ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αντι να βγω με τον γκομενο, καθομαι και δουλευω σαββατιατικα

είμαι με μια κοπέλα και κάθε ημέρα που περνάει αναρωτιέμαι πόσο πιο πολύ μπορώ να την αγαπήσω ;;τέσσερα χρόνια μαζί κι ανυπομονώ για το για πάντα.

Έχουμε κανονίσει με παρέα να βρεθούμε απόψε στις 8 σε συγκεκριμένο μέρος όλοι μαζί. Πήγα τελικά και ήμουν μόνος, κανένας άλλος δεν ήρθε, σε όλους κάτι έτυχε. Κατά τα λοιπά, όσοι είστε μόνοι και αναζητάτε μία παρέα, συνεχίστε την προσπάθεια να ανοιχτείτε στους άλλους, μπορείτε να εξευτελιστείτε ακόμη περισσότερο από μένα.

Το αγόρι μου ξεκίνησε δουλειά βραδινή. μου ζητάει να τον παίρνω 11 η ώρα από τη δουλειά διότι δεν έχει αμάξι. Είναι λογικό να μου το επιβάλλει; Και εγώ όλη μέρα 8 ωρο δουλεύω και κουράζομαι για να πηγαίνω να τον παίρνω

Χώρισα πρόσφατα,τελειώνει η σχολή σύντομα,πρέπει να ξεκινήσω να παίρνω αποφάσεις για το μέλλον μου.Πιο πριν είχα σκεφτεί να γυρίσω πίσω στο χωριό και να βρω δουλειά εκεί μαζί με τον πρώην,όμως τώρα τα σχέδια για εμένα αλλάζουν.Οι φίλες μου από το χωριό ή είναι στα καράβια ή σκοπεύουν να φύγουν εξωτερικό τον Δεκέμβριο,η οικογένεια μου σκοπεύει να φύγει από εκεί σε 4 μήνες,οπότε σκέφτομαι πως το να ξεκινήσω ένα νέο κεφάλαιο θα ήταν καλό.Σκέφτομαι να ξεκινήσω να κάνω μαθήματα γερμανικών,να φρεσκάρω ότι ξέρω,και να πάω στην Γερμανία για ένα μεταπτυχιακό!Λεφτά έχω φυλαγμένα αρκετά και θα συνεχίζω να έχω για 2 χρόνια ακόμα,δεν υπάρχει θέμα με αυτά.Απλά δεν ξέρω τι με περιμένει,δεν έχω καμία ιδέα τι σημαίνει εξωτερικό,τι σημαίνει να είσαι ξένος,θέλω να μοιραστείτε εμπειρίες,συμβουλές.Ευχαριστώ όποιον το διάβασε!

Δεν επιτρέπω σε κανέναν να πιάνει στο στόμα του τη γυναίκα που λατρεύω και το παιδί μας. Σε αυτή την περίπτωση χάνω κάθε είδος ανθρωπιάς. Να αγαπάτε και να φροντίζετε τους θησαυρούς σας, καλό Σαββατόβραδο εύχομαι.

