Ας πούμε απλώς, ότι δεν είχε λόγο να αυτοκτονήσει ο Βαν Γκογκ Facebook Twitter
Αρχικά, στα μάτια της Μαργκερίτ ο μοναχικός άντρας με το τσόχινο καπέλο μοιάζει με μεροκαματιάρη, «από αυτούς που γυρίζουν από χωράφι σε χωράφι να ζητιανέψουν δουλειά για ένα κομμάτι ψωμί».

Ας πούμε απλώς, ότι δεν είχε λόγο να αυτοκτονήσει ο Βαν Γκογκ

0
Έπειτα από τόσα χρόνια σιωπής και βαθιάς περισυλλογής, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι, παρά την πεποίθηση που επικρατεί, ο Βίνσεντ κάθε άλλο παρά διανοητικά άρρωστος ήταν. Αυτό από το οποίο έπασχε ήταν ακόμα άγνωστο και παρεξηγημένο εκείνη την εποχή και κανένας γιατρός δεν ήξερε πώς να αντιμετωπίσει τις κρίσεις οργής του. Ήταν γλυκός και ήρεμος άνθρωπος, καθόλου επιθετικός, επιρρεπής στον συμβιβασμό μάλλον παρά στη σύγκρουση, και ιδιαίτερα ευάλωτος πίσω από το φαινομενικά ρωμαλέο παρουσιαστικό του. Ωστόσο, μερικές φορές τον κυρίευε μια ανεξήγητη μανία που τον έκανε σκληρό και ξεροκέφαλο, άλλες φορές πάλι έπεφτε σε ξαφνική μελαγχολία που άγγιζε τα όρια της απόγνωσης ή πάθαινε κρίσεις αιφνίδιου θυμού που τον έκαναν να χάνει, μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, κάθε ίχνος λογικής....

Ο διπολικός άντρας για τον οποίο γίνεται λόγος παραπάνω, σήμερα πια το ξέρουμε, θα μπορούσε να είναι o Βαν Γκογκ. Η μαρτυρία, ωστόσο, αυτή καθαυτή αποτελεί καθαρόαιμη επινόηση: είναι αντλημένη από το μυθιστόρημα «Το βαλς των δέντρων και του ουρανού» του, το οποίο, έναν χρόνο μετά τη δημοσίευσή του στη Γαλλία, μόλις κυκλοφόρησε και στα μέρη μας (μτφρ. Ειρήνη Αποστολάκη, εκδ. Πόλις).

Ας πούμε απλώς, ότι δεν είχε λόγο να αυτοκτονήσει ο Βαν Γκογκ Facebook Twitter
ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ Ή ΑΤΥΧΗΜΑ; Το όπλο με το οποίο εικάζεται ότι αυτοκτόνησε ο Βαν Γκογκ, ο συγγραφέας Ζαν Μισέλ Γκενασιά και το εξώφυλλο της ελληνικής έκδοσης του βιβλίου του


Με έξυπνη δομή και καλή τεκμηρίωση, το καινούργιο έργο του Γκενασιά –γνωστού μας από τη μάλλον αξεπέραστη «Λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων»– επικεντρώνεται στις τελευταίες μέρες του μεγάλου Ολλανδού ζωγράφου στο Oβέρ-σιρ-Ουάζ, κοντά στον φιλότεχνο όσο και αμφιλεγόμενο γιατρό Γκασέ, η προσωπογραφία του οποίου από τον Βαν Γκογκ έμελλε να περάσει στην αιωνιότητα. Αυτήν τη φορά ο Γαλλο-αλγερινός συγγραφέας δεν μιλά για τις πολιτικές ουτοπίες που συντάραξαν τον 20ό αιώνα, πάει πιο πίσω, στα τέλη του 19ου: σε μια εποχή πολύ καταπιεστική για τις γυναίκες, σε μια Γαλλία ανάστατη από πολιτικά και οικονομικά σκάνδαλα, σ' ένα χωριό έξω από το Παρίσι, αγαπημένο προορισμό των ιμπρεσιονιστών, όπου ένας φτωχός, άσημος και ταλαιπωρημένος ζωγράφος, αφοσιωμένος ψυχή τε και σώματι στην τέχνη του, άνοιγε ορίζοντες για τους επόμενους.

