Η 89χρονη Ανιές Βαρντά κλείνει με το ντοκιμαντέρ «Πρόσωπα & Ιστορίες» μια σπουδαία καριέρα

Η 89χρονη Ανιές Βαρντά κλείνει με το ντοκιμαντέρ «Πρόσωπα & Ιστορίες» μια σπουδαία καριέρα Facebook Twitter
Η Ανιές Βαρντά στα 89 της είναι υποψήφια για 'Οσκαρ με το ντοκιμαντέρ της «Πρόσωπα & Ιστορίες».
0

Η ηλικιωμένη Ρόουζ του «Τιτανικού», η μυθική Γκλόρια Στιούαρτ, που πρόλαβε να πατήσει τα 100 λίγο πριν φύγει από τη ζωή το 2010, ήταν μέχρι φέτος η γηραιότερη υποψήφια για Όσκαρ στην ιστορία του θεσμού, παίρνοντάς την στα 87 της χρόνια.


Μοιάζει εξωπραγματικό, αλλά αυτό το δύσκολο ρεκόρ καταρρίφθηκε φέτος από 3 άτομα, τον 88χρονο Κρίστοφερ Πλάμερ, που ως τον Νοέμβριο δεν ήταν καν προγραμματισμένο να παίξει στο «Όλα τα λεφτά του κόσμου» που έβγαινε τον επόμενο μήνα, αλλά στις ταινίες του Ρίντλεϊ Σκοτ όλα γίνονται, τον 89χρονο Τζέιμς Άιβορι, που έχει γράψει το σενάριο του «Call me by your name», και την κατά 10 μέρες μεγαλύτερή του Ανιές Βαρντά, που είδε το τελευταίο της ντοκιμαντέρ να φτάνει μέχρι την πόρτα της Ακαδημίας.



Την ίδια εικόνα βγάζει και τους τελευταίους μήνες, κατά τους οποίους χαίρεται ιδιαιτέρως την επιτυχία της ταινίας ως καλεσμένη σε εκδηλώσεις και φεστιβάλ. Με πολύ κέφι και ενέργεια μιλά για την ταινία αλλά και για το σύνολο της καριέρας της, την οποία φαίνεται να κλείνει ούσα γεμάτη με όσα έκανε. Δεν είναι λίγα άλλωστε.


Το «Πρόσωπα & Ιστορίες» που γύρισε η Βαρντά μαζί με τον νεαρό φωτογράφο JR είναι ένα συναρπαστικό οδοιπορικό στην επαρχιακή Γαλλία, με τους δυο τους να παραδίδουν γιγαντιαίες αφίσες των προσώπων που βρίσκουν στον δρόμο τους, δίνοντάς τους το κίνητρο να βγάλουν προς τα έξω τις ιστορίες τους. Η Βαρντά μοιάζει αειθαλής στο ταξίδι αυτό και δεν φιλμάρει με τη λογική μιας ηλικιωμένης.

Την ίδια εικόνα βγάζει και τους τελευταίους μήνες, κατά τους οποίους χαίρεται ιδιαιτέρως την επιτυχία της ταινίας ως καλεσμένη σε εκδηλώσεις και φεστιβάλ.

Με πολύ κέφι και ενέργεια μιλά για την ταινία αλλά και για το σύνολο της καριέρας της, την οποία φαίνεται να κλείνει ούσα γεμάτη με όσα έκανε. Δεν είναι λίγα άλλωστε.


Η Βαρντά γεννήθηκε το 1928 στις Βρυξέλλες και πέρασε αρκετά από τα νεανικά της χρόνια στη γαλλική πόλη Σετ, στα νότια της χώρας.

Μεγάλωσε με το όνομα Αρλέτ, το οποίο άλλαξε σε Ανιές μόλις έγινε 18 χρονών, και βρέθηκε στη Σορβόννη, όπου σπούδασε λογοτεχνία, όμως γρήγορα ασχολήθηκε με κάτι που της φάνηκε πολύ πιο ενδιαφέρον, τη φωτογραφία.

