Μπήκαμε στις σάουνες και τα λουτρά του κέντρου

Μπήκαμε στις σάουνες και τα λουτρά του κέντρου Facebook Twitter
Φωτο: Πάνος Κέφαλος
0

ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΕΥΚΙΟ

Μπήκαμε στις σάουνες και τα λουτρά του κέντρου Facebook Twitter
Φωτο: Πάνος Κέφαλος

Στη δεξιά μεριά, που είναι και ο κυρίως χώρος του λουτρού, υπάρχουν ατομικά δωμάτια με ή χωρίς ντους, που διαθέτουν μάρμαρο κι ένα κρεβάτι. Εκτός από τα ατομικά δωμάτια υπάρχει και ένας μεγάλος χώρος η αρχιτεκτονική του οποίου θυμίζει πολύ τα οθωμανικά χαμάμ. Η οροφή μοιάζει με θόλο – χωρίς όμως τις μαγικές τρυπούλες, να περνάει ο ουρανός – και περιμετρικά είναι τοποθετημένες ντουζιέρες όπου άντρες παίρνουν το μπάνιο τους γυμνοί, όπως παλιά στο στρατό.


Το τελευταίο οθωμανικό χαμάμ της Αθήνας έπαψε να δουλεύει το 1965 και σήμερα πια λειτουργεί ως μουσείο – είναι το Λουτρό των Αέρηδων στην Πλάκα. Τελευταία μπορεί να ξεκίνησαν τη λειτουργία τους δύο χαμάμ, ένα στο Θησείο κι ένα στην Κηφισιά, προσφέροντας αυτή την ανατολίτικη απόλαυση στους πελάτες τους, μα εδώ και χρόνια υπάρχουν στην Αθήνα χαμάμ ή σάουνες μόνο για άνδρες. Από αυτά, το πιο παλιό βρίσκεται στη Ζήνωνος, το «Ήρα», ενώ στο Μοναστηράκι πριν από δέκα χρόνια άνοιξε το Flex και εδώ και επτά χρόνια στο Γκάζι λειτουργεί το Alexander.

Οι άντρες που συχνάζουν σ' αυτούς τους χώρους δε σημαίνει ότι έρχονται αποκλειστικά για μια γνωριμία που μπορεί να εξελιχθεί σε συνουσία ή και σε σχέση ακόμα. Και μόνη η χρήση της σάουνας και του χαμάμ συνιστά απόλαυση. Αν προκύψει όμως και κάτι περισσότερο, τόσο το καλύτερο.

Ο χώρος του αντρικού χαμάμ είναι ένα υγρό πάρκο γεμάτο κρυψώνες και ξέφωτα, όπου καιροφυλακτούν οι επίδοξοι εραστές και ερώμενοι, όπου άντρες συναντούν άντρες, αποφεύγοντας την αγριάδα και την αγριότητα του πάρκου και τη βιτρίνα του γκέι μπαρ. Η υγρή ατμόσφαιρα εμποτίζει και τονώνει την ερωτική διάθεση ενώ οι περιφερόμενοι άντρες, γυμνοί, με μια πετσέτα να σκεπάζει σαν φύλλο συκής την επιθυμία τους, είναι περισσότερο απ' οπουδήποτε αλλού έκθετοι. Χωρίς το στήσιμο και την πόζα που απαιτεί ένα γκέι μπαρ, χωρίς τους κινδύνους που παραφυλάνε σε κάθε στενό του πάρκου, χωρίς την απομαγευτική γύμνια που λιάζεται στα Λιμανάκια της Βουλιαγμένης, εδώ νιώθουν έκθετοι μα όχι εκτεθειμένοι. Οι περισσότεροι εξάλλου για τον ίδιο σκοπό βρίσκονται εδώ. Για τον ίδιο λόγο επέλεξαν τη μοναχική αυτή έξοδο, στην προσπάθειά τους να βρουν μια ευκαιριακή εκτόνωση ή και να φύγουν με παρέα. Δεν είναι λίγες οι φορές που στα αποδυτήρια ανταλλάσσονται τηλέφωνα. «Πες μου το νούμερό σου να σου κάνω αναπάντητη».

Μπήκαμε στις σάουνες και τα λουτρά του κέντρου Facebook Twitter
Φωτο: Πάνος Κέφαλος

Όποιος θέλει, φαίνεται. Όποιος ψάχνεται, το δείχνει. Με μια ματιά, με ένα άγγιγμα, με μια ατάκα – εξαρτάται από το θάρρος του καθενός. Συνήθως αυτός που ψάχνεται αγρίως, πιάνει μια καμπίνα και περιμένει. Μια βραδιά άκουσα πλάι μου τη συνομιλία ενός κούκλου με κάποιον που του την έπεφτε. «Εσύ μια χαρά είσαι, εγώ δεν είμαι σε φάση», του έλεγε. Σε πιστέψαμε! Δε λείπουν βέβαια κι από δω οι επιδειξίες, αυτοί που αφήνουν την πετσέτα να κυλήσει στα πόδια τους. Άλλοι τρίβονται σε κοινή θέα, περιμένοντας κάποιον να τους προσεγγίσει και να τους βοηθήσει να τελειώσουν μια ώρα αρχύτερα.

