ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 35 χρονών και χρόνια τώρα με βασανίζει το ίδιο ερώτημα: να κάνω παιδιά; Η ζωή μου είναι γεμάτη — ζω στο εξωτερικό, έχω μια μακροχρόνια σχέση, μια δουλειά που αγαπώ και που μου προσφέρει πολλά ταξίδια. Κι όμως, η πίεση γύρω μου είναι έντονη. Όλοι ρωτούν «πότε;», αλλά αυτό που με απασχολεί περισσότερο είναι πώς μια τέτοια απόφαση θα επηρεάσει τη σχέση μου και την καθημερινότητά μου. Το δύσκολο είναι πως, όταν κοιτάζω γύρω μου, δεν βλέπω πολλές γυναίκες με παιδιά να είναι πιο χαρούμενες. Αντίθετα, συχνά ακούω για εξάντληση, χαμένες προσωπικές ζωές, συνεχείς θυσίες και ένταση στις σχέσεις και ελάχιστος έως καθόλου προσωπικός χρόνος . Και παρ’ όλα αυτά, πολλές αποφασίζουν να κάνουν και δεύτερο παιδί. Ζητώ συγγνώμη αν ακούγομαι σκληρή, αλλά αυτή είναι η εικόνα που παρατήρησα και προσπαθώ να την κατανοήσω. Νιώθω ότι ίσως χάνω κάτι — μια χαρά ή ένα νόημα που δεν φαίνεται απ’ έξω. Ή ίσως η κοινωνία έχει τόσο βαθιά ριζωμένη την ιδέα του να κάνουμε παιδιά που σπάνια αναρωτιόμαστε αν είναι πραγματικά αυτό που θέλουμε. Δεν έχω απαντήσεις, μόνο σκέψεις και ειλικρινείς απορίες. Θα ήθελα να ακούσω τις αληθινές εμπειρίες και απόψεις ανθρώπων, με ή χωρίς παιδιά: Τι σας οδήγησε στην απόφασή σας; Τι κερδίσατε ή τι χάσατε; Τι θα λέγατε στον εαυτό σας αν ξαναρχίζατε απο την αρχή ; Ίσως μέσα από τις δικές σας ιστορίες, να βρω κι εγώ λίγο μεγαλύτερη καθαρότητα