Ποια είναι η ιδανική για εσάς κοινωνία;

Ποια είναι η ιδανική για εσάς κοινωνία; Facebook Twitter
Η ιδανική κοινωνία είναι μια κοινότητα που δεν έχει να κάνει τόσο με λόγια όσο με πράξεις. Φωτ.: Andrej Vasilenko
0

Martynas Nedzinskas

Δεν σκέφτομαι μια «ιδανική» κοινωνία. Δεν σκέφτομαι τίποτα «ιδανικό» γενικότερα, γιατί θεωρώ ότι αυτό είναι άλλη μια ανθρώπινη κατασκευή που καθιστά τους ανθρώπους σκλάβους και τους απελπίζει, επειδή προσπαθούν να πετύχουν το ακατόρθωτο.

Airida Gintautaitė

Η ιδανική κοινωνία είναι μια κοινότητα που δεν έχει να κάνει τόσο με λόγια όσο με πράξεις. Κάθε μέλος της βρίσκει τη δική του/της θέση σε αυτήν, αυτή για την οποία έχει τις κατάλληλες δεξιότητες, προσφέροντας σε αυτόν τον τομέα αγάπη και τον καλύτερο εαυτό του/της. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, όποιος/-α ζυμώνει το καλύτερο ψωμί θα εργάζεται στον φούρνο και θα απολαμβάνει τον σεβασμό και την ευγνωμοσύνη όσων κάνουν άλλες δουλειές.

Και ο/η αρτοποιός, που πάει στον/στην οδοντίατρο για να φτιάξει τα δόντια του/της, ευχαριστεί και σέβεται κι αυτόν/-ήν τον/την επαγγελματία. Δεν υπάρχει απευθείας διαπραγμάτευση για τις εργασιακές συνθήκες ή τις αμοιβές. Αυτά τα αναλαμβάνουν τα πλέον αξιοσέβαστα μέλη της κοινότητας, που διαχειρίζονται τα οικονομικά και αυτό δημιουργεί σιγουριά στα υπόλοιπα. Ανάμεσά τους υπάρχουν αμοιβαίος σεβασμός και εμπιστοσύνη.

«Στόχος δεν είναι να κυριαρχήσεις και να εκμεταλλευτείς τον άλλον αλλά να τον ανεχθείς, προσπαθώντας να τον καταλάβεις όσο το δυνατό περισσότερο».

Rytis Saladžius

Ιδανική για μένα είναι μια κοινωνία ατόμων που συνδέονται με διάφορους τρόπους και μέσω θεσπισμένων δημοκρατικών μορφών επικοινωνίας είναι σε θέση να συνεννοούνται μεταξύ τους με έναν τρόπο που σέβεται την ιδιωτικότητα, την ελευθερία επιλογής και την άποψη του καθενός για τον κόσμο στον οποίο ζουν. Μια κοινωνία στην οποία η ζωή, ο σεβασμός και η ελευθερία αποτελούν τις θεμελιώδεις αξίες.

Ποια είναι η ιδανική για εσάς κοινωνία; Facebook Twitter
Αν έστω και δύο άνθρωποι μπορούν να επικοινωνούν και να είναι μαζί χωρίς να κακοποιούν ο ένας τον άλλον, αυτό μπορεί να αποτελέσει το θεμέλιο για κάτι όμορφο. Φωτ.: Andrej Vasilenko

Vainius Sodeika

Αυτό είναι ένα δύσκολο ερώτημα, σχεδόν αδύνατο να απαντηθεί, περίπου σαν να με ρωτούσε κανείς ποιο είναι το ιδανικό θέατρο ή θεατρικό έργο. Ενδεχομένως η σκέψη μου να πήγαινε στην ελευθερία, στη δυνατότητα να σκέφτομαι όσο το δυνατό πιο ελεύθερος από εξωτερικές επιρροές, αλλά και στην απουσία του χρήματος. Πρώτα απ’ όλα, δεν μπορεί να υπάρχει κάτι ριζοσπαστικό ή ιδανικό σε μια κοινότητα, γιατί αυτό θα σήμαινε ότι έχει γίνει ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό. Άλλωστε, η ίδια η φύση δεν είναι ιδανική, έχουμε αποδείξεις γι’ αυτό.

Παρ’ όλα αυτά, για τις ανάγκες μιας τέτοιας κοινωνίας θα ήταν σημαντικό να είναι κανείς εξοικειωμένος με τη μουσική. Δεν είναι απαραίτητο να έχει ριζοσπαστικές ιδέες, απλώς να είναι σε θέση να αποτελεί μέρος μιας διαδικασίας την οποία θέλει να κατανοήσει και να ζήσει – γιατί μια κοινότητα είναι μια διαδικασία. Δεν υπάρχει κάποια ιδανική διαδικασία, μόνο ιδανικά στα οποία πιστεύουμε ή θέλουμε να πιστεύουμε. Για μένα προτεραιότητα θα ήταν η μουσική, το να παίζουμε ζωντανά μουσική με φυσικά όργανα, καθισμένοι καταγής, χωρίς απαραίτητα σπουδαίες τεχνικές δεξιότητες αλλά με πάθος γι’ αυτό που κάνουμε. 

