Solaris: Μια ιστορία για έναν πλανήτη με «νοημοσύνη» στο Άσυλο Ανιάτων Facebook Twitter
Φωτογραφίες από την πρόβα της παράστασης. Φωτο: Αναστασία Γιαννάκη

Solaris: Μια ιστορία για έναν πλανήτη με «νοημοσύνη» στο Άσυλο Ανιάτων

0

Ο Solaris, ένας μακρινός πλανήτης αποτελούμενος από έναν διαστημικό ωκεανό τυλιγμένο με σύννεφα, γίνεται στόχος επιστημονικής έρευνας. Οι επιστήμονες θεωρούν πιθανό ολόκληρος ο πλανήτης να είναι ένα εξωγήινο νοήμον ον. Όταν αποφασίζουν να τον ενεργοποιήσουν με ακτίνες φωτός υψηλής ενέργειας, προκαλούνται παράξενα φαινόμενα που συνοδεύονται από παραισθήσεις του πληρώματος του διαστημικού σταθμού, που βρίσκεται σε τροχιά γύρω απ’ τον πλανήτη.

«Και τώρα, ξαφνικά, μέρα μεσημέρι, συναντά αυτό το πράγμα... αυτή η σκέψη έχει πάρει σάρκα και οστά, έρχεται και προσκολλάται πάνω του και δεν μπορεί να καταστραφεί... Αναρωτιέται πού βρίσκεται... Ξέρεις πού βρίσκεται; Εδώ, στον Σολάρις».

Βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Στάνισλαβ Λεμ, η Ομάδα «ΟΠΕΡΑ» παρουσιάζει, στο Ίδρυμα Περιθάλψεως Χρονίως Πασχόντων-Άσυλο Ανιάτων, τη σκηνική σύνθεση-παράσταση «Solaris», μία φιλοσοφική κριτική στην ανθρώπινη δυνατότητα να κατανοήσει τον κόσμο, που μεταφέρθηκε δύο φορές στον κινηματογράφο, με την ταινία-σημείο αναφοράς του Αντρέι Ταρκόφσκι και πιο πρόσφατα αυτή του Στίβεν Σόντερμπεργκ.

Πρωτόγνωρα συναισθήματα, αλλόκοτες σκέψεις και αναπάντεχες συναντήσεις, που γεννιούνται από τις ανομολόγητες επιθυμίες των ηρώων του μυθιστορήματος, διαμορφώνουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο διατυπώνονται ερωτήματα για την ζωή, τον θάνατο, τον έρωτα, τον φόβο και την εξιλέωση.

Η ιστορία είναι απλή, γραμμένη το 1951 από τον Πολωνό Στάνισλαβ Λεμ, διάσημο για τα βιβλία επιστημονικής φαντασίας του, που δεν έκανε ποτέ την μεγάλη καριέρα του Ασίμοφ, με τα βιβλία του να μη φτάνουν στη Δύση.

Είναι η ιστορία του πλανήτη Σολάρις που καλύπτεται σε μεγάλο ποσοστό από νερό και οι άνθρωποι έχουν φτιάξει έναν πλανητικό σταθμό για να τον ερευνήσουν, αλλά δεν μπορούν να «βγάλουν άκρη» γιατί έχει διάφορες συμπεριφορές που δεν κατανοεί ο ανθρώπινος νους. Οι προσπάθειές τους είναι ατελέσφορες και η απόφαση που παίρνεται είναι να κλείσει ο σταθμός, ενώ παράλληλα στέλνουν εκεί έναν ψυχολόγο προκειμένου να δουν τι συμβαίνει όλα αυτά τα χρόνια.

Όταν φτάνει εκεί, βρίσκει δυο αστροφυσικούς και αντιλαμβάνεται ότι ο σταθμός εκεί εμφανίζει διάφορα όντα. Τι όντα είναι αυτά; Προέρχονται από το ασυνείδητο των ανθρώπων που βρίσκονται εκεί, από κρυφές ενοχές και σκέψεις, απωθημένα, που έχουν κρατήσει μακριά. Εκεί εμφανίζεται και η γυναίκα του ψυχολόγου που είχε αυτοκτονήσει πριν μερικά χρόνια.

