ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχα πει σε φίλες μου σε μια συζήτηση πως όταν με το καλό τελείωνε όλη αυτή η σύγχυση στον πλανήτη, έχουμε σκοπό για 9ο παιδί. Και τέλος πάντων η φίλη της φίλης και ούτω καθ' εξής... αυτό μαθεύτηκε και όλοι μας σχολιάζουν αρνητικά. Είμαι έγκυος τελικά, τα καταφέραμε. Αλλά γιατί ρε παιδιά τέτοιο μίσος; κακο κάνουμε; πειράζουμε κανέναν; γιατί τέτοια ζήλεια; όλοι μου λένε ότι θα πηγαίνω να παίρνω τα εγγόνια μου από το σχολείο (νηπιαγωγείο πάνε) και θα είμαι με ένα μωρό στην αγκαλιά. Ε και ποιο είναι το κακο; ηρεμήστε λίγο.

Καλημέρα σε όλους/ες!!! Παιδιά εύχομαι να είστε όλοι καλά!!! Είμαι αρκετά μπερδεμένη και θέλω τη γνώμη σας για ένα πρόβλημά μου!!! Πριν από δύο χρόνια χώρισα με το αγόρι μου, λόγω απιστίας. Τα έμπλεξε στα κρυφά με μια κοπέλα από τη σχολή του, για σύντομο χρονικό διάστημα, για να πάρει σημειώσεις. Τουλάχιστον αυτό μου παραδέχτηκε ο ίδιος τη στιγμή που τους είδα εντελώς τυχαία να βγαίνουν μαζί από το αμάξι στις 11 τη νύχτα, όταν εγώ γύριζα από τη δουλειά και οι φίλοι του μου είπαν πως τα έμπλεξε με τη συγκεκριμένη κοπέλα για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Έτυχε να έχουμε και κοινούς φίλους με τον πρώην μου, οι οποίοι έσπευσαν να με παρακαλέσουν να του δώσω μια ευκαιρία. Η συγκεκριμένη κοπέλα γνώριζε για την ύπαρξή μου και μου ζήτησε συγγνώμη μέσω γνωστών. Δεν τη γνωρίζω προσωπικά και δεν μπορώ να πω πως της έχω κακία. Σε μια απιστία φταίει και το τρίτο πρόσωπο, αλλά συγχρόνως και το άτομο που το παίζει σε διπλό ταμπλό. Είχαμε με το φίλο μου πολύ καλή χημεία, θέλω να είναι καλά, αλλά έχω ξενερώσει απίστευτα. Όλο αυτό το διάστημα με ενοχλεί και επειδή είμαι γυναίκα χαμηλών τόνων δεν έχω την αντοχή να κάτσω να ανοίξω όλην αυτή τη συζήτηση μαζί του, να θυμηθώ ξανά αυτό που με πόνεσε και να του δώσω ευκαιρία. Συγχρόνως σκέφτομαι πως μια απιστία που συγχωρείται επαναλαμβάνεται, αλλά και την ξεφτίλα που θα βιώσω στα μάτια όλων αυτών που με γνωρίζουν. Σε αυτά τα δύο χρόνια γνώρισα έναν άντρα, ο οποίος μαζί με μένα έπαιζε και με άλλες κι έτσι έκοψα. Πιστεύω πως αν ακόμα ήθελα τον πρώην μου δε θα προχωρούσα τη ζωή μου, έστω και για λίγο. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι αν ειλικρινά πιστεύετε πως μετά από μια απιστία δύο άνθρωποι που κάποτε ήταν πολύ καλά, τουλάχιστον σε επικοινωνία και σεξ, θα μπορούσαν να είναι και πάλι όμορφα μαζί. Γιατί εγώ πιστεύω πως όχι.