Γεια σας. Βρήκα αυτό το σαιτ γιατί αισθάνομαι την ανάγκη να πω το πρόβλημα μου. Δεν θα πω το όνομα μου. Μπορείτε να με λέτε Κ απο το καταραμένος. Και θα καταλάβετε γιατί. Είμαι 24 ετών. Εργάζομαι σε ένα κέντρο διαγνώσεων. Ευτυχισμένος δεν είμαι. Απο μικρό παιδί η ζωή μου τα φερε δυσκολα. Είμαι παιδί ανύπαντρης μητέρας. Έχω να δω τον πατέρα μου απο τα 6 μου. Συνεπώς το μεγαλύτερο μερος της ζωής μου ήταν απών.Ξεκινάω το δημοτικό.Άρχιζει και το μαρτύριο μου. Μπουλινγκ με προσβολές απο τρια άτομαΣυνεχίστηκε μεχρι την πεμπτη οπου το ένα παιδι σταμάτησε και τα άλλα 2 έφυγαν απο τπ σχολείο. Στην ίδια τάξη ερωτεύομαι ένα κορίτσι. Μέσω άλλων μαθαίνω πως δεν με θέλει. Ήταν η πρώτη μου ερωτική απόρριψη.Μετά πάω στο γυμνάσιο.Εκεί ήταν μια κλικα ατόμων που σκοπο της είχε να με κάνει να νιώθω άσχημα.Προσβολές κάθε μέρα και κοροιδιες.Προσπαθούσα να τους αγνοώ.Το πράγμα ξέφυγε όταν μια μέρα μου κατέβασαν το παντελόνι μπροστά σε όλα τα παιδιά του σχολείου.Ολα αυτά αν και μαρτυρικά περνούσαν γιατί ήταν εκεινη.Ας την πουμε Κ.Της άρεσα. Αλλά δίσταζα να κάνω κίνηση.Ήμουν ταυτόχρονα κολλημένος και με άλλη.Μέχρι που στην γ γυμνασίου μαθαίνω πως τα φτιαξε με άλλον.Στεναχωρήθηκα.Στο λύκειο τα πράγματα απο πλευράς μπουλινγκ ηρέμησαν.Οι ερωτικές αποτυχίες όμως συνεχίστηκαν.Αρχικά με μια κοπέλα απο το φροντισήριο αγγλικών που με απέρριψε με την φράση"τράβα να βρεις καμία γιατί δεν σε βλέπω καλά".Μετά ήταν η Π.Πανέμορφη καλόκαρδη.Πήγαινε σε άλλο σχολείο.Οπότε ήταν αδύνατον να τημ γνωρίσω.Μέχρι που μαθαίνω ότι τα φτιάχνει με άλλον.Η συγκεκριμένη παρότι δεν τημ γνώρισα ποτέ μου έκατσε άσχημα γιατι φαινόταν καλή κοπέλα μου το χαν πει και άλλοι συν του ότι ήταν όμορφη.Μια μέρα έμαθα πως τα χάλασε με αυτόν. Μετά απο λίγο καιρό τα ξανάφτιαξαν.3η λυκείου ήταν η Ρ.Μου ζωγράφιζε καρδούλες στα τετράδια ζήλευε όταν ανέφερα άλλες κοπέλες.Δεν έκανα κάτι γιατί ήμουν κολλημένος με την Π.Μέχρι που και η Ρ τα φτιαξε με άλλον. Μετανιωνω μέχρι και σήμερα που δεν έκανα κατι μαζι της όταν ήθελε εκείνη. Φτάνουμρ στην σχολή.Γνωρίζω την Μ.Με αυτη έπαθα για τα καλά την πλάκα μου.Δεν είχε την σουπερ ομορφιά ήταν όμως καλή κοπέλα και με ερωτεύσιμπ χαμόγελο.Τα είχε με άλλον όταν τημ γνώρισα.Χώρισε.Είπα απο μέσα μου θα είμαι πιο θαραλλέος αυτή την φορά.Να σημειώσω πως η μητέρα μου ήταν θρήσκα και επηρέασε και εμένα.Έχοντας φτάσει σε απόγνωση καθόμουν απο το πρωί μέχρι το βράδυ μπροστά απο τα εικονίσματα να γίνει κατι μεταξύ εμόυ και της Μ.Πίστευα πως της άρεσα γιατί μου χε δώσει σημάδια.Το αποτέλεσμα? Κ με εχεις παρεξηγήσει εγώ σε βλέπω φιλικά.Απο εκείνη την ημέρα έγινα πιο βίαιος.Άρχισα να χάνω την πίστη μου.Ομως βαθιά μέσα μου έλεγα πως μια μέρα θα χω λαι γω κοπέλα.Η βία αυτή που έβγαζα προς τα έξω αποτυπώθηκε στον στρατό.Κόντεψα να φάω άσχημη ποινή επειδή το "έγκλημα" μου ήταν να βάλω στην θέση τους 2 ψευτομαγκες. Όμως η υπομονή μου άρχισε σιγα σιγά να τελειώνει. Έλεγα πως όταν βγω απο τον στρατό αν δεν βρω κοπέλα δεν ξανασχολούμαι με ερωτικά.Μετά τον στρατό βρίσκω δουλειά.Γνωρίζω την Χ.Μαζεύω τα κομμάτια μου για να βρω δύναμη να της πω να βγούμε.Μέχρι που μαθαίνω πως ξαναγύρισε στον πρώην της.Αλλά καμια απο όλες αυτές δεν ήταν σαν την Ο.Δυναμική όμορφη τσαχπίνα με έκανε να ξεχάσω όσα άδχημα είχα περάσει.Τημ ερωτεύτηκα πολύ.Είχε βγει απο μία σχεση.Πάλευε να ξεπεράσει τον πρώην της.Ήταν η πρωτη φορα που κοπέλα φέρθηκε με τόση οικειότητα όπως η Ο.Μέχρι που και εκείνη γύρισε στον πρώην της.Αποφασίσω να σπάσω έναν ηθικό μου φραγμό: να γίνω τρίτο πρόσωπο.Επι 3 μήνες μιλάμε μέσω instagram.Της αφιέρωνα τραγούδια της έλεγα πως ήταν ο πιο υπέροχος άνθρωπος που γνώρισα ποτέ μου.Την διεκδικούσα στα άκρα.Πρώτη φορά εκδήλωσα τόσο έντονα τα συναισθήματα μου.Εκείνη ανταποκρινόταν θετικά.Μέχρι που μια μέρα σταμάτησε.Δεν απαντούσε.Ήξερα πως δεν θα γίνει τίποτα.Παρακάλεσα τον θεό να χωρίσει με εκείνον.Δεν με άκουσε.Μες στην στεναχώρια μου διέγραψα όλα μου τα προφιλ στα social media δεν θελω να μιλήσω μρ κανέναν φίλο μου.Έχω βρει παρηγορια στο νετφλιξ και στο ps4.Μόνος μου πλέον άθεος, έχω χάσει την ελπίδα μου να βρω κοπέλα.Γιατί βαρέθηκα να βλέπω τους φίλους μου να έχουν κοπέλα και να μην έχω.Βαρέθηκα άτομα που δεν εχουν καταφέρει τίποτα στην ζωή τους μα έχουν σχέση και να μην έχω εγώ.Βαρέθηκα όποια μου αρέσει να έχει σχέση η να γυρνα μετά απο λίγο καιρό στον πρωήν της.Αλλά τελικά φταίω εγώ για αυτό? Φταίει ο θεος που δεν υπάρχει? Φταίνε οι άλλοι? Ποιος φταίει τελικά? Ευχαριστώ για την υπομονή σε όποιον το διαβάσει λαι συγγνώμη για το σεντόνι.

