ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα.Εχω ένα αγοράκι 3,5ετων στο φάσμα του αυτισμού.Ειναι πανέξυπνος κ υψηλής λειτουργικότητας κ κάνουμε λογοθεραπεία κ εργοθεραπεία από τα 2,5 κ έχουμε θεαματική βελτίωση ,αλλά από την ημέρα που έμαθα για την διάγνωση αισθάνομαι κάποιες φορές την ανάγκη να μιλάω κυρίως με άλλους γονείς οι οποίοι είναι στην ίδια φάση,διαβάζω ψάχνω πληροφορίες κτλ.χωρις ωστόσο αυτό να γίνεται εμμονή .Εργάζομαι ,βγαίνουμε βόλτες με τον μικρό ,περνάμε καλά κ προσπαθώ να είμαι συνεπής τόσο στην δουλειά όσο κ στην οικογένεια.Αυτο όμως που με προβληματίζει τον τελευταίο καιρό είναι ο σύζυγος ο οποίος μου φωνάζει ότι κουράζεται,ότι είναι πιεσμένος ότι δεν τον καταλαβαίνω ,υπάρχουν φορές που έχει άσχημα ξεσπάσματα, βρίζει εχθές βγήκαμε για περπάτημα με το παιδί κ τον άφησε στον δρόμο να τρέχει κ εγώ αντανακλαστικά έτρεξα να πιάσω το παιδί.Μολις του είπα ότι είναι χαλαρός στον δρόμο κ ότι έτσι γίνονται τα ατυχήματα,με έβρισε στην μέση του δρόμου πήρε το παιδί κ γύρισε σπίτι.Αυτην την περίοδο θέλω να του βγάλω την πάνα κ η αλήθεια είναι ότι έχω άγχος.Ακομα κ για αυτό με κατηγορεί ότι φταίω εγώ που δεν την έχει βγάλει μέχρι τώρα δεν έχω προσπαθήσει αρκετά.Σημερα πήγαμε επίσκεψη σε μια κουμπάρα κ συνάδελφό του η οποία έχει παιδί με πιο βαρύ αυτισμό ενήλικος πια 38 ετών.Αισθανθηκα λοιπόν την ανάγκη να ρωτήσω κάποια πράγματα ,πώς τα διαχειρίστηκε αυτή όμως η συμπεριφορά της ήταν από δεικτική έως κ επικριτική.Αυτη τα ήξερε όλα ότι το ένα το κάνω λάθος ,ότι δεν είναι σωστό να αγχώνομαι κ να το εκφράζω μπροστά στο παιδί(ποτέ δεν το κάνω αυτό εν τω μεταξύ,ο παιδί ψυχολόγος μας λέει ότι το ότι είναι χαρούμενο οφείλεται στην συμπεριφορά μας απέναντι του) ,ότι το άλλο το κάνω λάθος.Οταν δε ρώτησα πώς χειρίστηκε το θέμα της πανας η ίδια με τον γιο της κ η κόρη της με τον εγγονό της εκεί ήταν που απασφαλισε :Τι είναι αυτά που ρωτάς ,δεν έχει λογική αυτό που κάνεις ,το κάθε παιδί είναι διαφορετικό.Με πήρε από τα μούτρα επειδή ζήτησα να κουβαντιασουμε για το θέμα της πανας.Καταπια την γλώσσα μου κ στην επιστροφή μόλις εξέφρασα την δυσαρέσκεια στον άντρα μου με πήρε κ αυτός από τα μούτρα .Με είπε υστερική ,αγχωτική ,εμμονικη κ αλλά κοσμητικά μπροστά στο παιδί βεβαίως βεβαίως κ όταν επιχειρούσα να του παραθέσω τα δικά μου επιχειρήματα γιατί δυσαρεστήθηκα κ να απαντήσω μου έλεγε ότι δεν καταλαβαίνω τι μου λέει ,ότι δεν έπρεπε να επιμείνω στην κουβέντα,ότι είμαι στον κόσμο μου κ.α κ όλα αυτά μπροστά στο παιδί.Ειναι συμπεριφορές από δύο ανθρώπους με παντελή έλλειψη ενσυναίσθησης ,έχω θυμό σήμερα με πήραν από τα μούτρα ο σύζυγος κ μια μαμά η από την οποία περίμενα μεγαλύτερη ενσυναίσθηση.Ο άντρας μου την δικαιολογεί κ μου λέει ότι έτσι είναι με όλους κ να μην το παιρνω προσωπικά αλλά από την άλλη μου τα εχωνε κ αυτός .Μέσα στο ΣΚ θα θέλει κ συνεύρεση αλλά δεν αισθάνομαι ότι είμαι ψυχολογικά σε θέση να ανταπεξέλθω κ γενικά αισθάνομαι ότι δε μπορώ να είμαι ο εαυτός μου ,να εκφραστω χωρίς να ακούω κριτική,σχόλια κ βρισιές επειδη αυτός είναι κουρασμένος,πιεσμένος .Αυτά συγνώμη για το σεντόνι