Πώς η ακριτική Ελλάδα βλέπει πια ζωντανά τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου

Πώς η ακριτική Ελλάδα βλέπει πια ζωντανά τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου Facebook Twitter
Η παράσταση «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» ήταν μία από τις παραστάσεις του Εθνικού που μεταδόθηκαν σε ακριτικά μέρη.
0

Ένα δορυφορικό πιάτο, ένας αποκωδικοποιητής, ένα λάπτοπ, μια αυτοσχέδια θεατρική αίθουσα σε ένα ακριτικό σχολείο, δημαρχείο ή πολιτιστικό κέντρο, μερικές καρέκλες σε στοίχιση, ένας προτζέκτορας.

Με τον απολύτως στοιχειώδη εξοπλισμό αλλά με μεγάλη δίψα και θέληση ένα πλήκτρο συνδέει εδώ και μερικούς μήνες τα Σαββατόβραδα των κατοίκων απομακρυσμένων περιοχών με τον κόσμο του Πιραντέλο, του Μολιέρου, του Σαίξπηρ, του Φριό, του Ντίκενς, του Τουέιν.

Πότε σε ζωντανή σύνδεση με την Κεντρική Σκηνή στο Κτίριο Τσίλερ της Αγίου Κωνσταντίνου, πότε με το Ρεξ ή το ανακαινισμένο Παιδικό Στέκι το Εθνικό Θέατρο (σε συνεργασία με τη Βουλή των Ελλήνων) δίνει τη δυνατότητα σε πολίτες ακριτικών και παραμεθόριων περιοχών να παρακολουθήσουν –σε κλειστούς χώρους που επιλέγουν οι Δήμοι– τις παραστάσεις του σε απευθείας σύνδεση και μάλιστα με ελεύθερη είσοδο.

Έτσι μέσα σε λίγους μήνες το φετινό ρεπερτόριο του Εθνικού ταξίδεψε από την Ορεστιάδα και τη Σαμοθράκη ως τους μοναχικούς Φούρνους, τη Λέρο, την Κάσο.

  

Στα τέλη Μαΐου που ο Στάθης Λιβαθινός ανακοινώνει το ρεπερτόριο της επόμενης σεζόν για το Εθνικό Θέατρο, υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος στην άκρη της χώρας που ανυπομονεί να μάθει με τι θα τη βγάλει όλο τον επόμενο χειμώνα...

Οι ακριτικές περιοχές αλλά και τα νησιά που θέλησαν να ενταχθούν στο πρόγραμμα προμηθεύτηκαν το ειδικό δορυφορικό πιάτο και πολύ έγκαιρα άρχισαν να δουλεύουν με τις τοπικές κοινωνίες επιστρατεύοντας δασκάλους, επικεφαλής των αρχών και όποιον άλλο μπορούσε να πείσει τους ακρίτες να εγκαταλείψουν την εσωστρέφειά τους, να βγουν από τη ρουτίνα τους και να πάνε το Σάββατο θέατρο.

Πώς η ακριτική Ελλάδα βλέπει πια ζωντανά τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου Facebook Twitter
Οι πρώτοι που ανταποκρίθηκαν ήταν εκείνοι που βρέθηκαν στο νησί έχοντας ζήσει μεγάλα διαστήματα στα αστικά κέντρα, όσοι ψάχνονται, κάποιοι που αναζητούν τέτοιες δραστηριότητες για να ξεφύγουν από την κλεισούρα που έχει ο τόπος τον χειμώνα.


Τον ρόλο του τεχνικού στο εκάστοτε νησί συνήθως έχει επιφορτιστεί ο αντιδήμαρχος. Εχθροί κάθε φορά της σύνδεσης ο καιρός, που τις μέρες της βαρυχειμωνιάς μπορεί να «ρίξει» τη μετάδοση διακόπτοντας την σύνδεση με την Αθήνα, και κυρίως η νοοτροπία (ειδικά των νέων ανθρώπων) που δύσκολα πείθονται να βάλουν στο πρόγραμμά τους μια τέτοια πολυτέλεια.

Πώς άραγε να ξυπνήσεις –αν όχι να δημιουργήσεις από την αρχή– τη θεατρική δίψα στη χειμωνιάτικη κι ερημική Λέρο, την Κάσο ή τους Φούρνους;


«Θεατρική παιδεία εμείς αποκαλούμε ό,τι φτάνει στο νησί με κάποιο τρόπο: θιάσους που περιοδεύουν, αυτοσχέδιες παραστάσεις που στήνονται από τις τοπικές θεατρικές ομάδες. Λίγα πράγματα όπως καταλαβαίνετε» μας λέει ο Νίκος Λαρδάς, αντιδήμαρχος Ικαρίας, που έχει αναλάβει τις μεταδόσεις από την αρχή.

«Όταν, λοιπόν, είδαμε ότι υπάρχει δυνατότητα να παρακολουθούμε τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου της χώρας θεωρήσαμε ανοησία να μην συμμετέχουμε.