Η ιστορία έχει ως εξής: Τον Μάιο τελείωσα τις σπουδές μου στο εξωτερικό και πήρα την απόφαση να μείνω εδώ γιατί θεωρούσα ότι θα έχω γρηγορότερη και καλύτερη επαγγελματική αποκατάσταση αλλά και γιατί εδώ μένει και ο σύντροφός μου τον οποίο αγαπώ πολύ και δεν ήθελα να αποχωριστώ.6 μήνες έχουν περάσει και δυστυχώς δε τα έχω καταφέρει στο θέμα δουλειάς. Έχω κάνει μερικές συνεντεύξεις αλλά δεν κατέληξαν σε πρόσληψη. Έχω αρχίσει και πέφτω ψυχολογικά, το μόνο που με κρατάει είναι ο σύντροφός μου με τον οποίο όλα πάνε πολύ καλά, με στηρίζει πολύ και είμαστε πολύ ερωτευμένοι. Δεν ξέρω τι να κάνω, να συνεχίσω να προσπαθώ εδώ ή να το πάρω απόφαση και να γυρίσω Ελλάδα;Εδώ κάθε βδομάδα βγαίνουν αγγελίες για το αντικείμενο σπουδών μου και οι συνθήκες εργασίας είναι πολύ καλές, αλλά μέχρι στιγμής δε τα έχω καταφέρει. Είχα λεφτά στην άκρη για την περίοδο αναζήτησης εργασίας αλλά κι αυτά πόσο να κρατήσουν ακόμα; Και στην Ελλάδα όμως δεν είμαι σίγουρη τι θα καταφέρω αφού φίλοι μου που ψάχνουν στο ίδιο αντικείμενο μου λένε ότι είναι πολύ δύσκολο να βρει κανείς και να κάτσω εδώ να ψάξω κι άλλο. Επίσης ο μισθός για την ίδια δουλειά είναι χαμηλότερος. Αλλά αν γυρνούσα θα ήμουν στο πατρικό και θα είχα λιγότερα έξοδα.. Θα ήμουν κοντά στην οικογένεια και τους φίλους μου.Και τέλος σκέφτομαι ότι αν γυρίσω θα χάσω τον σύντροφό μου γιατί πόσο καιρό να κρατήσει μια σχέση από απόσταση όταν δεν υπάρχει πιθανότητα να ξαναμείνουμε στο μέλλον στο ίδιο μέρος; Αυτός μου λέει να μην απογοητεύομαι , ότι θα τα καταφέρω και έχουμε συζητήσει συχνά για το κοινό μας μέλλον όταν η οικονομική κατάσταση θα καλυτερεύσει ( εκείνος σπουδάζει ακόμα αλλά δουλεύει παράλληλα).Δεν ξέρω τι να κάνω, να γυρίσω ή να μείνω.

