ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κατάρριψη θα πλήρωνες ως πιλότος μαχητικού, απόρριψη λέγεται!!!

Αν "it's not you, it's me" όπως σου είπε, γιατί το πήρες τόσο κατάκαρδα και καπνίζεις-πίνεις; Εννοώ, κεγώ καπνίζω-πίνω αλλά έχει άλλο καημό και άλλη πίκρα να τα κάνεις αυτά πάνω στην στεναχώρια σου, τελείως διαφορετικό πράμα. Εκείνη το αποφάσισε και θα έπρεπε να το περιμένεις. Δεν μένω καν στην ηλικιακή διαφορά σας αλλά σε αυτό που γράφεις:

'Ουκρανή τραυματισμένη από τον πόλεμο, με ένα σωρό ψυχολογικά μπαγκάζια - αλλά μπαγκάζια που ένιωθα ότι μπορώ να χειριστώ." - άρα κάποια που ουσιαστικά θέλει κάποιον για να την βοηθήσει να ανταπεξέλθει (οικονομικά κυρίως) και με ψυχολογικά (που είναι επόμενο μετά από εμπόλεμη κατάσταση). Άρα εσύ είπες "οκ θα αποδεχτώ τους δαίμονές σου επειδή μου αρέσει το σεξ μαζί της και που μιλάμε". Δεν ξέρω σε τι φάση της ζωής σου σε βρήκε (λογικά σε άσχημη και πολύ μοναχική περίοδο επειδή σηκώνεις την αυλαία της εξομολόγησης με την φράση "Ναι, την ξανάπαθα" που σημαίνει ότι έχεις πληγωθεί ξανά στο παρελθόν) όμως νομίζω πως βιάστηκες να πέσεις με τα μούτρα σε κάτι που δεν ήξερες καν πως να το διαχειριστείς. Έχω μιλήσει με ανθρώπους από εμπόλεμες ζώνες, Μέση Ανατολή, Ουκρανία, κτλπ. Ακόμα και εσύ να θέλεις να προσφέρεις μόνο και τίποτα σε αντάλλαγμα, δεν έχετε κοινό έδαφος να πατήσετε εκεί πάνω. Για σένα είναι η ζωή + μετά, σε δεύτερο βαθμό, ο έρωτας, ενώ για εκείνη είναι η επιβίωση + αν καταφέρω να την επιτύχω μέσω έρωτα, οκ γιατί όχι; Κατάλαβες πως το εννοώ, ελπίζω να μην παρεξηγείς. Δεν λέω πως σου πούλησε φούμαρα και πως ήθελε απλά οικονομική βοήθεια και στήριξη, όμως αν από πριν πεινάς, φοβάσαι, είσαι κατατρεγμένος και δεν ξέρεις τι θα απογίνεις (και σε ξένη χώρα και χωρίς να ξέρεις την γλώσσα, τους ανθρώπος, και τα έθιμα και και και) σίγουρα δεν είναι 1η σου προτεραιότητα να αφεθείς στον έρωτα. Ακόμα και αν σε έβλεπε σοβαρά τα όσα έζησε το καθιστούν πολύ δύσκολο να πετύχει. Επίσης εκεί με τα ψυχολογικά που αναφέρεις λες και "αλλά μπαγκάζια που ένιωθα ότι μπορώ να χειριστώ.". Δεν ξέρω τι έχεις περάσει αλλά θέλω να ελπίζω ότι δεν έζησες σε εμπόλεμη ζώνη και δεν βίωσες στο πετσί σου τι εστί πόλεμος και ξεριζωμός. Μπορείς εσύ να πας σε άλλη χώρα να γλυτώσεις όλα αυτά τα φρικαλέα πράματα και να μην ξέρεις καν τι απέγιναν οι γονείς-συγγενείς-φίλοι σου πίσω στην πατρίδα και να φορέσεις λουλουδάκια στο κεφάλι και να τραγουδάς χαρούμενα σαν να μην συνέβη ποτέ τίποτα; Δεν μπορείς. Ούτε μπορείς και εσύ να παίζεις τον ρόλο του ψυχολόγου και να προσπαθείς να την ψυχολογήσεις. Αυτό το "it's not you, it's me" που σου είπε στο τέλος κρύβει πολλά άλλα, δεν ξέρω πόσο καλά ήταν τα Αγγλικά της (φαντάζομαι όχι τα καλύτερα) ή πόσο την κατάλαβες εσύ, πάντως νομίζω πως αυτό που ήθελε να σου πει ήταν κάτι σε: "εγώ έχω περάσει από πολλά πράματα που με έκαναν αυτό που είμαι, δεν μπορώ να τα αποβάλλω-ξεχάσω όλα και απλά να προχωρήσω μαζί σου, λυπάμαι αλλά αυτό που είμαι -ή μάλλον έτσι όπως με διαμόρφωσαν οι περιστάσεις οι οποίες βίωσα- δεν μπορούν να συνυπάρχουν με σένα. Προσπάθησε να καταλάβεις. Ωραία περάσαμε αλλά πρέπει να φύγω, δεν φταις εσύ, δεν έχει να κάνει με εσένα, μην το πάρεις προσωπικά" , κάτι σε αυτές τις γραμμές. Και 2 πακέτα τσιγάρα να τελειώνεις κάθε μέρα, και μία κάβα να αδειάζεις, δεν θα αλλάξει το παραμικρό..Προχώρα στην ζωή σου και let it go που λένε.

Στα 52 που έχεις φτάσει θα έπρεπε ήδη να γνωρίζεις ότι δεν είναι όλα θέμα "κλικ" αλλά ΚΥΡΙΩΣ θέμα λογικής.
Τί λέει η λογική εδώ ; Ότι δεν προχωράμε ποτέ με άτομο που σέρνει πίσω του ψυχολογικά μπαγκάζια.
Ακόμα περισσότερο, με άτομο που κουβαλά τα βαρύτερα από όλα · δηλαδή αυτά ενός πολέμου.
Το λάθος σου λοιπόν, ήταν που έμπλεξες από την αρχή με μία δύσκολη κατάσταση που ειδικός καλά καλά δε μπορεί να διαχειριστεί · πόσο μάλλον εσύ.
Τι άλλο λάθος να έκανες από εκεί και πέρα ; Το παιχνίδι είναι χαμένο, όσο σωστά και να φερθείς.
Εκείνη έφυγε, αλλά τα δικά της προβλήματα κόλλησαν επάνω σου.
Ελπίζω το πάθημα να σου έγινε μάθημα και να βγεις από τη λούπα σύντομα.