Καλημέρα φίλοι μου!!! Να είστε όλες κι όλοι καλά!!! Με αφορμή τα οικονομικά-κοινωνικά θέματα που συζητιούνται εδώ μέσα, θα ήθελα τη γνώμη σας για μία άποψή μου που μπορεί να ακούγεται από πολλούς άσχημη. Είμαι γυναίκα, 30 ετών. Προέρχομαι από λαϊκή οικογένεια, νιώθω ευλογημένη που κατάφερα να σπουδάσω μέσα από τη βιοπάλη των γονιών μου, να κάνω μεταπτυχιακό και να αριστεύσω σε δυο ξένες γλώσσες. Νιώθω όμως συγχρόνως άσχημα, όταν σήμερα, στα 30 μου χρόνια, συνειδητοποίησα ότι κοίταζα πάντοτε τους άντρες που ήταν οικονομικά καλύτερα από μένα κι απέρριπτα τα άτομα που προέρχονταν από ανάλογη οικογένεια σαν τη δική μου, την οποία οικογένεια υπερλατρεύω, είχα όμως πάντοτε το φόβο μη γίνει κάτι και στερηθώ και τα βασικά ακόμα. Σκέφτομαι πώς κατάντησα να σκέφτομαι έτσι. Ένας πλούσιος λογικό να απαιτεί μια πλούσια δίπλα του για κάτι σοβαρό κι εσένα να σε έχει συνήθως, κοινώς, για να περνάει απλά καλά. Όμως στις εποχές που ζούμε, που δυστυχώς τα πτυχία ή τα επαγγέλματα πολλοί τα κρεμάσαμε στον τοίχο, δύο μπατιράκια μαζί θα μπορούσαν να μεγαλώσουν παιδιά και να κρατήσουν οικογένεια μόνο με την αγάπη τους; Κι από την άλλη τί θα γίνει δηλαδή; Μόνον οι πλούσιοι/ες θα κάνουν οικογένεια; Τα υπόλοιπα άτομα δεν έχουν ψυχή; Τα σχόλιά σας θα με βοηθούσαν. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!!!

Για αυτο προτείνω στις νεαρες - παραγωγικές ηλικίες 20- 45 ετών να πάνε σε γραφεια συνοικεσίων για να βρουν συντροφο.Μία Εβρίτισσα συνταξιούχος .

Θελω να παω ταξιδι στην Γαλλια αλλα δεν φτανουν τα χρηματα. 630 ευρω μισθο παιρνω.

Κινδυνεύω να χάσω την δουλειά μου λόγω ανακαταταξεων. Έχω ένα πτυχίο στις θετικές επιστήμες σε άσχετο τομέα και ο,τι έχω καταφέρει εκεί το έχω καταφέρει με τη δουλειά μου και τον κόπο μου. Είμαι σε μια ηλικία που οι υποχρεώσεις μου είναι πολλές και έχω λίγο χρόνο. Παρολαυτα γνωρίζω ότι ενα οποιοδήποτε μεταπτυχιακό θα με βοηθούσε για τα τυπικά να κρατήσω τη θέση μου.Συνεπώς ψάχνω ένα μεταπτυχιακό στις θετικές επιστήμες που να βγαίνει ΕΥΚΟΛΑ. Δυστυχώς δεν έχω ούτε ιδιαίτερη όρεξη αλλά ούτε και πολύ χρόνο διαθέσιμο, οπότε αν γνωρίζετε κάποιο μεταπτυχιακό που να βγαίνει χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, παρακαλώ πείτε το μου, θα με βοηθήσετε πολύ! Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων και συγγνώμη για την σχετικά άσχετη με τη στήλη θεματολογία μου...