Έτσι κάναμε κάθε πιθανή συνέργεια ώστε να φέρουμε τον κόσμο σε επαφή με την εμπειρία του θεάτρου. Δεν είναι εύκολο, ούτε και αυτονόητο ότι ο κόσμος διψά για κάτι με το οποίο δεν έχει σύνδεση.

Πώς η ακριτική Ελλάδα βλέπει πια ζωντανά τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου Facebook Twitter
Tο απόλυτο sold out της φετινής σεζόν -προφανώς επειδή το έργο απευθυνόταν σε ολόκληρη την οικογένεια- ήταν η «Χριστουγεννιάτικη ιστορία».

Οι πρώτοι που ανταποκρίθηκαν ήταν εκείνοι που βρέθηκαν στο νησί έχοντας ζήσει μεγάλα διαστήματα στα αστικά κέντρα, όσοι ψάχνονται, κάποιοι που αναζητούν τέτοιες δραστηριότητες για να ξεφύγουν από την κλεισούρα που έχει ο τόπος τον χειμώνα».

Στην τελευταία μετάδοση (που σειρά είχαν οι «Μικρές ιστορίες για αγρίους») στην Ικαρία είχαν κλείσει αίθουσες σε τρία διαφορετικά σημεία του νησιού (Άγιο Κήρυκο, Μάραθο και Άγιο Δημήτριο Ραχών) καλύπτοντας για πρώτη φορά και τις τρεις δημοτικές ενότητες.

Ένας στοιχειώδης πίνακας ανακοινώσεων διαφήμιζε από μέρες την κοινωνική δραστηριότητα του χωριού. Δηλαδή την παράσταση του Εθνικού, μερικά μνημόσυνα, κηδειόχαρτα και τη γιορτή της θεατρικής ομάδας του νησιού.

Πιάσαμε θέση στο πρώην δημαρχείο του Αγίου Κήρυκου και παρακολουθήσαμε μαζί τους την παράσταση.

Πώς η ακριτική Ελλάδα βλέπει πια ζωντανά τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου Facebook Twitter
Λήψη από προηγούμενη μετάδοση που παραχωρήθηκε από το Κανάλι της Βουλής και η οποία αποτυπώνει την άλλη πλευρά της δράσης «Εθνικό Θέατρο απευθείας» κατά τη διαδικασία της δορυφορικής μετάδοσης από τις εγκαταστάσεις του Εθνικού.


To κοινό έφτασε στην αίθουσα έγκαιρα, πρώτοι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, ενώ, λίγο πριν από τη σύνδεση στην πρώτη σειρά πήραν θέση τα πιτσιρίκια.

Κάπως έτσι βρεθήκαμε ανάμεσα σε 7χρονα παιδιά και καλοντυμένους 80άρηδες που έκαναν στο «θέατρο» τη ααββατιάτική τους έξοδο.

«Νίκο θα φοράνε σήμερα μικρόφωνα οι ηθοποιοί για να τους ακούμε καλά;» ρωτάνε οι πιο ηλικιωμένοι τον αντιδήμαρχο.

Τι αναζητά, όμως, ένα τόσο ετερόκλητο κοινό σε μια παράσταση που μεταφέρει στη σκηνή ιστορίες της καθημερινής ζωής, των σχέσεων και των συγκρούσεων της νεανικής ηλικίας;

«Τα έργα που μιλούν για τους εφήβους δεν είναι γι' αυτούς. Για τις μανάδες τους είναι. Ποιες μικρές ιστορίες γι' αγρίους; Να σας πούμε μεγάλες ιστορίες για αγρίους» λέει μια γυναικοπαρέα πίσω μου, που προφανώς ταυτίζεται με κείμενα που καταπιάνονται με πρότυπα και στερεότυπα, με τη μητρική και πατρική φιγούρα, που ανασύρουν το στοίχημα της ανατροφής και απαντούν σε μεγάλες εκκρεμότητες ενός οικογενειακού περιβάλλοντος: ποια ικανοποίηση αναζητούν οι νέοι στο Ίντερνετ και πώς τελικά είναι ο κόσμος τους;


«Γεια σου Στάθη» θα αναφωνήσουν πολλοί από τους Ικαριώτες της αίθουσας εκφράζοντας μια συγκινητική οικειότητα με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου (Στάθη Λιβαθινό).

Δεν τον έχουν συναντήσει ποτέ αλλά ξέρουν πως εκείνος εμφανίζεται κάθε φορά πρώτος στην οθόνη, τους υποδέχεται για έναν μικρό χαιρετισμό (άλλοτε live κι άλλοτε μαγνητοσκοπημένο) και με έναν μικρό πρόλογο τους παρουσιάζει την παράσταση που θα παρακολουθήσουν.

Πώς η ακριτική Ελλάδα βλέπει πια ζωντανά τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου Facebook Twitter
Το έργο «Μικρές ιστορίες για αγρίους» ήταν η έβδομη απευθείας μετάδοση που πραγματοποιήθηκε από την αρχή της φετινής σεζόν.

