ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
1.8.2016 | 22:53

Δεσποινίς ετών 38

Πιο κάτω διάβασα την εξομολόγηση ενός φίλου ότι δεν υπάρχουν γυναίκες ηλικίας 35-40 αδεσμευτες. Ναι, η αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε λιγοστεύουν τα ποσοστά τόσο σε άντρες όσο και σε γυναίκες. Υπάρχουμε όμως φίλε μου. Μας βλέπεις έξω στα καφέ, στο μετρό, οπουδήποτε. Συνήθως δε μας προσέχεις γιατί είσαι απορροφημενος στο κινητό σου ή μας προσέχεις και λες τι να της πω, θα με περάσει για λιγουρη,δεν έχω και λεφτά. .. Κι εμείς λέμε μερικές φορές πού πήγαν οι άντρες. Στην ουσία δεν το εννοούμε, ξέρουμε ότι φοβάστε όπως φοβόμαστε κι εμείς,τη δέσμευση,τις ευθύνες,το μοίρασμα. Που λες, μου επιτρέπεις τον ενικό σωστά; , εγώ και άλλες 3-4 φίλες πάνω κάτω στην ίδια ηλικία είμαστε μόνες μας γιατί είτε πέσαμε σε άντρες δεσμευμένους ή μη που ήθελαν κάτι εφήμερο κι εμείς όχι, είτε γιατί δεν συμβιβαστηκαμε σε σχέσεις που δεν έλεγαν είτε γιατί είδαμε ότι οι άντρες στα δύσκολα φεύγουν (και οι γυναίκες ίσως πει ο Διογένης ο Κυνικός). Γιατί καλή η σχέση όταν υπάρχουν έξοδοι,διακοπές,σεξ κλπ. Όταν σκάσει όμως πρόβλημα (πχ πρόβλημα υγείας γονιού) ,με σένα θα ασχοληθώ ρε κοπελιά; Υπάρχει πιο κάτω μία πιο "ανάλαφρη" περίπτωση να περιμένει!Οπότε ναι λοιπόν οι σχέσεις έχουν γίνει δύσκολες και ίσως γίνουν και δυσκολότερες μιας και διανύουμε περίοδο κρίσης. Όμως αν αρχίσουμε να είμαστε αληθινοί, να ξέρουμε τι θέλουμε, να είμαστε ξεκαθαροι με τους άλλους, τότε μπορεί κάτι να γίνει (ενταξει, σήμερα είναι η μέρα που είμαι αισιόδοξη, για αύριο δεν υπόσχομαι). Αν πάλι δεν αλλάξουμε τακτική θα γυρνάμε σπίτι απογοητευμενα και τα δύο φύλα για την κατάντια μας. Ή θα βλέπουμε ανθρώπους δίπλα μας που συμβιβαζονται με λάθος ανθρώπους. Αλήθεια σκέφτηκαν ποτέ ότι αυτό το λάθος γι αυτούς,μπορεί να είναι ο κατάλληλος για μένα;Κλείνοντας εγώ πιστεύω πως όλα για κάποιο λόγο γίνονται κι όλα είναι τυχερά. Ελπίζω να το πιστέψετε και να σας πετύχω κάπου εκεί έξω...
4
 
 
 