Ειμαι αγορι 23 και εχω προβληματα συμπεριφορας λογω του κακου οικογενειακου μου περιβαλλοντος. Εχω γινει τους τελευταιους μηνες πολυ αντικοινωνικος. Εχω να βγω απο το σπιτι 2 μηνες πριν τον κορωνοιο και μεχρι σημερα δεν βγηκα καθολου. Το οικογενειακο μου περιβαλλον απαρτιζεται απο τη μανα μου, την οποια δεν τη νοιαζει καθολου για μενα και τον αδερφο μου. Κοιταει μονο τον εαυτο της. Απο την αλλη ο πατερας μου, ενδιαφερεται για εμας...μονο στα λογια. Προ κρισης ειχε αγορασει τζιπ 100.000 ευρω για τον εαυτο του για να το κανει φιγουρα στους γνωστους του. Οταν η εταιρια του πατωσε (κλασσικη περιπτωση βλαχου που εμπλεξε με δανεια και νομιζε οτι ειναι μεγιστανας) περασαμε πολυ δυσκολα. Θυμαμαι χαρακτηριστικα μια μερα που δεν ειχε τιποτα στο τραπεζι. Ουτε ψωμι. Ο πατερας μου ομως καλυτερα να του επαιρνες την ψυχη παρα να πουλησει το τζιπ. Οταν αποφασισε να το πουλησει ηταν αργα, ο μαντρατζης το πηρε 7 χιλιαρικα τα οποια τα εφαγε σε μλκιες. Εγω με τον αδερφο μου ευτυχως στις πανελληνιες διαβαζαμε για να φυγουμε απο το σπιτι και να περασουμε καπου. Μας εστελναν φροντιστηριο, το οποιο το ειχαν απληρωτο και μας καναν ολο ρεζιλι στο φροντ. Ο αδερφος μου περασε σε αλλη πολη και ησυχασε (του στελνει χρηματα ενας θειος μας καθε μηνα, απο τα οποια βουταει και ο πατερας μου). Εγω δυστυχως εγραψα πολυ καλα και περασα στην πολη μου. Οποτε εχω ολη την παρανοια στο σπιτι. Ειχα κανει και αιτηση στο πανεπιστημιο Κυπρου για μια σχολη που μου αρεσε, και εγινα δεκτος, αλλα εκανα το μεγαλυτερο λαθος της ζωης μου, να υποκυψω στην πληση εγκεφαλου των γονιων μου και ετσι απερριψα την Κυπρο. Η σχολη που περασα εδω, αν και πολυ υψηλοβαθμη, δεν με ενθουσιαζει. Γι αυτο δεν εκανα και φιλους απο εκει μεσα, δεν εχουμε κοινα ενδιαφεροντα με τους συμφοιτητες μου. Ειμαι 5ο ετος, χρωσταω πολυ λιγα μαθηματα για πτυχιο. Καθομαι ολη μερα σπιτι και θυμαμαι οτι εχω περασει (πολυ δυσκολες και αρρωστημενες καταστασεις) και κλαιω τη μοιρα μου. Φοιτητικη ζωη δεν εζησα, με κοπελα δεν βγηκα, για ξενυχτι δεν βγηκα. Οι γονεις μου εννοειται δεν μου παρεχουν καμια στηριξη, ισα ισα με αποδοκιμαζουν και με κοροιδευουν συνεχεια επειδη πλεον δεν εχω φιλους (πως να εχω φιλους οταν πρεπει να κραταω της ισορροπιες σε αυτο το κ@λοσπιτο; Θα το ειχαμε διαλυσει απο καιρο). Ο αδερφος μου οποτε δεν ειχε φιλους εβγαινε μαζι μου και με τους τοτε φιλους μου. Τωρα που εχει φιλους δεν μου λεει ποτε να παω μαζι του. Δεν πειραζει, και ο αδερφος μου θυμα των γονιων μου ειναι οποτε δεν του κραταω κακια. Εγραψα αυτη την εξομολογηση για να πω οτι χωρις τη στηριξη των γονιων (κυριως ψυχολογικη αλλα και οικονομικη) δημιουργουνται πολλα προβληματα. Βλεπω γνωστους που οι γονεις τους ειναι στην ιδια οικονομικη κατασταση με τους δικους μου αλλα στηριζουν ψυχολογικα τα παιδια τους και ειναι χαρουμενοι και με το τιποτα. Στο σπιτι μας ολο μαλωματα, βρισιματα και φαγωμαρα. Θυμαμαι μια καθηγητρια στο λυκειο καταλαβε οτι κατι δεν παει καλα στο σπιτι και καθομουν και της τα ελεγα ολα οτι γινοταν. Μου στεκοταν καλυτερα και απο μανα, και μιλουσαμε και μετα, οταν τελειωσα το σχολειο. Δυστυχως, πλεον χαθηκαμε γιατι εχει παρα πολλες υποχρεωσεις και επιπλεον βοηθαει τα απογευματα παιδια που δινουν πανελληνιες αφιλοκερδως, οπως βοηθησε κι εμενα. Θελω να ειμαι αισιοδοξος αλλα δεν βλεπω καμια ελπιδα στον οριζοντα. Τελος παντων, εγω θα κανω το καλυτερο που μπορω, οχι για τους γονεις μου τους αχρηστους, αλλα για μενα. Ονειρευομαι τη μερα που θα φυγω και θα ζω μονος μου, θα εχω τη δουλιτσα μου, τους φιλους μου και την κοπελα μου. Χριστε, αν με ακους, ευχομαι καποια στιγμη να με αξιωσεις να τα αποκτησω αυτα. Σας ευχαριστω πολυ που διαβασατε το κειμενο, οσοι το διαβασατε. Να προσεχετε τα παιδια σας, οσοι εχετε, και ευχομαι ολοι να κανουμε τα ονειρα μας πραγματικοτητα!

