Με ποιο βιβλίο έκλαψες τελευταία;

Facebook Twitter
21

Με ποιο βιβλίο έκλαψες τελευταία;

Δε νομίζω να έχω κλάψει στ’ αλήθεια με βιβλίο. Έχω καταστενοχωρηθεί, έχω κατατρομάξει, έχω θυμώσει - αλλά δε νομίζω να έχω κλάψει.

Ξέρω όμως ότι πολλοί κλαίνε, και σχεδόν τους ζηλεύω. Μπορεί να μην τα καταφέρνω, αλλά υπάρχουν βιβλία που το ενθαρρύνουν πολύ. Ακολουθεί μια προσωπική πεντάδα, βγαλμένη μέσα από την λίστα του goodreads. Προσθέστε (ή αφαιρέστε) ελεύθερα:

1. Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ

Εντάξει, το διάβασα όταν ήμουν μικρή, γύρω στην ηλικία της ίσως, αλλά η απόγνωση και η απέραντη στενοχώρια που δεν έχει happy end – την ανακαλύπτουν λίγους μήνες πριν τελειώσει ο πόλεμος! Αυτό το σοκ το θυμάμαι ακόμα.

2. ΟμικρόςΠρίγκηπας, Antoine de Saint-Exupéry 

Εντάξει, κι αυτό το διάβασα όταν ήμουν μικρή, αλλά μάλλον τότε δεν κατάλαβα και πολλά. Αυτό που μου έμεινε είναι μια μελαγχολία που φαντάζομαι ότι κάποιον μπορεί να τον κάνει να πλαντάξει.

3. Οι άθλιοι, Βίκτορας Ουγκό

Οι άθλιοι είναι πράγματι σε τέτοια κατάσταση αθλιότητας, με τόσες λεπτομέρειες και σε τόσα επίπεδα, που αν δεν αισθανθείς τη μιζέρια τους διαβάζοντάς το, μάλλον δεν έχεις ψυχή.

4. Η εξιλέωση, Ian McEwan

Δεν πιστεύω να είδατε μόνο την ταινία; Η τεράστια απάτη της ηρωίδας κατασπαράσσει σε τέτοιο βαθμό τη ζωή των άλλων που η απόγνωση μπορεί να σε φέρει κοντά στα δάκρια. Διαβάστε το οπωσδήποτε.

5. Τα σταφύλια της οργής, Τζον Στάινμπεκ

“Κι η Αμερική, μη νομίζεις πως είναι και τόσο μεγάλη. Δεν υπάρχει χώρος για μένα και για σένα, για τους όμοιούς μου και για τους όμοιούς σου, δε χωράνε μαζί πλούσιοι και φτωχοί στην ίδια χώρα, δε χωράνε κλέφτες και τίμιοι άνθρωποι μαζί, ούτε η πείνα μαζί με το πάχος”. Τώρα, ακόμα πιο επίκαιρο. Για να ρίξετε μαύρο δάκρυ.

Βιβλίο
21

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κλαούδια Πινιέιρο: «Είμαι γυναίκα, συγγραφέας, μητέρα, ειλικρινής, κουρελιασμένη»

Βιβλίο / Κλαούδια Πινιέιρο: «Είμαι γυναίκα, συγγραφέας, μητέρα, ειλικρινής, κουρελιασμένη»

Παρόλο που οι κριτικοί και οι βιβλιοπώλες κατατάσσουν τα βιβλία της στην αστυνομική λογοτεχνία, η συγγραφέας που τα τελευταία χρόνια έχουν λατρέψει οι Έλληνες αναγνώστες, μια σπουδαία φωνή της λατινοαμερικανικής λογοτεχνίας και του φεμινισμού, μοιάζει να ασφυκτιά σε τέτοια στενά πλαίσια.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΥΛΟΣ
Κωστής Γκιμοσούλης: «Δυο μήνες στην αποθήκη»