Ενώ προσπαθούν να εξαφανίσουν τα όντα Φ, τα φαντάσματα, ο ψυχολόγος αρχίζει να νιώθει τεράστια έλξη για το φάντασμα της γυναίκας του και δεν θέλει να το εξαφανίσει. Το τρομερό είναι ότι αυτές οι φαντασιώσεις που εμφανίζονται έχουν συνείδηση, σκέψεις, συναισθήματα. Και τελικά μετά από όλες τις συζητήσεις γύρω από το τι είναι ο θεός και την ύπαρξη του ανθρώπου, ο ψυχολόγος αποφασίζει να βγει έξω και να συναντηθεί με τον πλανήτη.

Solaris: Μια ιστορία για έναν πλανήτη με «νοημοσύνη» στο Άσυλο Ανιάτων Facebook Twitter
Φωτογραφίες από την πρόβα της παράστασης. Φωτο: Αναστασία Γιαννάκη

«Αποφασίσαμε για πρώτη φορά στη μακρόχρονη πορεία μας με την Ομάδα Θεάτρου ΟΠΕΡA να παραδώσουμε στο κοινό μία site-specific παράσταση, ειδικά σχεδιασμένη για το Άσυλο Ανιάτων. Πρόκειται για μία σκηνική σύνθεση που συνομιλεί με τον χώρο σε πολλά επίπεδα, αξιοποιώντας δημιουργικά μέρος των εγκαταστάσεων, με δρώμενα, προβολές και events που επεκτείνουν την εμπειρία της παράστασης.

Θελήσαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό , γνωρίσαμε τη νέα εικαστικό Ναταλία Μαντά που ταξιδεύει με το έργο της σε όλο τον κόσμο και της ζητήσαμε να συνεργαστούμε και να φτιάξει έναν χώρο –δεν είχαμε λόγο να φτιάξουμε ένα διαστημόπλοιο, ούτε αντιλαμβανόμαστε αυτό το έργο έτσι– μεταξύ φανταστικού και ρεαλιστικού σε μια απρόσμενη τοποθεσία» λέει ο σκηνοθέτης της παράστασης και εκ των ιδρυτών της ομάδας Θοδωρής Αμπαζής.

Πρωτόγνωρα συναισθήματα, αλλόκοτες σκέψεις και αναπάντεχες συναντήσεις, που γεννιούνται από τις ανομολόγητες επιθυμίες των ηρώων του μυθιστορήματος, διαμορφώνουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο διατυπώνονται ερωτήματα για τη ζωή, τον θάνατο, τον έρωτα, τον φόβο και την εξιλέωση.

Τα φαινόμενα που συνδέονται με το κλίμα, με την καταστροφή του, με όσα βιώνουμε και για τα οποία θέλουμε να μιλήσουμε και να προβληματιστούμε αποτελούν τους κύριους άξονες της παράστασης, που μιλά και για κάτι άλλο σημαντικό και κρίσιμο: την ανάγκη μιας διαφορετικής προσέγγισης, μέσα στην αδυναμία μας να προσεγγίσουμε το μεταφυσικό κομμάτι του κόσμου, να το εξηγήσουμε μέσα σε έναν κόσμο στον οποίο δεν υπάρχει πίστη και αναζητάμε μόνο στη λογική τη λύση κάθε προβλήματος.

«Ο πλανήτης Σολάρις τούς δίνει μια δεύτερη ευκαιρία», λέει ο Θοδωρής Αμπαζής. «Για τον Ταρκόφσκι ήταν η εξιλέωση, αλλά εδώ μπορούμε να δούμε την ευκαιρία που δίνεται στους ανθρώπους να κάνουν επανεκκίνηση. Πόσο έτοιμος είναι ο άνθρωπος να αντιμετωπίσει το άγνωστο και να το δεχτεί, πόσο μας έχει επηρεάσει η καρτεσιανή λογική και πόσο δεν μπορούμε να ελευθερωθούμε πια από αυτή;

Ενώ οι δυο επιστήμονες που βρίσκονται για χρόνια εκεί προσπαθούν όλα να τα καταλάβουν με επιστημονικό τρόπο, ο ψυχολόγος που φτάνει αφήνει το συναίσθημά του ελεύθερο και πάει να παραδοθεί σε μια επαφή που δεν έχει στόχο την κατάκτηση, επιθυμεί να δεχτεί κάτι άγνωστο που θα το αφήσει να τον αλλάξει. Αυτό είναι που μας ενδιέφερε, να διερευνήσουμε την επανεκκίνηση της ανθρώπινης επαφής.

