Πιστεύω, ότι το να κάνεις παιδί είναι βασικά μία επιθυμία. Και πως αν το βάλεις εξ' ολοκλήρου κάτω από τον "κόφτη" της λογικής, χάνεις όχι μόνο την ουσία, αλλά στην περίπτωση που το προχωρήσεις μετά από εξωτερικές πιέσεις που σου ασκεί τόσο ο περίγυρος όσο και ο εαυτός σου, θα κάνεις δυστυχισμένους και τους δυό σας · τόσο εσένα, όσο και το ίδιο το παιδί.
Για μένα, η επιθυμία στο να κάνεις παιδί δεν είναι ούτε υγιής ούτε ολοκληρωμένη αν περιορίζεται μόνο στο να το κάνεις, αλλά πρέπει κυρίως, να εστιάζεται στο να θες να το μεγαλώσεις όσο γίνεται πιο ισορροπημένα προκειμένου όταν μεγαλώσει να είναι ένας ολοκληρωμένος ενήλικας.
Εσύ, από αυτά που γράφεις, καταλαβαίνω ότι δεν έχεις ιδιαίτερη επιθυμία στο να κάνεις ένα παιδί, πράγμα όμως που όπως εξήγησα πιο πριν, απαιτεί από εσένα να βάλεις όλο σου το είναι. Θα σου έλεγα λοιπόν να μην προχωρήσεις, όσο και να πιέζουν οι άλλοι.
Όσο για μένα, θα ήθελα να προχωρήσω στο να κάνω παιδί μόνο αν τα πήγαινα ιδανικά καλά με τη σχέση μου. Σε περίπτωση που υπήρχαν και τα παραμικρά "σύννεφα", δε θα προχωρούσα μαζί της για κάτι τέτοιο, μέχρι να διαλυθούν εντελώς.
Η επιθυμία μου στο να προχωρήσω κάνοντας παιδί με κάποια, είναι ακριβώς ανάλογη με την επιθυμία που θα δείξει εκείνη για μένα και για το δικό μου κόσμο. Και επειδή δε διέκρινα κάτι έντονο από καμμία μέχρι τώρα, για αυτό και δεν προχώρησα.
Για σύντροφο ζωής πρωταρχικά έψαχνα και ψάχνω · όχι για να προσφέρω έναν ακόμα άνθρωπο στην κοινωνία ή κάποιον να με γηροκομήσει. Περνάω καλά με τον εαυτό μου.