Στο Οβέρ, σύμφωνα με όσα γράφει ο Γκενασιά στο «Βαλς...», «οι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν του δίνουν καμία σημασία. Δεν δίνουν δεκάρα γι' αυτόν. Αν τύχει να πέσει το μάτι τους πάνω σε κάποιον πίνακά του, τον βρίσκουν φρικτό, χαχανίζουν, τον περνούν για τρελό, αλλόκοτο, εκκεντρικό». Για τον Βαν Γκογκ, πάντως, η επιτυχία δεν ταυτίζεται ούτε με τη φήμη ούτε με τα χρήματα. Επιτυχία σημαίνει να ζωγραφίζει όπως θέλει.


Στο βιβλίο τους «Vincent Van Gogh: A life» (2011) oι βραβευμένοι με Πούλιτζερ Αμερικανοί Στίβεν Ναϊφέχ και Γκρέγκορι Ουάιτ Σμιθ εικάζουν πως το μοιραίο εκείνο καλοκαίρι του 1890 στο Οβέρ ο τριανταεπτάχρονος Βαν Γκογκ πυροβολήθηκε από χαλασμένο όπλο με το οποίο έπαιζαν δυο έφηβοι. Ο Γκενασιά αξιοποίησε πολλά από την έρευνά τους, υιοθετώντας με τη σειρά του την εκδοχή ότι ο θάνατος του Βαν Γκογκ δεν ήταν αυτοκτονία, αλλά ατύχημα. Όμως, ως προς το ποιος πάτησε τη σκανδάλη, άφησε τη φαντασία του να πετάξει προς διαφορετική κατεύθυνση. Σοφά ποιώντας, έχρισε αφηγήτρια του «Βαλς...» μια ατίθαση δεκαεννιάχρονη κοπέλα, τη θυγατέρα του γιατρού Γκασέ, Μαργκερίτ. Και όχι μόνο την παρουσιάζει ως ερωμένη του Βίνσεντ, αλλά και ως εξαιρετική αντιγραφέα των έργων του. Παρένθεση: σήμερα θεωρείται δεδομένο ότι ανάμεσα στα δεκάδες έργα του Βαν Γκογκ που πέρασαν μέσω της οικογένειας Γκασέ στο Ορσέ και άλλα μεγάλα μουσεία του κόσμου υπήρχαν και πολλά πλαστά αντίγραφα.

Ας πούμε απλώς, ότι δεν είχε λόγο να αυτοκτονήσει ο Βαν Γκογκ Facebook Twitter
Αυτοπροσωπογραφία, Παρίσι, Ιούλιος - Αύγουστος, 1887 © Vincent van Gogh Foundation
Ας πούμε απλώς, ότι δεν είχε λόγο να αυτοκτονήσει ο Βαν Γκογκ Facebook Twitter
Μικρό βάζο με παιώνιες, 1886 © Vincent van Gogh Foundation

 

Επίδοξη ζωγράφος σε μια εποχή που οι γυναίκες δεν είχαν πρόσβαση στην ανώτερη εκπαίδευση, η Μαργκερίτ Γκασέ, αν μη τι άλλο, υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας της ιδιοφυΐας του Βαν Γκογκ σε μία από τις πιο γόνιμες περιόδους του – τις εβδομήντα μέρες που παρέμεινε ο ίδιος στο Οβέρ φιλοτέχνησε πάνω από εβδομήντα πίνακες. Έζησαν στ' αλήθεια οι δυο τους μια ερωτική περιπέτεια; Ο μόνος που ισχυρίστηκε κάτι τέτοιο, λέει στις συνεντεύξεις του ο Γκενασιά, ήταν ο μετα-ιμπρεσιονιστής Εμίλ Μπερνάρ, φίλος του Βαν Γκογκ και του Γκογκέν. Κάνα-δυο άλλοι σύγχρονοί τους μίλησαν απλώς για πλατωνικό ειδύλλιο. Όπως και να 'χει, δεν υπάρχει απόδειξη για τίποτα. Και όπου μυστήριο, τόσο γονιμότερο το έδαφος για μυθοπλασία.

  

Στο «Βαλς των δέντρων και του ουρανού» διαβάζουμε το υποτιθέμενο ημερολόγιο της Μαργκερίτ, αποκτώντας έτσι πρόσβαση σε μυστικά που η ίδια, ως τον θάνατό της, το 1949, κράτησε επτασφράγιστα. Στην πρωτοπρόσωπη αφήγηση της ηρωίδας του ο Γκενασιά παρεμβάλλει κάθε τόσο διάφορα ντοκουμέντα: σύντομες ειδήσεις από την επαρχιακή εφημερίδα «Lanterne», σπαράγματα από την απέραντη αλληλογραφία του Βαν Γκογκ με τον αδελφό του Τεό, καθώς και κείμενα σαν αυτό από τα απομνημονεύματα της συζύγου του Τεό για την εικόνα που παρουσίαζε ο Βίνσεντ βγαίνοντας από το άσυλο τον Μάιο του 1890: «... Εγώ ήξερα ότι επρόκειτο να συναντήσω έναν άρρωστο άνθρωπο [...] και βρέθηκα μπροστά σε έναν άντρα πλήρως συγκροτημένο, χειροδύναμο, με φαρδιές πλάτες, υγιή όψη, χαρούμενη έκφραση και γεμάτο αποφασιστικότητα [...] και η πρώτη εντύπωση που σχημάτισα γι' αυτόν ήταν: σφύζει από υγεία!».

