Αμερικανός Μονόκερος

Αμερικανός Μονόκερος Facebook Twitter
0

Το ξαναμμένο κουστουμάτο αγόρι πόζαρε στον γκαθρέφτη και έβγαλε έξω τη βατραχίσια γλώσσα του. Προσπάθησε να την τραβήξει με ούλτρα μάρβελ δύναμη. Να την ξεριζώσει και να τη βάλει στο μικροσκόπιο τύπου Μπρέσσερ που του είχε κάνει δώρο η νονά του από τα καρτποσταλικά Γιάννενα. Η βατραχόγλωσσα, όμως, που τον είχε κάνει τόσο δημοφιλή στα XXX τζακούζι ινκλούντεντ πίσω διαμερίσματα του δημοτικού σχολείου με επιμονή παρέμεινε καρφωμένη μέσα στο στόμα. Έτσι σταμπορνιάρα αποδείχτηκε και στα χρόνια της ηλιοθεραπείας μέχρι θανάτου που ακολούθησαν.

Τώρα, η δεκαετία του '80 τα πρωινά τού φαίνεται μακρινή, σαν να συνέβη σε κάποιον λαμέ Μεσαίωνα, ενώ τα βράδια που η χουζούρα νοστάλτζια ξυπνάει τη νιώθει σαν να συμβαίνει ακόμα. Τα μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε κρατικά κανάλια σε στυλ Μπέτι Ντέιβις και Τζόαν Κρόφορντ και η εξάρτηση από την τριγωνική γελαστή αγελάδα. Το τσερνομπιλόγαλο και η πρώτη προβολή των Θάντερκατς σε βραδινή ώρα. Βλέποντας τις τρεμάμενες μασέλες του Μάμρα και τα ριγέ οπίσθια της Τσιτάρα, ένιωσε τον ερεθισμό της πρόκλησης να παλεύει γύρω απ' την καρδιά του στην αρχή και ύστερα μέσα στο παντελόνι του.

Στα Ντίσνεΐ του χρόνια, το ξαναμμένο αγόρι δεν ήταν και Ρίβερ Φοίνιξ ή, μάλλον, δεν πίστεψε ποτέ ότι ήταν και Ρίβερ Φοίνιξ και γι' αυτόν το λόγο δεν βάλθηκε να πείσει και τους άλλους, προτιμώντας τον κοινωνικό ρόλο του Άντονι Μάικλ Χολ. Όταν πήγε στην Α' Δημοτικού, με τα γιγασάιζ γυαλιά του να παραμορφώνουν τη ματιά του, η μητέρα του είπε: «Αν σε πουν τζαμαρία, να τους πεις ότι φοράς γυαλιά επειδή είσαι σοφός». Το ξαναμμένο αγόρι άκουσε μόνο τις τελευταίες δύο λέξεις και αναρωτιόταν πότε θα ανορθώσουν και το δικό του άγαλμα σε κάποια πλατεία δίπλα σε αυτό του Μάστερ Γιόντα, με ορίτζιναλ σάουντρακ σαξόφωνο παιγμένο απ' τον γυμνόστηθο Ρομπ Λόου.

Θυμάται να κλειδώνεται στο δωμάτιό του πολύ. Στην αρχή για να τριμπάρει στα σεντόνια, φαντασιωνόμενος ότι το μαξιλάρι του με τα ζωγραφισμένα διαστημόπλοια είναι το μαυροζαχαρένιο κορμί της Ναόμι Κάμπελ. Μετά για να παίξει άλλον ένα τελικό σπιτικού μουντομπάσκετ, εκπροσωπώντας και τις δύο ομάδες με χαρακτηριστική διαφάνεια, ακόμα και όταν η κλήρωση έδειχνε αναμέτρηση Ελλάδας-Σοβιετικής Ένωσης. Συνήθως, όμως, κλεινόταν για να μεταμορφωθεί σε Τζένιφερ Μπιλς και Μάικλ Τζάκσον. Καθόταν μπροστά στον γκαθρέφτη και αντέγραφε τους πρίγκιπες της ποπ, πάντα για την αγάπη της ξανθιάς στην πρώτη σειρά που πιπιλάει αιώνια ένα σφυριχτό γλειφιτζούρι κεράσι.

Αμερικανός Μονόκερος Facebook Twitter

Το ξαναμμένο αγόρι παρέμεινε ξαναμμένο και στην ενηλικίωση. Η βατραχόγλωσσά του δεν έλεγε να σταματήσει να ξεστομίζει σταμπορνιές, οδηγώντας τον στο συμπέρασμα ότι αυτό που τον κάνει να γελάει περισσότερο είναι ο ίδιος του ο εαυτός. Ο ερεθισμός της πρόκλησης είναι πια ο λόγος που ξυπνάει κάθε πρωί, κάνοντας μάλιστα τη βλακεία να τον κάνει και δουλειά του. Πια παίζει έρωτα και μπάσκετ με άλλους ανθρώπους, αν και ακόμα φοβάται τις γνωριμίες και του είναι πιο οικείο να συζητάει με τον φανταστικό του φίλο, κύριο Στάνλεϊ, αποθανόντα κινηματογραφιστή, το φιλοβελζεβούλικο έτος 1999. Όταν βάζει τις κλακέτες του είναι οι μοναδικές στιγμές που φαίνεται τόσο όμορφος. Που δεν φοβάται την ειλικρίνεια του γκαθρέφτη. Ο σκουληκιασμένος Σουέιζι του ψιθυρίζει «nobody puts Boy in the corner».

