Η αβανγκάρντ δύναμη του Κλέμενς Ζετς

Κλέμενς Ζετς Facebook Twitter
Όχι τυχαία ο Κλέμενς Ζετς θεωρείται από τους πλέον δυναμικούς και αναγνωρισμένους γερμανόφωνους συγγραφείς.
0



ΒΓΑΛΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ του γερμανικού εξπρεσιονισμού, με μια τάση να ακροβατεί μεταξύ επίγειων και τα ουράνιων σωμάτων, η Παρηγοριά των στρογγυλών πραγμάτων του Αυστριακού Κλέμενς Ζέτς, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Gutenberg σε εξαιρετική μετάφραση του Χρήστου Αστερίου, δεν είναι από τα βιβλία που θα μπορούσες να εντάξεις στις υφιστάμενες κατηγορίες. Ασθματικό, παράξενο, ιδιοφυές, πρωτότυπο, ανατρεπτικό, ανοίγει νέους δρόμους στη λογοτεχνία, προσδίδοντας στη μυθιστορηματική έκφραση τρισδιάστατη δύναμη και αδιανόητη ένταση. Στα εξωφρενικά, καινοφανή διηγήματα του γεννημένου μόλις το 1982 Αυστριακού Ζετς βρίσκει αναμφίβολα κανείς τον απόηχο των ζωομορφικών ιστοριών του Κάφκα, καθώς αλλόκοτοι λαγοί, λουσμένοι σε ραδιενεργό φως, κάνουν την εμφάνισή τους χριστουγεννιάτικα στην αυλή παράξενων επιστημόνων ή υπερμεγέθεις γάτες, που άλλοτε προβάλλουν ως φαντάσματα και άλλοτε ως πρωτότυποι αστερισμοί, επιμένουν να κυριαρχούν στις ανθρώπινες σχιζοφρενικές φαντασιώσεις. Στις ιστορίες αυτές διακρίνονται, επίσης, άλλοτε ως προφανείς επιρροές και άλλοτε ως ενδείξεις μιας ξεκάθαρης συνάφειας και ταυτότητας, ο δημιουργικός παραλογισμός του Μπέρνχαρντ, το πρωτότυπο χιούμορ του Χάντκε, ο κυνισμός της Γέλινεκ, η ποιητικότητα του Ρίλκε. Είναι προφανές ότι οι εικόνες που ξεπηδούν μέσα από καθημερινά ενσταντανέ ‒και εδώ υπεισέρχεται η καταλυτική επίδραση του Φίλιπ Ντικ, στον οποίο ο Ζετς κλείνει διαρκώς το μάτι‒ σε εξωφρενικές αφηγήσεις επιστημονικής φαντασίας καταργούν τις ορθολογικές περιγραφές της αφήγησης, τη σύνταξη, ακόμα και τον χωρόχρονο.

Άλλωστε, δύσκολα ξεχωρίζεις τα πραγματικά πρόσωπα ‒μοναχικές μεσήλικες γυναίκες, άντρες σε παραφορά ή σχιζοφρενείς, επιστήμονες με τάσεις μεγαλομανίας, ακόμα και μυθικές προσωπικότητες‒ από διάφορα παράξενα πλάσματα όπως ο Ορ, ένας αλλόκοτος συνοδός, που συνδέει αυτόν τον κόσμο με τον επόμενο. Εξάλλου, όλοι οι πρωταγωνιστές αυτών των ευρηματικών, αν και γοητευτικά τρομακτικών, σαν τους εξπρεσιονιστικούς πίνακες, ιστοριών έχουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο το βλέμμα στραμμένο στον ουρανό: άλλοι για να βρουν την ελπίδα, άλλοι για να ανακαλύψουν νέους κόσμους ή παράξενους αστερισμούς.

