ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
25.9.2021 | 11:57

Η ανεμελιά των φοιτητικών χρόνων

Κάθε παρασκευη μαζευόμασταν, βλέπαμε ταινίες, η παίζαμε παιχνίδια στην τηλεόραση με το playstation. Τα σαββατοκύριακα μέναμε μέσα. Τις Κυριακές βγαίναμε για μια βόλτα. Οργανωναμε τα ταξίδια του έτους, που θα ταξιδέψουμε και στην συνέχεια μανιωδώς κοιτάζαμε τις συναυλίες του καλοκαιριού και τα φεστιβάλ. Μόνο γέλια, μόνο χαρά! Κανείς δεν τσακώνοταν με κανέναν. Την γκρίνια και την μουρτζουφλια την κοροϊδεύαμε, το ξεκατινιασμα ήταν άγνωστο για εμάς και το αποφευγαμε, όπως και οτιδήποτε παράλογο. Περνάγαμε ωραία...τρώγαμε πίτσες σουβλάκια και burger. Το επιτηδευμενο και το δήθεν το σιχαινομασταν και δεν ασχολούμασταν, περνάγαμε όμορφα, ανέμελα και ελεύθερα. Ωραία χρόνια...τα αγόρια έβγαιναν έκαναν όλη την ώρα πλάκα πείραζαν συνέχεια ο ένας τον άλλον και μετά πείραζαν και εμάς καλοπροαίρετα, εγώ ήμουν η πιο παρεξηγησιαρα αλλά μετά συνέρχομουν πολύ γρήγορα. Κάναμε σχέδια για το μέλλον όλη την ώρα και όταν λέω μέλλον, εννοώ τι θα κάνουμε σήμερα αύριο, τα ταξίδια μας και το καλοκαίρι οι συναυλίες. Πάντα είχαμε κάτι να περιμένουμε και να περνάμε όμορφα. Τις καθημερινές το βράδυ βγαίναμε σ'ενα συνοικιακό καφενείο, η σ'ενα μπαρ, λέγαμε καμία βλακεία και 12 η ώρα στα κρεβάτια μας για την επόμενη ημέρα. Και κάπως έτσι κυλούσαν τα χρόνια μας. Ανακαλύπταμε τον κόσμο συνέχεια, θέλαμε απλώς να γνωρίσουμε τον κόσμο μας. Και γνωρίσαμε τον κόσμο μας στην πιο υπέροχη και στην πιο μαύρη μορφή του. Δυστυχώς και ευτυχώς. Αφιερώνω τα πάντα στην παρέα των φοιτητικών μου χρόνων. Φιλάκια παιδιά, σας σκέφτομαι!!
2
 
 
 
 
σχόλια

Τις τελευταίες ημέρες αναπολώ και εγώ αυτά τα χρόνια. Είναι πράγματι τα καλύτερα. Όλα ήταν μαγικά. Ανακάλυψη για τη ζωή και αίσθηση ότι αυτό κράτα για πάντα. Δεν θα γράψω αναμνήσεις γιατί δεν θα μου φτάνουν οι ώρες να μιλάω για αυτές. Ακόμα σκέφτομαι την ανεμελιά και το απροσδόκητο εκείνων των χρόνων. Μόνο όσοι το έχουν ζήσει μπορούν να καταλάβουν την διαφορά. Άθελά μου συγκρίνω το τότε με το τώρα. Άνιση η σύγκριση. Πολύ διαφορετικά όλα. Σίγουρα υπάρχουν κ τώρα περιθώρια για νέες εμπειρίες, αλλά τίποτα δεν είναι το ίδιο, με εκείνη την τρέλα των 18. Τους έχασα όλους από τότε. Ο καθένας τράβηξε και άλλο δρόμο. Τους αγαπώ όμως, γιατί είναι κομμάτι μου, το κομμάτι της δοκιμής και της ανακάλυψης που θα με συντροφεύει για πάντα.

ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