Λίγα βιβλία μ' έχουν συγκλονίσει κι επηρεάσει τόσο όσο «Η Κασσάνδρα και ο Λύκος» της Μαργαρίτας Καραπάνου. Απ' την πρώτη παγερή σελίδα μέχρι την τελευταία, η καλειδοσκοπική της κατάδυση στην αγριότητα της παιδικής ηλικίας, της μνήμης και των αισθήσεων, συνθέτει κατ' εμέ έναν απ' τους σπουδαιότερους θησαυρούς της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας. Και, καθώς το ζήτημα της ψυχικής νόσου και η μετάπλασή της μέσα απ' την τέχνη της γραφής, είναι στοιχεία αλληλένδετα με τον βίο και τα βιβλία της Καραπάνου, όταν η μητέρα μου αυτοκτόνησε στα τέλη του 2002 - έπειτα από τριάντα χρόνια πάλης με τη διπολική διαταραχή - ο πόνος της απώλειάς της δέθηκε αυθόρμητα κι ανεξήγητα με την Κασσάνδρα, γεννώντας έναν μονόλογο που συνδύαζε πραγματικότητα και μύθο. Ελπίζω μονάχα να στάθηκα αντάξιος των περιστάσεων και των αισθημάτων.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

Μητέρα δύο παιδιών αυτοκτόνησε στα Καμένα Βούρλα

Φοινικούντα: Ο διάλογος των δύο 22χρονων λίγο πριν τη διπλή δολοφονία

Τροχαίο στη νέα εθνική οδό Αθηνών-Λαμίας: Δύο νεκροί μετά από καραμπόλα στις Αφίδνες

Κιμ Καρντάσιαν: «Δεν είναι εύκολο» - Έχουν περάσει μήνες από τότε που ο Κάνιε Γουέστ έχει να δει τα παιδιά τους

Σεισμός τώρα στην Κρήτη κοντά στα Φαλάσαρνα

σχόλια