Πόσο δύσκολο να δίνεις εξετάσεις το καλοκαιρι που έχει ζέστη και σκέφτεσαι τις διακοπές και τις βόλτες.Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ πραγματικά, παρόλο που προσπαθώ, σκέφτομαι αλλά πράγματα, αποσπάται η προσοχή μου.Πως να συγκεντρωθω?

Μιλαω ερωτικα με εναν συναδερφο ο οποιος τυχαινει να ειναι κοντος πραγμα που με.εξιταρει...λεγαμε να βρεθουμε και ενω μου λεει οτι τρελαινεται με θεωρει 2μετρη γυναικαρα και αναστατωνεται μαζι μου καπως το φερε η κουβεντα και λεει οτι δεν θελει κατι παραπανω απο μενα περα απο σεξ..σχεση δε θα μπορουσαμε να κανουμε ετσι κι αλλιως γιατι ειναι πολυ κοντοτερος απο μενα αλλα αυτο ειναι κατι που θα πρεπε να πω εγω και οχι αυτος...μου την εδωσε που μου ειπε τετοιο πραγμα...δηλαδη τι?μου σκασε ακυρο ο κοντος τωρα?

Εχω τελειωσει εδω και 8 χρονια παιδαγωγικο αλλα προκοπη δεν ειδα..λογω καταστασεων και συγκυριων δουλεψα σε χωρους εστιασης πραγμα που με πηγε πισω σε πολλα αλλα επρεπε να δουλεψω για να βγαζω χρηματα και να βοηθαω τους δικους μου..πηρα την αποφαση να φυγω απ αυτο το δρομο και αποφασισα να μαθω την τεχνη της ονυχοπλαστικης και ο Θεος βοηθος..μου αρεσει πολυ και θελω να εχω εναλλακτικες γιατι δε μπορω να περιμενω ποτε θα με παρουν και αν και σε ποιο κουτσοχωρι απο το πρωτο πτυχιο..ειναι αδικο που καποτε με ενα πτυχιο 4 ετων και ουτε οι ανθρωποι διοριζονταν ενω τωρα δε φτανει το πτυχιο δε φτανει το μεταπτυχιακο δε φτανει η ξενη γλωσσα και θελουν ολο και περισσοτερα..κουραστηκα...λετε η ενασχοληση μου με την ονυχοπλαστικη να μου βγει σε καλο?