Είναι φορές πάλι που κάποιοι κάνουν σεξ και δίπλα τους άλλοι αυνανίζονται. Τότε νιώθεις ότι βλέπεις λάιβ τσόντα και μάλιστα ιντεράκτιβ, αφού έχεις τη δυνατότητα να συμμετάσχεις! Ή πάλι κάποιος μπορεί να ψωνίσει τον έρωτα της μιας νύχτας σε κάποιο μπαρ, σε κάποιο πάρκο, και να τον φέρει εδώ αντί σε ξενοδοχείο. Κι εδώ άλλωστε υπάρχουν καμπίνες με κρεβάτι και το περιβάλλον είναι πιο ερωτικό.

Όπως σε κάθε μαγαζί, έτσι κι εδώ υπάρχουν οι θαμώνες. Είναι κάποιοι που θα τους δεις οπωσδήποτε, ιδίως τα σαββατοκύριακα ή σε κοπές πρωτοχρονιάτικης πίτας και άλλες εκδηλώσεις. Ένας άντρας περασμένου καιρού, με χιούμορ δουλεμένο από τα χρόνια, δεν αφήνει τίποτα ασχολίαστο! «Πάνε, έρχονται, πάνε, έρχονται, κανένας δε γαμιέται!» σχολιάζει ένα βράδυ που η σάουνα είναι γεμάτη αναποφάσιστους και «δύσκολους». Περνώντας κάποια στιγμή μπροστά του, τον ακούω να με σχολιάζει κι εμένα μεγαλοφώνως: «Η Βίκυ Κουλιανού σε μεγέθυνση!» Έχοντας χτυπήσει πολλά νυχτοκάματα στα υγρά κατατόπια της πόλης, υπήρξαν στιγμές που απογοητεύτηκα βλέποντας πολλές φορές τους ίδιους και τους ίδιους. Μα όλο και νέες φατσούλες σκάνε πάντα και το ενδιαφέρον ξανατονώνεται αμέσως.

Μπήκαμε στις σάουνες και τα λουτρά του κέντρου Facebook Twitter
Φωτο: Πάνος Κέφαλος

Οι άντρες που συχνάζουν σ' αυτούς τους χώρους δε σημαίνει ότι έρχονται αποκλειστικά για μια γνωριμία που μπορεί να εξελιχθεί σε συνουσία ή και σε σχέση ακόμα. Και μόνη η χρήση της σάουνας και του χαμάμ συνιστά απόλαυση. Αν προκύψει όμως και κάτι περισσότερο, τόσο το καλύτερο.

Ας γνωρίσουμε πρώτα το νεότερο από τους χώρους αυτούς, το Alexander, που βρίσκεται στη Μεγάλου Αλεξάνδρου 134, σχεδόν στη γωνία της με την Ιερά Οδό, πίσω ακριβώς από την Ταινιοθήκη της Ελλάδας. Πρόκειται για ένα ψηλό κτίριο που δεν κρύβεται: βλέπεις τη σημαία του ουράνιου τόξου και την επιγραφή sex in the city και σιγουρεύεσαι ότι είσαι στο σωστό μέρος!

Εκτός από τα ατομικά δωμάτια υπάρχει και ένας μεγάλος χώρος η αρχιτεκτονική του οποίου θυμίζει πολύ τα οθωμανικά χαμάμ. Η οροφή μοιάζει με θόλο και περιμετρικά είναι τοποθετημένες ντουζιέρες όπου άντρες παίρνουν το μπάνιο τους γυμνοί, όπως παλιά στο στρατό.

Στην υποδοχή παίρνεις πετσέτες, παντόφλες και κλειδί για το ντουλαπάκι όπου θα φυλάξεις τα πράγματά σου. Η είσοδος κοστίζει 15 ευρώ, αλλά υπάρχουν και πολλές προσφορές (happy hours, κάρτες πολλών επισκέψεων, θεματικές βραδιές). Εδώ, στο χώρο του ισογείου, βρίσκεται το μπαρ και μια σκεπασμένη αυλή όπου μπορείς να αράξεις στους καναπέδες και στις πολυθρόνες για τσιγάρο, καφέ ή ποτό και – φυσικά – γνωριμίες. Στο υπόγειο υπάρχει η x – action area, όπου γίνονται θεματικές βραδιές (naked το παρασκευοσαββατοκύριακο, και κάποια σώου κατά καιρούς). Στον ημιώροφο βρίσκονται τα ιδιωτικά αποδυτήρια και οι ιδιωτικές καμπίνες. Στον πρώτο όροφο τα αποδυτήρια, μια σάουνα κι ένα τζακούζι. Ο δεύτερος είναι θεματικά διαμορφωμένος (prison break, detention area), στο στυλ της φυλακής και της απομόνωσης, που λειτουργεί ερεθιστικά για μια μερίδα θαμώνων, ενώ κι εδώ υπάρχουν καμπίνες κι ένα αμφιθεατρικό video room που παίζει πάντα γκέι τσόντα. Στον τρίτο όροφο είναι το χαμάμ, που μετά τη φετινή ανακαίνισή του έγινε πιο δαιδαλώδες, καθώς και μια μικρή σάουνα.

