Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα ζωντανεύουν στις άδειες βιτρίνες του Μανχάταν Facebook Twitter

Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα ζωντανεύουν στις άδειες βιτρίνες του Μανχάταν

0

ΟΝεοϋορκέζος αρχιτέκτονας Ντέιβιντ Ρόκγουελ σχεδίασε τα σκηνικά για μια υπαίθρια θεατρική σειρά στη Νέα Υόρκη, που τη συγκροτούν μικρές παραστάσεις βασισμένες στα επτά θανάσιμα αμαρτήματα, οι οποίες δραματοποιούνται σε άδειες βιτρίνες του Μανχάταν.  

Η σειρά παραστάσεων ονομάζεται Seven Deadly Sins, τα επτά μικρά έργα είναι διάρκειας 10 λεπτών το καθένα και είναι γραμμένα από διαφορετικούς θεατρικούς συγγραφείς. Όλα εκτός από ένα έργο πραγματοποιούνται σε μια σειρά από άδειες βιτρίνες στη Meatpacking District του Μανχάταν.

«Η πανδημία κατέστησε σαφές ότι η πόλη χωρίς ανθρώπους μοιάζει να είναι σαν ένα άδειο θέατρο» δήλωσε ο Ρόκγουελ. Μια τέτοια παράσταση που πραγματοποιείται σε έναν δρόμο γεμάτο ζωή και συγκίνηση, που νέκρωσε κατά τη διάρκεια και μετά την πανδημία, γιορτάζει το πνεύμα της συλλογικότητας, της συγκέντρωσης των κατοίκων και μετατρέπει τους δρόμους σε τόπο παιχνιδιού.

Το κοινό μετακινείται, σε μια χορογραφημένη εμπειρία από βιτρίνα σε βιτρίνα βλέποντας και τα επτά έργα σε μία ώρα και 45 λεπτά.

Από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα μόνο ο Φθόνος εκτελείται σε ένα κοντέινερ, ενώ τα υπόλοιπα διαδραματίζονται μεταξύ της West 13th Street και της Gansevoort Street.

Σχεδιασμένο σε έντονα χρώματα, κάθε έργο περιγράφεται από τη φωτεινή επιγραφή που αναφέρει τη λέξη της αμαρτίας που αντιπροσωπεύει.

Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα ζωντανεύουν στις άδειες βιτρίνες του Μανχάταν Facebook Twitter
Η βιτρίνα της Λαιμαργίας με έναν κήπο της Εδέμ | courtesy David Rockwell

Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα είναι μια ταξινόμηση των πιο σοβαρών αμαρτημάτων σύμφωνα με την Καθολική Εκκλησία. Τα αμαρτήματα ονομάζονται «θανάσιμα» γιατί σύμφωνα με την Εκκλησία μπορούν να στερήσουν τη θεία χάρη και να οδηγήσουν στην αιώνια καταδίκη της ψυχής του ανθρώπου, εκτός αν συγχωρεθούν με την εξομολόγηση.

Είναι η Αλαζονεία (Superbia), η υπεροψία, το να θεωρεί κανείς τον εαυτό του ανώτερο, η Ζηλοφθονία (Invidia), ο φθόνος, η ζήλια, όταν κάποιος ενοχλείται με την επιτυχία των άλλων, η Οργή (Ira), ο θυμός, η μνησικακία και η εκδικητική συμπεριφορά, η Οκνηρία (Acedia), η φυγοπονία, η τεμπελιά, η Απληστία (Avaritia), η πλεονεξία, όταν κάποιος θέλει όλο και περισσότερα, η Λαιμαργία (Gula), η βουλιμία, όταν κάποιος τρώει πολύ, ασταμάτητα και γρήγορα, και η Λαγνεία (Luxuria), η φιληδονία, κατάσταση στην οποία ο άνθρωπος δεν ελέγχει τις σεξουαλικές του επιθυμίες.

Το κοινό ξεκινά την εμπειρία σε μια βιτρίνα που αντιπροσωπεύει την έννοια του καθαρτηρίου, σε μια αποβάθρα φόρτωσης κοντά στο Μουσείο Whitney, που αναπαριστά μια βιβλική ιδέα για το μέρος στο οποίο πηγαίνουν οι αμαρτωλοί όταν περιμένουν τη μοίρα τους μετά τον θάνατο.

Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα ζωντανεύουν στις άδειες βιτρίνες του Μανχάταν Facebook Twitter
Το καθαρτήριο | courtesy David Rockwell

Τα σκηνικά  και οι ιστορίες κάθε μικρού έργου ποικίλλουν δραματουργικά. Για παράδειγμα στην Οκνηρία, σε ένα σαλόνι, ένα νεαρό ζευγάρι κάθεται με αδράνεια ενώ ο σύζυγος παίζει βιντεοπαιχνίδια. Η Λαιμαργία λαμβάνει χώρα σε έναν ανακαινισμένο Κήπο της Εδέμ. Στην Αλαζονεία ο Ρόκγουελ ερευνά την ιστορία ενός transgender blogger που παλεύει με μια μεγάλη εταιρεία, η οποία έχει αρχίσει να παραποιεί το περιεχόμενο που δημοσιεύει, κάνοντας τους ακόλουθούς του να αισθάνονται προδομένοι από αυτόν.

