ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
5.3.2019 | 15:43

Μαζοχες

Τελευταία αποφάσισα να με νοιάζει μόνο για εμένα ενοιωθα κορόιδο να βοηθάω συνέχεια τους γύρω μου και να παίρνω αχαριστία. Δεν περίμενα ανταποδωση μόνο καλή συμπεριφορά μου αρκούσε αλλά ούτε αυτό έπαιρνα. Τωρα που αδιαφορώ στα αλήθεια όλοι έρχονται κοντά μου πριν ούτε να με φτύσουν. Τελικά οι άνθρωποι είναι πολυ μαζοχες δεν σε εκτιμούν όταν είσαι εντάξει. Μόνο τα κωλοπαιδα γουστάρουν. Έλα που τώρα δεν τους γουστάρω εγώ. Δεν τους θέλω δίπλα μου πια ξενέρωσα.
7
 
 
 
 
σχόλια
Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Είναι κάτι που λειτουργεί σε όλες σχεδόν τις σχέσεις. Δεν ξέρω το γιατί. Σιχαίνομαι οταν εισπράττω αδιαφορία, όταν φτάσω να ξενερώσω και να λειτουργήσω και εγώ έτσι (Επειδή πραγματικά έτσι φτάνω να αισθάνομαι), τότε βλέπω ενδιαφέρον. Τέλος πάντων. Θα τα γράψω όλα στο χιόνι και ας κάνουν ο,τι τους φωτίσει.
Ναι αλλά, αν αναγκαζόμαστε να αφήσουμε τις αρετές μας και να γίνουμε κάποιοι άλλοι, τότε αλήθεια, ποιος είναι ο κερδισμένος και ποιος ο χαμένος; Δε θα ήταν πιο λειτουργικό για σένα, να παραμείνεις ο εαυτός σου και να κάνεις πιο σωστές επιλογές ανθρώπων για σένα ; Με περισσότερα όρια;
Και περισσοτερα όρια να βάλεις κάποιοι δεν τα σέβονται. Επίσης η πλειοψηφία θέλει να της κάνεις τον μπαμπούλα ,με καλό τρόπο δεν νοιώθουν. Εννοείται ότι το ιδανικό είναι ο καθένας να παραμένει ο εαυτός του χωρίς να αναγκάζεται να παίζει αυτόν το ρόλο δεν ευχαριστιουνται όλοι να αναγκάζονται να γίνονται σαδιστές είναι περίεργο συναίσθημα. Από τη μια ξενερώνεις που δεν είσαι ο εαυτός σου και το χειρότερο είναι ότι μπορεί να καταλήξεις να σου αρέσει αυτή η κακή αλλαγή, οπότε το χάσιμο είναι διπλό. Είναι παγίδα. Οι σωστοί άνθρωποι είναι λίγοι ,όσες επιλογές και να κάνουμε. Οι περισσότεροι καταλαβαίνουν με μαστίγιο και καρότο δυστυχώς. Οι καλύτεροι άνθρωποι είναι εκείνοι που ξέρουν να σέβονται από μόνοι τους χωρίς να χρειαστεί να γίνεις δυσάρεστος σκληρός κ@ρ..λης.Σορυ κιόλας.Λεγεται αγανάκτηση. Υ.Γ: Δεν έχω γράψει τη συγκεκριμένη εξομολόγηση, αλλά άγγιξε ευαίσθητη χορδή. Τον τελευταίο καιρό πολύς κόσμος δεν ξέρει να σέβεται ούτε όρια, ούτε τίποτα.
Συμφωνώ μαζί σου σε αυτά που γράφεις κι αυτή η αγανάκτηση που περιγράφεις, είναι ένα συναίσθημα που πιστεύω πολλοί το έχουμε νιώσει. Απλά θεωρώ ότι υπάρχουν δύο επιλογές, ή να "σκληρύνεις" και να γίνεις σαν αυτούς που κάποτε δεν ήθελες να γίνεις ή να παραμείνεις ο εαυτός σου, γεμάτος αγάπη και καλοσύνη με περισσότερη βέβαια εμπειρία πλέον και προσοχή σε ποιους προσφέρεις. Σίγουρα θα υπάρξουν άνθρωποι που δε θα σεβαστούν τα όρια σου, εκεί χρειάζεται να απομακρυνόμαστε όμως.
Minore δεν διαφωνώ αλλά σκέψου ότι υπάρχουν και οι άνθρωποι που δεν επιλέγουμε και που αναγκαστικά ανεχόμαστε για να βγει η δουλειά, οι λεγόμενοι συνάδελφοι εκεί ξενερώνεις γιατί δεν είναι επιλογή σου, είναι θέμα τύχης. Εντάξει με τις επιλογές μαθαίνεις να μην ξανακάνεις τα ίδια λάθη αλλά αν δουλεύεις με στραβοξυλα σε δουλειά που σου αρέσει το αντικείμενο είναι ζόρι. Σε αυτή την περίπτωση σκληραίνεις θες δεν θες για να μην σε πατήσουν.
Σκληραίνεις τη συμπεριφορά σου απέναντι σε συγκεκριμένους ανθρώπους, σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον για να προστατευτείς. Αλλά είναι άλλο να σκληρύνεις γενικά σαν άνθρωπος με όλους τους ανθρώπους λόγω αυτής της εμπειρίας. Αυτό εννοώ. :)