Δέκα χρόνια κλείνει φέτος η Flex Sauna στο Μοναστηράκι, διακριτικά χωμένη στην οδό Πολυκλείτου 14. Η είσοδος κοστίζει 10 ευρώ, αλλά κι εδώ υπάρχουν διάφορες προσφορές – εμένα μού δίνουν μια κάρτα με την οποία πληρώνοντας μόνο 5 ευρώ μπορώ να έρθω την πρώτη Τετάρτη του επόμενου μήνα στο καθιερωμένο πια Gusta Bear. Από την είσοδο λοιπόν παίρνεις πετσέτες και κλειδί για το ντουλαπάκι και στον πρώτο όροφο γδύνεσαι στα αποδυτήρια. Στο βάθος υπάρχει military fetish area, ένας σκοτεινός χώρος με δίχτυα παραλλαγής και κρεβάτια, που λειτουργεί σα dark room. Στο δεύτερο όροφο είναι το χαμάμ (steam room), δύο σάουνες, ένα τζακούζι και τρεις ξαπλώστρες. Στον τρίτο, η leather relax area, ένας χώρος με δερμάτινες ξαπλώστρες, αλλά και καμπίνες, video room και dark room. Στον τέταρτο όροφο είναι το καπνιστήριο, ενώ ο ωραιότερος χώρος του Flex είναι το μεγάλο μπαλκόνι του, που διαθέτει σάουνα, τζακούζι και ξαπλώστρες. Εδώ, τις ζεστές αθηναϊκές νύχτες μπορείς να αράζεις με αναψυκτικό ή μπύρα από το ψυγείο της sauna. Η αυλή του Alexander και το μεγάλο μπαλκόνι του Flex είναι από τις πιο αγαπημένες μου στάσεις στις μοναχικές μου νυχτερινές βόλτες.

 

Μπήκαμε στις σάουνες και τα λουτρά του κέντρου Facebook Twitter
Φωτο: Πάνος Κέφαλος

 

Τελευταία αθηναϊκή στάση, τα λουτρά «Ήρα», που βρίσκονται στη στοά της οδού Ζήνωνος 4, στην Ομόνοια. Εδώ είναι ένας εντελώς διαφορετικός χώρος. Εξ αρχής σου κάνει εντύπωση που δε συναντάς το γνωστό συρφετό που κυκλοφορεί στα τσοντοσινεμά πέριξ της πλατείας. Δε θα βρεις εδώ τα αγοράκια που εκδίδονται για πενταροδεκάρες. Όλα είναι καθαρά και έντιμα.

 

Φτάνοντας στη Ζήνωνος 4, μπαίνεις μες στη στοά και στο αριστερό σου χέρι είναι το «Ήρα». «Χαμάμ – σάουνα – λουτρά ατομικά, ομαδικά» λέει η επιγραφή. Κατεβαίνοντας τις σκάλες γι' αυτό το υπόγειο λουτρό, έχεις την αίσθηση ότι μπαίνεις σε ένα τούρκικο χαμάμ. Σου θυμίζει κάπως το Γενί Τσέσμε Χαμάμ στο Καράκιοϊ της Πόλης. Ο υπάλληλος σού δίνει δύο πετσέτες, σεντόνι και κλειδί για το ντουλάπι ή για δωμάτιο χωρίς ή με ντους – 13, 10 και 8 ευρώ αντίστοιχα. Τις παντόφλες τις παίρνεις μόνος σου, στο νούμερό σου.

Στην είσοδο υπάρχει ένα σαλόνι – καπνιστήριο, όπου παρέχεται και δωρεάν γαλλικός καφές και ενδείκνυται για γνωριμίες. Στην αριστερή μεριά όπως μπαίνεις, είναι ο χώρος με τα ντουλαπάκια για να φυλάξεις τα πράγματά σου. Στη δεξιά μεριά, που είναι και ο κυρίως χώρος του λουτρού, υπάρχουν ατομικά δωμάτια με ή χωρίς ντους, που διαθέτουν μάρμαρο κι ένα κρεβάτι. Εκτός από τα ατομικά δωμάτια υπάρχει και ένας μεγάλος χώρος η αρχιτεκτονική του οποίου θυμίζει πολύ τα οθωμανικά χαμάμ. Η οροφή μοιάζει με θόλο – χωρίς όμως τις μαγικές τρυπούλες, να περνάει ο ουρανός – και περιμετρικά είναι τοποθετημένες ντουζιέρες όπου άντρες παίρνουν το μπάνιο τους γυμνοί, όπως παλιά στο στρατό. Έχει πολλές παλιές εικόνες καλά φυλαγμένες αυτό το μαγαζί, γι' αυτό τ' αγαπάω. Τα βαριά πεντελικά μάρμαρα του χαμάμ δυστυχώς δε θερμαίνονται αλλά μετά το ντους μπορείς να κάτσεις πάνω τους να χαλαρώσεις. Έξω από το χώρο, μια μοναδική μοντερνιά: μια σάουνα που καίει ασταμάτητα.