Το κοινό μετακινείται, σε μια χορογραφημένη εμπειρία από βιτρίνα σε βιτρίνα, βλέποντας και τα επτά έργα σε μία ώρα και 45 λεπτά. «Κάθε έργο έχει τη δική του μοναδική ιστορία για να πει» δήλωσε ο Ρόκγουελ που με τον σκηνοθέτη των παραστάσεων Moisés Kaufman γύρισαν κάθε γωνιά της Νέας Υόρκης πριν καταλήξουν στη Meatpacking District. Το υπουργείο Μεταφορών της Νέας Υόρκης συνεργάστηκε με τις παραγωγές.

«Οι θεατρικοί συγγραφείς έχουν χειριστεί το θέμα με απίστευτα συναρπαστικό και διαφορετικό τρόπο, οπότε περιμένω ότι το κοινό θα διασκεδάσει και θα γοητευτεί, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, από το έργο. Η αμαρτία είναι ένα θέμα με το οποίο όλοι μπορούν να συσχετιστούν και αυτό είναι ένα πολύ γεμάτο θεατρικό "γεύμα" με κάτι για τον καθένα. Σε ένα βαθύτερο επίπεδο, ελπίζω ότι αυτό δίνει στο κοινό την ευκαιρία να αναπτύξει την ενσυναίσθηση που έχει ατροφήσει μετά από μήνες απομόνωσης» λέει ο Ρόκγουελ που φέτος σχεδίασε τα σκηνικά της απονομής των Όσκαρ στο Λος Άντζελες.

Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα ζωντανεύουν στις άδειες βιτρίνες του Μανχάταν Facebook Twitter
Η βιτρίνα του Φθόνου | courtesy David Rockwell
Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα ζωντανεύουν στις άδειες βιτρίνες του Μανχάταν Facebook Twitter
Το κοινό παρακολουθεί το μικρό θεατρικό έργο | courtesy David Rockwell
Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα ζωντανεύουν στις άδειες βιτρίνες του Μανχάταν Facebook Twitter
Η βιτρίνα της Νωθρότητας | courtesy David Rockwell
Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα ζωντανεύουν στις άδειες βιτρίνες του Μανχάταν Facebook Twitter
Μια σκηνή στη βιτρίνα της Αλαζονείας | courtesy David Rockwell
Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα ζωντανεύουν στις άδειες βιτρίνες του Μανχάταν Facebook Twitter
Μια σκηνή στη βιτρίνα της Λαιμαργίας | courtesy David Rockwell
Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα ζωντανεύουν στις άδειες βιτρίνες του Μανχάταν Facebook Twitter
Η βιτρίνα του Φθόνου | courtesy David Rockwell
Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα ζωντανεύουν στις άδειες βιτρίνες του Μανχάταν Facebook Twitter
Η βιτρίνα του Ρόκγουελ για την Αλαζονεία |courtesy David Rockwell
Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα ζωντανεύουν στις άδειες βιτρίνες του Μανχάταν Facebook Twitter
Κάθε έργο σε κάθε βιτρίνα διαρκεί περίπου δέκα λεπτά | courtesy David Rockwell
Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα ζωντανεύουν στις άδειες βιτρίνες του Μανχάταν Facebook Twitter
Η Λαγνεία σε χρώμα ιώδες | courtesy David Rockwell
Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα ζωντανεύουν στις άδειες βιτρίνες του Μανχάταν Facebook Twitter
Οι βιτρίνες είναι όλες κοντά στο μουσείο Whitney | courtesy David Rockwell
Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάνεις χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη σου ανάγκη

Χορός / «Κάνουμε χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας ανάγκη»

Με αφορμή την παράσταση EPILOGUE, ο διευθυντής σπουδών της σχολής της Λυρικής Σκηνής Γιώργος Μάτσκαρης και έξι χορευτές/χορεύτριες μιλούν για το δύσκολο στοίχημα τού να ασχολείται κανείς με τον χορό στην Ελλάδα σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Γιάννος Περλέγκας ανεβάζει τον «Κατσούρμπο» του Χορτάτση

Θέατρο / Γιάννος Περλέγκας: «Ο Κατσούρμπος μας είναι μια απόπειρα να γίνουμε πιο αθώοι»

Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Χορτάτση στο πλαίσιο του στο πλαίσιο του Κύκλου Ρίζες του Φεστιβάλ Αθηνών. Τον συναντήσαμε στις πρόβες όπου μας μίλησε για την αξία του Κρητικού συγγραφέα και του έργου του και την ανάγκη για περισσότερη λαϊκότητα στο θέατρο. Κάτι που φιλοδοξεί να μας δώσει με αυτό το ανέβασμα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Θέατρο / Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά»

Ο ταλαντούχος ηθοποιός φέτος ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή. Πώς κατάφερε από ένα αγροτικό περιβάλλον να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και γιατί πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Πολύαιγο, διαβάζοντας «Βάκχες»;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