Το πίσω ράφι / «Δυο μήνες στην αποθήκη»: Οι ατέλειωτες νύχτες στο νοσοκομείο που άλλαξαν έναν συγγραφέα

Ο Κωστής Γκιμοσούλης έφυγε πρόωρα από τη ζωή. Με τους όρους της ιατρικής, ο εκπρόσωπος της «γενιάς του '80» είχε χτυπηθεί από μηνιγγίτιδα. Με τους δικούς του όρους, όμως, εκείνο που τον καθήλωσε και πήγε να τον τρελάνει ήταν ο διχασμός του ανάμεσα σε δύο αγάπες.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Έτσι μας πέταξαν μέσα στην Ιστορία

Βιβλίο / Το φιλόδοξο λογοτεχνικό ντεμπούτο του Κώστα Καλτσά είναι μια οικογενειακή σάγκα με απρόβλεπτες διαδρομές

«Νικήτρια Σκόνη»: Μια αξιοδιάβαστη αφήγηση της μεγάλης Ιστορίας του 20ού και του 21ου αιώνα στην Ελλάδα, από τα Δεκεμβριανά του 1944 έως το 2015.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Γκρέγκορ φον Ρετσόρι: Αποχαιρετώντας μια Ευρώπη που χάνεται

Βιβλίο / Γκρέγκορ φον Ρετσόρι: Αποχαιρετώντας μια Ευρώπη που χάνεται

Ένας από τους τελευταίους κοσμοπολίτες καλλιτέχνες και συγγραφείς αυτοβιογραφείται στο αριστουργηματικό, σύμφωνα με κριτικούς και συγγραφείς όπως ο Τζον Μπάνβιλ, βιβλίο του «Τα περσινά χιόνια», θέτοντας ερωτήματα για τον παλιό, σχεδόν μυθικό κόσμο της Ευρώπης που έχει χαθεί για πάντα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
CARRIE

Βιβλίο / H Carrie στα 50: Το φοβερό λογοτεχνικό ντεμπούτο του Στίβεν Κινγκ που παραλίγο να καταλήξει στα σκουπίδια

Πάνω από 60 μυθιστορήματα που έχουν πουλήσει περισσότερα από 350 εκατομμύρια αντίτυπα μετράει σήμερα ο «βασιλιάς του τρόμου», όλα όμως ξεκίνησαν πριν από μισό αιώνα με την πρώτη περίοδο μιας ντροπαλής και περιθωριοποιημένης μαθήτριας γυμνασίου.
THE LIFO TEAM
Οι «Αρχάριοι» του Ρέιμοντ Κάρβερ, ήρωες τσακισμένοι από το κυνήγι του αμερικανικού ονείρου

Το πίσω ράφι / Οι «Αρχάριοι» του Ρέιμοντ Κάρβερ, ήρωες τσακισμένοι από το κυνήγι του αμερικανικού ονείρου

Γεννημένος στο Όρεγκον τα χρόνια που ακολούθησαν την οικονομική κρίση του '29, γιος μιας σερβιτόρας κι ενός εργάτη σε εργοστάσιο ξυλείας, ο κορυφαίος εκπρόσωπος του «βρόμικου ρεαλισμού» βίωσε στο πετσί του την αθλιότητα, τις δυσκολίες και την αποξένωση που αποτύπωσε στο έργο του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Μιχάλης Μακρόπουλος: «Ζούμε σε μια εποχή βαθιάς μοναξιάς, μέσα σε μια θάλασσα διαδικτυακών “φίλων”».

