Τα έχω περάσει και εγώ. Δεν ξέρω αν καλυτερεύει για να πω την αλήθεια. Όσο περνάνε τα χρόνια βλέπω τους ανθρώπους να κλείνονται όλο και πιο πολύ στον εαυτό τους και στον κύκλο τους. Κάνουν σοβαρές σχέσεις και δεν βγαίνουν, ασχολούνται μόνο με την δουλειά τους, βγαίνουν μόνο με 1-2 άτομα και δεν έχουν όρεξη. Ακόμη και με τους παλιούς φίλους έχω ψυχρανθεί για παρόμοιους λόγους. Ακόμα βγαίνουμε, αλλά ξέρω ότι πλέον δεν μπορώ να βασιστώ πάνω τους και είναι άσχημο συναίσθημα. Ίσως το ζήτημα λύνεται όταν κάνεις οικογένεια και παύει να σε νοιάζει και εσένα. Ίσως και όχι. Δεν ξέρω πια. Κουράγιο και βρες και καμιά άλλη φίλη αν μπορείς.
21.9.2018 | 03:08
Φιλες
Μεγαλώνουμε και ο καθένας έχει τη ζωή του. Όμως οι δύο παιδικές μου φίλες-20χρονια- δεν μου στέκονται. Θέλω να πω πως όλες δουλεύουμε πολυ. Περνάω ίσως την χειρότερη μου φάση. Δεν μου φτάνει ένα μήνυμα ανα δύο μέρες. Εδώ και ένα μήνα κάθε βράδυ βγαίνω μόνη μου και περπατάω για ώρες. Δεν ξέρω ίσως να είμαι άδικη μαζί τους. Όμως εγώ τρεχω. Ξυπνάω 5 το πρωί και εψει τυχει φορές να πάω κατευθείαν για δουλειά αυπνη για να μην την αφήσω μονη της ενώ είναι χάλια. Απογοήτευση. Το σκ κάθονται και οι δυο. Εγώ και σκ ξύπνημα 5 το πρωί. Για έναν καφέ δεν με πήραν να πάμε. Νιώθω μόνη. Έβαλα τα κλάματα σήμερα.
1