Diana Anevičiūtė

Η ιδανική κοινωνία/κοινότητα είναι αυτή που ενώνεται και συγκροτείται βάσει ευγενών στόχων, με αμοιβαία κατανόηση, αγάπη, ενσυναίσθηση, αλληλεγγύη σε δύσκολες στιγμές και την ικανότητα να νιώθει χαρά.

Nelė Savičenko

Κατά την άποψή μου, δεν υπάρχει ιδανική κοινωνία. Είναι μάλλον ένα όνειρο ή μια ουτοπία. Παρ’ όλα αυτά, πιστεύω στην προσπάθεια για την κατάκτησή της, πως υπάρχουν βασικές αρχές που θα μπορούσαν να αποτελέσουν τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή για τη συγκρότηση μιας καλύτερης κοινωνίας. Σε αυτό το πλαίσιο, στόχος δεν είναι να κυριαρχήσεις και να εκμεταλλευτείς τον άλλον αλλά να τον ανεχθείς, προσπαθώντας να τον καταλάβεις όσο το δυνατό περισσότερο.

Valentinas Novopolskis

Φαντάζομαι πως οι μέλισσες ή τα μυρμήγκια έχουν μια τέτοια ιδανική κοινωνία, όπου ο καθένας έχει τη θέση του, κάνει τη δουλειά του ειρηνικά, αλλά με τη δυνατότητα να προστατεύει τον εαυτό του. 

Ποια είναι η ιδανική για εσάς κοινωνία; Facebook Twitter
Μια ιδανική κοινωνία, βαθιά συνδεδεμένη με τη φύση, θα έδινε προτεραιότητα στην αρμονική συμβίωση με το περιβάλλον και στη διασφάλιση βιώσιμων πρακτικών που προστατεύουν το οικοσύστημα. Φωτ.: Andrej Vasilenko

Gediminas Rmeika

Μια ιδανική κοινωνία, βαθιά συνδεδεμένη με τη φύση, θα έδινε προτεραιότητα στην αρμονική συμβίωση με το περιβάλλον και στη διασφάλιση βιώσιμων πρακτικών που προστατεύουν το οικοσύστημα. Ο πολεοδομικός σχεδιασμός θα προέβλεπε χώρους πρασίνου, προωθώντας τη βιοποικιλότητα και προσφέροντας στους κατοίκους καθημερινή αλληλεπίδραση με τη φύση. Το εκπαιδευτικό σύστημα θα έδινε έμφαση στη σημασία της περιβαλλοντικής μέριμνας από πολύ μικρή ηλικία. Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας θα αποτελούσαν τον κανόνα, μειώνοντας σημαντικά το αποτύπωμα άνθρακα. Οι πρωτοβουλίες σε επίπεδο κοινοτήτων θα εστίαζαν στην τοπική παραγωγή τροφίμων, στην προσπάθεια προστασίας της φύσης και στη μείωση των αποβλήτων για τη δημιουργία ενός υγιέστερου πλανήτη για τις μελλοντικές γενιές.

Ula Liagaitė

Όταν σκέφτομαι μια ιδανική κοινωνία, αισθάνομαι ότι πρόκειται για κάτι που είναι ή πρέπει να είναι τέλειο. Δύσκολο, λοιπόν, να το φανταστώ. Θα επρόκειτο για μια κοινωνία που θα έδινε προτεραιότητα στη συμπεριληπτικότητα, στην ασφάλεια όλων των όντων και στην καλλιέργεια σχέσεων αμοιβαίας φροντίδας.

Jan Dravnel

Δεν υπάρχει ιδανική κοινωνία. Όμως, αν έστω και δύο άνθρωποι μπορούν να επικοινωνούν και να είναι μαζί χωρίς να κακοποιούν ο ένας τον άλλον, αυτό μπορεί να αποτελέσει το θεμέλιο για κάτι όμορφο.

Rasa Samuolytė

Η ιδανική κοινωνία: μια κοινωνία κουρασμένη· που κουράστηκε να είναι παραγωγική· που κουράστηκε να παλεύει· που κουράστηκε να καταστρέφει τον εαυτό της και τους άλλους· όπου δεν αμφισβητείται η ορθότητα του «ου φονεύσεις» και κανείς δεν μετράει τα βήματά του. Υπάρχει χρόνος για τον άλλον, γι’ αυτόν που είναι δίπλα σου, γι’ αυτόν στον οποίο βασίζεσαι, γι’ αυτόν που είναι από πάνω σου. Εκεί κανείς δεν θέλει να βασανίζει τους άλλους. Είναι ωραίο να είσαι εκεί ΤΩΡΑ.

