να μπορούσα να σε εμπιστευτώ και θα τα άφηνα όλα πίσω μου για σένα μόνο, για μας...

έδωσα ευκαιρία στον πρώην μου μετά από ένα χρόνο χωρισμού (λόγω απόστασης) αφού πραγματικά πείστηκα απο τις ατελείωτες προσπάθειες του να τον συγχωρεσω και γιατι με επεισε οτι το ήθελε όσο εγώ που δεν επαψα στιγμή να τον σκέφτομαι και να τον αγαπώ, κι με πρόδωσε μετά από μόλις πέντε μέρες... μου είπε μόνος του ότι με πρόδωσε κι πως παρασύρθηκε και πως θα εξαφανιστει από την ζωή μου γιατι δεν του αξίζω απλά δεν μπορώ να χωνέψω το πόσο λάθος εκανα και το πόσο ασχημα ,απάνθρωπα μπορει να σου συμπεριφερθει καποιος μετά από κοινές αναμνήσεις τόσων χρόνων και για ποιο λόγο να μπει στην ζωή μ ξανά και να με βαλει σε αυτο το ψυχολογικό ανεβοκατέβασμα ο δικος μου ανθρωπος αυτος πριν ενα χρόνο δεν θα με προδιδε ποτε ουτε μου είχε δωσει ποτέ το παραμικρό δικαίωμα να μην τον εμπιστευτώ και νόμιζα πως είχα να κάνω με τον ιδιο ανθρωπο όμως εκανα λαθος .. τραγικο λαθος 5 μέρες

κι εγω τη δικια μου ασοβαρη εξομολογηση... Εχω καψουρευτει τον κατα 9 χρονια μικροτερο συναδελφο μου στη δουλεια.... Ειμαι 34 χρονων... Τις προαλλες κατι λεγαμε για καποια χρονια στο παρελθον και ελεγα εγω τοτε ημουν 13 χρονων, κι αυτος κανει, εγω τεσσαρων... Ηθελα να ανοιξει η γη να με καταπιει... Ντροπη μου το ξερω αλλα ειναι αξιαγαπητος, he is as cute as it gets... Οχι δεν ανταποκρινεται, με συμπαθει σιγουρα αρκετα αλλα μεχρι εκει, περισυ ειχε σιγουρα κοπελα αλλα δεν τον εχω ακουσει να την αναφερει καιρο τωρα... Ειναι ενα κουκλακι ζωγραφιστο και με σερνει απ τη μυτη.... Μην πειτε βουρ στο ψητο, δεν παιζει, ειμαι πολυ ντροπαλος ανθρωπος... Αλλα αν καμια βραδια με μεθυσει σε καμια εξοδο και προσπαθησει και καλα να με εκμεταλλευτει, σιγουρα δε θα το παιξω δυσκολη... :P

Βγαινω με εναν τυπο , του στελνω ενα αστειο , μια φωτο, και μου απανταει ' και εσυ δεν καταλαβαινεις επειδη εισαι προβατο '.Οκ δεν του αρεσε , αλλα τετοια αγενεια... ξενερωσα. Του απαντησα ενα ' ευχαριστω για αυτο ' και μου ειπε πως εκανε πλακα. Με πειραξε, εχω αδικο;

... Ολόψυχα, στους φίλους και τις φίλες που δουλεύουν 12ωρα, να βρουν ανθρώπους δίπλα τους που να δουλεύουν τις ίδιες ώρες, για να έχουν μια συντροφικοτητα έστω 5ωρου, ύπνου και ρεπό!