 

Έτσι ακριβώς παρουσιάζεται και ο μυθιστορηματικός «Βίνσεντ». Ο Γκενασιά αποφεύγει να αναφέρει το επώνυμο του ήρωά του, ενώ και για το παρελθόν του οι πληροφορίες που μας δίνει είναι ελάχιστες: ότι είναι κάπως διαταραγμένος, ότι έχει νοσηλευτεί για ένα διάστημα στο νοσοκομείο του Σαιντ-Ρεμί, ότι μόλις εξέθεσε δύο πίνακές του στο Σαλόνι των Ανεξάρτητων –ένας από τους οποίους ήταν η «Έναστρη Νύχτα»– και ότι η παραμονή του στο Οβέρ υπό την εποπτεία του γιατρού Γκασέ οφείλεται σε πρωτοβουλία του Πισαρό, ο οποίος θεωρούσε ότι μόνο καλό θα έκαναν στον φίλο του η εξοχή και ο καθαρός αέρας.

 

Ας πούμε απλώς, ότι δεν είχε λόγο να αυτοκτονήσει ο Βαν Γκογκ Facebook Twitter
Η πεδιάδα του Crau ιδωμένη από το αβαείο Montmajour, Aρλ, Ιούλιος 1888 © Vincent van Gogh Foundation

 

Εκείνο το καλοκαίρι, που έμελλε να είναι το τελευταίο του, ο Βαν Γκογκ διαβεβαίωνε τον αδελφό του πως ζούσε την κάθε στιγμή, χωρίς να τον νοιάζει το αύριο: «Αισθάνομαι πολύ καλύτερα και πολύ πιο σίγουρος για τη ζωγραφική μου απ' ό,τι προτού πάω στην Αρλ». Για το σινάφι των ιμπρεσιονιστών θεωρείται ήδη μοναδικός καλλιτέχνης. Για τους ακαδημαϊκούς κύκλους, εντούτοις, παραμένει ανύπαρκτος και τα σχόλια για τη δουλειά του είναι δηλητηριώδη. «Αν ο κ. Βαν Γκογκ βλέπει τη φύση όπως τη ζωγραφίζει, τότε τα πράγματα θα ήταν πολύ δυσάρεστα για εκείνον. Θα πρέπει να του φαίνεται πολύ άσχημη» υποστηρίζει ο τεχνοκριτικός της «Lanterne». Στο Οβέρ, σύμφωνα με όσα γράφει ο Γκενασιά στο «Βαλς...», «οι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν του δίνουν καμία σημασία. Δεν δίνουν δεκάρα γι' αυτόν. Αν τύχει να πέσει το μάτι τους πάνω σε κάποιον πίνακά του, τον βρίσκουν φρικτό, χαχανίζουν, τον περνούν για τρελό, αλλόκοτο, εκκεντρικό». Για τον Βαν Γκογκ, πάντως, η επιτυχία δεν ταυτίζεται ούτε με τη φήμη ούτε με τα χρήματα. Επιτυχία σημαίνει να ζωγραφίζει όπως θέλει.

Ας πούμε απλώς, ότι δεν είχε λόγο να αυτοκτονήσει ο Βαν Γκογκ Facebook Twitter
Αυτοπροσωπογραφία, Μάρτιος - Ιούνιος 1887 © Vincent van Gogh Foundation
Ας πούμε απλώς, ότι δεν είχε λόγο να αυτοκτονήσει ο Βαν Γκογκ Facebook Twitter
Κρανίο με αναμμένο τσιγάρο, 1885-1886 © Vincent van Gogh Foundation

 