Αξίζει εδώ να θυμηθούμε κι ένα ακόμα χαμάμ που λειτουργούσε λίγους δρόμους παρακάτω, στη στενή οδό Ξούθου, το οποίο όμως έχει κλείσει εδώ και χρόνια, και μαζί με το ήδη κλεισμένο τσοντοσινεμά Σταρ της Αγίου Κωνσταντίνου έχουν περάσει πια στη μυθολογία του αθηναϊκού ερωτικού περιθωρίου.

Οι άντρες του Βορρά έχουν μία μόνο επιλογή στην φερόμενη ως ερωτική Θεσσαλονίκη: τη Splash Sauna, στο πάλαι ποτέ ερωτικό Βαρδάρι, στην οδό Αφροδίτης 23. Εδώ πρέπει να έρθεις σχεδόν «συστημένος», αφού πρόκειται για μια πολυκατοικία χωμένη στα – λιγότερο πια – κακόφημα δρομάκια της γειτονιάς. Οι δρόμοι μου με φέρανε κι εκεί κάποιες φορές, μα επειδή πάει πολύς καιρός, δε θυμάμαι να την περιγράψω λεπτομερώς. Είναι πάντως ένας χώρος που θυμίζει Flex και Alexander και φαντάζομαι πως αποτελεί μια κάποια διέξοδο σε όσους Σαλονικιούς προτιμάνε αυτό τον τρόπο.

Μπήκαμε στις σάουνες και τα λουτρά του κέντρου Facebook Twitter
Φωτο: Πάνος Κέφαλος

Ο Κώστας για το Alexander

Στα ταξίδια που έχω κάνει στην Ευρώπη, είδα παρόμοιους χώρους σε πολλές χώρες και σκέφτηκα να ανοίξω έναν τέτοιο χώρο στην Ελλάδα, και μάλιστα στο Γκάζι, όπου τότε, το 2007, η γκέι διασκέδαση ήτανε σε καλύτερη μοίρα απ' ό,τι τώρα. Προσπάθησα να μεταφέρω τις ιδέες από το εξωτερικό εδώ. Δεν είχα ανατολίτικη έμπνευση λοιπόν, αλλά η εμπειρία μου προέρχεται από την Κεντρική Ευρώπη. Στην Ουγγαρία, στην Αυστρία, στη Σλοβακία, στη Γερμανία, αγαπάνε τη σάουνα και τη θεωρούνε κομμάτι της γκέι διασκέδασης. Αυτή η νοοτροπία όμως δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Κι αν πει κάποιος ότι δε χρειαζόμαστε τη σάουνα εδώ γιατί είμαστε μεσογειακή χώρα, ενώ στην Κεντρική Ευρώπη την έχουν ανάγκη, αυτό είναι λάθος γιατί στην Ισπανία, που είναι επίσης μια μεσογειακή χώρα και που έχει εξήντα εκατομμύρια τουρίστες, σε όλες τις μεγάλες πόλεις υπάρχουν σάουνες.

Εδώ έρχονται τρεις κατηγορίες πελατών. Έρχονται κάποιοι για να συνευρεθούν με κάποιους άλλους, έρχονται κάποιοι που θέλουν να κάνουνε spa και μια άλλη κατηγορία που δεν τους αρέσει να είναι στο σπίτι μόνοι τους – εδώ βρίσκουνε την παρέα και αν μπορέσουνε να συνδυάσουνε την παρέα με spa και κάτι άλλο, ακόμα καλύτερα.

Μπήκαμε στις σάουνες και τα λουτρά του κέντρου Facebook Twitter
Φωτο: Πάνος Κέφαλος

Στην Ευρώπη ο πελάτης μένει στη σάουνα κατά μέσο όρο δύο με τρεις ώρες. Εδώ, επειδή τους αρέσει ο χώρος ή και επειδή οι πελάτες δεν έχουν άλλες επιλογές – τα πάρκα είναι επικίνδυνα, για να πας για μπάνιο πρέπει να προσφέρεται ο καιρός – ο μέσος όρος παραμονής είναι τρεις με τέσσερις ώρες. Κοιτάζω να συνδυάζει ο χώρος πολλά πράγματα: πρέπει να έχει μια όψη Ευρώπης, να συνδυάζει το μοντέρνο με το παραδοσιακό (χαμάμ), ενώ ο κήπος θυμίζει λίγο το πάρκο, που οι παλιότεροι το γνωρίζουν, αλλά είναι επικίνδυνο πια, τουλάχιστον στην Ελλάδα. Σου θυμίζει κι ένα καφέ μπιστρό. Μέχρι τώρα στον κήπο σερβίρονται μπύρες, ελαφρά ποτά και καφές, αλλά σύντομα η σάουνα θα περάσει σε ένα άλλο στάδιο, αυτό της sauna bar, με απώτερο σκοπό στο μέλλον να γίνει sauna club.

