Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα ζωντανεύουν στις άδειες βιτρίνες του Μανχάταν Facebook Twitter

Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα ζωντανεύουν στις άδειες βιτρίνες του Μανχάταν

0

ΟΝεοϋορκέζος αρχιτέκτονας Ντέιβιντ Ρόκγουελ σχεδίασε τα σκηνικά για μια υπαίθρια θεατρική σειρά στη Νέα Υόρκη, που τη συγκροτούν μικρές παραστάσεις βασισμένες στα επτά θανάσιμα αμαρτήματα, οι οποίες δραματοποιούνται σε άδειες βιτρίνες του Μανχάταν.  

Η σειρά παραστάσεων ονομάζεται Seven Deadly Sins, τα επτά μικρά έργα είναι διάρκειας 10 λεπτών το καθένα και είναι γραμμένα από διαφορετικούς θεατρικούς συγγραφείς. Όλα εκτός από ένα έργο πραγματοποιούνται σε μια σειρά από άδειες βιτρίνες στη Meatpacking District του Μανχάταν.

«Η πανδημία κατέστησε σαφές ότι η πόλη χωρίς ανθρώπους μοιάζει να είναι σαν ένα άδειο θέατρο» δήλωσε ο Ρόκγουελ. Μια τέτοια παράσταση που πραγματοποιείται σε έναν δρόμο γεμάτο ζωή και συγκίνηση, που νέκρωσε κατά τη διάρκεια και μετά την πανδημία, γιορτάζει το πνεύμα της συλλογικότητας, της συγκέντρωσης των κατοίκων και μετατρέπει τους δρόμους σε τόπο παιχνιδιού.

Το κοινό μετακινείται, σε μια χορογραφημένη εμπειρία από βιτρίνα σε βιτρίνα βλέποντας και τα επτά έργα σε μία ώρα και 45 λεπτά.

Από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα μόνο ο Φθόνος εκτελείται σε ένα κοντέινερ, ενώ τα υπόλοιπα διαδραματίζονται μεταξύ της West 13th Street και της Gansevoort Street.

Σχεδιασμένο σε έντονα χρώματα, κάθε έργο περιγράφεται από τη φωτεινή επιγραφή που αναφέρει τη λέξη της αμαρτίας που αντιπροσωπεύει.

Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα ζωντανεύουν στις άδειες βιτρίνες του Μανχάταν Facebook Twitter
Η βιτρίνα της Λαιμαργίας με έναν κήπο της Εδέμ | courtesy David Rockwell

Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα είναι μια ταξινόμηση των πιο σοβαρών αμαρτημάτων σύμφωνα με την Καθολική Εκκλησία. Τα αμαρτήματα ονομάζονται «θανάσιμα» γιατί σύμφωνα με την Εκκλησία μπορούν να στερήσουν τη θεία χάρη και να οδηγήσουν στην αιώνια καταδίκη της ψυχής του ανθρώπου, εκτός αν συγχωρεθούν με την εξομολόγηση.

Είναι η Αλαζονεία (Superbia), η υπεροψία, το να θεωρεί κανείς τον εαυτό του ανώτερο, η Ζηλοφθονία (Invidia), ο φθόνος, η ζήλια, όταν κάποιος ενοχλείται με την επιτυχία των άλλων, η Οργή (Ira), ο θυμός, η μνησικακία και η εκδικητική συμπεριφορά, η Οκνηρία (Acedia), η φυγοπονία, η τεμπελιά, η Απληστία (Avaritia), η πλεονεξία, όταν κάποιος θέλει όλο και περισσότερα, η Λαιμαργία (Gula), η βουλιμία, όταν κάποιος τρώει πολύ, ασταμάτητα και γρήγορα, και η Λαγνεία (Luxuria), η φιληδονία, κατάσταση στην οποία ο άνθρωπος δεν ελέγχει τις σεξουαλικές του επιθυμίες.

Το κοινό ξεκινά την εμπειρία σε μια βιτρίνα που αντιπροσωπεύει την έννοια του καθαρτηρίου, σε μια αποβάθρα φόρτωσης κοντά στο Μουσείο Whitney, που αναπαριστά μια βιβλική ιδέα για το μέρος στο οποίο πηγαίνουν οι αμαρτωλοί όταν περιμένουν τη μοίρα τους μετά τον θάνατο.

Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα ζωντανεύουν στις άδειες βιτρίνες του Μανχάταν Facebook Twitter
Το καθαρτήριο | courtesy David Rockwell

Τα σκηνικά  και οι ιστορίες κάθε μικρού έργου ποικίλλουν δραματουργικά. Για παράδειγμα στην Οκνηρία, σε ένα σαλόνι, ένα νεαρό ζευγάρι κάθεται με αδράνεια ενώ ο σύζυγος παίζει βιντεοπαιχνίδια. Η Λαιμαργία λαμβάνει χώρα σε έναν ανακαινισμένο Κήπο της Εδέμ. Στην Αλαζονεία ο Ρόκγουελ ερευνά την ιστορία ενός transgender blogger που παλεύει με μια μεγάλη εταιρεία, η οποία έχει αρχίσει να παραποιεί το περιεχόμενο που δημοσιεύει, κάνοντας τους ακόλουθούς του να αισθάνονται προδομένοι από αυτόν.

Το κοινό μετακινείται, σε μια χορογραφημένη εμπειρία από βιτρίνα σε βιτρίνα, βλέποντας και τα επτά έργα σε μία ώρα και 45 λεπτά. «Κάθε έργο έχει τη δική του μοναδική ιστορία για να πει» δήλωσε ο Ρόκγουελ που με τον σκηνοθέτη των παραστάσεων Moisés Kaufman γύρισαν κάθε γωνιά της Νέας Υόρκης πριν καταλήξουν στη Meatpacking District. Το υπουργείο Μεταφορών της Νέας Υόρκης συνεργάστηκε με τις παραγωγές.

«Οι θεατρικοί συγγραφείς έχουν χειριστεί το θέμα με απίστευτα συναρπαστικό και διαφορετικό τρόπο, οπότε περιμένω ότι το κοινό θα διασκεδάσει και θα γοητευτεί, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, από το έργο. Η αμαρτία είναι ένα θέμα με το οποίο όλοι μπορούν να συσχετιστούν και αυτό είναι ένα πολύ γεμάτο θεατρικό "γεύμα" με κάτι για τον καθένα. Σε ένα βαθύτερο επίπεδο, ελπίζω ότι αυτό δίνει στο κοινό την ευκαιρία να αναπτύξει την ενσυναίσθηση που έχει ατροφήσει μετά από μήνες απομόνωσης» λέει ο Ρόκγουελ που φέτος σχεδίασε τα σκηνικά της απονομής των Όσκαρ στο Λος Άντζελες.

Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα ζωντανεύουν στις άδειες βιτρίνες του Μανχάταν Facebook Twitter
Η βιτρίνα του Φθόνου | courtesy David Rockwell
Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα ζωντανεύουν στις άδειες βιτρίνες του Μανχάταν Facebook Twitter
Το κοινό παρακολουθεί το μικρό θεατρικό έργο | courtesy David Rockwell
Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα ζωντανεύουν στις άδειες βιτρίνες του Μανχάταν Facebook Twitter
Η βιτρίνα της Νωθρότητας | courtesy David Rockwell
Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα ζωντανεύουν στις άδειες βιτρίνες του Μανχάταν Facebook Twitter
Μια σκηνή στη βιτρίνα της Αλαζονείας | courtesy David Rockwell
Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα ζωντανεύουν στις άδειες βιτρίνες του Μανχάταν Facebook Twitter
Μια σκηνή στη βιτρίνα της Λαιμαργίας | courtesy David Rockwell
Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα ζωντανεύουν στις άδειες βιτρίνες του Μανχάταν Facebook Twitter
Η βιτρίνα του Φθόνου | courtesy David Rockwell
Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα ζωντανεύουν στις άδειες βιτρίνες του Μανχάταν Facebook Twitter
Η βιτρίνα του Ρόκγουελ για την Αλαζονεία |courtesy David Rockwell
Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα ζωντανεύουν στις άδειες βιτρίνες του Μανχάταν Facebook Twitter
Κάθε έργο σε κάθε βιτρίνα διαρκεί περίπου δέκα λεπτά | courtesy David Rockwell
Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα ζωντανεύουν στις άδειες βιτρίνες του Μανχάταν Facebook Twitter
Η Λαγνεία σε χρώμα ιώδες | courtesy David Rockwell
Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα ζωντανεύουν στις άδειες βιτρίνες του Μανχάταν Facebook Twitter
Οι βιτρίνες είναι όλες κοντά στο μουσείο Whitney | courtesy David Rockwell
Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

Θέατρο / Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

«Δεν πηγαίνουμε ποτέ στη Μόσχα, όμως η επιθυμία γι’ αυτήν κυλάει διαρκώς μέσα μας» - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για τη sold-out παράσταση «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