Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Ξέρεις κάτι ; Εδώ δεν μπορούμε να ελέγξουμε καλά καλά το δικό μας μυαλό , θα ελέγξουμε του άλλου ; Το αν τα σκέφτεται ούτε μπορείς να το καθορίσεις ούτε τίποτα. Να ελπίζεις να είσαι μια μέρα σε τέτοια ψυχική γαλήνη και αυτοπεποίθηση που η στάση ενός ανθρώπου που επιλέγει να φύγει , δεν σου καίγεται καρφί . Αυτό να ελπίζεις .
Αν καιγόταν θα έπαιρνες απάντηση άμεσα. Δε λες τι έγινε, αν τον πλήγωσες κτλ οπότε δεν έχουμε ξεκάθαρη άποψη.
Μπορεί κάποτε να λάβεις. Συμβαίνει ακόμη και μετά από χρόνια.
Κακώς όταν χάνει κανείς την αξιοπρέπειά του.
Τραλαλα ονειρευομενη και τρως κι εσύ τα μούτρα σου.
Καλά άστο, μπορεί να προβληματίστηκε η' μπορεί να πάτησε delete πριν καν το διαβάσει. Από την στιγμή που δεν απάντησε μην προσπαθείς να σου χρυσωσεις το χάπι. Δεξου αυτό που είναι.
Πόσα ποστ θα κάνεις σχετικά με αυτό?
Απελπισία...
Μη παρακαλατε μωρε!
