ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Να γνωρίζεις κάποιον να τον ερωτεύεσαι παράφορα να έχετε ένα πάθος που προηγούμενο του δεν υπάρχει και να νιώθεις τόσο δυνατή και ευτυχισμένη , έτοιμη να γυρίσεις τον κόσμο ανάποδα για αυτόν τον έρωτα....και όταν τα χρόνια περάσουν, παντρευτείς το πρόσωπο που ορκιζοσουν ότι δεν μπορείς να ζήσεις μακριά του , ο έρωτας να φύγει από λάθη και των δύο ή γιατί έτσι ήταν να γίνει διότι μπορεί να μη ταιριάζατε αλλά να είχατε τυφλωθεί στην αρχή από έρωτα, όλα να γκρεμίζονται μέσα σου. Και στέκεσαι μετά και αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατόν να αλλάζουν έτσι τα πράγματα .πώς είναι δυνατόν ο έρωτας να ελέγχει τα πάντα στη ζωή μας. Τίποτα δεν είναι όπως πριν. Και συ στέκεσαι εκει, σαστισμένη και δακρυσμένη με μια απορία στο βλέμμα και έναν ανίκητο πόθο να ξεφύγεις και να αρχίσεις πάλι από την αρχή .Με κάποιον άλλον. Και τα παιδια ,αν υπάρχουν; Πληρώνουν την επιπολαιότητα του ανθρώπινου νου . Πληρώνουν κάτι που δε χρωστάνε. Η δεν πληρώνουν τίποτα και συνεχίζουν απλά τη ζωή τους ανάμεσα σε δύο γονείς συναισθηματικα νεκρούς.

Εχω κομπλεξ επειδη ακομα δεν εχω κανει ολοκληρωμενο σεξ και αυτο βγαινει και σε καθε κοπελα που βγαινω πρωτο ραντεβου και συνηθως δεν υπαρχει δευτερο. Σε εμφανιση βλεπω φιλους μου που αντικειμενικα ειναι πιο ασχημοι απο εμενα με σχεσεις και ζηλευω λιγο (σε λογικα πλαισια). Ενταξει δεν ειμαι και κανενα μοντελο αλλα δεν ειμαι και κανενας χαλιας. Ειμαι ενας μεσος ανθρωπος, με μεσο υψος, κιλα, εμφανιση κλπ. Γνωριζω κατα καιρους κοπελες στη σχολη και σε αλλες δραστηριοτητες που κανω αλλα καταλαβαινουν οτι ειμαι απειρος και εξαφανιζονται. Και οσες δεν το καταλαβαν το ειπα εγω, και εκει που ημασταν ολο φιλια και τα σχετικα, εξαφανιστηκαν κι αυτες και δεν προχωρησα. Τι να κανω; Mη μου πειτε για μπουρδελο, ντρεπομαι.

