Λίγα βιβλία μ' έχουν συγκλονίσει κι επηρεάσει τόσο όσο «Η Κασσάνδρα και ο Λύκος» της Μαργαρίτας Καραπάνου. Απ' την πρώτη παγερή σελίδα μέχρι την τελευταία, η καλειδοσκοπική της κατάδυση στην αγριότητα της παιδικής ηλικίας, της μνήμης και των αισθήσεων, συνθέτει κατ' εμέ έναν απ' τους σπουδαιότερους θησαυρούς της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας. Και, καθώς το ζήτημα της ψυχικής νόσου και η μετάπλασή της μέσα απ' την τέχνη της γραφής, είναι στοιχεία αλληλένδετα με τον βίο και τα βιβλία της Καραπάνου, όταν η μητέρα μου αυτοκτόνησε στα τέλη του 2002 - έπειτα από τριάντα χρόνια πάλης με τη διπολική διαταραχή - ο πόνος της απώλειάς της δέθηκε αυθόρμητα κι ανεξήγητα με την Κασσάνδρα, γεννώντας έναν μονόλογο που συνδύαζε πραγματικότητα και μύθο. Ελπίζω μονάχα να στάθηκα αντάξιος των περιστάσεων και των αισθημάτων.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
Δώρο Χριστουγέννων: Νωρίτερα φέτος η καταβολή του
Ένα έργο ακραίας βίας. H Σάρα Κέιν έλεγε πως είναι μια ιστορία αγάπης
Λάκης Λαζόπουλος: «Ζητάει να ζητήσω συγγνώμη» - Του έστειλε εξώδικο ο Γιώργος Λιάγκας
Νέα ανάλυση DNA αποκαλύπτει σπάνια γενετική διαταραχή του Χίτλερ
Επιστροφή ενοικίου - Επίδομα 250 ευρώ: Πότε θα γίνει η πληρωμή τους
σχόλια