Ποια είναι η ιδανική για εσάς κοινωνία; Facebook Twitter
Η ιδανική κοινωνία: μια κοινωνία κουρασμένη· που κουράστηκε να είναι παραγωγική· που κουράστηκε να παλεύει· που κουράστηκε να καταστρέφει τον εαυτό της και τους άλλους· Φωτ.: Andrej Vasilenko

Augustė Pociūtė

Στη Νότια Αφρική υπάρχει μια φυλή που ονομάζεται Μπαμπέμπα και έχει το τελετουργικό της συγχώρεσης. Αν κάποιο μέλος κάνει κάτι λάθος ή παράνομο, τα υπόλοιπα σταματούν ό,τι κάνουν και συγκεντρώνονται στο κέντρο του οικισμού τους. Το περικυκλώνουν και για κάμποσες μέρες τού μιλάνε λεπτομερώς για όλες τις καλές πτυχές που έχει και τις καλές πράξεις που έχει κάνει σε όλη του τη ζωή, υπενθυμίζοντάς του την καλή φύση του. Πιστεύουν ότι κάθε άτομο είναι καλό και ότι τα λάθη που κάνουμε αποτελούν μια κραυγή για βοήθεια. Κάπως έτσι έχω στο μυαλό μου την ιδανική κοινωνία.

Komi Togbonou 

Η φυλή είναι για μένα η καλύτερη μορφή συμβίωσης, επειδή κάθε μέλος της είναι σημαντικό για λόγους που μόνο η ίδια η φυλή ξέρει, εφόσον αφιέρωσε αρκετό χρόνο για να τους ανακαλύψει. Ακόμα και όσοι είναι ψυχικά ασθενείς, αναίσθητοι, χωρίς συναίσθηση ή ό,τι άλλο. Μόνο που αυτοί δεν πρέπει να εξουσιάζουν.

Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ. 

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Στο making of του Respublika: Στη Μαλακάσα φτιάχνουν μια μικρή πόλη

Respublika / Onassis Stegi / Στο making of του Respublika: Στη Μαλακάσα φτιάχνουν μια μικρή πόλη

Πώς στήνεται η τεράστια παραγωγή του Λούκας Τβαρκόβσκι, που παρουσιάζει η Στέγη στο Terra Vibe; Τι θα δούμε, τι θα βιώσουμε και γιατί η εξάωρη αυτή εμπειρία υπόσχεται να είναι μία από τις πιο ελεύθερες (και απελευθερωτικές) της ζωής μας.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
«Το πείραμά μας ήταν παρανοϊκό, αλλά μας έκανε να αισθανθούμε ελεύθεροι»

Respublika / Onassis Stegi / «Το πείραμά μας ήταν παρανοϊκό, αλλά μας έκανε να αισθανθούμε ελεύθεροι»

Ο Λούκας Τβαρκόβσκι περιγράφει όσα απροσδόκητα συνέβησαν ανάμεσα στα μέλη μιας κοινότητας ηθοποιών ώστε να προκύψει η εξάωρη παράσταση «Respublika», μια περφόρμανς που καταλήγει σε rave party, ξεκίνησε από τα δάση της Λιθουανίας και τη φέρνει η Στέγη στη Μαλακάσα.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Joanna Bednarczyk δημιούργησε τη μετα-αποκαλυπτική πραγματικότητα του Respublika

Respublika / Onassis Stegi / Εκείνη που δημιούργησε τη μετα-αποκαλυπτική πραγματικότητα του Respublika

H θεατρική συγγραφέας και δραματουργός της παράστασης, Joanna Bednarczyk, μιλά για την έμπνευση πίσω από το έργο, λέει πως ο στόχος δεν ήταν να δημιουργηθεί μια ουτοπία και είναι απαισιόδοξη για το μέλλον.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπομπ Γουίλσον

Απώλειες / Μπομπ Γουίλσον (1941-2025): Το προκλητικό του σύμπαν ήταν ένα και μοναδικό

Μεγάλωσε σε μια κοινότητα όπου το θέατρο θεωρούνταν ανήθικο. Κι όμως, με το ριζοσπαστικό του έργο σφράγισε τη σύγχρονη τέχνη του 20ού αιώνα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Υποκλίθηκε πολλές φορές στο αθηναϊκό κοινό – και εκείνο, κάθε φορά, του ανταπέδιδε την τιμή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Θέατρο / H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Ο «Οιδίποδας» του Γιάννη Χουβαρδά συνενώνει τον «Τύραννο» και τον «Επί Κολωνώ» σε μια παράσταση, παίρνοντας τη μορφή μιας πυρετώδους ανασκαφής στο πεδίο του ασυνείδητου - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