Τι βλέπει ο Κολοκοτρώνης ατενίζοντας το μέλλον;

Μαρμαρινός- Κολοκοτρώνης Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

Ένα τυπικό καφενείo ελληνικής επαρχίας, όπως το έχουμε οι περισσότεροι στο μυαλό μας. Έπιπλα παλιοκαιρισμένα. Στο κέντρο καίει μια μαντεμένια σόμπα και στο τζάμι κρέμεται ένα φθαρμένο πορτρέτο του Κολοκοτρωνη. Ένα τσαρούχι και κάποια γοβάκια πεταμένα σε μια άκρη, ένας χάρτης να χτίζει προσδοκίες, στολές που δημιουργούν αυτόματους συνειρμούς και βήματα συγχρονισμένα που πατούν με πυγμή στο χθες. Ατμόσφαιρα που μυρίζει φθορά, εγκατάλειψη και θλίψη αποτέλεσμα μιας γνώριμης απαξίωσης.

Οι πρωταγωνιστές, όμως, δεν συμμερίζονται την παρακμή. Τα σώματα τους «διατυπώνουν» την ειλημμένη απόφαση, οι φωνές τους απαιτούν ξεσηκωμό, η ύπαρξή τους είναι έτοιμη να περάσει στην αιωνιότητα.

     

Το σκηνικό μοιάζει με μισοτελειωμένος πίνακας ζωγραφικής πάνω στον οποίο το σήφμερα θα επιχειρήσει να συναντήσει το παρελθόν. Ο Κολοκοτρώνης, ο Μπότσαρης, ο Κιουταχής, οι Σουλιώτες, ο Μαυροκορδάτος, ο Καραϊσκάκης, η μάχη του Πέτα, η πολιορκία του Μεσολογγίου, ο Μαυροκορδάτος, οι στρατιωτικές επιχειρήσεις, οι ιστορικές τοποθεσίες, οι στίχοι του Σολωμού, η περηφάνια για τους θριαμβευτές, ο θρήνος για όσους θυσιάστηκαν, η συμβολή των γυναικών μπαινοβγαίνουν με καταιγιστικό τρόπο στο καφενείο και τη μνήμη μας.

Όλα ζητούν απελευθέρωση, αλλά το σύνθημα θα το δώσουν οι δύο στρατηγοί: ο Μιχάηλ Μαρμαρινός που περιφέρεται με τσαρούχια και μάσκα που γράφει «I love Greece» κι ο Ακύλλας Καραζήσης που φορά μπλε φέσι και μπλε κάπα. Από το ταμπλό λείπουν μόνο οι ζωντανοί συμμετέχοντες, δηλαδή οι θεατές, αλλά αυτή η απώλεια, που χρωστάμε στην πανδημία, θα είναι μια προσωρινή συνθήκη.

Σε αυτό το χάνι, σε αυτό τον χώρο μνήμης και συγκέντρωσης όπου μια τζαμαρία σχεδόν σε όλο το μήκος της σκηνής διαχωρίζει το χθες με το σήμερα, την ανάμνηση από την φαντασία, τους νεκρούς από τους ζωντανούς, έξι κάμερες καταγράφουν την κινηματογραφική εκδοχή του έργου.

       

Το τσουνάμι του κορωνοϊού δυστυχώς σάρωσε μία από τις πλέον αναμενόμενες παραγωγές/αναθέσεις της Εναλλακτικής Σκηνής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στους δύο σκηνοθέτες. Ο Μιχάηλ Μαρμαρινός και ο Ακύλλας Καραζήσης φιλοδοξούσαν να προσθέσουν τις ανησυχίες τους στην καλλιτεχνική ζύμωση γύρω από το σύγχρονο και διαχρονικό νόημα της επετείου του 1821, αλλά τελικά θα χρειαστεί να περιμένουμε για να δούμε ζωντανά την παράσταση με τον παιγνιώδη τίτλο: «Ο Κολοκοτρώνης ατενίζει το μέλλον. Γυναίκες προετοιμάζονται για την επανάσταση κι εγώ, κάτι θα σκέφτομαι».