Μιλήσαμε λιγο σήμερα, μου έστειλε φωτογραφίες με την καινούρια του μηχανή και πόσο ενθουσιασμένος είναι, κι εγώ χάρηκα που πήρε μηχανή, άλλωστε πάντα το ήθελε. Σήμερα έχω γενέθλια, δεν μου ευχήθηκε, ενω υποτίθεται ότι ξέρει ότι 9 Νοεμβρίου έχω γενέθλια. Απ' τη μια λέω οκ ανρθωπος ειναι μπορεί να το ξέχασε, όπως και πολλοί άλλοι, το ζήτημα είναι ότι με αυτόν τον ανρθωπο υποτίθεται ότι είμασταν μαζί τρία χρόνια κι ότι με αγαπούσε. Πως ξεχνάς τόσο γρήγορα τα γενέθλια του; Και απορώ πραγματικά , τι στο καλό έχω κάνει ώστε να μου συμπεριφέρεται έτσι ένας ανρθωπος που νόμιζα κάποτε ότι είναι η ζωή μου. Και τελικά κατέληξα στο συμπέρασμα ότι για να μη θυμάται καν τα γενέθλια μου δεν με εκτίμησε ποτε. Ήταν επίσης η πρώτη μου σχέση και ο πρώτος ανρθωπος που αγάπησα , ο πρώτος ανρθωπος που ξεστόμισε τη κουβέντα να μου πει ότι είμαι το άλλο του μισό και η ζωή του. Πως τα ξεχνάς αυτά τα λόγια τόσο γρήγορα ρε μπαγασα; Τι έχω κάνει ρε γαμωτο; Γιατί να κάθομαι να στεναχωριέμαι μερα γενεθλίων μου επειδή εσύ δεν μου ευχήθηκες; Ξεφτίλα .

Είμαι κοπέλα 20 ετών και χώρισα πριν έναν χρόνο από την πρώτη μου σχέση.Νομιζα πως ο φίλος μου ήταν και αυτός ερωτευμένος μαζί μου και έτρεφε συναισθήματα για εμένα όπως και εγώ και δε ειχα αντιληφθεί πως έκανα λάθος μέχρι που χωρίσαμε. Μετα απο ενα χρονο προσπάθησε να με επαναπροσέγγισει και φυσικά τα κατάφερε σχετικά γρήγορα γιατι εγώ είχα δεθεί υπερβολικά μαζί του και δεν είχα καταφέρει να τον βγαλω απο το μυαλο μου παρα το γεγονος οτι σπούδαζα πλέον σε αλλη πολη και πολυ μακρυα του. Όταν μου ειπε πως δεν επαψε στιγμή να με σκέφτεται μου φάνηκε τοσο φυσιολογικό κι ας ηταν ενας χρόνο μετα γιατι αφού εγω ένιωθα το ιδιο συναισθήμα γιατι να μην το ένιωθε και αυτός?αλλωστε χωρισαμε γιατι περασαμε σε διαφορετικές πολεις.πραγματικα τον ειχα ερωτευτεί με όλη μου την ψυχή και δεν μπορούσα να πάω παραπέρα...Μου πήρε λίγες μέρες μετα την αποφαση μου να τον αφησω να ξαναμπει στη ζωη μ να καταλάβω , πως ειχε καταφέρει να προχωρήσει χωρις δυσκολία σχεδόν αμέσως μετά τον χωρισμό μο, πως ειχε κανει πράγματα με αλλες κοπέλες, ενώ εγώ έκλαιγα μόνη μου για τουλαχιστον 6 μηνες καθε μερα που τον έχασα απο την καθημερινότητα μου και την ζωη μου μια για πάντα, φυσικα και δεν ειχα προχωρησει δεν ειχα αναγκη να το κάνω δεν είχα ανάγκη να είμαι απλα με κάποιον ειχε τύχει να ερωτευτώ και ηθελα να ειμαι με αυτόν που ερωτευτηκα και θα ηθελα να ξαναειμαι με καποιον οταν θα τον ερωτευομουν . Δεν του πηρε παρα λιγες μερες για να πει πως μετάνιωσε που με ξαναεβαλε στη ζωή του, πως δεν του έλειπα και πως δεν θέλει να είμαστε μαζί τελικάΠλέον κατάλαβα μεν πως δεν άξιζε ούτε τα δάκρυα μου ούτε τον χρόνο μου,όμως εγώ ακόμη αισθάνομαι πληγωμένη και απογοητευμένη αφου αυτη η ιστορια με εχει πραγματικα αφήσει πίσω ενώ αυτός συνεχίζει να ζει την ζωή του μια χαρά. Θα μου πείτε και εύλογα πως είμαι μικρή ακόμη και πως μια μερα θα τα θυμάμαι ολα αυτα και θα γελώ.Όμως ειχα ερωτευτεί αυτον τον άνθρωπο πραγματικά, ημουν σε σχέση μαζι του 3 χρονια και ένιωσα για αυτον αγάπη ακόμη νιώθω απλα θελω να ειναι καλα αλλα να μην τον ξαναδω ποτε στη ζωη μου.Αισθάνομαι θυμό που με χρησιμοποίησε, που ήξερε πως θα είμαι εκεί να τον περιμένω και το εκμετάλλευτηκε, που συνεχίζει την ζωή του και όλο αυτό που συνέβη μαζι με εμενα και αυτόν τον είναι αδιάφορο για αυτον ενώ εμένα με εχει στιγματίσει τόσο. Απλα θελω να διαγράψω αυτή την ιστορία απο την μνήμη μου