Guys καλησπερα! Ειμαι 21 και μένω Αθήνα λόγω σπουδών και η ζωη μου παει απο το κακο στο χειροτερο, γενικα ακομα κι αν εχω ατομα γυρω μου νιωθω εντελως μονη. Με τη σχολη μου κανενα ενδιαφερον ενω στην αρχη ημουν τοσο ενθουσιασμενη..Καταθλιψη εχω, μαλακινση δε ξερω τι σκατα.υπαρχουν μερες που δεν θελω να μιλησω σε κανεναν ανθρωπο και θελω απλα να κοιταω τους 4 τοιχους και να κλαιω τη μοίρα μου. Το περιεργο ποιο ειναι ξερετε? Οτι αν με δειτε σε παρεα θα ειμαι κυριολεκτικα ισως το πιο επικοινωνιακο ατομο εκει και θα φαινομαι ισως χαρουμενη αλλα μαντεψτε..οταν γυριζω σπιτι κλαιω.Βασικα εχω αρχισει να καταλαβαινω οτι οι περισσοτερες σχεσεις ειναι εντελως επιφανειακες και κανεις δεν ψαχνει την ουσια στους ανθρωπους. Δυστηχως ακομα και σε ατομα που θεωρουνται "πραγματικοι μου φιλοι απο την πολη που καταγομαι δε μπορω να μιλησω και να πω το πως νιωθω γιατι απλα δεν θα καταλαβουν. Γενικα το ξερω οτι εχω καταθλιψη γιατι υπαρχουν παρα πολλα σημαδια που μου το δειχνουν τα οποια δεν θα τα αναφερω ολα εδω γτ θα μ παρει μερες κ θα βαρεθειτε κιολας να τα διαβαζετε :Ρ ..οι λογοι που μπορει να με οδηγησαν σε αυτην την κατασταση ειναι επισης πολλοι και δεν θα τους αναφερω τωρα. Αλλα ρε γαμωτο αναρωτιεμαι απο ολους αυτους εκειεξω υπαρχει καποιος που να εχει κατι αληθινο με ανθρωπους? Υπαρχει εστω και λιγη συμπονια?Η ολα ειναι για το δηθεν? Οσο μεγαλωνω αυτο βλεπω. Προφανως δεν μ ειναι ευκολο να ανοιχτω σε καποιον που δεν ειναι στην ιδια φαση με εμενα γιατι πολυ απλα νιωθω οτι θα μιλαω στον αερα..τις ελαχιστες φορες που προσπαθησα να ανοιχτω σε συγκεκριμενα ατομα εδειξαν οτι δεν μπορουσαν η δεν ηθελαν να κανουν κ κατι.αν υπαρχει καποια η καποιος που να νιωθει μονος και πως τιποτα δεν εχει νοημα η ντρεπεται να μιλησει στους γυρω του για το πως νιωθει θα χαιρομουν παρα πολυ να μοιραστω την παρουσα μιζερια μου με καποιον που ειναι στην ιδια η σε παρομοια φαση και που ξερεις ισως αν γνωριστουμε να ταιριαξουμε τις μιζεριες μας και να τις ξεπερασουμε παρεα!

Ξεροψημένα μπόλικα μικρά κεφτεδάκια και φρέσκιες τηγανητές πατατούλες.

ο έρωτας με έρωτα περνάειΑλλά με έρωτα! Όχι με τον πρώτο κακομοίρη που θα βρεθεί στο δρόμο μας, για να ξεχαστούμε λίγο!

Βροχερη μερα στην θεσσαλονικη μετα απο 13 ωρες δουλεια επιτελους γυρισα σπιτι να αραξω να ποιο καμια ρετσινα με τον παππου μου που εχει γενεθλια και γινεται 83 σημερα χρονια πολλα παππου να τα χιλιασεις με υγεια .

Είμαι πρώην καπνιστρια εδώ και 3 μέρες και θα συνεχίσω και για τις υπόλοιπες της ζωής μου κανοντας πολύ καλύτερα πράγματα από το να κρατάω αυτό το πράγμα. Ο καθένας εχει τα δικά του προσωπικά κίνητρα για τη διακοπή του καπνίσματος,πέρα από τα αντικειμενικα(αυτά που όλοι ξέρουμε). Ένα από τα δικά μου είναι ότι εδώ και πολύ καιρό,ίσως και από πάντα... Αντί να με χαλαρώνει,με αγχωνει,συγκεντρωνοντας όλο το στρες στα χέρια και την κοιλια... Δηλαδή πονοκοιλος,άσχημη αίσθηση στο στομάχι,τρέμουλο και μουδιασμα στα χέρια... Ίσως είμαι τυχερή που το κάπνισμα με χαλάει αντί να με φτιάχνειΣυμβαίνει και σε κάποιον άλλον αυτό;