Λοιπόν ας τα παρουμε από την αρχή. Πέρσι τον Δεκέμβριο ξεκίνησα να μιλάω με ένα παιδί,Μου είχε τραβήξει παρά πολυ το ενδιαφέρον από τις πρώτες κι ολας μέρες. Πέρασαν 2 μήνες μέχρι να βγούμε. Βγήκαμε αρχές Φεβρουαρίου. Το παιδί αυτό μου άλλαξε τη ζωή. Ηταν ο πρώτος που ένιωσα τέτοια συναισθήματα. Ένιωθα γεμάτη,πως υπάρχει κάποιος που με νοιαζεται και τον νοιάζομαι. Ημουν ευτυχισμένη οσο παρατραβηγμένο ακούγεται. Πέρα από αυτόν βέβαια ειχα φίλους,φιλες και για πρώτη φορά κολλητη. Κάθε μερα βόλτες,καφέδες,παρέα,ψωνια,σλιπ οβερ,ολα μαζί. Όποτε ημουν καλυμμένη και αυτό την πλευρα του θεμα φιλίας. Η οικογένεια μου πάλι,από τότε που ημουν μικρότερη είχε οικογενειακά παρατραβηγμένα προβλήματα. Όμως η ψυχολογία μου λόγο του αγοριού μου και των φίλων μου είχε αλλάξει τόσο πολυ που όταν συνέβαινε κάτι άσχημο στο σπίτι το έβλεπα με αλλο μάτι και δεν το αφηνα να με πάρει από κάτω. Στο πρόγραμμα μου ειχα χωρέσει σχολείο,διαβασμα,σχολή,το αγόρι μου,τους φίλους και τις φιλες μου,την κολλητη μου και βέβαια και την οικογένεια μου. Ηταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που ένιωθα τόσο όμορφα και τόσο χαρά λόγω αυτών των γεγονότων. Είχε αλλάξει όλη μου η ψυχολογία,και αυτό έβγαινε και προς τα έξω. Τα συναισθήματα που ένιωθα εσωτερικά μου άλλαζαν την εμφάνιση και εξωτερικά τόσο ώστε όλοι με ρωτούσαν αν ειχα κάνει κάτι στο πρόσωπο μου και πως ομορφηνα και αλλο.Ε λοιπόν ολα κυλούσαν πολυ όμορφα και ευχάριστα για πρώτη φορά και χρόνια στη ζωή μουυ. Τον Ιούνιο λοιπόν αρχίζουν τα στραβά. Φεύγει το αγόρι μου σεζόν,οι φίλοι μου διακοπές,και η οικογένεια μου αρχίζει να μαλώνει κάθε μερα όλη μερα σε υπερβολικό βαθμό. Λίγες εβδομάδες μετά χωρισα με το αγόρι μου. Το πρώτο ταρακούνημα. Ένιωσα απαίσια,χαλια,κενο. Ένα τεράστιο κενο. Αρχισα να χάνομαι. Ειχα πέσει σε κατάθλιψη,δεν ετρωγα δεν Εκανα τίποτα. Ειχα χάσει 9 κιλά. Οι φίλοι μου λοιπόν δεν ηταν δίπλα μου σε αυτό που τόσο τους χρειαζόμουν. Μου έλεγαν όλοι την ίδια δικαιολογία. «Είμαστε διακοπές μην είσαι τόσο ντραμα Κουίν εκεί στην Αθήνα που εισαι.» Δεύτερο ταρακούνημα. Έχασα τις παρέες μου. Ένιωθα απαίσια,ένιωθα πως δεν ειχα ανθρώπους να μιλήσω και να στηριχτώ,τα κρατούσα ολα μεσα μου,τόσο που με ένιωθα πως θα σκασω. Τρίτο ταρακούνημα λοιπόν ηταν μια παρατραβηγμένη στιγμή που μάλωσαν οι γονείς μου,και είχε ως αποτέλεσμα να χωρίζουν. Εγω με την μαμα μου αλλαξα σπίτι και περιοχή και μαζί πήρα και τα 3 αδέρφια μου. Εκεί και αν ένιωθα χαλια. Ειχα όμως να σηκωσω στους ώμους μου τα αδέρφια μου και τη μητέρα μου. Άμα έδειχνα πως ημουν και γω χαλια δεν θα υπήρχε σωτηρία. Έχουν περασει κάποιοι μήνες και βρίσκομαι στην θέση να πω ότι ενώ αυτη η χρόνια ξεκίνησε τόσο όμορφα για μενα καταλήγει να τελειωνει απαίσια. 6 μήνες χαρά και 6 μήνες δυστυχίας. Και αναρωτιέμαι τι Εκανα λαθος. Ειχα αγόρι,φίλους,σχολείο,διαβασμα,σχολή,οικογένεια και δεν παραμελούσα ποτε τίποτα από ολα αυτά ώστε να πω ότι μου αξιζει αυτό που περνάω τώρα επειδή τότε έδειξα αχαριστία. Μου γυρνάνε ολα μπουμερανγκ. Για πρώτη φορά ημουν τόσο καλά και τώρα όλο αυτό έχει φύγει από μεσα μου και το μόνο που νιώθω είναι ένα τεράστιο κενο από ολες τις απόψεις. Το πρώην πλέον αγόρι μου με χει μπλοκάρει για προσωπικούς του λόγους δε ξέρω καν τι κάνει,οι φίλοι μου με έχουν διαγράψει και οσο για την οικογένεια μου έχουν κάνει κλίκα απέναντι μου και καθημερινά έχω να αντιμετωπίσω και έναν ψυχολογικό πόλεμο και από εκείνους. Κάθε βράδυ κλαιω,έχω να βγω από το σπίτι 3 μήνες,δεν ΓΕΛΑΩ πλέον δεν νιώθω τίποτα πλέον. Μόνο μια μόνιμη κατάθλιψη εσωτερική που βγαίνει και προς τα έξω. Η λάμψη ευτυχίας που ειχα έχει γίνει κιτρινίλα,μαύροι κύκλοι,και ένα κατσουφικο πρόσωπο 24 ώρες το 24 ωρο.Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να ‘μιλησω’ στον εαυτό μου και να μου ΔΩΣΩ δύναμη αλλα τίποτα. Έχω φτάσει σε σημειο να αναρωτιέμαι γιατί ζω. Παρατραβηγμένο αλλα το χω αναρωτηθεί. Θεωρείτε πως ένας ψυχολόγος ίσως θα μου έκανε καλό; Δεν αντεχω αλλο το βλέπω και η ίδια πως χρειαζομαι βοήθεια.