Με εντυπωσιάζει το γεγονός ότι στα οκτώ χρόνια λειτουργίας έρχονται ακόμα καινούριοι πελάτες! Και δε μιλάμε για τους τουρίστες. Είναι λογικό να περάσει καιρός μέχρι να βγει και στο εξωτερικό η φήμη της καλής σάουνας – μάλιστα τώρα που ο τουρισμός είναι πολύ υψηλός, κάποιες μέρες οι τουρίστες είναι περισσότεροι από τους Έλληνες. Όμως περισσότερο εντυπωσιακό είναι που υπάρχουν ακόμα Έλληνες που μαθαίνουν γι' αυτή τη σάουνα. Αυτό συμβαίνει επειδή υπάρχουν πελάτες που δε λένε στον περίγυρό τους ότι πάνε σε σάουνες, ενώ έρχονται κρυφά εδώ!

Στο εξωτερικό είναι περισσότερο διαδεδομένο ένας νεαρός να ξεκινάει από τη σάουνα γιατί είναι πιο καθαρός και πιο ασφαλής χώρος. Δε χρειάζεται να πάμε στη σάουνα όταν φανεί η πρώτη ρυτίδα ή όταν φάμε την πρώτη απόρριψη ή έχει ξεφύγει το σώμα μας. Η σάουνα Alexander είναι για όλες τις ηλικίες, έχει όμως σαφώς νεανικό προσανατολισμό.

Μπήκαμε στις σάουνες και τα λουτρά του κέντρου Facebook Twitter
Φωτο: Πάνος Κέφαλος

Ο κ. Θανάσης και η Ήρα

Το μαγαζί δουλεύει πενήντα – εξήντα χρόνια, εγώ το έχω τα τελευταία πέντε. Η «Ήρα», ο «Φοίνικας» στη Μαρίκας Κοτοπούλη και ορισμένα άλλα γίνανε την περίοδο που επαναπατρισθήκανε οι Μικρασιάτες. Επειδή οι άνθρωποι ζούσανε μέσα σε σκηνές, μέσα στην αθλιότητα, θέλανε κάποιους χώρους για να πλένονται. Και ανοίξανε αυτά τα μαγαζιά. Για το κοινό, κυρίως για τους πρόσφυγες, ήταν χώροι υγιεινής. Από το 1968 που το θυμάμαι, είχε θαλάσσια λουτρά, ιαματικά λουτρά, είχε μπανιέρες και ήταν μεικτό, γυναίκες – άντρες. Δεν κυκλοφορούσαν γυμνοί, αλλά καθόντουσαν στο σαλόνι. Στα δωμάτια μπορούσαν να είναι αντρόγυνα μαζί. Το μαγαζί το δούλευε μια οικογένεια Μικρασιατών. Με τα χρόνια όμως άλλαξε. Έπαψε να έρχεται αυτός ο κόσμος – μεγαλώσανε, γεράσανε, πεθάνανε. Αλλά από το 1968 μέχρι σήμερα μπορώ να σου πω ότι έχω ακόμα τρεις πελάτες, οι οποίοι έρχονται για μπάνιο!

Σιγά σιγά κόψανε να έρχονται γυναίκες γιατί εκείνος ο κόσμος λιγόστεψε. Κι από κάποια στιγμή και μετά έρχονται μόνο άντρες. Όχι μόνο γκέι – έρχονται και πολλοί στρέιτ, για να κάνουν μπάνιο. Εδώ είναι μαγαζί για μεγάλους, 30 χρονών και πάνω. Εδώ είναι ένας κλειστός χώρος που απευθύνεται σε έναν κόσμο που δε θέλει να είναι εκτεθειμένος. Κάθεται δυο ώρες μέσα, μπορεί να γνωριστεί με κάποιον, μπορεί να μη γνωριστεί, ανοίγει πόρτα, κλείνει πόρτα, έφυγε από τη στοά, ινκόγκνιτο. Είναι εχέμυθο μαγαζί, δε σχολιάζεται τίποτα. Πελάτες που σχολιάζουν, αν πέσει στην αντίληψή μας, παίρνουν δρόμο.