Η 89χρονη Ανιές Βαρντά κλείνει με το ντοκιμαντέρ «Πρόσωπα & Ιστορίες» μια σπουδαία καριέρα Facebook Twitter
H Ανιές Βαρντά το 1954 με ελάχιστα μέσα και ουσιαστικά εκτός συστήματος σκηνοθέτησε το «La Pointe Courte».


Αναλαμβάνοντας δουλειές για εφημερίδες, η Βαρντά έκανε ταξίδια ως το 1954, όταν αποφάσισε, με ελάχιστα μέσα και ουσιαστικά εκτός συστήματος, να γυρίσει ένα φιλμ, αν και η σχέση της ως τότε με τον κινηματογράφο ήταν ανύπαρκτη.

Έχοντας δει πολύ λίγες ταινίες στη ζωή της, εκμεταλλεύτηκε ακριβώς αυτό, την άγνοιά της σε δομή περιεχομένου και φόρμας, γυρνώντας στην πόλη όπου μεγάλωσε ένα υβριδικό φιλμ, το «Pointe Courte», με θέμα ένα νεαρό ζευγάρι που θα περνούσε ένα μικρό διάστημα εκεί μέχρι να αποφασίσει αν θα έμενε μόνιμα ή θα μετέβαινε στο Παρίσι.


Η ταινία της, πέραν των αυτοβιογραφικών αναφορών, αφού και στο μυαλό της ίδιας μαινόταν η μάχη μεταξύ του μέρους όπου μεγάλωσε και της πρωτεύουσας, ήταν μια μείξη ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας, με πλάνα από την καθημερινή ζωή και τη δουλειά των ψαράδων να έρχονται κατευθείαν από το νεορεαλιστικό σινεμά της Ιταλίας, και ειδικότερα από το «Η γη τρέμει» του Βισκόντι.


Πέρα από το πρωταγωνιστικό ζευγάρι δεν υπήρχαν άλλοι επαγγελματίες ηθοποιοί, πράγμα πρωτόγνωρο για γαλλικό φιλμ, πέντε χρόνια πριν από τη γενιά της nouvelle vague που έβγαλε τις κάμερες στον δρόμο του Παρισιού, κάνοντας κάτι παρόμοιο.

 

Σκηνή από το «La Pointe Courte».


Πέρα από την καινοτομία, όμως, η Βαρντά δεν αντιμετώπισε το μέρος ως μια ψυχρή πρωτευουσιάνα παρατηρήτρια, αλλά με μια ευαισθησία που προερχόταν από τις δικές της εμπειρίες εκεί και το φωτογραφικό μάτι που είχε αποκτήσει ήδη.


Σήμερα το φιλμ της θεωρείται, μαζί με τα ντοκιμαντέρ του Αλέν Ρενέ (που συνεργάστηκε εδώ μαζί της στο μοντάζ), προάγγελος του κύματος που παρέσυρε όλο το ευρωπαϊκό σινεμά τα επόμενα χρόνια, όμως την εποχή του κυκλοφόρησε με το ζόρι σε κινηματογράφους της χώρας, αφήνοντας μετέωρο το ερώτημα για το αν η Βαρντά θα συνέχιζε την καριέρα της στο μέσο ή θα επέστρεφε στη φωτογραφία.


Λίγα χρόνια αργότερα, το 1958, ανέλαβε κάποια ντοκιμαντέρ μικρού μήκους για την ηπειρωτική Γαλλία, διατηρώντας την επαφή της με την κινηματογραφική κάμερα, ενώ παράλληλα έβλεπε κάτι να αλλάζει στο Παρίσι, με τους κριτικούς των «Cahiers du Cinema» να παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους.

Η 89χρονη Ανιές Βαρντά κλείνει με το ντοκιμαντέρ «Πρόσωπα & Ιστορίες» μια σπουδαία καριέρα Facebook Twitter
H Ανιές Βαρντά και ο Ζακ Ντεμί


Ακόμα πιο σημαντικό ήταν το γεγονός ότι εκείνη την περίοδο γνώρισε τον άντρα της ζωής της, τον επί 30 χρόνια σύζυγό της Ζακ Ντεμί, που ήδη έχτιζε με τη «Lola» (1960) μια λαμπρή καριέρα.