Όσο τραγικά και αν είναι αυτά που διαδραματίζονται με άξονα το αιώνιο ερώτημα του θανάτου, τόσο αντίστοιχα ρηξικέλευθο είναι και το χιούμορ του Ζετς: εμπνεόμενο, μάλιστα, πολλές φορές από την ποπ κουλτούρα, με πλείστες αναφορές σε ταινίες ή σειρές.

Και αυτός προφανώς είναι ο άλλος τρόπος για να εξηγήσει ο μαθηματικός Ζετς την παρηγοριά των στρογγυλών πραγμάτων, καθώς αυτά αναφέρονται π.χ. στην ανακουφιστική επίδραση που μπορεί να έχει το γεωμετρικό κεφάλι στον πίνακα του Κλέε ή οι καμπυλωτοί αστερισμοί, σαν την ομπρέλα που εμπνεύστηκε ο Τζον Νας στην ταινία με πρωταγωνιστή τον Ράσελ Κρόου, στην οποία αναφέρεται ο συγγραφέας στο Γάτα κατοικεί στον ουρανό του Λαλάντ, ένα από τα πιο όμορφα διηγήματα που έχουν γραφτεί ποτέ στη γερμανική γλώσσα. Μέσα από μια ευφάνταστη σύνδεση του αυτοβιογραφικού στοιχείου με σουρεαλιστικές αναφορές ξετυλίγεται η ιστορία του Μπέρνχαρντ ή Μπερνάρ Ανρί Κονράντι, ενός στρατιώτη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος, αφού φωτογράφισε τα αυτοσχέδια κυκλικά ‒άλλο ένα κυκλικό συγκείμενο!‒ μέρη, όπου οι στρατιώτες αποχαιρετούσαν, αντί για τις εκκλησίες, τους τραυματίες, συνέχισε να φαντασιώνεται, υποφέροντας από μετατραυματικό στρες, παράξενες εικόνες, πρωτότυπα αεριωθούμενα, όπως ένα τεράστιο ιπτάμενο λεωφορείο από το μέλλον, αλλά και νέα όντα, δίνοντας αφορμή στον συγγραφέα να συνδέσει την ποίηση των φρενοβλαβών, στην οποία επιστρέφει συχνά στα διηγήματά του, με τις δημιουργικές επιδράσεις της σχιζοφρένειας ‒ μια δυναμική απάντηση στον συντοπίτη του Σίγκμουντ Φρόιντ. Ευρηματικός, επομένως, ο τρόπος με τον οποίον εμπλέκει δυναμικά ο Ζετς τη δημιουργική ορμή της ποίησης με αυτήν της φαντασίωσης, όταν μιλάει για τις ευρηματικές ενατενίσεις του σχιζοφρενούς καλλιτέχνη και επιστήμονα Κονράντι: «Την αμέσως προηγούμενη νύχτα, η παρουσία ενός κομήτη στον ουρανό τον είχε “ενοχλήσει σφόδρα”, κυρίως το γεγονός ότι ο υπέρλαμπρος πρωινός ουρανός είχε τυλιχτεί μέσα στη νύχτα γύρω από εκείνον τον κομήτη που ταξίδευε πάνω απ’ τις στέγες. Αυτό τον “είχε γεμίσει στενoχώρια”, καθιστώντας τον “έτοιμο να ξεσπάσει προς πάσα κατεύθυνση” (δες την “εμπειρία έναστρου ουρανού” που θα βιώσει αργότερα ο Κονράντι στο ίδρυμα). Αυτή η νέα αίσθηση τον είχε γεμίσει “όπως γεμίζει ένα Ζέπελιν”, φράση με την οποία πιθανόν να περιέγραφε ένα εσωτερικό φούσκωμα, παρόμοιο μ’ εκείνο των αερόπλοιων όταν γεμίζουν υδρογόνο και παίρνουν ‒καθώς ανοίγουν‒ τη χαρακτηριστική μακρόστενη φόρμα τους». Τελικά, ο Κονράντι, αφού διήλθε διάφορες περιπτώσεις παρόμοιου «αγκυροβολισμού», όπως περιγράφονται αυτές οι φαντασιώσεις, και αφού κατέθεσε μια σειρά από εξαίσια ζωγραφικά έργα, έφτασε να συλλάβει τον τρομερό αστερισμό του Μεγαλόσωμου Νεαρού δίπλα σε αυτόν του Ηνίοχου, που σε σύλληψη είναι πολύ κοντά με εκείνον τον αξέχαστο αχνό αστερισμό του αστρονόμου Λαλάντ. Καθώς φαίνεται, η ευρηματικότητα δεν εξαντλείται στις διαστάσεις αυτού του κόσμου αλλά διαπερνά τα επίγεια όντα και τους ορατούς γαλαξίες.