Η «Ήρα» είναι πρωινό μαγαζί. Πάντα ήτανε πρωινό. Έρχονται σα διάλειμμα από τις δουλειές τους, από τα γραφεία. Είμαστε ανοιχτά από τις 11 το πρωί ως τις 7 το απόγευμα. Την περιοχή τη φοβήθηκα στην αρχή αλλά τώρα τελευταία τα πράγματα έχουν στρώσει κάπως.

Μπήκαμε στις σάουνες και τα λουτρά του κέντρου Facebook Twitter
Φωτο: Πάνος Κέφαλος
Μπήκαμε στις σάουνες και τα λουτρά του κέντρου Facebook Twitter
Φωτο: Πάνος Κέφαλος
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

*Το δέρμα που κατοικώ/από τον Πάνο Μιχαήλ

ΟΑΣΗ / Το δέρμα που κατοικώ/ από τον Πάνο Μιχαήλ

Σε αυτό το πολυποστ, ο Πάνος Μιχαήλ κοιτάζει τη σύγχρονη κουλτούρα μέσα από εκείνο το μικρό σκοτεινό διάκενο όπου κάτι λείπει και ακριβώς γι’ αυτό γίνεται ορατό. Από τη Charli XCX που παλεύει να ξαναβρεί το σώμα της μέσα στο ίδιο της το είδωλο, μέχρι τη Cindy Sherman που αποκάλυψε νωρίς τη βία της μίμησης· από τη σωματική ένταση του HYACYN μέχρι τη λαϊκή, ανθρώπινη ματιά του Martin Parr. Ένα queer πολυποστ για την επιμονή της παρουσίας σε μια εποχή που δεν αντέχει την ατέλεια.
ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
*Αγαπώντας τα αγρίμια της ζωής σου/από τον Πάνο Μιχαήλ

ΟΑΣΗ / Αγαπώντας τα αγρίμια της ζωής σου/από τον Πάνο Μιχαήλ

Τι ενώνει έναν σταρ, μια πόλη, ένα κορίτσι, έναν φωτογράφο, μια θεότητα και ένα βλέμμα; Τίποτα. Και τα πάντα. Ο Skarsgård γίνεται queer χώρος από αφέλεια. Η Αθήνα θυμάται το υπόγειό της. Η Corinne Day την εφηβεία όπως ήταν. Ο Hujar μια «τίποτα-μέρα» που έγινε μνήμη. Η Blanchett αλλάζει τον αέρα. Η Schafer τον τρόμο. Η ΟΑΣΗ δεν κυνηγά queer icons, αλλά τη στιγμή που η εικόνα τους σπάει. Γιατί εκεί αρχίζει η αλήθεια.
ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
Όταν ο κόσμος καίγεται πιο γρήγορα από εμάς/ από τον Πάνο Μιχαήλ

ΟΑΣΗ / Όταν ο κόσμος καίγεται πιο γρήγορα από εμάς/ από τον Πάνο Μιχαήλ

Στο νέο πολυποστ της ΟΑΣΗΣ, έξι μορφές γίνονται έξι κάρτες ενός tarot της εποχής:ο Jonathan Anderson που κοιτάζει το μέλλον, η Metropolis που χάνει την queer αφή της, η Greer Lankton που ξαναγεννά το σώμα της, ο Udo Kier που σπάει την εικόνα, ο William E. Jones που βλέπει την ιστορία στα σώματα, και η πρώτη queer γενιά του AIDS που επιστρέφει μέσα από το κείμενο του Βρασίδα Καραλή για να ενώσει όλες τις επόμενες.
ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
Dievers Party: Πώς δυο φίλες έφτιαξαν τα πιο viral χορευτικά πάρτι της χρονιάς

Μουσική / Dievers Party: Πώς δυο φίλες έφτιαξαν τα πιο viral πάρτι της χρονιάς

Η Βάσω Καζαντζίδου και η Μαρινέλα Αμπντουραχμάνι γνωρίστηκαν τυχαία σε ένα αθηναϊκό κλαμπ. Δύο χρόνια μετά, αυτή η συνάντηση γέννησε ένα από τα πιο δημοφιλή mobile queer events σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Μοντ Ρουαγιέ: «Πού θα βρίσκονται σε δέκα χρόνια όλοι αυτοί που μας επιτίθενται;»

Lgbtqi+ / Μοντ Ρουαγιέ: «Πού θα βρίσκονται σε δέκα χρόνια όλοι αυτοί που μας επιτίθενται;»

Στο εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο «Τρανσφοβία» που μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά, η τρανσφεμινίστρια Μοντ Ρουαγιέ επιχειρεί να καταγράψει τη νέα πραγματικότητα για την τρανς συνθήκη και τα τρανς δικαιώματα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κοντά στην άγρια καρδιά αυτού του κόσμου/ από τον Πάνο Μιχαήλ