 
Η Βαρντά βρισκόταν σε έναν κύκλο που «ανέπνεε» κινηματογράφο και πάνω στην έκρηξη της nouvelle vague η δική της συνεισφορά στο «κύμα» ήταν το «Cléo de 5 à 7», μια πειραματική και ευαίσθητη ματιά πάνω στην επιρροή του χρόνου και τις νευρώσεις των σύγχρονων μεγαλουπόλεων με ηρωίδα μια τραγουδίστρια που περνά ένα δίωρο στους δρόμους του Παρισιού, περιμένοντας τα αποτελέσματα μιας βιοψίας.

Η Βαρντά φτιάχνει μέχρι και βωβό φιλμ μικρού μήκους που παίζεται μέσα στην ταινία της (με πρωταγωνιστές το ζευγάρι Γκοντάρ-Καρίνα!), δείχνοντας πως παίζει το μέσο στα δάχτυλα πια. Το σημαντικότερο όμως είναι πως καθορίζει τις θεματικές που την απασχολούν.

 

Το «Cléo de 5 à 7» (1962) ήταν μια πειραματική και ευαίσθητη ματιά πάνω στην επιρροή του χρόνου και τις νευρώσεις των σύγχρονων μεγαλουπόλεων


Η σχέση μας με τον θάνατο και η ανάγκη να συμφιλιωθούμε με το αναπόφευκτο, καθώς και η σημασία της οπτικής γωνίας μιας γυναίκας στο ασφυκτικά ανδροκρατούμενο σινεμά ξεχωρίζουν και χαρακτηρίζουν το έργο της σε συνδυασμό με την προσωπική σφραγίδα που αφήνει στις ταινίες της μέσω της συμμετοχής των δικών της ανθρώπων, κάτι που θα συμβεί κατά κόρον τα επόμενα 30 χρόνια.


Παρά τις καλές σχέσεις, η Βαρντά δεν έγινε ποτέ μάχιμο μέλος της nouvelle vague και οι δουλειές της παρομοιάζονταν περισσότερο με αυτές του Ρενέ.

Η θεωρητικολογία του κύματος δεν την έβρισκε σύμφωνη, καθώς συχνά η ίδια επέμενε πως οι όποιες καινοτομίες έβρισκαν οι κριτικοί στο έργο της δεν ήταν πάντα προϊόν κάποια δουλεμένης διαλεκτικής – πολλές φορές απλώς συνέβαιναν.


Αν υπήρχε κάποια μέθοδος βάσει της οποίας δούλευε, αυτή ήταν η cinécriture, μια διαδικασία συγγραφής του φιλμ όπου συνυπολογίζονται από την αρχή όλα, το στυλ του μοντάζ, η επιλογή ή μη του voice-over, οι τοποθεσίες, οι φωτισμοί, οι συνεργάτες.

Η 89χρονη Ανιές Βαρντά κλείνει με το ντοκιμαντέρ «Πρόσωπα & Ιστορίες» μια σπουδαία καριέρα Facebook Twitter
Στο «Créatures» (1966) η Βαρντά βάζει τον Μισέλ Πικολί σε ρόλο συγγραφέα που ψάχνει τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, μετατρέποντας σε λογοτεχνικούς ήρωες τους συγχωριανούς του. Στη φωτογραφία ο Πικολί με την συμπρωταγωνίστριά του Κατρίν Ντενέβ.


Με αυτήν τη βάση κινήθηκε με τα χρόνια προς το αγαπημένο της ντοκιμαντέρ, υπογράφοντας πρώτα δύο φιλμ μυθοπλασίας που προοικονομούσαν το γεγονός.

Το «Bonheur» του 1965 παίρνει πολλά στοιχεία από το σινεμά το Ρενουάρ, υπογράφοντας έτσι τη φυγή της από το «κύμα», ενώ στο «Créatures» της επόμενης χρονιάς βάζει τον Μισέλ Πικολί σε ρόλο συγγραφέα που ψάχνει τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, μετατρέποντας σε λογοτεχνικούς ήρωες τους συγχωριανούς του.

Αυτό θα κάνει και η ίδια για αρκετά χρόνια: θα μετατρέπει την παρατήρηση όσων συμβαίνουν γύρω της σε ταινίες.