Λέει ο Λεμ "εμείς δεν ψάχνουμε να επεκτείνουμε το σύμπαν, προσπαθούμε να επεκτείνουμε τα όρια της γης στα όρια του σύμπαντος". Έτσι κι εμείς, δεν ψάχνουμε νέους ανθρώπους, εξωγήινους, καθρέφτες ψάχνουμε για να κοιτάμε εμάς τους ίδιους και όταν κάποιος, όπως ο ωκεανός, μας δείχνει την ασχήμια μας, θέλουμε να τον καταστρέψουμε».

Solaris: Μια ιστορία για έναν πλανήτη με «νοημοσύνη» στο Άσυλο Ανιάτων Facebook Twitter
Η παράσταση επικεντρώνεται στο υπαρξιακό κομμάτι του σπουδαίου μυθιστορήματος. Φωτο: Αναστασία Γιαννάκη

Η κίνηση στην Αγίας Ζώνης είναι πολύ αλλιώτικη από αυτή που επικρατούσε πριν μερικά χρόνια στον πεζόδρομο μπροστά στο Άσυλο Ανιάτων και τα γύρω στενά. Θυμίζει μια νέα Πλάκα, καινούργια στέκια και μπαρ και μια μεταμόρφωση σε χοτ περιοχή. Από παλιά αστική, μετά μεταναστών όπου άκουγες σενεγαλέζικα, σε τόπο κατοικίας νέων ανθρώπων, πολλών καλλιτεχνών και όσων έδωσαν ένα φιλί της ζωής στην παρηκμασμένη Κυψέλη πέρα από τη Φωκίωνος Νέγρη.

Ανοίγεις τη βαριά πόρτα του Ασύλου Ανιάτων και εκεί σε περιμένει ένας άλλος κόσμος. Μπαίνεις σε αυτή την έκταση, έναν παράδεισο, στον χώρο της Έπαυλης του Βρετανού ναυάρχου Σερ Πάλτνι Μάλκολμ, που γοητεύτηκε από το κλίμα της Αθήνας και έχτισε την εξοχική βίλα του στο «χωριό Πατήσια, μισή ώρα μακριά από την πόλη», θέλοντας να δώσει ένα παράδειγμα και να δείξει την πεποίθησή του για την απελευθέρωση της τουρκοκρατούμενης Ελλάδας και την αισιοδοξία του για το μέλλον της. 

Το χτίσιμο της έπαυλης επέβλεπαν οι αρχιτέκτονες Κλεάνθης και Σάουμπερτ. Η έπαυλη του Μάλκολμ σώζεται μέχρι σήμερα και στεγάζει ένα τμήμα του Ασύλου Ανιάτων που ιδρύθηκε το 1893 και έχει παράσχει σε χιλιάδες άπορους ασθενείς, πάσχοντες από χρόνια νοσήματα, υπηρεσίες συντήρησης και διαβίωσης καθώς και ανακούφιση των οικογενειών τους από τη δυσβάσταχτη φροντίδα των ατόμων αυτών.

Η πόρτα κλείνει πίσω σου, βρίσκεσαι σε αυτόν τον θαυμάσιο κήπο, κοιτάζεις τα κτίρια που ανακαινίζονται, αλλά η σκέψη σου είναι στους 138 ασθενείς και τους 110 ανθρώπους που τους φροντίζουν και δεν μπορείς παρά να μπεις σε μια άλλη πραγματικότητα, που βρίσκεται στην άκρη του εαυτού μας, που την έχουμε βάλει συνειδητά στην άκρη και δε νθέλουμε να την αντιμετωπίσουμε. Και είναι αυτή μια εποχή που μας οδηγεί στον απομονωτισμό, να σωθούμε και να ξεχάσουμε όλα τα άλλα. Και είναι αυτό που κάνει κάθε κοινωνική ευαισθησία να εξαφανίζεται.

Solaris: Μια ιστορία για έναν πλανήτη με «νοημοσύνη» στο Άσυλο Ανιάτων Facebook Twitter
Φωτογραφίες από την πρόβα της παράστασης. Φωτο: Αναστασία Γιαννάκη

«Το θέμα είναι ότι μπαίνοντας σε έναν άλλον κόσμο, στο Άσυλο Ανιάτων, ήδη είσαι σε ένα μέρος που σε αναγκάζει να αναστοχαστείς, ακόμα και οι λέξεις που διαθέτεις δεν σου αρκούν για να περιγράψεις αυτό που βλέπεις. Είναι ένας κόσμος ανοίκειος, ταυτόχρονα όμως, ο χώρος αυτός έχει κάποια κοινά με τον Σολάρις, πρέπει να μάθεις την αποδοχή για να έχεις επαφή, πρέπει να αφήσεις κάποια στερεότυπα στην άκρη και σου διδάσκουν και μερικά άλλα οι χώροι αυτοί, γιατί εκτός από χώροι πόνου είναι και χώροι φροντίδας, υπομονής κα ενσυναίσθησης» λέει ο Θοδωρής Αμπαζής.