 
σχόλια
Εξαιρετική η εξομολόγησή σου, δεν μπορώ να διαφωνήσω στα ουσιώδη στοιχεία της, πλην ενός: αναρωτιέσαι πού είναι οι άντρες, μα είναι δίπλα σου. Γιατί δεν τους βλέπεις; Ξέρεις γιατί δεν τους βλέπεις; γιατί σε έχουν μάθει να κυκλοφορείς αγέρωχη και να μη δίνεις σημασία στα ''πειράγματα'' του κάθε πέφτουλα, γιατί σε έμαθαν ότι ο πρίγκηπας θα έρθει να σε πάρει καβάλα στο άλογο (και αν έχει fiat δε σου κάνει), γιατί όταν σου είπε η φίλη σου να σου γνωρίσει ''ένα καλό παιδί'' το θεώρησες προξενιό και το απέρριψες πριν καν το δεις, γιατί βγαίνεις με τις φίλες σου παρέα και επειδή οι άλλες είναι στον κόσμο τους, διστάζεις να φλερτάρεις με τον γοητευτικό άντρα απέναντι γιατί ''τι θα πούνε οι φίλες σου'', γιατί εάν γνωρίσεις εμένα που είμαι 42 και ελεύθερος θα με θεωρήσεις εκ των προτέρων προβληματικό ακριβώς επειδή είμαι ελεύθερος (ενώ αν ήμουν δεσμευμένος θα ήμουν ''τσεκαρισμένος'' και άρα εντάξει...).Φυσικά, παρά τη χρήση του δεύτερου ενικού, όλα τα παραπάνω δεν αφορούν σε σένα εξομολογούμενη διότι δεν σε γνωρίζω προσωπικά. Έκανες μία προσωπική αναφορά σε μένα: στα δύσκολα όλοι λακίζουν. Ναι, είναι η μεγαλύτερη αλήθεια που έχω βιώσει στη ζωή μου. Όλοι και όλες θέλουν τις ανάλαφρες καταστάσεις, οι άλλοι είναι για τον Καιάδα.Από τα παραπάνω σχόλια συμφωνώ απόλυτα με το Λεμόνι: όλοι κοιτάζουν τις λεπτομέρειες και χάνουν την ουσία. Και καταλήγουν να βλέπουν το πέρασμα του χρόνου τους ως μία απλή λεπτομέρεια...
Επειδή διάβασα και τις δύο εξομολογήσεις έχω να δηλώσω οτι "φταίνε" και τα δύο φύλα.Υπάρχουν ελεύθεροι άνθρωποι παντού και βιώνουν σκληρή μοναξιά.'Ενας πολύ σοβαρός λόγος είναι το ασυμβίβαστο. 'Η όλα ή τίποτα. 'Οσο πιο ανεξάρτητοι γινόμαστε τόσο πιο απαιτητικοί.Ψάχνουμε το τέλειο. Πετάμε ανθρώπους απ'τη ζωή μας για πταίσματα, όπως αλλάζουμε συσκευές και γκάτζετς.Κι όταν γνωρίζουμε κάποιον που δείχνει μια συμπεριφορά ξένη προς εμάς, δώστου να ρωτάμε τους φίλους, τις καφετζούδες, τους αστρολόγους και τις εξομολογήσεις τι θέλει να πει ο ποιητής. Στον ίδιο ποτέ δε ρίχνουμε τα μούτρα μας να ρωτήσουμε, ποτέ δε στέλνουμε για να μη φανούμε, ποτέ δεν εκφραζόμαστε για να μη μας γνωρίσει. Εξάλλου έτσι μας έχουν συμβουλέψει και η καρδούλα μας είναι για τον εαυτό μας, όχι για να αγαπήσει και να αγαπηθεί, μόνο να την θέλουν. Και δώστου σεξ χωρίς συναίσθημα, μόνο ένστικτο, κατά τ'άλλα ασφαλείς από δεσίματα και έρωτες.'Εχεις και το διαδίκτυο, που γίνονται οι άνθρωποι ψηφία και πίξελς σε φωτογραφίες.Απορρίπτεις μια μύτη, ένα μαλλί, ένα μπούτι, κάποια κιλά, ένα χαμόγελο που δε σ'αρέσει, ένα βλέμμα που δε σε αγγίζει. Ποτέ δεν έφτασε να γνωρίσεις κάποιον που δε σ'άρεσε οπτικά κι έτσι έχασες την ευκαιρία να είσαι με μια γλυκιά κοπέλα, μ'ένα πνευματώδη άνδρα, ένα έξυπνο αγόρι, μια παθιάρα γυναίκα κτλ.Δε γνώρισες καν το χνώτο του που λένε κι έβγαλες συμπέρασμα οτι δεν ταιριάζετε. Χα!Ακολούθα τις συμβουλές του κάθε πικραμένου και τον εγωισμό σου και τα ξαναλέμε.Περαστικά σε όλους.ΥΓ1 Δεν αρνούμαι οτι κυκλοφορούν περιπτωσάρες και σάικος.ΥΓ2 Είναι ένα αφυπνιστικό κείμενο, δεν έχει σκοπό να θίξει συγκεκριμένα πρόσωπα ή καταστάσεις, μόνο να προβληματίσει.
Έτσι είναι. Η εύρεση συντρόφου μοιάζει λίγο με τις "μουσικές καρέκλες". Σε κάθε γύρο, μόλις σταματήσει η μουσική κάποιοι (ενίοτε κι'από επιλογή ή συνήθεια) θα μείνουν όρθιοι.
Συμφωνώ απόλυτα με την εξομολογουμενη σχεδόν σε όλα..το θέμα είναι ότι εμείς οι 35+σχεδόν έχουμε περάσει την μισή ζωή πλέον δεξιά αριστερά..κ πιστευω ότι υπάρχει ένας φόβος για το μεγάλο πλέον κ σημαντικό βήμα..Το θέμα όμως είναι να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου κ με την συνηδειση σου κ να κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια σου..