Η πόλη γύρω του παραμένει συναρπαστική. Παραμένει καημένη και ελαφρώς σουβλακοποιημένη. Τώρα χαίρεται που όλοι μας πιστεύουμε σε δράματα που δεν μπορούν να οριστούν. Άλλος στον Θεό. Κι άλλος στην αγάπη. Άλλος στη φιλία. Κι άλλος στην ποπ. Δεν αντέχει αυτούς που πιστεύουν στις ομάδες, εκτός από τους ΠΑΟΚατσίδες που έχουν χιούμορ πέραν του ανεκτού λέβελ. Φοβάται ότι δεν θα καταφέρει να ελευθερωθεί ποτέ από τα αλυσιδωτά συναισθήματα .

Φαντάζεται τον εαυτό του ηλικιωμένο, με τη γριά του αγκαζέ να χορεύει για χιλιοστή φορά το «Τόταλ Εκλίπς», χώνοντας τη βατραχόγλωσσά του στο ημιλειτουργικό αυτί της, να μεγαλώνει τα ευσυγκίνητα εγγόνια του με ατάκες από το Μπρέκφαστ Κλαμπ και να αναπολεί την αίσθηση του να γνωρίζεις κάτι για πρώτη φορά. Τώρα, τα βράδια πριν κοιμηθεί φοβάται μην και δεν ξυπνήσει. Και στο σκοτάδι περιμένει να ανάψει ξανά στον ουρανό το μάτι της Θαντέρα.

=====

Ο δίσκος του The Boy κυκλοφορεί από την Inner Ear.

www.inner-ear.gr

Μουσική
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

SANDWELL DISTRICT INTERVIEW

Μουσική / Οι Sandwell District φτιάχνουν τέκνο σαν να προσεύχονται

O Regis και ο Function, δύο από τους πρωτεργάτες του πρότζεκτ που εξελίχθηκε σε διεθνές underground δίκτυο, με αφορμή την εμφάνισή τους στην Αθήνα μιλούν στη LiFO για την επανένωσή τους, την τέκνο σήμερα και τον καινούργιο τους δίσκο.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
KET: «Το γεγονός ότι έχουμε καταφέρει να υπάρχουμε τόσα χρόνια είναι ένα μικρό θαύμα»

Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων / KET: «Καταφέραμε να υπάρχουμε τόσα χρόνια, κι αυτό είναι ένα μικρό θαύμα»

Μια μεγάλη συζήτηση για την ιστορία του Κέντρου Ελέγχου Τηλεοράσεων, ενός από τους βασικούς πυρήνες της πειραματικής και ανεξάρτητης μουσικής σκηνής της πόλης και όχι μόνο.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
102΄ με την Tάμτα και την Ανίτα Ρατσβελισβίλι

Μουσική / Tάμτα - Ανίτα Ρατσβελισβίλι: «Μάθαμε να ζούμε με το τραύμα»

Δυο διάσημες και πετυχημένες Γεωργιανές συναντιούνται στην ΕΛΣ και μιλούν για τις δυσκολίες που τις διαμόρφωσαν και την κουλτούρα της χώρας τους, που την κουβαλάνε μαζί τους παντού, ακόμα και όταν τις πληγώνει.
M. HULOT
Η επιστροφή της Lily Allen

Μουσική / Η Lily Allen επιστρέφει με το πιο θεαματικό ξεκατίνιασμα στην ιστορία της ποπ

Το «West End Girl» της Lilly Allen και ένα αριστουργηματικό ραπ άλμπουμ από την CupcakKe αποτελούν τα πιο δυνατά και τολμηρά, από πλευράς στιχουργικής, άλμπουμ της χρονιάς. Μια καλή εβδομάδα για τη μουσική.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
BOYS’ SHORTS INTERVIEW

Μουσική / Boys’ Shorts: «Δεν φταίνε τα τρανς άτομα που έχει γίνει μίζερη η ζωή σου»

To eyeliner και το electroclash έφερε κοντά το ντουέτο των DJs, που εμπνεύστηκαν το όνομά τους από τον Boy George. Έπαιξαν στο Berghain, και η φήμη τους εκτοξεύτηκε. Πλέον το mantra τους είναι το «enjoy the moment».
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Παιδί Τραύμα: Τραγουδάκια λέω που αύριο θα ξεχαστούν, δεν κάνω καμία επανάσταση, δεν αλλάζω τον κόσμο

Μουσική / Παιδί Τραύμα: «Τραγουδάκια λέω, που αύριο θα ξεχαστούν, δεν αλλάζω τον κόσμο»

Στο νέο του άλμπουμ, το Παιδί Τραύμα χρησιμοποιεί τις έννοιες της φυγής και της συγχώρεσης για να μιλήσει για το αδιέξοδο του ψηφιακού κόσμου και την αναζήτηση της αλήθειας με τραγούδια που ξεφεύγουν από το mainstream.   
M. HULOT
Οι Tame Impala φτιάχνουν έναν δίσκο εμπνευσμένο από τα bush doofs της Αυστραλίας

Μουσική / «Deadbeat» των Tame Impala: Μια lo-fi ωδή στα rave πάρτι από ένα σπουδαίο συγκρότημα

Είναι η πρώτη του δουλειά που δεν περιέχει ούτε μια ροκ στιγμή. Σύμφωνα με τον Chris Deville: «Οι Tame Impala έχουν μεταμορφωθεί σταδιακά από ένα από τα σπουδαιότερα ροκ συγκροτήματα της γενιάς τους σε… κάτι άλλο».
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