parigoria
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ: Clemens J. Setz, Η παρηγοριά των στρογγυλών πραγμάτων, Μτφρ.: Χρήστος Αστερίου, Εκδόσεις Gutenberg, Σελ.: 413

Αντίστοιχα με την παραδοξότητα των οπτικών μας αντιλήψεων, που ενορασιακά τις συλλαμβάνει η φαντασία, πάντα με τον σουρεαλιστικό τρόπο των σχιζοφρενών, λειτουργεί και η αφήγηση: ευρηματικότατος ο τρόπος που το μυθικό πρόσωπο του μοναχικού συντρόφου του Οδυσσέα Ελπήνορα, τον οποίο έχει μελετήσει καλά ο Ζετς, φτάνει να συναντά τη δωδεκάχρονη νεκρή από λευχαιμία Σαντάκο Σασάκι από τη Χιροσίμα, η οποία τελικά ξεπερνά την αξεπέραστη δίψα του Ελπήνορα για δικαίωση στο πέρας των χρόνων και μετά τον θάνατο. Άλλωστε, κανείς από τους πρωταγωνιστές του Ζετς δεν δικαιώνεται, ούτε μετά θάνατον ούτε εν ζωή, αφού το παράλογο του σύντομου βίου δεν βρίσκει καμία απάντηση: ρωτώντας διαρκώς για τον θάνατο, ο πανικόβλητος Τσβάιγκλ δεν ικανοποιείται με καμία απάντηση, ούτε με το «Άουσβιτς, Άουσβιτς», που ακούει κάποια στιγμή, ούτε με τη φαντασίωση ότι είναι ένας μοναχικός δολοφόνος στον κατάλευκο ορίζοντα του Βόρειου Πόλου. Μάταια οι ήρωες ή οι μοναχικές ηρωίδες, όπως η νοσοκόμα Τρίγκλερ, η οποία φτάνει μάλλον να απαγάγει έναν μαθητή της από το σχολείο, απ’ όπου απολύεται, προσπαθούν να βρουν κάποια τρυφερότητα ή τις δικές τους μεταθανάτιες απαντήσεις. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα του ανήσυχου ταξιδιώτη στο «Νότιο Λαζαρέτο», ο οποίος επιστρέφει πάντα στο σπίτι του, που είναι το σημείο μηδέν, αλλά και η 45χρονη γυναίκα, η οποία επίμονα ζητάει συνοδούς για να κάνει σεξ μπροστά στον νεκρό γιο της. Οι ιστορίες δεν εξαντλούν τις απαντήσεις στη λογική εξήγηση, ούτε στη φιλοσοφική αναφορά, ούτε καν στην ηθική αποκατάσταση των πραγμάτων, αλλά αποκλειστικά στην ακατάλυτη δύναμη της μυθοπλασίας. Ακόμα και το φως μοιάζει κάπως υπερβατικό ή ραδιενεργό, καθώς έρχεται από αλλού και όχι από αυτόν τον κόσμο, αφού «ίσως να ήταν σωστή η άποψη κάποιων αρχαίων φιλοσόφων που υποστήριζαν πως ό,τι φωτίζουμε για να το δούμε, το αποσπούμε αναγκαστικά από μια αρχέγονη παραδείσια κατάσταση, ανασύροντάς το στην τραχιά επιφάνεια μιας οδυνηρής ζωής».