Το έργο «Μικρές ιστορίες για αγρίους» (βασισμένο σε ιστορίες του Γάλλου συγγραφέα και παιδαγωγού Bernardt Friot) ήταν η έβδομη απευθείας μετάδοση που πραγματοποιήθηκε από την αρχή της φετινής σεζόν και με το Ρεξ της Πανεπιστημίου συντονίστηκαν η Αμοργός, το Διδυμότειχο, η Ικαρία, η Κάσος, η Κομοτηνή, η Λευκάδα, η Λήμνος, η Ορεστιάδα, η Σητεία, οι Φούρνοι, η Λέρος, η Δράμα, η Μήλος και η Σαμοθράκη.

Οι μεταδόσεις ξεκίνησαν τον Δεκέμβριο σε μια προσπάθεια του Εθνικού να δημιουργήσει νέους δεσμούς με την ελληνική παραμεθόριο.

Ωστόσο, μετά την πέρα κάθε προσδοκίας ανταπόκριση του κοινού από την πρώτη κιόλας βραδιά, η σύνδεση του οργανισμού με τις ακριτικές περιοχές γίνεται ολοένα και πιο στενή.

Είναι χαρακτηριστικό πως ενώ στο πρώτο live συμμετείχαν έξι δήμοι, η ζήτηση αμέσως μετά πολλαπλασιάστηκε.

Έτσι μέχρι σήμερα έχουν μεταδοθεί ο «Τίμων ο Αθηναίος», το «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε», ο «Μισάνθρωπος», η «Χριστουγεννιάτικη ιστορία», «Ο πρίγκιπας και ο φτωχός», η «Απλή μετάβαση» (εξαιρέθηκαν οι παραστάσεις της Πειραματικής και το «Ξύπνα Βασίλη» λόγω τεχνικών δυσκολιών).

Όπως μαρτυρούν οι ανταποκρίσεις που παίρνουν από τους σταθμούς μετάδοσης, το απόλυτο sold out της φετινής σεζόν –προφανώς επειδή το έργο απευθυνόταν σε ολόκληρη την οικογένεια– ήταν η «Χριστουγεννιάτικη ιστορία», ενώ, με έναν πρόχειρο υπολογισμό, πάνω από 2.000 άτομα συγκεντρώνονται σε κάθε μετάδοση.

Πώς η ακριτική Ελλάδα βλέπει πια ζωντανά τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου Facebook Twitter
Εργαζόμενοι πίσω από τη δράση «Εθνικό Θέατρο απευθείας».

«Αντέχετε στην Ικαρία;» ρωτάω την Άννα, την στιγμή που πέφτουν οι τίτλοι τέλους στις «Ιστορίες γι' αγρίους». «Μεγάλωσα στην Αθήνα κι εδώ και 15 χρόνια την εγκατέλειψα για να ζήσω στον Άγιο Κήρυκο. Τώρα δεν θα αντέχω; Τώρα που έχουμε Ρεξ στο νησί;».

Πίσω της ο αντιδήμαρχος τηλεφωνούσε στα άλλα δύο κέντρα μετάδοσης και λάμβανε από το τηλέφωνο τα αποτελέσματα: «Σκίσανε οι Ράχες, εβδομήντα άτομα μάζεψαν. Γύρω στους 40 είχε ο Εύδηλος».

Πλάκα-πλάκα στα τέλη Μαΐου που ο Στάθης Λιβαθινός ανακοινώνει το ρεπερτόριο της επόμενης σεζόν για το Εθνικό Θέατρο, υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος στην άκρη της χώρας που ανυπομονεί να μάθει με τι θα τη βγάλει όλο τον επόμενο χειμώνα...

Πώς η ακριτική Ελλάδα βλέπει πια ζωντανά τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου Facebook Twitter
Μετάδοση στη Χίο.

Info

Οι επόμενες μεταδόσεις είναι προγραμματισμένες για τις 11 Μαΐου («Ο Άνθρωπος που γελά» του Βικτόρ Ουγκό σε σκηνοθεσία Θοδωρή Αμπαζή) και τις 8 ΙουνίουΜελίσσια» του Αλέξη Σταμάτη σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη).

 

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπομπ Γουίλσον

Απώλειες / Μπομπ Γουίλσον (1941-2025): Το προκλητικό του σύμπαν ήταν ένα και μοναδικό

Μεγάλωσε σε μια κοινότητα όπου το θέατρο θεωρούνταν ανήθικο. Κι όμως, με το ριζοσπαστικό του έργο σφράγισε τη σύγχρονη τέχνη του 20ού αιώνα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Υποκλίθηκε πολλές φορές στο αθηναϊκό κοινό – και εκείνο, κάθε φορά, του ανταπέδιδε την τιμή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Θέατρο / H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Ο «Οιδίποδας» του Γιάννη Χουβαρδά συνενώνει τον «Τύραννο» και τον «Επί Κολωνώ» σε μια παράσταση, παίρνοντας τη μορφή μιας πυρετώδους ανασκαφής στο πεδίο του ασυνείδητου - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