Σε αυτές παρελαύνουν ο γιος της, ένας θείος της από το Σαν Φρανσίσκο (στο «Uncle Yanco»), ο σύζυγός της, ακόμη και οι γείτονές της στο «Daguerréotypes» (1976), ένα ντοκιμαντέρ για τον δρόμο όπου έμενε στο Παρίσι.

 
Η Βαρντά ανακαλύπτει την μποεμική ζωή στο Λος Άντζελες (στο «Lions Love» και αργότερα στο «Documenteur»), ενώ με την επιστροφή της στη Γαλλία θα υπογράψει την πιο πετυχημένη ίσως ταινία της καριέρα της, το «Vagabond», με θέμα το πτώμα μιας γυναίκας και μια σχεδόν δημοσιογραφική ανάλυση των γεγονότων που την οδήγησαν στον θάνατο.

Η 89χρονη Ανιές Βαρντά κλείνει με το ντοκιμαντέρ «Πρόσωπα & Ιστορίες» μια σπουδαία καριέρα Facebook Twitter
Στιγμιότυπο από τα γυρίσματα του «Lions Love» (1969).


Η Βαρντά τιμήθηκε με Χρυσό Λέοντα στη Βενετία, ενώ η Σαντρίν Μπονέρ πήρε το Σεζάρ της χρονιάς για την ερμηνεία της.

Αμέσως μετά, μια φιλία με την Τζέιν Μπίρκιν φέρνει ένα ντοκιμαντέρ, το «Jane B. for Agnes V.», και μια ταινία μυθοπλασίας που γράφτηκε όσο οι δυο τους γύριζαν το ντοκιμαντέρ!


Οι ανέμελες στιγμές διακόπτονται όταν η ζωή του Ζακ Ντεμί πλησιάζει στο τέλος της, με τη Βαρντά να θυμάται και πάλι το θέμα του θανάτου.

Το υπέροχο «Jacquot de Nantes» είναι το συγκινητικό αντίο στον σύντροφό της μέσα από τις αναμνήσεις των παιδικών του χρόνων αλλά και σκηνές απ' όσα έκανε στην καριέρα του, ένα ιδανικό μείγμα μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ για όποιον θέλει να τον γνωρίσει καλύτερα.


Τέσσερα χρόνια αργότερα γιόρτασε τα 100 χρόνια του σινεμά με τις «101 Νύχτες του Σιμόν Σινεμά» και φθάνοντας στα 70 της πολλοί πίστευαν πως θα τα παρατούσε.

Εκεί ήταν που ανακάλυψε κάτι που έδωσε μια νέα πνοή στην καριέρα της: την ψηφιακή τεχνολογία.

 

Το υπέροχο «Jacquot de Nantes» είναι το συγκινητικό αντίο στον σύντροφό της


Με μια φθηνή ψηφιακή κάμερα η Βαρντά έκανε ένα στιβαρό πολιτικοκοινωνικό σχόλιο για τη Γαλλία του 21ου αιώνα στο «The gleaners and I», ένα φιλμ που πέρσι το κατέταξαν στα σημαντικότερα του αιώνα μας, μια καταγραφή αυτών που μαζεύουν τα απομεινάρια κάθε σοδειάς, εν προκειμένω της πατάτας.


Η Βαρντά επέστρεψε στο ίδιο θέμα δύο χρόνια αργότερα με την ελευθερία που της έδιναν οι νέες τεχνολογίες, κάτι που της επέτρεψε να παραμείνει ενεργή υπογράφοντας κυρίως ντοκιμαντέρ μικρού μήκους.


Ήταν πάντα σημαντικό νέο όταν έκανε κάτι μεγαλύτερο, όπως οι «Παραλίες της Ανιές», μια καταγραφή του πολύτιμου οπτικού υλικού της μαζί με τις μνήμες μιας ολόκληρης ζωής γύρω από το παραλιακό τοπίο της πατρίδας της.


Το ότι θα έκανε τόσο θεαματική επιστροφή φέτος είναι κάτι που μάλλον ούτε οι θαυμαστές της περίμεναν. Δεν είναι μόνο η φρεσκάδα που αποπνέουν το «Πρόσωπα & Ιστορίες» αλλά και η όλη διαχείριση της επιτυχία της ταινίας από την ίδια.

