«Το θέατρο του Σάμπαθ»: Ξαναδιαβάζοντας το πιο λάγνο μυθιστόρημα του Φίλιπ Ροθ

«Το θέατρο του Σάμπαθ»: Ξαναδιαβάζοντας το πιο λάγνο μυθιστόρημα του Φίλιπ Ροθ Facebook Twitter
Ένα μυθιστόρημα το οποίο, όπως παραδεχόταν ο Ροθ, «πολλοί μισούν», αλλά ήταν ξεχωριστό για τον ίδιο επειδή «υπάρχει πολλή ελευθερία μέσα του».
0

ΟΤΑΝ Ο ΦΙΛΙΠ ΡΟΘ (1933-2018), έξι χρόνια πριν από τον θάνατό του, ξεστόμιζε το περίφημο «Τελείωσα!», είχε μόλις ολοκληρώσει την ανάγνωση όλων των βιβλίων του και είχε καταλήξει σε ποιο έτρεφε ιδιαίτερη αδυναμία: στο «Θέατρο του Σάμπαθ» (1995).

Το πιο λάγνο, το πιο απελπισμένο από τα γραπτά του, αυτό το «πανηγυρικό εμβατήριο της χυδαιότητας» σύμφωνα με τον κεντρικό του ήρωα. Ένα μυθιστόρημα γραμμένο ανάμεσα στην «Επιχείρηση Σάιλοκ» και το «Αμερικανικό ειδύλλιο», το οποίο, όπως παραδεχόταν ο Ροθ, «πολλοί μισούν», αλλά ξεχωριστό για τον ίδιο επειδή «υπάρχει πολλή ελευθερία μέσα του».

«Αυτό αναζητάς ως συγγραφέας όταν δουλεύεις», υπενθύμιζε ο κορυφαίος Αμερικανός πεζογράφος: «Να χάνεις τις αναστολές σου, να σκαλίζεις βαθιά τη μνήμη, τις εμπειρίες και τη ζωή και μετά να βρίσκεις την πρόζα που θα πείσει τον αναγνώστη».

Το «Θέατρο του Σάμπαθ», εξηγούσε, «μιλάει για τον Μίκι Σάμπαθ, έναν γίγαντα της απείθειας στοιχειωμένο από τον θάνατο, που αντιμετωπίζει όμως με μεγάλη ευθυμία τον δικό του θάνατο. Είναι ένας ενδιαφέρων τύπος, αλλά δεν θα θεωρούνταν συμβατικά ενάρετος άνθρωπος».

Στο αγαπημένο του μυθιστόρημα, ο Φίλιπ Ροθ ακολουθεί κατά πόδας τον Σάμπαθ στο τελευταίο του ταξίδι στη Νέα Υόρκη, βάζοντας την αυστηρή φωνή της εβραίας μάνας του να βουίζει στ’ αυτιά του, τα φαντάσματα του παρελθόντος ολοζώντανα μπροστά του, και το ανδρικό του μόριο διαρκώς ορθωμένο, σε μόνιμη σεξουαλική φρενίτιδα.

Αναμφίβολα! Κοντός, ευρύστερνος, ρωμαλέος, με μια βιβλική γενειάδα, πράσινες σπίθες για μάτια και με τα δάχτυλα παραμορφωμένα από την αρθρίτιδα, ο Μίκι Σάμπαθ, στα 64 του, είναι ένα άντρας συντετριμμένος από απανωτές απώλειες, αλλά τόσο κυριευμένος από οργή και τόσο άγρια «τρελαμένος για γαμήσι» που δεν είναι να τον βάζεις σπίτι σου. Θα σου αποπλανήσει την κόρη, τη σύζυγο, την παραδουλεύτρα, θα κάνει άνω-κάτω τα συρτάρια ψαχουλεύοντας για ευωδιαστά εσώρουχα, θα χλευάσει τις πολιτισμένες σου συνήθειες, θα λασπώσει το καλογυαλισμένο σου παρκέ.

sabbath
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ: Φίλιπ Ροθ, Το θέατρο του Σάμπαθ, εκδόσεις Πόλις

Δημιουργός ενός κουκλοθεάτρου χωρίς κούκλες, με τα δάχτυλά του για μαριονέτες, ο Σάμπαθ έλαμπε τη δεκαετία του '50 στους δρόμους της Νέας Υόρκης, σαγηνεύοντας το φοιτηταριό με τα σκανδαλιάρικα θεάματά του που έκαναν έξαλλους τους σεμνότυφους και τους αστυνομικούς. Εδώ και τριάντα χρόνια όμως ζει αποσυρμένος στα βουνά της Νέας Αγγλίας, όπου μετά την αποπομπή του από το τοπικό πανεπιστήμιο λόγω ενός σεξουαλικού –τι άλλου;– σκανδάλου, συντηρείται από τη δεύτερη σύζυγό του, η οποία δεν θυμίζει σε τίποτα την προικισμένη ύπαρξη που είχε κάποτε ερωτευτεί.