Μαρμαρινός- Κολοκοτρώνης Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Ωστόσο, εκεί στα μέσα Μαρτίου η παράσταση κινηματογραφήθηκε κι έτσι άμεσα (από τις 18 Ιουνίου έως τις 18 Ιουλίου) θα μπορούμε να την παρακολουθήσουμε διαδικτυακά στην GNO TV. Μαζί με τους δύο σκηνοθέτες και το ποληπληθές συνεργείο κινηματογράφησης, πήραμε θέση κι εμείς πίσω από τις κάμερες για να δούμε επιτέλους πώς είναι να σκηνοθετεί κανείς τη θεατρική εικόνα; Πώς κινηματογραφηθήκαν όλες αυτές οι παραστάσεις που κράτησαν ζωντανή τη σχέση μας με την τέχνη εδώ κι ενάμιση χρόνο; Πώς μεταβολίζεται το αφήγημα μέσα από την κάμερα; Και πόσο εύκολο είναι να κατευθύνεις το μάτι του θεατή από το σπίτι πάνω σε μια θεατρική σκηνή;

   

«Δεν υπάρχει απεικονιστική μεταφορά, ο ηρωισμός εδώ συμβαίνει μέσα στο κεφάλι του θεατή, μέσα από την σύνδεση των επιμέρους γεγονότων. Πιστεύω βαθιά ότι την Ελληνική Επανάσταση και ιστορία δεν τις ξέρουμε διότι έχει συνειδητά ή βλακωδώς αποκρυφτεί από την επίσημη αφήγηση της ιστορίας. Κάνοντας ζουμ στην ιστορία βλέπει κανείς την αντίφαση των γεγονότων. Η ιστορία λάμπει μέσα από τις αντιφάσεις και όχι από τη μεγαλοποιημένη εικόνα, όπως παραδίδεται στους απογόνους από την ιδεολογική καθαρότητα των αποφάσεων. Από αυτό που με μία λέξη ονομάζουμε εθνικό αφήγημα» λέει ο Μιχάηλ Μαρμαρινός.

Χωρίς τη μυθοπλαστική ελευθερία παλαιότερων παραστάσεών του (όπως η «Mεταπολίτευση», για παράδειγμα), χωρίς να μπορεί να αυθαιρετήσει πολύ σχετικά με τα ιστορικά γεγονότα, αλλά με ολοφάνερη διάθεση να αμφισβητήσει και γιατί όχι να συγκρουστεί με το εθνικό αφήγημα, ο Μιχάηλ Μαρμαρινός γέμισε τη σκηνή της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ με θραύσματα ιστορίας, απενοχοποιημένες μαρτυρίες και «φέτες ζωής» που έρχονται από το χθες και εκπροσωπούνται στο σκηνικό παρόν.

Σε αυτό το χάνι, σε αυτό τον χώρο μνήμης και συγκέντρωσης όπου μια τζαμαρία σχεδόν σε όλο το μήκος της σκηνής διαχωρίζει το χθες με το σήμερα, την ανάμνηση από την φαντασία, τους νεκρούς από τους ζωντανούς, έξι κάμερες καταγράφουν την κινηματογραφική εκδοχή του έργου.

Μαρμαρινός- Κολοκοτρώνης Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Οι μισές θέσεις της Εναλλακτικής είναι μαζεμένες ώστε η αίθουσα να παραδοθεί στα γυρίσματα, τα μικρόφωνα είναι παντού, στο πίσω μέρος είναι κρεμασμένα τα δεκάδες παραδοσιακά κοστούμια, στο πλάι βρίσκεται ένα γραφείο με βιβλία, γκραβούρες και σημειώσεις με ιστορικές αναφορές, ενώ τα μόνιτορ είναι το σημείο όπου σπεύδουν όλοι για διορθώσεις μετά τα περάσματα των σκηνών. Κάτι σαν θεατρικό VAR που θα κρίνει αν ξεκίνησε στον σωστό χρόνο η αφήγηση και το τραγούδι (τις μουσικές συνέθεσε ο Αντώνης Ανισέγκο), αν ο χορός τήρησε τις αποστάσεις, αν τα πρόσωπα και τα σώματα έχουν απαθανατιστεί από τις σωστές γωνίες, ποιο πλάνο θα βγει με σταθερή κάμερα και ποιο χρειάζεται κινούμενη και ανθρώπινο χέρι.

Η παραγωγή των Μιχαήλ Μαρμαρινού και Ακύλλα Καραζήση επιδιώκει, μέσα από μια θεατρική γλώσσα και χρησιμοποιώντας με ιδιαίτερο τρόπο εικόνα και ήχο, να προσεγγίσει την Ελληνική Επανάσταση ως ένα πολυσχιδές πεδίο διαρκούς κριτικής και αυτοκριτικής και να προτείνει μια σκηνική ανάγνωση που διαπραγματεύεται το θέμα με παιγνιώδη, ποιητικό αλλά και ιστορικά τεκμηριωμένο τρόπο.

