Πέθανε στα 88 του ο Ριπ Τορν, μέγας ηθοποιός και μέγας σαματατζής εντός και εκτός πλατό

Πέθανε στα 88 του ο Ριπ Τορν, μέγας ηθοποιός και μέγας σαματατζής εντός και εκτός πλατό Facebook Twitter
Η μανιακή συχνα συμπεριφορά του (λόγω κατάχρησης αλκοόλ), τα ιδιοσυγκρασιακά ξεσπάσματά του και οι περιπέτειές του με το Νόμο, επισκίαζαν το υψηλό υποκριτικό του ανάστημα, βάζοντας κωμικοτραγικές τρικλοποδιές στην πορεία του στο Χόλιγουντ.
2

Στη μακρά καριέρα του στο σανίδι και στην οθόνη (μεγάλη και μικρή), ο Ριπ Τορν έγινε διάσημος από μια ευρύτατη γκάμα ρόλων που έπαιξε προσδίδοντας τους δυναμισμό, απειλή, ένταση, σαρκασμό, χιούμορ αλλά και μια σαρδόνια, σκοτεινή διάσταση, είτε επρόκειτο για τα έργα του Τένεσι Γουίλιαμς στο θέατρο και το σινεμά στην εντυπωσιακή και πάρα πολλά υποσχόμενη αρχή της καριέρας του είτε για τις τηλεοπτικές σειρές που εμφανιζόταν στο τέλος της. Συχνά βέβαια, η μανιακή συμπεριφορά του (λόγω κατάχρησης αλκοόλ κατά κανόνα), τα ιδιοσυγκρασιακά ξεσπάσματά του και οι περιπέτειές του με το Νόμο, επισκίαζαν το υψηλό υποκριτικό του ανάστημα, βάζοντας κωμικοτραγικές τρικλοποδιές στην πορεία του στο Χόλιγουντ.

Ένας από τους ρόλους που δεν έπαιξε τελικά ήταν αυτός του δικηγόρου Τζορτζ Χάνσον στο εμβληματικό έπος της αντικουλτούρας "Easy Rider" (Ξένοιαστος Καβαλάρης) του Ντένις Χόπερ το 1969 – ρόλος που κατέληξε στον Τζακ Νίκολσον, ο οποίος, μαζί με τον Τόμι Λι Τζόουνς, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως επίγονος του, τρόπον τινά.

Ήταν ήδη 79 ετών όταν η αστυνομία τον βρήκε μια νύχτα του Ιανουαρίου του 2010 να έχει μπουκάρει, με γεμάτο περίστροφο στην τσέπη, σε μια κλειστή τράπεζα στο Σάλισμπερι του Κονέκτικατ όπου διέμενε. Εμφανώς λιώμα, είχε δηλώσει τότε στους αστυνομικούς ότι πίστευε πως είχε μπει στο σπίτι του.

Αρνήθηκε όμως τότε να εργαστεί με τον βασικό μισθό όπως οι υπόλοιποι συντελεστές της χαμηλού προϋπολογισμού ταινίας – η οποία τελικά απέδωσε κέρδος πολλών εκατομμύριων δολαρίων και έκανε διάσημους τους πρωταγωνιστές και τον σκηνοθέτη της - διότι ήθελε να ξεπληρώσει κάποια επείγοντα χρέη ύψους 3.500 δολαρίων περίπου.

Πέθανε στα 88 του ο Ριπ Τορν, μέγας ηθοποιός και μέγας σαματατζής εντός και εκτός πλατό Facebook Twitter
Με τη σύζυγό του Τζέραλντιν Πέιτζ στο "Γλυκό πουλί της νιότης"

Δεκαετίες αργότερα, το 1993, σε μια τηλεοπτική συνέντευξή του, ο Ντένις Χόπερ θα δήλωνε ότι ο Τορν είχε απορριφθεί επειδή του έβγαλε μαχαίρι στη διάρκεια μιας αντιδικίας τους. Ο Ριπ Τορν αντέδρασε άμεσα τότε, λέγοντας ότι ο Χόπερ ήταν αυτός που τον απείλησε με μαχαίρι (ποιον να πιστέψει κανείς από αυτούς τους δύο;) και εν συνεχεία του υπέβαλλε αγωγή για συκοφαντική δυσφήμιση, την οποία κέρδισε μαζί με το ποσό των 500.000 δολαρίων.

Η πιο περιβόητη όμως από τις αναρίθμητες φασαρίες στις οποίες είχε εμπλακεί εντός πλατό, συνέβη το 1970 στα γυρίσματα του αυτοσχεδιαστικού φιλμ "Maidstone" που είχε γυρίσει ο συγγραφέας Νόρμαν Μέιλερ, όπου σε κάποια στιγμή της ταινίας (σε κρίση αυτοσχεδιαστικού οίστρου ίσως) ο Τορν επιτίθεται με σφυρί στον Μέιλερ και στην συμπλοκή που ακολουθεί ο επίσης μονίμως «αρπαγμένος» συγγραφέας του δαγκώνει το αυτί (η σκηνή στο βόντεο που ακολουθεί). Αργότερα, ο Μέιλερ θα έλεγε ότι ποτέ του δεν κατάλαβε αν ο Τορν τα είχε πάρει πραγματικά μαζί του ή απλά υποκρινόταν.