Τι κράτησε ως τώρα όρθιο τον Σάμπαθ; Τι τον έκανε να ξεχνά την απώλεια των ευτυχισμένων παιδικών του χρόνων, τον πρόωρο θάνατο του αδελφού του στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, το βύθισμα των γονιών του στην κατάθλιψη και την παραίτηση, τον χαμό της πρώτης του γυναίκας –μιας εύθραυστης Ελληνοαμερικανίδας που εξαφανίστηκε μυστηριωδώς–, τους πόνους στα πάλαι ποτέ ευέλικτα άκρα του, το άδοξο τέλος της καριέρας του, την προδοσία της φοιτήτριάς του, που οδήγησε στη διαπόμπευσή του, την αφόρητη καθημερινότητά του πλάι σε μια μαραμένη και αλκοολική πια σύζυγο; Η Ντρένκα, η Σλάβα ερωμένη του.

Αυτή ήταν η σανίδα του. Μια μεσόκοπη κι επίσης ακόρεστη σεξουαλικά γυναίκα, «συνεταιράκι» του επί δεκατρία συναπτά έτη σ’ όλα τα διαστροφικά παιχνίδια της φαντασίας του.

Philip Roth Facebook Twitter
Philip Roth, 1985, σχεδιασμένο από τον R. B. Kitaj, μακροχρόνιο φίλο του συγγραφέα (R. B. Kitaj Estate)

Όμως αλίμονο, η Ντρένκα δεν υπάρχει πια. Το γεροδεμένο της σκαρί, που χάριζε ηδονή όχι μόνο στον Σάμπαθ αλλά σε κάθε αρσενικό της περιοχής και μάλιστα υπό τις ευλογίες του, έχει φαγωθεί από έναν αλύπητο, καθολικό καρκίνο, και ο ίδιος, όπως κι άλλοι εραστές της, παρηγοριέται με το ν’ αυνανίζεται ακατάπαυστα πάνω από το μνήμα της.

Ο Μίκι Σάμπαθ δρέπει τώρα τη συγκομιδή της μοναξιάς, πάντα υπερήφανος για το αβυσσαλέο ηθικό του επίπεδο. Θέλει ν’ αυτοκτονήσει κι έχει έτοιμη την επιτύμβια πλάκα του. Ενθάδε κείται  ένας «λατρευτός πορνοκάπηλος, εκμαυλιστής, σοδομιστής, ξελογιαστής νεανίδων, συζυγοκτόνος, αυτόχειρας», γεννημένος το 1929 και νεκρός ουσιαστικά εδώ και μισό αιώνα.

Πώς αυτοκτονεί, όμως, ένα τέτοιο τέρας εγωισμού; Πώς ν’ αποχωριστεί οικειοθελώς όσα μισεί αφού χάρη σ’ αυτά μπορεί και αναπνέει ακόμα;

Στο αγαπημένο του μυθιστόρημα, ο Φίλιπ Ροθ ακολουθεί κατά πόδας τον Σάμπαθ στο τελευταίο του ταξίδι στη Νέα Υόρκη, βάζοντας την αυστηρή φωνή της εβραίας μάνας του να βουίζει στ’ αυτιά του, τα φαντάσματα του παρελθόντος ολοζώντανα μπροστά του, και το ανδρικό του μόριο διαρκώς ορθωμένο, σε μόνιμη σεξουαλική φρενίτιδα.

Είναι ένα ταξίδι με άφθονα κωμικά ιντερμέτζια αλλά με περίσσευμα απόγνωσης, που ανατέμνει σε βάθος την ταραγμένη συνείδηση ενός ανθρώπου γαντζωμένου πεισματικά από τη ζωή.

Αν σας ενοχλούν οι «κακές» λέξεις ή, ακόμα χειρότερα, αν σας απωθούν οι ωμές σεξουαλικές περιγραφές, ίσως να μην το δοκιμάζατε. Προσπερνώντας, όμως, κανείς το «Θέατρο του Σάμπαθ», χάνει ένα σπουδαίο μυθιστόρημα που όχι απλώς συγκινεί και τέρπει, αλλά σε αναστατώνει συθέμελα.

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ

*Το «Θέατρο του Σάμπαθ» πρωτοκυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Χατζηνικολή το 1998 σε μετάφραση Ανδρέα Βαχλιώτη. Από το 2013 βρίσκεται, όπως και τα υπόλοιπα έργα του Ροθ, στον κατάλογο των εκδόσεων Πόλις, στην ίδια μετάφραση, θεωρημένη από την Κατερίνα Σχινά.

