Επιστροφή μετά από 6 χρόνια για τον Καρ Βάι με το μακροσκελές οδοιπορικό του δασκάλου του Μπρους Λι, Ιπ Μαν. Οι σκηνές του Κουνγκ Φου είναι το φόρτε και η αδυναμία της επικής αυτής ταινίας: διαρκούν μια αιωνιότητα και μοιάζουν με διαφημιστικό, έτσι όπως είναι χορογραφημένες και φωτισμένες με μια μυθική υπερβολή που δραματικά εξαερώνεται. Η εποχή σκιτσάρεται, αλλά δεν προσθέτει κάτι σε ό,τι έχουμε δει από αντίστοιχες στο κινεζικό σινεμά. Το παρήγορο είναι πως ο Καρ Βάι δεν έχει χάσει το άγγιγμά του. Το ανησυχητικό, ότι πέρα από τα ιδιαίτερα ρομάντσα, αυτό το στυλ δεν αντέχει όταν ανταγωνίζεται το σενάριό του.