Η Ιρανή, αλλά μόνιμη κάτοικος του Παρισιού, Γκολσιφτέ Φαραχανί έχει εκφράσει ανοιχτά την αντίθεσή της με το καθεστώς του Ιράν, για το οποίο ζει μια άσεμνη ζωή στο εξωτερικό και γι' αυτό την έχει απειλήσει ανοιχτά για τη ζωή της και της έχει κλείσει οριστικά την πόρτα της επιστροφής. Κατά κάποιο τρόπο η απόφασή της να πρωταγωνιστήσει εδώ είναι ένα κλείσιμο του ματιού σε αυτή την κόντρα, που για προφανείς λόγους μετατοπίζεται στην Τυνησία.

 

Η ηρωίδα είναι από εκεί, έχει σπουδάσει ψυχολογία στο Παρίσι, ζει ως πολίτης του σύγχρονου κόσμου και επιστρέφει στην Τύνιδα για να μετατρέψει το σπίτι της σε γραφείο όπου θα δέχεται τους ασθενείς της, παρά τις ειρωνείες συγγενών και φίλων. Η απόφασή της βασίζεται στο απλό σκεπτικό ότι σε μια κοινωνία κλειστή και χτισμένη πάνω σε πνευματικές και σωματικές απαγορεύσεις αυτοί που θα θέλουν να μιλήσουν εμπιστευτικά θα είναι περισσότεροι.

 

Δυστυχώς το σενάριο παίρνει τον αλτρουισμό που βρίσκεται πίσω από την απόφαση αυτή και τον βάζει σε μια διαρκή διελκυστίνδα με τις τρικλοποδιές που συναντά από τη γραφειοκρατία και τα κοινωνικά ήθη, χωρίς να αναπτύξει περισσότερο τον χαρακτήρα της ίδιας, αλλά και τους συμπληρωματικούς που περιορίζονται σε στερεοτυπικές απεικονίσεις.