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στέφαν Τσβάιχ

Το πίσω ράφι / Σε πείσμα όσων περιφρόνησαν τα έργα του Τσβάιχ, η απήχησή τους ακόμα να κοπάσει

Οι ήρωες του Αυστριακού συγγραφέα ταλανίζονται συνήθως από μια αβάσταχτη εσωτερική πίεση, αντικατοπτρίζοντας τη δική του πεισιθάνατη διάθεση. Αυτήν ακριβώς την αίσθηση αποπνέει η συλλογή διηγημάτων του «Αμόκ».
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Marwan Kaabur: «Αγωνιζόμαστε και στον αραβικό κόσμο για δικαιώματα κι ελευθερίες, αλλά προκρίνουμε τον δικό μας τρόπο, στο πλαίσιο της δικής μας κουλτούρας»

Lgbtqi+ / Κι όμως υπάρχουν και «αραβικά καλιαρντά»!

Λίγο πριν από την αθηναϊκή παρουσίαση της αγγλόφωνης έκδοσης του «Queer Arab Glossary» μιλήσαμε με τον συγγραφέα του Marwan Kaabur, για τα «αραβικά καλιαρντά», την ομοφυλοφιλία και την queer συνθήκη στον αραβικό κόσμο, το «pink washing», αλλά και τη συχνά παρεξηγημένη πρόσληψή τους από τη Δύση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Tα συγκλονιστικά Ημερολόγια Καρκίνου της Όντρι Λορντ και άλλα 4 βιβλία που διαβάζουμε τώρα

Βιβλίο / Tα συγκλονιστικά Ημερολόγια Καρκίνου της Όντρι Λορντ και άλλα 4 βιβλία που διαβάζουμε τώρα

Πέντε αποκαλυπτικά βιβλία για τις γυναίκες με καρκίνο, για τον κόσμο, τα σκουπίδια ακόμα και για τη μακρινή Ιαπωνία ξεχωρίζουν ανάμεσα στις εκδόσεις της πρόσφατης βιβλιοπαραγωγής καλύπτοντας ένα μεγάλο εύρος θεμάτων και ενδιαφερόντων.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Δύο άγνωστες φωτογραφίες του Ρεμπό από τη γαλλική Κομμούνα

Βιβλίο / Δύο άγνωστες φωτογραφίες του Ρεμπό από τη γαλλική Κομμούνα

Σαν σήμερα γεννήθηκε το 1854 ο Αρθούρος Ρεμπό. Ο ποιητής, μουσικός και μπλόγκερ Aidan Andrew Dun έπεσε τυχαία σε δύο εντελώς άγνωστες φωτογραφίες, βγαλμένες στην Place Vendôme, και βρέθηκε μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη: ο έφηβος Αρτίρ Ρεμπό, όπως δεν τον έχουμε ξαναδεί.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Θανάσης Τριαρίδης: Οι μετανάστες θα σώσουν τον κόσμο. Χωρίς αυτούς είμαστε χαμένοι

Βιβλίο / Θανάσης Τριαρίδης: «Οι μετανάστες θα σώσουν τον κόσμο. Χωρίς αυτούς είμαστε χαμένοι»

Έγινε αντιρρησίας συνείδησης, γιατί πιστεύει ότι ο στρατός είναι μια δοξολογία εκμηδένισης του άλλου. Άφησε τη Θεσσαλονίκη επειδή τον έπνιγε ο εθνοφασισμός της. Στην Αντίς Αμπέμπα υιοθέτησε την κόρη του, Αργκάνε. Ο συγγραφέας της «Τριλογίας της Αφρικής», Θανάσης Τριαρίδης, αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μια «φόνισσα» εξομολογείται

Το πίσω ράφι / Η Hannah Kent έγραψε τη δική της «Φόνισσα», την Άγκνες που ζούσε στην Ισλανδία τον 19ο αιώνα

Η Αυστραλή συγγραφέας δεν πίστευε ποτέ ότι, χάρη στα «Έθιμα ταφής», οι κριτικοί θα την τοποθετούσαν δίπλα σε λογοτέχνες όπως η Μάργκαρετ Άτγουντ και ο Πίτερ Κάρεϊ.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Χριστίνα Ντουνιά: «Ο Καρυωτάκης μάς δίνει ελπίδα και μας παρηγορεί»

Βιβλίο / «Ο Καρυωτάκης άφησε "το αδέσποτο Τραγούδι" του να μας συντροφεύει»