Η πρόβα σε λίγο θα αρχίσει και ο οδηγός μου με κατευθύνει προς μια μεγάλη ράμπα. Εκεί θα συναντήσω τον Κρις Κέλβιν, τον ψυχολόγο του Σολάρις που κρατά έναν φακό και με οδηγεί σε έναν χώρο που μοιάζει εγκαταλελειμμένος, όπως αυτός που είδε όταν έφτασε στον διαστημικό σταθμό, και ξεκινά η αφήγηση και τα μικρά θαύματα, όντα εξαφανίζονται ή εμφανίζονται, παράξενα συμβάντα και φωνές παιδιών, οι ήχοι μιας όπερας, πράγματα συμβολικά των αναμνήσεων και της δικής μας ζωής και εκεί, μέσα στην αναμονή μιας ιδεατής συνάντησης με έναν πλανήτη και τον ωκεανό του, αρχίζεις να ανακαλείς τα δικά σου προσφιλή φαντάσματα, ανασύροντας αναμνήσεις και επιθυμίες.

Ο βασικός χώρος της παράστασης γύρω μου μοιάζει με έναν πελώριο διάδρομο νοσοκομείου, οι θεατές που θα κάθονται εκεί, στις δυο πλευρές του, θα σηκώνονται για να μπουν σε δωμάτια και να δουν τι συμβαίνει εκεί. Φανταστικοί επισκέπτες, ζωντανή πρωτότυπη μουσική που εκτελεί ο Γιάννης Αναστασάκης και τέσσερις ηθοποιοί, ο Νέστωρ Κοψιδάς, ο Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, η Τζωρτζίνα Δαλιάνη και η Δανάη Σαριδάκη, δημιουργούν μια νέα οπτικοακουστική εμπειρία σε έναν χώρο στον οποίο ακόμα και πριν φτάσεις έχεις βιώσει κάτι πολύ ισχυρό σαν προέκταση του ορίου μιας συγκεκριμένης αντίληψης που έχουμε για τα γύρω μας πράγματα.

«Με το που θα μπεις εκεί και θα ανέβεις τη μεγάλη ράμπα για να φτάσεις στη νέα πτέρυγα του νοσοκομείου που έχει διαμορφωθεί για να γίνει η παράσταση, ήδη έχεις περάσει σαν θεατής από τη διαδικασία να αρχίσεις να σκέφτεσαι διαφορετικά, δεν υπάρχει τίποτα "έτοιμο" σαν απάντηση, ούτε εμείς θέλουμε να δώσουμε απαντήσεις.

Ο Λεμ δεν έγραψε μια ιστορία για φαντάσματα απλώς, ούτε εμείς κάνουμε μια παράσταση με φαντάσματα. Δεν είναι μια περφόρμανς, υπάρχει και θέατρο και κείμενο και ιστορία και ρόλοι και αυτό μας ενδιαφέρει, να ακούσουμε ατόφια  τα υπαρξιακά κομμάτια που μας αφορούν και σήμερα, σε μια σημαντική στιγμή για εμάς και τον πλανήτη και την ιστορία, και μέσα σε αυτό τον ιδιαίτερο χώρο λειτουργούν εξαιρετικά».

Solaris: Μια ιστορία για έναν πλανήτη με «νοημοσύνη» στο Άσυλο Ανιάτων Facebook Twitter
Φωτογραφίες από την πρόβα της παράστασης. Φωτο: Αναστασία Γιαννάκη

Το έργο

Το έργο ανεβαίνει σε μετάφραση Γιώργου Τσακνιά και διασκευή του Θοδωρή Αμπαζή. Η παράσταση επικεντρώνεται στο υπαρξιακό κομμάτι του σπουδαίου μυθιστορήματος, όπου το υποσυνείδητο των ηρώων έρχεται αντιμέτωπο με τις έννοιες της πραγματικότητας, του υποσυνείδητου και το πόσο προετοιμασμένος είναι ο άνθρωπος για το μεταφυσικό.