Όμως, όσο τραγικά και αν είναι αυτά που διαδραματίζονται με άξονα το αιώνιο ερώτημα του θανάτου, τόσο αντίστοιχα ρηξικέλευθο είναι και το χιούμορ του Ζετς: εμπνεόμενο, μάλιστα, πολλές φορές από την ποπ κουλτούρα, με πλείστες αναφορές σε ταινίες ή σειρές, όπως το Σταρ Τρεκ ή ο Μπαντ Σπένσερ, φαίνεται να δίνει στις ιστορίες την ανάλαφρη έξαρση του σήμερα και να τις συνδέει με δημοφιλείς εξιστορήσεις από τον χώρο της επιστημονικής φαντασίας, τα γιαπωνέζικα κόμικ ή απλώς τις πιο ακραίες στιγμές στα παραμύθια του Άντερσεν. Ενίοτε, μάλιστα, αυτές οι μορφές ξεπερνούν τα όρια της γλώσσας, με ενδεικτικό παράδειγμα το διήγημα «Spam», όπου το μήνυμα μιας γυναίκας η οποία απευθύνεται στον πατέρα του παιδιού της, ζητώντας οικονομική βοήθεια, φτάνει στα σπαμ και κατά συνέπεια στον αναγνώστη, στη γλώσσα που έχουν οι αυτόματοι μεταφραστές του διαδικτύου. Αυτή η μεταγλώσσα συγκαταλέγεται στις άπειρες μορφές έκφρασης που δοκιμάζει σε κάθε του διήγημα ο συγγραφέας, αλλάζοντας τα πρόσωπα και τους τρόπους και επιμένοντας να μας εκπλήσσει πολλαπλά με κάθε του αναφορά και μνεία. Όχι τυχαία ο Κλέμενς Ζετς θεωρείται από τους πλέον δυναμικούς και αναγνωρισμένους γερμανόφωνους συγγραφείς, με την επιτροπή του Βραβείου Kleist να του έχει απονείμει δικαίως το βραβείο του 2020, χαρακτηρίζοντάς τον εξτρεμιστή της λογοτεχνίας με αναρχική φαντασία.

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τα μικρά ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία ενώνουν τις δυνάμεις τους

Βιβλίο / Τα μικρά ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία ενώνουν τις δυνάμεις τους

Από την Αμοργό ως την Αλεξανδρούπολη και από την Ξάνθη ως τη Μυτιλήνη, τα μικρά βιβλιοπωλεία αποκτούν για πρώτη φορά συλλογική φωνή. Βιβλιοπώλες και βιβλιοπώλισσες αφηγούνται τις προσωπικές τους ιστορίες, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Lifo Videos / «Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Η Αγλαΐα Παππά διαβάζει ένα απόσπασμα από τις βέβηλες και αμφιλεγόμενες «120 Μέρες των Σοδόμων» του Μαρκησίου ντε Σαντ, ένα βιβλίο αναγνωρισμένο πλέον ως αξεπέραστο λογοτεχνικό αριστούργημα και χαρακτηρισμένο ως «εθνικός θησαυρός» της Γαλλίας.
THE LIFO TEAM
Το «προπατορικό αμάρτημα» του Τζο Μπάιντεν

Βιβλίο / Ποιο ήταν το θανάσιμο σφάλμα του Τζο Μπάιντεν;

Ένα νέο βιβλίο για τον πρώην Πρόεδρο αποτελεί καταπέλτη τόσο για τον ίδιο όσο και για τη δουλοπρεπή κλίκα πιστών και μελών της οικογένειάς του, που έκαναν το παν για να συγκαλύψουν τον ραγδαίο εκφυλισμό της γνωστικής του ικανότητας.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