Αρχικά, στα μάτια της Μαργκερίτ ο μοναχικός άντρας με το τσόχινο καπέλο μοιάζει με μεροκαματιάρη, «από αυτούς που γυρίζουν από χωράφι σε χωράφι να ζητιανέψουν δουλειά για ένα κομμάτι ψωμί». Όσο όμως παρακολουθεί τον Βίνσεντ επί το έργον, τόσο περισσότερο σαγηνεύεται. «Ζωγραφίζει», διαβάζουμε, «κολλημένος πάνω στον καμβά χωρίς να σηκώνει το βλέμμα για να κοιτάξει τον κάμπο, λες κι έχει απομνημονεύσει τα πάντα ή ξέρει από πριν τι θα ζωγραφίσει. Με το που σταματάει να ζωγραφίζει, δεν γυρίζει καν να κοιτάξει τι έφτιαξε, ό,τι και να κάνει το βλέμμα του δεν στρέφεται ούτε για μια στιγμή προς τον πίνακα. Μου κάνει εντύπωση πόσο απότομες είναι οι κινήσεις του. Δεν χρωματίζει με λεπτές, προσεκτικές κινήσεις, όπως συνηθίζεται, αλλά με βίαιο τρόπο, σαν να κρατάει καμτσίκι στο χέρι και να μαστιγώνει τον καμβά με θυμό, με κοφτές, ακανόνιστες κινήσεις... Ίσως, τελικά, να ζωγραφίζει αυτά που έχει μέσα στο μυαλό του και όχι εκείνα που βλέπουν τα μάτια του. Έπειτα, ρίχνεται και πάλι στη μάχη στήθος με στήθος, χτυπώντας τον καμβά με μικρές, επαναλαμβανόμενες κινήσεις. Δεν έχω δει κανέναν να ζωγραφίζει με αυτό τον τρόπο. Βγάζει το καπέλο του, σκουπίζει το κούτελό του και, έτσι όπως τον βλέπω προφίλ, δεν μου θυμίζει ζωγράφο αλλά αρπακτικό πουλί που αντικρίζει τη λεία του».

 

Για κάτι τέτοιες σελίδες αξίζει κυρίως το «Βαλς των δέντρων και του ουρανού». Γι' αυτές όπου εκθειάζεται η δημιουργική δύναμη του Βαν Γκογκ και που, διαβάζοντάς τις, αναζωπυρώνεται η επιθυμία σου να επιστρέψεις στα έργα του.

Βιβλίο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο γυναίκες συγγραφείς αποκαλύπτουν τα κρυφά μυστικά της γραφής

Βιβλίο / Όλες οι γυναίκες του κόσμου στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Στο «Μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη», η μητρότητα γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλες τις μητέρες και όλες τις κόρες με τις γυναίκες της Ιστορίας που θαυμάσαμε, αλλά και τις ανώνυμες «Παναγίες» που κράτησαν στους ώμους τους τα βάρη της ανθρωπότητας.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Βιβλίο / «Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Στο νέο του βιβλίο, «Lost Things Found», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Hyper Hypo, ο εικαστικός φωτογράφος Αντώνης Θεοδωρίδης εξερευνά τον μαγικό κόσμο της υπαίθριας αγοράς του Ελαιώνα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Ντιντιέ Εριμπόν / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κεχαγιάς

Βιβλίο / «Το να εκδίδεις βιβλία στην Ελλάδα είναι σαν να παίζεις στο καζίνο»

Η Γεννήτρια είναι ένας νέος εκδοτικός οίκος αφιερωμένος στη σύγχρονη λογοτεχνία. Ο εκδότης της, συγγραφέας και μεταφραστής, Παναγιώτης Κεχαγιάς, μιλά για τις δυσκολίες και τις χαρές του εγχειρήματος, για το πώς σκοπεύει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας ιδιαίτερα ανταγωνιστικής αγοράς, καθώς και για τους πρώτους τίτλους που ετοιμάζεται να εκδώσει.
M. HULOT
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Οι Αθηναίοι / Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Η εκτέλεση του Μπελογιάννη τον έκανε αριστερό. Η αυτοκτονία του Νίκου Πουλαντζά, μπροστά στα μάτια του, τον καθόρισε. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αφηγείται το προσωπικό του ταξίδι και την πνευματική περιπέτεια μιας ολόκληρης εποχής, από τη διανόηση του Παρισιού μέχρι τους δρόμους της πολιτικής και τις αίθουσες των πανεπιστημίων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Βιβλίο / Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Δεν υπάρχει μελέτη για τον ελληνικό εθνικισμό που να μην έχει αναφορές στο έργο της. Η επανακυκλοφορία του βιβλίου της «Το “Πρότυπο Βασίλειο” και η Μεγάλη Ιδέα» από τις εκδόσεις Νήσος συνιστά αναμφίβολα εκδοτικό γεγονός.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