Δίνει συνεντεύξεις σε νέους δημοσιογράφους που καταλήγουν να ξεραίνονται στο γέλιο και γράφουν μετά ότι είχαν μια εμπειρία ζωής.

Πηγαίνει στις ΗΠΑ, βραβεύεται και ανεβαίνοντας για να πάρει το βραβείο χορεύει μαζί με την Αντζελίνα Τζολί, αναγκάζοντας το κοινό να χειροκροτεί όρθιο.

Η 89χρονη Ανιές Βαρντά κλείνει με το ντοκιμαντέρ «Πρόσωπα & Ιστορίες» μια σπουδαία καριέρα Facebook Twitter
Με την Αντζελίνα Τζολί στη βράβευσή της για τα «Πρόσωπα & Ιστορίες»


Ακόμα και στην επίσημη φωτογράφιση των Όσκαρ πριν από λίγες μέρες ήταν αυτή που συζητήθηκε περισσότερο, αν και έλειπε όταν ο συνεργάτης της JR εμφανίστηκε με μια 3D χάρτινη φιγούρα της με την οποία έτρεχαν όλοι σαν τρελοί να φωτογραφηθούν.


Δεν ξέρω αν θα είναι στην απονομή, αλλά αν τα καταφέρει να ξαναπάει στο Λος Άντζελες, κάτι θα σκαρώσει πάλι.

Το σινεμά της την έκανε να χαίρεται τη ζωή, να αψηφά το αναπόφευκτο του θανάτου, να κοιτά μόνο με χαμόγελο το μέλλον.

Η καριέρα και η μέχρι σήμερα παρουσία της είναι πολύ σημαντικότερη από το αν θα πάρει ή όχι το Όσκαρ Ντοκιμαντέρ στις 4 Μαρτίου.

Info

Η ταινία «Πρόσωπα & Ιστορίες» θα ανοίξει το 20ό Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.

2/3, 20:00, Ολύμπιον

Oscars News
0

ΑΘΗΝΑ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

10+1 προτάσεις του 20ού Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που αξίζει να προσέξετε

Οθόνες / 10+1 προτάσεις του 20ού Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που αξίζει να προσέξετε

Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος επιλέγει τα κορυφαία ντοκιμαντέρ του φεστιβάλ που φέτος φρόντισε να συντονιστεί με τη ματιά στη γυναίκα (και τη γυναικεία ματιά) και περιλαμβάνει ταινίες που καλύπτουν σχεδόν τα πάντα
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βίκι Κριπς στη LIFO: «Καθένας επιλέγει το δικό του δηλητήριο»

Οθόνες / Βίκι Κριπς: «Καθένας επιλέγει το δικό του δηλητήριο»

Η ηθοποιός που στάθηκε σαν ίση προς ίσο απέναντι σε ολόκληρο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις μιλάει στη LiFO σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης με αφορμή την κυκλοφορία του «Hot Milk», που συμπεριλαμβάνει γυρίσματα στη χώρα μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ο ξεχασμένος απαγωγέας Τόνι Κυρίτσης, που ενέπνευσε τον Γκας Βαν Σαντ για το Dead Man's Wire

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Dead Man’s Wire»: Η χλιαρή επιστροφή του Γκας βαν Σαντ

Μετά από πέντε χρόνια ο Αμερικανός σκηνοθέτης επανέρχεται με την ξεχασμένη ιστορία ενός απαγωγέα, κάνοντας μια βιογραφία με νόημα, που όμως δεν προσθέτει κάτι στη φιλμογραφία του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Οθόνες / To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Μια ταινία βασισμένη σε βιβλίο του Στίβεν Κινγκ, η επιστροφή του Ντάρεν Αρονόφσκι, η καλύτερη ταινία του Κουροσάβα σε επανέκδοση και το τέταρτο μέρος της σειράς ταινιών θρίλερ «Το Κάλεσμα» – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
«Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Έκκληση από τους συντελεστές της ταινίας της Κάουτερ Μπεν Χάνια να σταματήσουν επιτέλους οι δολοφονίες παιδιών στη Γάζα, με αφορμή το σπαρακτικό τηλεφώνημα της 6χρονης Παλαιστίνιας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
A House of Dynamite