Stanislaw Lem - Solaris
Μετάφραση: Γιώργος Τσακνιάς
Διασκευή-Σκηνοθεσία: Θοδωρής Αμπαζής
Σκηνικός χώρος-Εγκατάσταση-Κοστούμια: Ναταλία Μαντά
Μουσική: Γιάννης Αναστασάκης
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Βίντεο: Στάθης Αθανασίου, Νέστωρ Κοψιδάς
Βοηθός Σκηνοθέτη: Αντιγόνη Φρυδά
Ερμηνεύουν: Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Τζωρτζίνα Δαλιάνη, Νέστωρ Κοψιδάς, Δανάη Σαριδάκη

Άσυλο Ανιάτων - Ίδρυμα Περιθάλψεως Χρονίως Πασχόντων (Αγίας Ζώνης 39, Αθήνα 112 56)
28, 29, 30 Σεπτεμβρίου και 1, 2, 5, 6, 7, 8, 9, 17, 18, 24, 25 Οκτωβρίου, στις 21:00
Χωρητικότητα: 25 θεατές
Διάρκεια: 80 λεπτά

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αργυρώ Χιώτη: Ένα «αουτσάιντερ» στο τιμόνι του Εθνικού Θεάτρου

Θέατρο / Αργυρώ Χιώτη: Ένα «αουτσάιντερ» στο τιμόνι του Εθνικού Θεάτρου

Ποια είναι τα προσωπικά της στοιχήματα και ποιες είναι οι προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει η νέα καλλιτεχνική διευθύντρια του Εθνικού - η πρώτη γυναίκα που αναλαμβάνει αυτή τη θέση από το 1994.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Κληρονομιά μας, ένα πανόραμα της και της ιστορίας των γκέι ανδρών

Θέατρο / «Η κληρονομιά μας»: Η ιστορία της gay κοινότητας γίνεται ένα συγκινητικό θεατρικό έργο

Ο Γιάννης Μόσχος σκηνοθετεί το έργο του Αμερικανού συγγραφέα Μάθιου Λόπεζ, ένα έργο με αφετηρία την γκέι ζωή που αφορά την αγάπη και την πολυπλοκότητα των ανθρώπινων σχέσεων, είτε ομόφυλες είτε ετερόφυλες, τα όνειρα, τους φόβους και τα ματαιωμένα σχέδια. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια απρόβλεπτη συζήτηση για τη σεξουαλικότητα με τη Γαλήνη Χατζηπασχάλη

Θέατρο / Γαλήνη Χατζηπασχάλη: «Δεν μιλάμε για τα σεξουαλικά βοηθήματα κι ας πουλιούνται εκατομμύρια δονητές»

Πρωταγωνιστεί στο «Στο διπλανό δωμάτιο ή το έργο του δονητή», μια παράσταση που φωτίζει το πώς, ακόμη και σήμερα, δυσκολευόμαστε να μιλήσουμε ανοιχτά για το σεξ. Με αφορμή το έργο, κάναμε μια απρόβλεπτη συζήτηση με την αγαπημένη ηθοποιό για τα ταμπού, την εμμηνόπαυση και τη γυναικεία σεξουαλική χειραφέτηση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Mάνα Κουράγιο στο Εθνικό: Πόσο «κουράγιο» πια;

Θέατρο / Mάνα Κουράγιο στο Εθνικό: Πόσο «κουράγιο» πια;

Mια επιμελής εικονογράφηση του μπρεχτικού αριστουργήματος εκτυλίσσεται ενώπιόν μας, χωρίς να δονείται από καμία εσωτερική αναγκαιότητα - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση που σκηνοθετεί ο Στάθης Λιβαθινός.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Βαρόνος “Φ”»: Ένας καταχρεωμένος «ευγενής» σε μια τρελή κωμωδία εξαπάτησης

Θέατρο / Ένας καταχρεωμένος «ευγενής» σε μια τρελή κωμωδία εξαπάτησης

Πιάνοντας το νήμα από την ιδέα μιας καυστικής κωμωδίας ηθών του 1870 που μιλά για την απάτη, η ιστορία ενός ψευτοευγενούς στην παράσταση «Βαρόνος “Φ”» φτάνει στη σύγχρονη υποκρισία και στον εαυτό που θέλουμε να δείχνουμε στην κοινωνία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το ΜΑΜΙ είναι ένα ποίημα για τις ζωές των γυναικών

