ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδώ και 7-8 μήνες εργάζομαι σε μια δουλειά που εχει φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή μου! Υπερβολική πίεση, ασυνάρτητα ωράρια, αγχος και εργασιακο περιβάλλον αίσχος... Ήμουν μακροχρόνια άνεργος και ζουσα με τους υπερήλικες γονείς μου. Μέχρι τότε τα πράγματα ήταν καλα, ώσπου πέθανε ο πατέρας μου... Η Οικονομική μας κατάσταση αρχισε να πηγαίνει από το κακο στο χειρότερο... Μαζί με αυτό αρχισε και η πίεση από συγγενείς, φίλους, γείτονες και από τη μανα μου...(Βρες δουλειά λέγαν ολλοι τους, τι καθεσε θα πεθάνει και η μανα σου και θα βρεθείς προ εκπλήξεων... και τέτοια χωρίς όμως κάποιος να εχει ένα στάνταρ να μου πει πως η να με βοηθηση στην αναζήτηση εργασίας...) Αρχισε ένα ατελείωτο τρέξιμο λοιπόν για αναζήτηση και εύρεση εργασίας. Δουλειά δεν εύρισκα μόνο περιστασιακές και δουλείες του ποδαριού που λεμέ. Έτσι όταν βρήκα τη συγκεκριμένη, χαρικα πολύ, είπα μέσα μου ότι επιτέλους κατι θα αλαξη και θα δω καλύτερες ήμερες.... Περασά την αρχική εκπαίδευση για την δουλειά, αρχισα να εργάζομαι κανονικά και τότε αρχίσαν τα προβλήματα... Υπερβολικές απατήσεις από τους προϊστάμενους, λιγοστά διαλείμματα, πίεση από τους πελάτες και από τους προϊστάμενους, ατέλειωτα οράρια πέντε ημέρες την εβδομάδα και μπορεί και ολη τη βδομάδα, ασταθείς βάρδιες, βοήθεια από πουθενά και συνεχώς να προστιθεντε και αλλά... Μισθος βέβαια παρα πολύ καλος αλλά είπα αξίζη να μην έχεις καθόλου προσωπική ζωή και χρόνο για τον εαυτο σου? Να πηγαίνεις από το σπίτι στη δουλειά και από τη δουλειά στο σπίτι πολλές φορες ολλη την εβδομάδα? Το συζήτησα με τη μανα μου και μου είπε "Είσαι χαζος? Τέτοια δουλειά με καλο μισθο και σε γραφείο? Αν φυγεις δεν θέλω να σε βλέπω..." Οι φιλοι μου? "Ε κανε και εσυ λίγο υπομονή και αν δεν μπορείς μετα φυγε.." Ήταν αρχή του φθινοπώρου οπότε αποφάσισα "Ας δω πως θα πάει, τι λεφτά θα μπορέσω να μαζέψω και κατά τον Μάιο την κοπανάω..." Έφτασα λοιπόν μετα από πολλά βάσανα, ταραχή και αγχος στα τέλη Μάϊου. Το ωράριο μου λόγω αλλαγής πόστου είναι πιο σταθερο πλέον (2 Βάρδιες η 1 από 9.30 μέχρι 18.00 από δευτέρα εως Παρασκευή και η 2 από 11.30 μέχρι 20.00 παλι 5 ημέρες και τα σαβ/κυριακα ελευθέρα). Για να παω όμως στη δουλειά περνώ το αμαξη μου γιατί μένω σε ένα χωριο 25 χλμ από την πολη που δουλεύω. Στην 1η βαρδια ξυπνάω κατά της 6.20 και κοιμάμαι κατά τις 21.00 με 21.30. Στη 2η ξυπνάω 08.20 και κοιμάμαι το πολύ στης 22.30! Οπότε χέω χρόνο ισα ισα να φαω να δω και να μιλησω λιγο με τη μητερα μου και μετα υπνο!!! Οσο για τα λεφτά….δν κατάφερα να μαζέψω ούτε τα μισά για να μπορέσω να φυγω η να περασω και εγώ κάπως καλά μετα από 2-3 χρονια εγκλεισμού και λογο κορόνα και φτώχειας. Το χειμώνα δεν με πείραζε και ιδιαίτερα, εκανα υπομονή... Τώρα που έρχεται όμως το καλοκαιρή τι???Θα μου πείτε δεν σας δίνη η εταιρεία αδειες ? Μας δίνουν αλλά ελα όμως που εγώ τις έφαγα νοτίζοντας πως θα φυγω τέλος Μάιου? Προχθές μίλησα με τον Διευθυντή μας και μου είπε δεν έχεις καθόλου ήμερες πλέον και το μόνο που δικαιούμαι είναι 1.7!!! ήμερες το μηνά οπότε για Αύγουστο που συνηθώς παω διακοπές μόνο 6 και αν ήμερες!!!Όπως καταλαβαίνετε σαν συνέπεια αυτού η ψυχολογία μου επιασε πάτωμα!!!Χθες με επιασε κρίση πανικού! Όπως το βλέπω εχω 2 επιλογές…. 1) Να μην φυγω από τη δουλειά και να εχω χρόνο για να δω τους φίλους μου και να βγω εξω ουσιαστικά μόνο 1 Σάββατο και να χαραμίσω άλλο 1 χρόνο από τη ζωή μου μέχρι το επόμενο καλοκαίρι επιζώντας μη πεθάνει η μανα μου η εγώ γιατί σας είπα είναι μεγάλη 89 πλέον και εγώ με αυτά και αυτά εχω απόκτηση προβλήματα υγείας… Η 2)Να φυγω να φαω αυτά τα λίγα που μάζεψα να περάσω ένα καλο ας πούμε καλοκαιρή και μετα από Σεπτέμβρη να ψαχνω παλι για άλλη δουλειά και με την ανεργία που εχει η Περιοχή που μένω…. και ο χειμώνας εδώ είναι πολύ σκληρος, φέτος τη γλυτώσαμε αλλά του χρόνου? Εγω λεω να επιλέξω τη 2η εναλλακτική αν και ξερω ότι το αποτέλεσμα θα είναι πάνω- κάτω το ιδιο… Και εγώ και η μανα μου θα πεθάνουμε από το κρύο και την ανέχεια… Ουσιαστικά καμία επιλογή..... Συγνώμη για το μέγεθος!!!