Βιβλίο / Μιχάλης Μακρόπουλος: «Ζούμε στη βαθιά μοναξιά των διαδικτυακών μας “φίλων”»

Ο συγγραφέας και μεταφραστής μιλά για τη δύναμη της λογοτεχνίας, για τα βιβλία που διαβάζει και απέχουν απ’ όσα σήμερα «συζητιούνται», για τη ζωή στην επαρχία αλλά και για το πόσο τον ενοχλεί η «αυτοπροσωπολατρία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
To «παράνομο» σεξ στην Αθήνα του Μεσοπολέμου σε μια νέα μελέτη

Βιβλίο / To «παράνομο» σεξ στην Αθήνα του Μεσοπολέμου σε μια νέα μελέτη

Κόντρα στα κυρίαρχα ήθη, ο Μεσοπόλεμος υπήρξε διεθνώς μια εποχή σεξουαλικής ελευθεριότητας. Μια πρωτότυπη έκδοση από τους Τάσο Θεοφίλου και Εύα Γανίδου εστιάζει στις επιδόσεις των Αθηναίων στο «παράνομο» σεξ, μέσα από δημοσιεύματα εφημερίδων της εποχής, με τα ευρήματα να είναι εντυπωσιακά, ενίοτε και σπαρταριστά.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Εύα Στεφανή: «Με συγκινεί ακόμα ο «Πεισίστρατος» του Γιώργου Χειμωνά»

The Book Lovers / Εύα Στεφανή: «Βρίσκω θεραπευτικά τα μυθιστορήματα της Άγκαθα Κρίστι»

Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με την Εύα Στεφανή, σκηνοθέτιδα και καθηγήτρια Κινηματογράφου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, για τη διαδρομή της από την Δάφνη ντι Μοριέ στον Ε.Χ. Γονατά κι από τον Τσβάιχ στον Γιώργο Χειμωνά.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Το συναρπαστικό ντεμπούτο της Ρένας Λούνα είναι καλή λογοτεχνία

Βιβλίο / Το συναρπαστικό ντεμπούτο της Ρένας Λούνα είναι καλή λογοτεχνία

Οι «Αλεπούδες του Περ-Λασαίζ» είναι ένα μυθιστόρημα άριστα δομημένο, με πυκνό λόγο και πλήθος πραγματολογικών στοιχείων, που αναπλάθει τη γαλλική επαρχία των ’50s μέσα από μια απελπισμένη ερωτική ιστορία με φεμινιστική χροιά. 
M. HULOT
Η σημασία του Le Corbusier σήμερα

Βιβλίο / Η σημασία του Le Corbusier σήμερα

Ο σπουδαίος αρχιτέκτονας και στοχαστής, που έβαλε ποίηση στο σκυρόδερμα και συνέδεσε τα οράματα ενός σύγχρονου «Blade Runner» με τον Παρθενώνα, μοιάζει σήμερα να έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο και σημασία όσο ποτέ. Η «Συζήτηση με τους φοιτητές της αρχιτεκτονικής» από εκδόσεις ΠΕΚ αποδεικνύει γιατί.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Οι δεσποινίδες της Αβινιόν ήταν από το Τσανάκ Καλέ

Βιβλίο / Οι δεσποινίδες της Αβινιόν ήταν από το Τσανάκ Καλέ

Τα κεραμικά των Δαρδανελλίων, ο συσχετισμός τους με την ταυτότητα, με το συναίσθημα. Ένα γοητευτικό βιβλίο δείχνει πώς τα «λαϊκά», «αγροτικά» κεραμικά συνδέονται με το κίνημα Arts & Crafts, με τον ιαπωνισμό, με τις διακοσμητικές τέχνες και το ντιζάιν στο τέλος του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ

σχόλια

20 σχόλια
εγω ειμαι πιο ρομαντικη.. συμφωνω με οσους ανεφεραν "Ενα δεντρο μεγαλωνει στο Μπρουκλιν" και τους ευχαριστω που μου το θυμισαν. Το διαβασα κι εγω ως παιδι. Το πρωτο ομως βιβλιο που μ εκανε να κλαψω ηταν "η Μαυρη Καλλονη" τοσο πολυ χαλια ημουν, που η μητερα μου το επεστρεψε στη Βιβλιοθηκη προτου το τελειωσω!Ο Ερωτας στα χρονια της χολερας, Τα πουλια πεθαινουν τραγουδωντας, και "εμεις οι ζωντανοι" το τελευταιο της Αυν Ραντ για τον βαρυ χειμωνα της κομμουνιστικης Σοβ.Ενωσης και μια αγαπη που παλευει να φυτρωσει μες στις αντιξοοτητες. Τα συστηνω ολα
Θα συμφωνήσω με τη Μαύρη Καλλονή - γενικά μόνο με παιδικά βιβλία θυμάμαι να έχω κλάψει άφθονα, ασχέτως σε ποια ηλικία τα διάβασα. Παιδάκι δεν το συζητώ, είχα μουσκέψει όλη την ελληνική μυθολογία, την Καλύβα του Μπαρμπα-Θωμά κλπ."Το Κοριτσάκι με τα σπίρτα" κατορθώνει πάντα, μέσα στις ελάχιστες σελίδες του, να με κάνει χώμα, με αμείωτη ένταση - ολόκληρη γαϊδούρα.Το μόνο μη παιδικό ανάγνωσμα που έχει ανάλογη επίδραση είναι το επίσης μικροσκοπικό διήγημα "Τα χταποδάκια", του Μ. Καραγάτση.http://5lyk-petroup.att.sch.gr/upload/karagatsis.pdf
Ανθρωποφύλακες - Περικλής Κοροβέσης. Η περιγραφή των βασανιστηρίων που υπέστη ο ίδιος αλλά και άλλοι στην ταράτσα της οδού Μπουμπουλίνας με διέλυσαν. Η γραφή του είναι τόσο λιτή. Οι περιγραφές του τόσο "ψύχραιμες", χωρίς ίχνος υπερβολής, σα να σου λέει τι έφαγε σήμερα για πρωινό. Αλλά δεν σε λυπάται. Σου τα λέει όπως έγιναν. Τα μάτια μου είχαν πρηστεί τόσο από το κλάμα που θυμάμαι όταν κοιτάχτηκα στον καθρέφτη, τρόμαξα.
Με το "Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν". Είναι ένα βιβλίο που μου προκάλεσε ανάμεικτα συναισθήματα. Προς το τέλος δεν μπορούσα να το διαβάσω χωρίς να κλαίω. Έχει πάνω από χρόνο που το τελείωσα και ακόμη σκέφτομαι καμιά φορά όλη αυτήν την ιστορία.
Προσφατα και για πολλοστη φορα που τα διαβασα, ανατριχιασα παλι με το τριτο στεφανι και τον μεγαλο περιπατο του πετρου (που ηταν και το πρωτο βιβλιο που διαβασα μικρος). Και επειδη η καλοκαιρινη μου δουλεια ειναι σε παγκο με βιβλια τα εχω προτεινει σε ολους
Μικρή θυμάμαι είχα ρίξει πολύ κλάμα με το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ και το χωρίς οικογένεια.Ακόμα και τώρα ειδικά το πρώτο είναι σφίξιμο στο στομάχι.Τελευταία θα έλεγα πως με είχε συγκινήσει πάρα πολύ τα 100 χρόνια μοναξιάς.Δεν ξέρω...μου είχαν αφήσει μια είχαν αφήσει μεγάλη πικρία...
Kkaled Hosseini "And the Mountains Echoed". H σημασια της οικογενειας με την ευρεια εννοια, η αδελφικη αγαπη, οι ριζες , η εθνικη ταυτοτητα μεσω μιας ιστοριας σε πολλα επιπεδα ξεκινωντας απο το πριν τους ταλιμπαν Aφγανισταν. Α...και με λιγο ελληνικο ...touch
Θα συμφωνήσω κι εγώ με το Χρυσάφι της Ζωής. Με συγκίνησε πολύ στο τέλος.Ωστόσο πρόσφατα διάβασα το The Silver Linings Playbook το οποίο έχει αρκετές διαφορές με την ταινία και είναι σαφώς λιγότερο feelgood. Στο τέλος έπιασα τον εαυτό μου να δακρύζει ακατάπαυστα.