Θέατρο / «ΜΑΜΙ»: Εικόνες από τη ζωή μιας μητέρας

Το ποιητικό σύμπαν του 26χρονου σκηνοθέτη που μας μάγεψε με το «Goodbye Linditta», εστιάζει αυτήν τη φορά στην ιστορία μιας γυναίκας μέσα από τα μάτια ενός αγοριού που δεν θέλει να τη θεοποιήσει αλλά να την παρατηρήσει.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
O Τομά Ζολί στην Αθήνα: Ποιος είναι ο προκλητικός, ανατρεπτικός τελετάρχης των Ολυμπιακών Αγώνων

Θέατρο / O Τομά Ζολί στην Αθήνα: Ποιος είναι ο προκλητικός, ανατρεπτικός τελετάρχης των Ολυμπιακών Αγώνων

Ο πολυσυζητημένος σκηνοθέτης της τελετής έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού, που έγινε διάσημος για τις φιλόδοξες, μεγαλειώδεις παραστάσεις του, πιστεύει απόλυτα στη μαγική δύναμη του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Αντικείμενα»: Μια παράσταση για τη υπόθεση των αδερφών Παπέν

Θέατρο / Μια παράσταση για τις εξουσιαστικές σχέσεις και ένα φρικτό έγκλημα

Στην παράσταση «Αντικείμενα», ο Γιάννης Αποσκίτης, ο Γιώργος Κατσής και ο Πάνος Παπαδόπουλος αφηγούνται με ένα δικό τους πρωτότυπο έργο μια ιστορία που κρύβεται στην υπόθεση των αδερφών Παπέν, αλλά δεν έχει ακόμα γραφτεί.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Σπύρος A. Ευαγγελάτος: Μια μεγάλη διαδρομή

Πέθανε Σαν Σήμερα / Σπύρος A. Ευαγγελάτος: Μια μεγάλη διαδρομή στο ελληνικό θέατρο

Το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης κυκλοφόρησε έναν τόμο 535 σελίδων, αφιερωμένο στον σπουδαίο σκηνοθέτη, φιλόλογο, συγγραφέα και ακαδημαϊκό που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Merde!»: Μια παράσταση για τα κωμικοτραγικά παρασκήνια του θεάτρου

Θέατρο / «Merde!»: Μια παράσταση για τα κωμικοτραγικά παρασκήνια του θεάτρου

Ο Βασίλης Μαγουλιώτης και ο Γιώργος Κουτλής συνσκηνοθετούν τον Νίκο Καραθάνο και την ομάδα των «Παιχτών» σε ένα νέο έργο με έναν αδηφάγο παραγωγό, έναν «ποιοτικό» σκηνοθέτη, έναν «εμπορικό» ηθοποιό, και τον γολγοθά της προετοιμασίας μιας παράστασης που πρέπει να αφορά τους πάντες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πριονίζοντας τα ποδ(άρ)ια της πατριαρχίας

Θέατρο / Πριονίζοντας τα ποδ(άρ)ια της πατριαρχίας

Πατροκτονίες δεν επιτελούν, πλέον, μόνον οι γιοι αλλά και οι θυγατέρες, όπως διαπιστώνουμε στη μαύρη κωμωδία «Ο τρόμος του κροκόδειλου» που σκηνοθετεί ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ένα τετραήμερο με ψηφιακή και αναλογική τέχνη στη Νέα Υόρκη

Αποστολή στη Νέα Υόρκη / «Ο καλλιτέχνης δεν χρειάζεται να αποδείξει ότι είναι πιο έξυπνος από το AI, αλλά ότι μπορεί να γίνει πιο δημιουργικός»

Η LiFO παρακολούθησε τέσσερα έργα ψηφιακής τέχνης και χορού με τα οποία το Ίδρυμα Ωνάση και η πλατφόρμα Onassis ONX συμμετείχαν στο φημισμένο νεοϋορκέζικο φεστιβάλ «Under the radar».
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
O οdy icons τραγουδάει Λαπαθιώτη σε μια παράσταση του Γιάννη Σκουρλέτη και της bijoux de kant

Θέατρο / «Ο Λαπαθιώτης έφερνε τη νύχτα μέσα στη μέρα, κάτι που σήμερα αποκαλούμε "κουίρ"»

Ο περφόρμερ και δημιουργός της αβανγκάρντ μουσικής οdy icons ερμηνεύει ποιήματα του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη μελοποιημένα από τον Χρίστο Θεοδώρου στη νέα παράσταση της bijoux de kant.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