«Σύνθεση για έξι σώματα», της Αντωνίας Οικονόμου

«Σύνθεση για έξι σώματα», της Αντωνίας Οικονόμου Facebook Twitter
0



Η ANΤΩΝΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ παρουσιάζει τη νέα της δουλειά Σύνθεση για έξι σώματα στην Ακαδημία Πλάτωνος.

 

— Με ποιον τρόπο επηρέασε ο χορός τη ζωή σας;

Με έφερε σε επαφή με την υπομονή, την εξάντληση, τη δημιουργία της έκφρασης, τη θυσία αλλά και το τραύμα. Το 2015 σπούδαζα χορό και χορογραφία στο Λονδίνο και οι σπουδές μου διακόπηκαν από έναν τραυματισμό. Τώρα, στη Σύνθεση, θα είναι η πρώτη φορά από τότε που θα υπάρξω ξανά ως σώμα στη σκηνή. Το να αναπρογραμματίσει και να αποδομήσει κανείς την κινητική του νοημοσύνη νομίζω πως είναι ένα καθαρτικό εγχείρημα, αλλά δεν πιστεύω στην ικανότητα του σώματος ως μνήμης, ως τραύματος, να ξεχάσει.


— Τι μέλλον θεωρείτε ότι έχουν οι παραστατικές τέχνες στη μετα-Covid εποχή;

Πιστεύω ότι στη σκηνή το σώμα καλείται να αναπολήσει την ιστορικότητα μέσα στην οποία εντάσσεται. Αυτό που με ανησυχεί είναι αν και κατά πόσο είμαστε συνειδητοποιημένοι ως προς το τι σημαίνει αυτή η αλλαγή και πόσο δεν πρέπει να επιστρέψουμε στην κανονικότητα, πρώτον γιατί δεν μπορούμε και δεύτερον επειδή αυτή μας οδήγησε εδώ.


— Μιλήστε μας για το έργο σας «Σύνθεση για έξι σώματα».

Ξεκινήσαμε εργαστήρια χωρίς βλέψεις να γίνουν παράσταση. Κινητοποιηθήκαμε από την ανάγκη μας να λειτουργούμε μέσα σε ένα συνεχόμενο τώρα, χωρίς τις εμμονές ενός αποτελέσματος, σε έναν χώρο έρευνας, ασφάλειας και παρατήρησης, έπειτα από αυτά που βίωσε το σώμα τους προηγούμενους μήνες. Με ελάχιστα τεχνικά μέσα –η απολύτως αναγκαία συνθήκη στη σκηνή, άλλωστε, ήταν πάντοτε οι ίδιοι οι ερμηνευτές– και το σώμα ως το μοναδικό μέσο για να μοιραστούν οι ερμηνευτές με το κοινό τους κώδικες, τις εικόνες και τις στιγμές των κόσμων που δομήθηκαν κατά τη δημιουργική διαδικασία. Ένας χορός με τον χώρο, χτίζοντας το τώρα. Ούτως ή άλλως, το μέλλον παραμένει αχαρτογράφητο.


— Στις 28 Ιουλίου θα είστε στο θέατρο της Ακαδημίας Πλάτωνος. Τι σημαίνει αυτός ο χώρος για εσάς;

Είναι ένας τόπος συνθετικής μνήμης, για τον οποίον νιώθω πάντα μικρή για να μιλήσω. Από τότε που έκανα μαθήματα Φιλοσοφίας με έπιανε κόμπος στο στομάχι όταν διάβαζα γι' αυτόν. Τα ισχυρά και διφορούμενα μηνύματα αυτού του αρχαίου τόπου σε βάζουν σε σκέψεις όταν τοποθετείς ένα δρώμενο εκεί. Γι' αυτό και θα αναδομήσουμε το έργο για το συγκεκριμένο σημείο.


— Τα επόμενα σχέδιά σας;

Θα είμαστε στο Θέατρο Ροές τέλη Σεπτέμβριου για πέντε παραστάσεις με τη Σύνθεση, για να ανακαλύψουμε τι μπορεί να δώσει αυτό το έργο σε κλειστό χώρο, εφόσον πλάθεται από το περιβάλλον όπου κατοικεί και θα ανακατασκευαστεί εκ νέου.