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «House of Dynamite»: Η Κάθριν Μπίγκελοου πατάει το κουμπί – και μας κόβει την ανάσα

Με χειρουργική ακρίβεια, η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με Όσκαρ σκηνοθεσίας μας πείθει ανατριχιαστικά για τον επικείμενο πυρηνικό όλεθρο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο μάγος του Κρεμλίνου

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Ο μάγος του Κρεμλίνου»: Ο ρυθμιστής του Πούτιν δεν χωρά σε ταινία

Πίσω από το ψυχρό πρόσωπο της εξουσίας, κρύβεται ο ψίθυρος ενός σύγχρονου Ρασπούτιν. Ο Ολιβιέ Ασαγιάς τον ακολουθεί – αλλά μήπως τον πρόδωσε η φόρμα;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
No other choice

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «No other choice»: Η ταινία που θα οδηγήσει τον Παρκ Τσαν-γουκ στα Όσκαρ

Ο Κορεάτης σκηνοθέτης παραμένει ένας από τους μεγάλους σύγχρονους κινηματογραφιστές, αν και η αντικαπιταλιστική του σάτιρα «No other choice» δεν είναι η καλύτερή του ταινία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Είναι σαν να κάνεις τον Δράκουλα χορτοφάγο»: Γιατί το σέξι τέρας του Φρανκενστάιν που παίζει ο Τζέικομπ Ελόρντι είναι λάθος

Οθόνες / Γιατί το σέξι τέρας του νέου «Φρανκενστάιν» είναι λάθος

Στη διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος της Μέρι Σέλεϊ από τον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο πρωταγωνιστεί ο «εξωφρενικά όμορφος» Τζέικομπ Ελόρντι στον ρόλο του τέρατος – πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα μια ταινία χωρίς ειρμό. 
THE LIFO TEAM
O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Οθόνες / O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός διασκευών του έργου του δημοφιλούς συγγραφέα που θα δούμε στο πανί, στο γυαλί και στο σανίδι, κι αυτό στάθηκε αφορμή για ένα αφιέρωμα στις καλύτερες ταινίες που ενέπνευσαν τα γραπτά του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

Ανταπόκριση από τη Βενετία / Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

O Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο θα έκανε την Μέρι Σέλεϊ περήφανη. Ο δικός του Φρανκενστάιν κατορθώνει να μην προδώσει το πνεύμα του πολυδιασκευασμένου μυθιστορήματός της.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Λούκα Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ανταπόκριση από τη Βενετία / After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ο Λούκα Γκουαντανίνο νοσταλγεί τη χαμένη τέχνη του διαλόγου, αλλά το After the Hunt χάνει το δίκιο του στην ακαδημαϊκή φλυαρία και τις σεναριακές αστοχίες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Οθόνες / Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Από το «Awful Truth» του Λίο ΜακΚάρεϊ στο «Gone Girl» του Ντέιβιντ Φίντσερ κι από τις μπεργκμανικές «Σκηνές από έναν γάμο» στο «Revolutionary Road» του Σαμ Μέντες, ανατρέχουμε σε δέκα ταινίες για όσους ενώθηκαν ενώπιον Θεού κι ανθρώπων «μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος».   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΒΟΥΓΟΝΙΑ

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Βουγονία»: Κριτική για τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου

«Είναι περιπέτεια η "Βουγονία", fun και πιο περίπλοκη απ’ ότι δείχνει» - Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος καταγράφει τις εντυπώσεις του από την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας στο 82ο Φεστιβάλ Βενετίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Οθόνες / The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Η ταινία σημάδεψε μια γενιά εφήβων που φαντασιώνονταν ότι θα αντιστεκόντουσαν ηρωικά στους νταήδες που τους κακοποιούσαν καθημερινά. Και τώρα, ο μύθος επιστρέφει για έκτη φορά στην οθόνη, με πρωταγωνιστές τον Τζάκι Τσαν και τον Ραλφ Μάτσιο
THE LIFO TEAM