Έρχονται, λοιπόν, έτοιμοι να συγκρουστούν με το εθνικό αφήγημα;  

«Ας πούμε ότι μένουμε έκθαμβοι απέναντι στα γεγονότα της ιστορίας και αυτή την έκπληξη τη μοιραζόμαστε με το κοινό. Είναι σαν να μην τολμάμε να αντικρίσουμε ο,τι στο πέρασμα των χρόνων μπήκε κάτω από το χαλί. Τίποτα από όσα αναφέρουμε δεν είναι αυθαίρετο. Το πόσο είμαστε έτοιμοι να τα δεχτούμε είναι άλλο ζήτημα. Προφανώς και δεν παραδίδουμε μάθημα ιστορίας. Όπως και στο αρχαίο δράμα, έτσι κι εδώ η παράδοση είναι έμμεση, υποδόρια και τη δίνουν τα γεγονότα. Εμείς είμαστε εδώ, ζουμάρουμε στα γεγονότα και κυρίως τολμάμε να πούμε πράγματα που δεν έχουμε παραδεχτεί ποτέ. Η ιστορία κερδίζεται όταν την αντικρίζει κάνεις με γενναιότητα, χωρίς καμία διάθεση ηρωοποίησης και ωραιοποίησης. Τότε μόνο μας αποκαλύπτεται πραγματικά, με όλες τις αντιφάσεις, που ενδεχομένως όταν τις δούμε για πρώτη φορά δεν χωράνε καν στο μυαλό μας».

Μαρμαρινός- Κολοκοτρώνης Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Μαρμαρινός- Κολοκοτρώνης Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Έτσι, όταν η μουσική ξεκινά, οι ήρωες, άλλοτε σε κυκλικούς χορούς, σαν διονυσιακό δρώμενο, άλλοτε σε ζευγάρια, μεταφέρουν στη σκηνή βιώματα πεθαμένων, επιμέρους ιστορίες, συνομιλίες με ήρωες, λεπτομέρειες από τις κορυφαίες στιγμές αυτής της παράλογης Επανάστασης.

«Ο ξεσηκωμός των Ελλήνων ήταν όντως μία πράξη παράλογη, αν σκεφτείς τα δεδομένα της εποχής. Αυτό αποδεικνύει ότι στη ζωή δεν δικαιώνονται μόνο τα λογικά, αλλά πολύ συχνά και τα παράλογα. Πόσο μάλλον στην τέχνη. Υπό αυτή την έννοια θα έλεγα ότι η Επανάσταση συγγενεύει περισσότερο με καλλιτεχνικό γεγονός παρά με λογικό».

     

Τελικά ο Κολοκοτρώνης τι βλέπει ατενίζοντας το μέλλον;

«Βλέπει ό,τι και ο καθένας από μας. Η παράσταση έχει ίχνη ζωγραφικής ή αλλιώς θυμίζει ημιτελή ανολοκλήρωτο πίνακα, την ολοκλήρωση του οποίου καλείται να επιτελέσει ο θεατής. Ένας πίνακας σού επιτρέπει να φανταστείς την εικόνα και να επικοινωνήσεις με μία στιγμή με την οποία δυστυχώς δεν έχεις καμία σχέση».

Μαρμαρινός- Κολοκοτρώνης Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Κι εμείς, ως λαός, τι δεν έχουμε κάνει 200 χρόνια μετά την Επανάσταση;

«Την επανάσταση θα τη γιορτάζουμε κάθε χρόνο ανήμπορα. Είναι αυτό που λέμε συνεχώς ότι θα έχουμε απ’ αυτήν ρέστα διότι κανείς ποτέ δεν θα ικανοποιείται από αυτήν τη γιορτή. Αν υπάρχει μια ευκαιρία που μας δίνει αυτή η επέτειος, είναι να αντικρίσουμε κατάματα την ιστορία γιατί το ηρωικό κρύβεται στην αλήθεια του. Και πιστεύω ότι κανείς θα συγκινηθεί ακόμα περισσότερο όταν καταρρίψει τις βουάλ κουρτίνες του μυθικού ηρωισμού και αντικρίσει τον πραγματικό. Αυτό παραθέτουμε: αληθινή ιστορία μέσα από ένα βλέμμα θαρραλέο και τίμιο».

Σύμφωνοι. Αλλά μπορεί αυτό το βλέμμα, η ενέργεια, το ταξίδι στο χρόνο, η απενοχοποίηση, η περηφάνια να μας ηλεκτρίσει μόνο μέσα από την οθόνη; «Δεν είναι άδικο να μη νιώσουν όλοι από κοντά και ζωντανά αυτό το άγγιγμα της ιστορίας που έζησα εγώ όλη μέρα στο γύρισμα;» τον ρωτάω καθώς χωριζόμαστε έξω από την αίθουσα της Εναλλακτικής Σκηνής. «Κι εγώ κάτι –τέτοιο– σκέφτομαι», μου απαντά και μου κλείνει το μάτι, σαν να μου εξηγεί την τρίτη φράση του τίτλου και να ανανεώνουμε το ραντεβού μας για το φθινόπωρο στις αίθουσες.