ΟΑΣΗ / Κοντά στην άγρια καρδιά αυτού του κόσμου/ από τον Πάνο Μιχαήλ

Οκτώ ιστορίες που κοιτούν την εποχή κατευθείαν στα μάτια και βλέπουν λίγο πιο βαθιά απ’ όσο θα περίμενες. Η Tina Brown που ξεγυμνώνει την αλήθεια των new media, ο Tillmans που κρατά ένα τραγούδι αθάνατο, η νύχτα του Chengdu που χάνεται μπροστά μας, το wool-camp σαν μικρή τελετουργία επιβίωσης, ο Hujar που φωτογράφιζε ψυχές, η Swinton που κουβαλά φως για όσους έφυγαν, ο νέος «Φρανκενστάιν» ως καθρέφτης της πατριαρχίας και ο Λαπαθιώτης που βρίσκει ξανά στόμα στη σκηνή. Διαφορετικά μεταξύ τους, συντονίζονται σαν ένας χάρτης του τώρα, λαμπερός, σκοτεινός, ακριβής.
ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
 Αν δεν μπορείς να μας νικήσεις, θα μας κοιτάς/ από τον Πάνο Μιχαήλ

ΟΑΣΗ / Αν δεν μπορείς να μας νικήσεις, θα μας κοιτάς/ από τον Πάνο Μιχαήλ

Στην εποχή όπου η πρόοδος μιμείται την ευαισθησία για να επιβιώσει,το queer βλέμμα γίνεται η μόνη αξιόπιστη μέθοδος διάκρισης. Από την Ελεωνόρα Μελέτη και τη Τζένη Χειλουδάκη, δύο καθρέφτες μιας κοινωνίας που φοβάται να ρευστοποιηθεί ως τη σιωπηλή αξιοπρέπεια του Orlando, τη Róisín Murphy, τον Daniel Obasi, το t-fags και τη Δήμητρα της Λέσβου, οι εικόνες του κόσμου αποκαλύπτουν το αόρατο ρεύμα που τις διαπερνά: την πειθαρχία της τρυφερότητας.
ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
*Να γυρνάς προς το αληθινό αφού έχεις καεί από το ωραίο/ από τον Πάνο Μιχαήλ

ΟΑΣΗ / Να γυρνάς προς το αληθινό αφού έχεις καεί από το ωραίο/ από τον Πάνο Μιχαήλ

Κάθε εποχή χτίζει τα φώτα της για να φωτίσει τον τρόμο της. Η Fruit Gillette τραγουδά μέσα απ’ το εργοτάξιο, η Vaginal Davis εισβάλλει στο μουσείο, ο Λάνθιμος αναζητά χαρά, ο Χόκνεϊ καπνίζει σαν να κρατά ακόμη το χρώμα του κόσμου. Ο Πάνος Μιχαήλ κοιτάζει την Ελλάδα όπως κοιτάς ένα φλας που σε τυφλώνει.
ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
*Αναγνωρίζωντας σε σένα τον ωραιότερο ευατό σου/ από τον Πάνο Μιχαήλ

ΟΑΣΗ / Αναγνωρίζοντας σε σένα τον ωραιότερο εαυτό σου/ από τον Πάνο Μιχαήλ

Ο θάνατος του Διονύση Σαββόπουλου δεν ήταν απλώς ένα πολιτισμικό γεγονός. Ήταν η τελετή λήξης ενός αιώνα που πίστεψε πως η Ελλάδα μπορούσε να εξηγηθεί μέσα από τους μύθους της. Αυτό το πολυπόστ της ΟΑΣΗΣ χαρτογραφεί τη χώρα που επέμενε να υπάρχει μέσα του, από τις εθνικές κηδείες των ’90s μέχρι τη διάχυτη queer Ελλάδα του 2025, από τον Bowie και τη Μελίνα μέχρι τα σημερινά queer σώματα που χορεύουν μέσα σε pixels και φως. Μια αφήγηση για το πένθος, τη μνήμη και την επιμονή μιας χώρας να επιβιώνει μέσα από τη συγκίνηση.
ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
Ο ευά παπαδάκης φέρνει την ποίηση στα Ζαγοροχώρια

Εικαστικά / Ο ευά παπαδάκης φέρνει την ποίηση στα Ζαγοροχώρια

Το πρώτο διεθνές πολυθεματικό φεστιβάλ ποίησης «Σολοικισμός», έρχεται το Σάββατο 25 και την Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2025 στον Ελαφότοπο, στα Ζαγοροχώρια. Ο εμπνευστής και καλλιτεχνικός διευθυντής του μίλησε στη LifO.
M. HULOT
*Η θαυμάσια απειλή του να υπάρχεις χωρίς να απολογείσαι/ από τον Πάνο Μιχαήλ

ΟΑΣΗ / Η θαυμάσια απειλή τού να υπάρχεις χωρίς να απολογείσαι/ από τον Πάνο Μιχαήλ

Η θεία Σταματίνα είπε intersex και η Ελλάδα σώπασε για ένα δευτερόλεπτο, όσο χρειάζεται για να αλλάξει εποχή. Ο Γιώργος Καπουτζίδης δεν έκανε επανάσταση, έκανε κάτι πιο σπάνιο: έμαθε σ’ ένα έθνος να μιλά με τρυφερότητα. Κι αυτό, σε μια χώρα που ακόμη συγχέει τη φωνή με τη βία, είναι σχεδόν θαύμα.
ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
Marwan Kaabur: «Αγωνιζόμαστε και στον αραβικό κόσμο για δικαιώματα κι ελευθερίες, αλλά προκρίνουμε τον δικό μας τρόπο, στο πλαίσιο της δικής μας κουλτούρας»

Lgbtqi+ / Κι όμως υπάρχουν και «αραβικά καλιαρντά»!