Να κάνετε σχέσεις με ανθρώπους που απατάνε τις σχέσεις τους ποτέ δεν κατάλαβα. Τι είδους ψευδαίσθηση είναι αυτή που σας κάνε να πιστεύετε ότι είστε ανώτεροι των υπολοίπων και με εσάς θα είναι πιστοί. Αυτός που απατάει σημαίνει ότι λεει ψέμματα στον σύντροφο του τον κοιτάζει στα ματια και τον κοροϊδεύει. Και αυτόν τον άνθρωπο εσείς το θεωρείτε κελεπούρι.

Και να που νιώθεις μοναξιά και μπαίνεις σε κάποιο site να μιλήσεις με κάποιον άγνωστο να πεις δύο λόγια.... και η πλειοψηφία να μπαίνει ζητώντας κάτι άλλο και εκεί που λες δεν βγαίνει άκρη ξαφνικά μιλάς με κάποιον και ταυτίζεσαι σε βασικά πράγματα τόσο πολύ που λες δεν γίνεται πλάκα μου κάνει κάποιος και όσο συνεχίζεις να γίνεται πιο ωραίο και ξαφνικά κόβεται για τεχνικό λόγο η επικοινωνία και δεν ξέρεις πως να τον ξαναβρείς πάρα μόνο εδώ μια και συζητήσες για το lifo..... Θα μου πεις πως αναζητάς κάποια άγνωστη χωρίς να ξέρεις κάτι παραπάνω.... ίσως καμία φορά δεν χρειάζεται να ξέρουμε τα πάντα να ενδιαφερθουμε για κάποιον άνθρωπο... ίσως τα λίγα να είναι η σπίθα για κάτι ωραίο χωρίς να ξέρεις πως θα καταλήξει είτε ερωτικά είτε φιλικά.... Πιστευωντας πως ότι είπαμε είναι αλήθεια μακάρι να με αναζητήσεις, εγώ ήδη σε αναζήτησα Βανέσα και ελπίζω αν το θες και εσύ να τα ξαναπούμε σύντομα...

Χθες δεν ήμουν και πολύ καλά..Ένιωθα να ζεσταίνομαι...Σηκώθηκα και πήγα το βράδυ να αγκαλιάσω τον αδερφό μου..Είχα πολύ καιρό να αγκαλιάσω κάποιον.. Σε λίγα λεπτά είχα ηρεμήσει..Και εκείνη την ώρα κατάλαβα γιατί η μοναξιά και η στεναχώρια έχει χτυπήσει κόκκινο στις μέρες μας. Το κινητό δε μπορεί να σε πάρει αγκαλιά..

Καλησπέρα σας είμαι 20 χρονών.Είχα ξαναγράψει εξομολόγηση περί αυτού.Όταν ήμουν μικρή είχα παρενοχληθεί σεξουαλικά... Όλο αυτό μου δημιούργησε αρνητικά συναισθήματα γενικώς αλλά και προς τα εμένα..Παρόλο που πέρασα σε μια σχολή την παράτησα καθώς με χτύπησε η κατάθλιψη και για ένα χρόνο περίπου πάλευα να σηκωθώ..Δεν γράφω αυτήν την εξομολόγηση για να το παίξω ηρωίδα.. Θέλω απλώς να σας πω ότι πονάω. Πονάω πολύ.. Νιώθω άσχημα για τον εαυτό μου,Δε ξέρω από που να ξεκινήσω πάλι..Νιώθω χαμένη...Το αστείο είναι ότι μέχρι πριν δώσω πανελλήνιες ήμουν εντάξει.. Ήμουν αρκετά χαρούμενη με φιλοδοξίες...τώρα πια νιώθω ένα απέραντο κενό μέσα μου..Οι φίλοι μου έχουν φύγει όλοι για σπουδές και εγώ έχω μείνει πίσω.. μόνη...

Είμαστε και οι δύο παντρεμένοι. Γνωριμία σχεδόν κινηματογραφική. Μια νύχτα που έβρεχε καταρρακτωδώς παρ'ολίγο να συγκρουστούμε με τα αυτοκίνητά μας από δική μου ανοησία. Από τότε δεν έχουμε σταματήσει ούτε μέρα να είμαστε μαζί και να συναντιόμαστε κρυφά.Τώρα, ενάμιση χρόνο μετά, μου ζητάει να χωρίσουμε και οι δύο από τους συζύγους μας και να φύγουμε μαζί. Ευτυχώς δεν υπάρχουν παιδιά. Μάλλον θα πάρω τη μεγάλη απόφαση.