 

Το 1997 πάντως, σε συνέντευξή του στους Los Angeles Times, o Ριπ Τορν, ο οποίος φαινόταν να έχει επανακάμψει με την (βραβευμένη) ερμηνεία του σε μια από τις πιο σημαντικές και πρωτοποριακές κωμικές τηλεοπτικές σειρές όλων των εποχών – το "The Larry Sanders Show" – είχε δηλώσει: «Δεν κάνω φασαρίες πια, ακόμα κι αν με προκαλέσει κάποιος. Του λέω 'με συγχωρείτε, αλλά πλακώνομαι μόνο με φίλους' και απομακρύνομαι διακριτικά».

Η αλήθεια είναι ότι καθόλου δεν είχε κόψει τις φασαρίες και σίγουρα δεν είχε κόψει το αλκοόλ, παρότι του είχε αφαιρεθεί πολλές φορές το δίπλωμα αφότου είχε συλληφθεί να οδηγεί μεθυσμένος.

Πέθανε στα 88 του ο Ριπ Τορν, μέγας ηθοποιός και μέγας σαματατζής εντός και εκτός πλατό Facebook Twitter
Με τον Bowie στο "Ο άνθρωπος που έπεσε στη Γη"

Δεν οδηγούσε πάντως όταν κατάφερε το πιο αμίμητο από όσα σοβαρά ή ευτράπελα είχε κάνει μεθυσμένος. Ήταν ήδη 79 ετών όταν η αστυνομία τον βρήκε μια νύχτα του Ιανουαρίου του 2010 να έχει μπουκάρει, με γεμάτο περίστροφο στην τσέπη, σε μια κλειστή τράπεζα στο Σάλισμπερι του Κονέκτικατ όπου διέμενε. Εμφανώς λιώμα, είχε δηλώσει τότε στους αστυνομικούς ότι πίστευε πως είχε μπει στο σπίτι του. Αφού πέρασε το σαββατοκύριακο στη φυλακή, πλήρωσε εγγύηση ύψους 100.000 δολαρίων και αφέθηκε ελεύθερος με τον όρο να ακολουθήσει (επιτέλους) πρόγραμμα απεξάρτησης.

Εκ του Τέξας ορμώμενος, ο νεαρός Ριπ Τορν βρέθηκε στο Actors Studio της Νέας Υόρκης στις αρχές της δεκαετίας του '50 και από εκεί στο Μπρόντγουεϊ όπου άρχισε να διαπρέπει σε έργα όπως η «Λυσσασμένη γάτα» και το «Γλυκό πουλί της νιότης». Συγχρόνως, είχε ξεκινήσει την μακρά και πολυσχιδή καριέρα του στο σινεμά σε ταινίες όπως το "Baby Doll" και το "A Face in the Crowd" (Μια μορφή στο πλήθος) του Ηλία Καζάν, ενώ μερικά χρόνια αργότερα εμφανίστηκε ως Ιούδας Ισκαριώτης στο 'βιβλικό' έπος του Νίκολας Ρέι «Ο Βασιλεύς των Βασιλέων» και αργότερα στο "Cincinatti Kid" (O χαρτοπαίκτης) πλάι στον Στιβ Μακ Κουίν.

Η φιλμογραφία του είναι εξοντωτικά μεγάλη και άνιση, θα μπορούσε όμως να ξεχωρίσει κάποιος τις εμφανίσεις του, μεταξύ πολλών άλλων, στον «Τροπικό του Καρκίνου» (τέλειο κάστινγκ ως Χένρι Μίλερ) του 1970, ως τραγουδιστής της country στο εξαίρετο και υπερ-cult "Payday", ως επιστήμονας και διστακτικός σαρδανάπαλος δίπλα στον Bowie στο «Ο άνθρωπος που έπεσε στη Γη» (1976) και στο ρόλο του ποιητή Γουόλτ Γουίτμαν στο "Beautiful Dreamers" του 1990.

Πέθανε στα 88 του ο Ριπ Τορν, μέγας ηθοποιός και μέγας σαματατζής εντός και εκτός πλατό Facebook Twitter
Ως προϊστάμενος της μυστικής υπερεσίας διαχείρισης εξωγήινων στο "Men in Black"

Μετά την «επανάκαμψή» του στα '90s, ανέλαβε κεντρικό ρόλο στις δημοφιλείς ταινίες "Men in Black" ενώ έπαιξε και τον Λουδοβίκο ΙΕ' στην «Μαρία Αντουανέτα» (2006) της Σοφία Κόπολα. Εκτός από την επταετή του παρουσία στο πρωταγωνιστικό καστ του "Larry Sanders Show", εμφανίστηκε – κυρίως ως επιφανής γκεστ σταρ - και σε διάφορες άλλες τηλεοπτικές σειρές με πιο πρόσφατη το "30 Rock".

O Ριπ Τορν είχε κάνει τρεις γάμους, ο δεύτερος εκ των οποίων ήταν με την επίσης σπουδαία ηθοποιό Τζέραλντιν Πέιτζ, η οποία του δίδαξε «το μυστικό της συναισθηματικής υγείας», όπως είχε δηλώσει σε μια συνέντευξή του στους New York Times το 1997, δέκα χρόνια μετά τον θάνατό της:

«Από την 'Τζέρι' έμαθα ότι το μόνο που χρειάζεσαι είναι χρόνος πάνω στη σκηνή. Δεν είχε σημασία πώς ένιωθα, δεν είχε σημασία τι έλεγαν για μένα, από τη στιγμή που είχα πάντα το κοινό από κάτω».

 
Θέατρο
2

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

σχόλια

2 σχόλια