Λίγο πριν από την αθηναϊκή παρουσίαση της αγγλόφωνης έκδοσης του «Queer Arab Glossary» μιλήσαμε με τον συγγραφέα του Marwan Kaabur, για τα «αραβικά καλιαρντά», την ομοφυλοφιλία και την queer συνθήκη στον αραβικό κόσμο, το «pink washing», αλλά και τη συχνά παρεξηγημένη πρόσληψή τους από τη Δύση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Τι σημαίνει να γεννιέσαι ίντερσεξ;

Athens Pride 2022 / Explainer: Τι σημαίνει να γεννιέσαι ίντερσεξ;

Το γράμμα «Ι» στο αρκτικόλεξο ΛΟΑΤΚΙ+ αντιστοιχεί σε υγιή ανθρώπινα σώματα που μέχρι σήμερα συχνά παθολογικοποιούνται και υποβάλλονται σε επεμβάσεις «κανονικοποίησης» φύλου ερήμην τους. Η Intersex Greece εξηγεί τον όρο, τις δυσκολίες και τις διακρίσεις που αντιμετωπίζουν τα ίντερσεξ άτομα στην Ελλάδα.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
*Από τον λαιμό ως την αυγή/ από τον Πάνο Μιχαήλ

ΟΑΣΗ / Από τον λαιμό ως την αυγή/ από τον Πάνο Μιχαήλ

Σε έναν κόσμο που φοβάται τη σιωπή, η ΟΑΣΗ επιμένει να μιλά με ευαισθησία. Δέκα κείμενα–καθρέφτες, από τη Θεία Σταματίνα ως τον Sorour Darabi, για το βλέμμα που δεν ωραιοποιεί, παρατηρεί.Για την ατέλεια που γίνεται φως, και για το queer που επιβιώνει μέσα στην τρυφερότητα.
ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
*Nα μένεις μέσα στο φως/ από τον Πάνο Μιχαήλ

ΟΑΣΗ / Nα μένεις μέσα στο φως/ από τον Πάνο Μιχαήλ

Το νέο πολυποστ του Πάνου Μιχαήλ παρακολουθεί το δάκρυ, την έκθεση και την επιείκεια ως μορφές αισθητικής πίστης. Από τον οίκο Dior μέχρι το Eye Filmmuseum του Άμστερνταμ, κι από τα Instagram ban του Slava Mogutin ως την επιμονή της ομορφιάς στο έργο του Παπαϊωάννου, η ΟΑΣΗ σκιαγραφεί τη νέα ηθική του φωτός: πώς η τέχνη, η μόδα και το queer βλέμμα συναντιούνται στην πιο ανθρώπινη τους στιγμή τη στιγμή που ραγίζουν.
ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
«Στο θέατρο ο κόσμος θέλει να βλέπει άντρες ή, καλύτερα, “άντρακλες”»

ΟΙ ΑΛΛΟΙ / «Στο θέατρο θέλουν να βλέπουν άντρες ή, καλύτερα, “άντρακλες”»

Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Βασίλης Βηλαράς μιλά για τη σιωπηλή βία των εφηβικών του χρόνων, την αγωνία των γκέι αντρών στη σκηνή, τη φοβική βιομηχανία του θεάτρου και την ανάγκη να μείνουμε άνθρωποι σε μια εποχή που όλα ξεχνιούνται γρήγορα.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Ο ανυπεράσπιστος καημός για ένα ακόμη κράξιμο/από τον Πάνο Μιχαήλ

ΟΑΣΗ / Ο ανυπεράσπιστος καημός για ένα ακόμη κράξιμο/από τον Πάνο Μιχαήλ

Από τον ποταμό της Baarn μέχρι το φιλί στις «Σέρρες», κι από το βλέμμα–countdown του Ren Hang μέχρι τη φάρσα του Μίστερ Μπούτια, η ΟΑΣΗ καταγράφει τα queer ραγίσματα που δεν έγιναν ποτέ ιδιωτικά. Dickpics, cult σώματα, drag spoof βιντεάκια, καμπαρέ φωνές, τηλεοπτικά taboos· όλα στην ίδια καμπύλη: γέλιο, καύλα, πληγή, ανάσα. Το ripology του queer δεν είναι θεωρία· είναι ο ανυπεράσπιστος καημός που μας κρατάει ζωντανούς.
ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