Στα 18 πληγωμένη-προδωμένη από μια παιδική εφηβική σχέση που μετρούσε 3 χρόνια ,χωρίς ουσιαστικούς φίλους με πολλά οικογενειακά θέματα....σκεφτόμουν πολύ και δεν με ενθουσίαζε τίποτα... βαριόμουν πλέον απίστευτα όλους τους φίλους μου και γενικά τους συνολικούς μου... Βασικά ποτέ δεν υπήρξε επικοινωνία απλώς δεν μπορούσα να είμαι μόνη συνεχώς ....Θέλω να ξεφύγω από αυτή την μιζέρια και θα το κάνω ... Ειρήνη φέτος θα διαβάσεις όσο μπορείς και θα φυγεις.... Το καλοκαίρι γνωρίζω κάποιον που επέστρεψε πρόσφατα στο χωριό (αναγκαστικά λόγο εργασίας )που δεν μοιάζει με τους φίλους μου αλλά ούτε και με κανέναν άλλον στο χωριό ....(έχει άλλο αέρα) είναι έξυπνος, έχει χιούμορ , δεν βαριέμαι πια .... επιτέλους ένας ενδιαφέρων τύπος... Μου είπε ότι με έβλεπε συνέχεια μόνη μου και νόμιζε ότι είμαι περίεργη σαν άνθρωπος αλλά μετά κατάλαβε ότι εκπέμπω σε άλλο μήκος κύματος από τα υπόλοιπα παιδιά που γνώρισε στο χωριό....μην τα πολυλογώ ερωτευτήκαμε το ξέραμε και οι δύο αλλά δεν τολμούσε κανένας να το ομολογήσει ....17 χρόνια μας χώριζαν...είχαμε τις ίδιες ανασφάλειες ...μια ιστορία χωρίς μέλλον που θα μας πλήγωνε....ήταν αδύνατο να το εμποδίσουμε καταλήξαμε μαζί ...τους πρώτους μήνες καταφέραμε να το κρατήσουμε κρυφό έπειτα το χάος... -Σα δε ντρέπεται να γυρνάει με το κοριτσάκι..-Άκουσα ότι αυτός έχει λεφτά...-Δεν ήξερα ότι το Ειρηνάκι προτιμάει τους ώριμους θα κάνω μια προσπάθεια ...μην το πεις πουθενά και το μάθει η γυναίκα μου όμως....Οι παραπάνω προτάσεις περιγράφουν αυτό που ζήσαμε τους επόμενους μήνες .... αντέξαμε ...έδωσα πανελλήνιες και έγραψα πολύ καλά ...πέρασα μακριά ....και ο Σεπτέμβρης μας βρήκε αγκαλιά να κλαίμε να μου λέει ότι θα τον ξεχάσω και έτσι πρέπει ....δεν τον ξέχασα πέρασαν τρία χρόνια από τότε και είμαστε ακόμα μαζί ...μου λείπει αφάνταστα εχω να τον δω ένα μήνα ...απλώς σκέφτομαι τι πέρασε και τι περνάει αυτή η σχέση ... Σχόλια ,καυγάδες με τις οικογένειές μας... απόσταση....αλλά αξίζει και δεν το μετανιώνω... δεν με νοιάζει και να περάσω άλλα τόσα τον αγαπώ και είμαι ευτυχισμένη και αυτό μετράει...ας λένε οι άλλοι....Μου λείπεις πολύ Δημήτρη μου....

Ενώ έχω χωρίσει εδώ κ αρκετό διάστημα, γύρω στους 7 με 8 μήνες, δεν έχω πάει παρακάτω. Είχα ευκαιρίες και φλερτ αλλά δεν το συνέχισα με κανέναν. Μπορεί να θεωρήσω κάποιους ωραίους, να φλερτάρω μαζί τους αλλά δεν μου βγαίνει το κάτι παραπάνω. Δεν μιλάω απαραίτητα για σχέση, έστω και για σεξ, ενώ θέλω να κάνω με κάποιον στη πράξη δεν μου βγαίνει. Μου φαίνονται αδιάφοροι οι τύποι με τους οποίους μιλάω, αν και μαρεσουν εξωτερικά. Βιωνω έντονο στρες αυτή τη περίοδο, κ ίσως κια αυτό δεν βοηθάει. Αρχίζω και ανησυχώ βέβαια, μήπως ποτέ δεν ξανά ενθουσιάστω με κάποιον. Μήπως ποτέ δεν νιώσω αυτή την ανυπομονησία και την ταχυκαρδία για να συναντήσω κάποιον. Δεν ξέρω, νιώθω συναισθηματικά κενή. Αλλα από την άλλη δε τίθεται θέμα να μην έχω ξεπεράσει τον πρώην μου, δεν τον σκέφτομαι καν τις περισσότερες μέρες... Είναι φυσιολογικό αυτό που μου συμβαίνει;