28/7, Ακαδημία Πλάτωνος, Μαραθωνομάχων 8, Βοτανικός

Θέατρο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αργύρης Ξάφης: «Η φράση “πάμε κι ό,τι γίνει” είναι ενδεικτική μιας νοοτροπίας που μας έχει γαμήσει σε αυτή τη χώρα σε κάθε επίπεδο»

Θέατρο / Αργύρης Ξάφης: «Να μου προτείνουν τι; Να αναλάβω το Εθνικό; Δεν με ενδιαφέρει»

Το «Πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος» είναι από τις πιο επιτυχημένες παραστάσεις της σεζόν και με την ευκαιρία βρεθήκαμε με τον Αργύρη Ξάφη στο θέατρο Θησείο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Τι συμβαίνει με το Θεατρικό Μουσείο;

Θέατρο / Τι συμβαίνει με το Θεατρικό Μουσείο;

Η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, μιλά για τις εργασίες μεταστέγασής του στην οικία Αλεξάνδρου Σούτσου, για την πολύτιμη αρχειακή συλλογή αλλά και για το τι αναμένεται να γίνει με τα καμαρίνια σπουδαίων ηθοποιών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Περιμένοντας τον Γκοντό του Θεόδωρου Τερζόπουλου

Θέατρο / «Περιμένοντας τον Γκοντό»: Ο Θεόδωρος Τερζόπουλος ανατρέπει όσα γνωρίζαμε για το αριστούργημα του Μπέκετ

Ένα ταξίδι, μια παράσταση, μια συνάντηση με τον σημαντικότερο εν ζωή Έλληνα σκηνοθέτη: από το Μιλάνο στην Αθήνα, από το Piccolo Teatro στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, το «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Θεόδωρου Τερζόπουλου προσφέρει μια ριζοσπαστική ανάγνωση του έργου του Μπέκετ.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Σαν πλοίο που ναυάγησε, σα νούφαρο που μάδησε

Κριτική Θεάτρου / Σαν πλοίο που ναυάγησε, σαν νούφαρο που μάδησε

Επιχειρώντας να αποδώσει τη «φαινομενικά ασύνδετη μορφή ενός ονείρου που υπακούει στη δική του λογική», όπως αναφέρει ο Στρίνμπεργκ στο «Ονειρόδραμα», η Γεωργία Μαυραγάνη επέλεξε να μιλήσει για το ίδιο το θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
42' με τον Βασίλη Βηλαρά

Θέατρο / Βασίλης Βηλαράς: «Το θέατρο είναι ένα ομοφοβικό και χοντροφοβικό επάγγελμα»

Στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου και στον «Καταποντισμό» ο ηθοποιός και σκηνοθέτης φέρνει στο φως μαρτυρίες από την γκέι Ελλάδα της Μεταπολίτευσης μέσα από επιστολές που στάλθηκαν στο περιοδικό ΑΜΦΙ, το πρώτο μέσο που άρθρωσε δημόσια λόγο στην Ελλάδα για την εμπειρία των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Καύσωνας: Το όνειρο και ο εφιάλτης του ελληνικού καλοκαιριού σε μια παράσταση

Θέατρο / Καύσωνας: Το όνειρο και ο εφιάλτης του ελληνικού καλοκαιριού σε μια παράσταση

Βασισμένος σε διηγήματα της Βίβιαν Στεργίου, μέσα από αποσπασματικές αφηγήσεις χαρακτηριστικών συμπεριφορών ντόπιων, τουριστών και expats, ο σκηνοθέτης Γιάννης Παναγόπουλος διερευνά τη μεταβατική φάση από τα ’90s μέχρι το 2020, μιλώντας για την πραγματικότητα της γενιά του -των millennials- στην παράσταση που ανεβαίνει στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα», μάγισσες και μαγείρισσες της μυστικής Θεσσαλίας

Θέατρο / «Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα», οι μάγισσες και οι μαγείρισσες της μυστικής Θεσσαλίας σε μια παράσταση

Με έμπνευση από τη θεσσαλική λαογραφία και σε σύγχρονη σκηνική φόρμα, ο Κωνσταντίνος Ντέλλας σκηνοθετεί μια παράσταση για τις αόρατες γυναίκες της παράδοσης, αποκαλύπτοντας την κοινωνική απομόνωση, τον παραγκωνισμό τους, ακόμα και την απόκρυψη του γυναικείου σώματος.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ράνια Σχίζα: «Να γουστάρεις, αυτό είναι το κέρδος. Μόνο έτσι προχωράς στη ζωή»

Θέατρο / Ράνια Σχίζα: «Να γουστάρεις, αυτό είναι το κέρδος. Μόνο έτσι προχωράς στη ζωή»

Μια ηθοποιός με λεπτές ποιότητες, εξαιρετικές συνεργασίες, επιμονή και πάθος μιλά για την επιλογή της να δώσει προτεραιότητα στην οικογένειά της σε πολλές φάσεις της καριέρας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένας λυκάνθρωπος πρωταγωνιστεί στη νέα, απίστευτη παράσταση του Ευριπίδη Λασκαρίδη

Θέατρο / Ένας λυκάνθρωπος πρωταγωνιστεί στη νέα, απίστευτη παράσταση του Ευριπίδη Λασκαρίδη

Ο τρόμος στο θέατρο και τον κινηματογράφο, η περίοδος γύρω από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ο γερμανικός εξπρεσιονισμός, οι εικαστικές τέχνες, τα αμερικανικά μιούζικαλ και οι μεταμορφώσεις χωράνε στο «Lapis Lazuli» που ανεβαίνει στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
M. HULOT