Μαρμαρινός- Κολοκοτρώνης Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Μαρμαρινός- Κολοκοτρώνης Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Μαρμαρινός- Κολοκοτρώνης Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Μαρμαρινός- Κολοκοτρώνης Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Μαρμαρινός- Κολοκοτρώνης Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Μαρμαρινός- Κολοκοτρώνης Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Μαρμαρινός- Κολοκοτρώνης Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Μαρμαρινός- Κολοκοτρώνης Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Μαρμαρινός- Κολοκοτρώνης Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Μαρμαρινός- Κολοκοτρώνης Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Ο Κολοκοτρώνης ατενίζει το μέλλον. Γυναίκες προετοιμάζονται για την επανάσταση κι εγώ, κάτι θα σκέφτομαι 

Πρώτη παρουσίαση / Ανάθεση της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ

Στο πλαίσιο του εορτασμού των 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης 

Στο nationalopera.gr/GNOTV από τις 18 Ιουνίου έως τις 18 Ιουλίου 2021 

Εισιτήρια των 5 ευρώ προπωλούνται στην ticket services & στα public

Συντελεστές

Σκηνοθεσία, δραματουργία: Μιχαήλ Μαρμαρινός, Ακύλλας Καραζήσης 

Μουσική: Αντώνης Ανισέγκος 

Σκηνικό: Κέννυ ΜακΛέλλαν

Κοστούμια: Κάτριν Κρούμπαϊν

Σχεδιασμός φωτισμών: Αλέκος Αναστασίου

Ερμηνεύουν: Λάμπρος Γραμματικός, Ακύλλας Καραζήσης, Ευαγγελία Καρακατσάνη, Έκτορας Λυγίζος, Ηλέκτρα Νικολούζου, Μάριος Σαραντίδης, Μαρία Σκουλά

Guest: Μιχαήλ Μαρμαρινός

Συμμετέχει η Μαίρη Καραζήση

Πιάνο, ηλεκτρονικά: Αντώνης Ανισέγκος

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ακύλλας Καραζήσης

Θέατρο / Ακύλλας Καραζήσης: «Υπάρχει παντού ο Έλληνας άντρας που βλέπει τη γυναίκα σαν υποψήφιο θύμα»

Ο ηθοποιός και συν-σκηνοθέτης της παράστασης της Εναλλακτικής Σκηνής της Λυρικής, «Ο Κολοκοτρώνης ατενίζει το μέλλον. Γυναίκες προετοιμάζονται για την Επανάσταση. Κι εγώ κάτι θα σκέφτομαι», τοποθετείται με θάρρος σχετικά τον διαχωρισμό της θέσης του από τη στήριξη της υπουργού Πολιτισμού και μιλά για την κουλτούρα της ελευθερίας της άποψης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Η Ελευσίνα είναι ανεξήγητη, γοητευτική, ένα ζωντανό μνημείο που χρειάζεται ανάδειξη»

Αθήνα / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Η Ελευσίνα είναι ανεξήγητη, γοητευτική, ένα ζωντανό μνημείο που χρειάζεται ανάδειξη»

Στην πρώτη του συνέντευξη από τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή της διοργάνωσης «Ελευσίνα 2021 - Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 2021», ο Μιχαήλ Μαρμαρινός εξηγεί σε ποιους άξονες θα κινηθεί για να σώσει την κατάσταση και ποιον ρόλο θα διαδραματίσει πιθανά ο Γιώργος Λούκος.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Γιώργος Κουμεντάκης

Οι Αθηναίοι / Γιώργος Κουμεντάκης: «Έχω μεγάλη ανεκτικότητα και στο ωραίο και στο άσχημο»

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στη συνέντευξη της ζωής του, μιλά για τα παιδικά του χρόνια στην Κρήτη, τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, τη νέα εποχή της Λυρικής και όλα όσα τον απασχολούν σήμερα.
M. HULOT
Ελευσίνα 2023: «Πολιτισμός, Άνθρωπος, Πόλη, Περιβάλλον» οι 4 στόχοι της διοργάνωσης

Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης / Ελευσίνα 2023: «Πολιτισμός, Άνθρωπος, Πόλη, Περιβάλλον» οι 4 στόχοι της διοργάνωσης

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του «2023 ELΕVSIS - Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης», Μιχαήλ Μαρμαρινός, παρουσίασε τους στρατηγικούς άξονες στους οποίους θα κινηθεί η πολύπαθη διοργάνωση, απευθύνοντας δημόσιο κάλεσμα σε καλλιτέχνες από κάθε γωνιά του πλανήτη να πάρουν μέρος στα σύγχρονα «Ελευσίνια μυστήρια».
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
THE LIFO TEAM
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