Στο βιβλίο της «Το όνειρο και το πάθος», η Χριστίνα Ντουνιά, ομότιμη καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας και συγγραφέας αποκαλύπτει αθέατες όψεις του ποιητή και νέα στοιχεία για τη σχέση του με τον Καβάφη μέσα από μια άγνωστη, ως τώρα, επιστολή.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Η Αποκάλυψη είναι μια συνεχής ετυμηγορία»: Η πολιτική ισχύ της άχρονης τέχνης του Κρασναχορκάι

Βιβλίο / «Η Αποκάλυψη είναι μια συνεχής ετυμηγορία»: Η πολιτική ισχύς της άχρονης τέχνης του Κρασναχορκάι

Ο Ούγγρος κάτοχος του φετινού Νόμπελ λογοτεχνίας γράφει με μαγικό τρόπο για τις αποπνικτικές επιπτώσεις της πολιτικής καταπίεσης, περιφρονώντας την προθυμία των ανθρώπων να τις αποδεχτούν.
THE LIFO TEAM
Κωνσταντίνος Καβάφης: Η εξαίρετη βιογραφία του κυκλοφόρησε μόλις στα Ελληνικά

Βιβλίο / Κωνσταντίνος Καβάφης: Η εξαίρετη βιογραφία του κυκλοφόρησε μόλις στα Ελληνικά

Οι καθηγητές Peter Jeffreys και Gregory Jusdanis συνεργάστηκαν και έγραψαν από κοινού τη βιογραφία του μεγάλου ποιητή που φέρει τον τίτλο «Κωνσταντίνος Καβάφης – Ο άνθρωπος και ο ποιητής». Ο Gregory Jusdanis μίλησε στη LifO για το βιβλίο και για τον ποιητή που ήταν «παραδοσιακός και ταυτόχρονα μεταμοντέρνος, ο πρώτος “viral” ποιητής διεθνώς»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αλέξης Πατέλης: «Πατριωτικό είναι να κάνεις τη χώρα σου ισχυρή»

LiFO politics / Αλέξης Πατέλης: «Πατριωτικό είναι να κάνεις τη χώρα σου ισχυρή»

Ο Αλέξης Πατέλης, επικεφαλής του Οικονομικού Γραφείου του πρωθυπουργού την περίοδο 2019-2024, μιλά στη Βασιλική Σιούτη για την οικονομική πορεία της χώρας αυτά τα χρόνια, τις δύσκολες αποφάσεις αλλά και τις στιγμές δικαίωσης μέσα από την οπτική ενός τεχνοκράτη που βρέθηκε ξαφνικά στο επίκεντρο της πολιτικής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λάσλο Κρασναχορκάι: ο σκοτεινός προφήτης της Ευρώπης βραβεύεται με Νόμπελ

Βιβλίο / Ο Λάσλο Κρασναχορκάι, ο σκοτεινός προφήτης της Ευρώπης, κέρδισε το Νόμπελ

Φέτος, το βραβείο δόθηκε στον Ούγγρο συγγραφέα που κατά τη Σουηδική Ακαδημία αποτελεί ένα ελπιδοφόρο βήμα προς τον χαμένο ανθρωπισμό, την υψηλή λογοτεχνία και τη στοχαστική ακρίβεια.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το ημερολόγιο ενός διαιτητή: «Ήμασταν σχεδόν γυμνοί και ο Κολίνα μας εξέταζε με το παγερό βλέμμα του»

Βιβλίο / Το ημερολόγιο ενός διαιτητή: «Ήμασταν σχεδόν γυμνοί και ο Κολίνα μας εξέταζε με το παγερό βλέμμα του»

Σε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του που έχει τίτλο “House of Cards”, ο Σουηδός πρώην διεθνής Γιόνας Έρικσον περιγράφει τις ταπεινωτικές μετρήσεις βάρους στα σεμινάρια διαιτητών της UEFA
THE LIFO TEAM
Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν πάντα με τη μεριά της ζωής

Το Πίσω Ράφι / Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν πάντα με τη μεριά της ζωής

Ο Έλληνας σκηνοθέτης μάζεψε από «το καλάθι των αχρήστων» όλες τις εμπειρίες του κι έφτιαξε την αυτοβιογραφία του, μια ζωντανή αφήγηση γεμάτη ιστορίες, συναντήσεις, αποφθέγματα και κρίσεις, λογοτεχνικές και σινεφίλ αναφορές.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ: η ιστορία του underground περιοδικού «Ανοιχτή Πόλη»

Βιβλίο / «Ανοιχτή Πόλη»: Ένα από τα πιο επιδραστικά εναλλακτικά έντυπα της Ελλάδας

Οι δημιουργοί του Κώστας Μανδηλάς και Βλάσσης Ρασσιάς, καταγράφουν την πορεία του στο βιβλίο «Για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ: Η ιστορία του περιοδικού “Ανοιχτή Πόλη”».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