Ένας άνθρωπος -ούτε άνδρας, ούτε γυναίκα– συναντιέται με τους θεατές της παράστασης και σε μια εξομολογητική διάθεση τους εμπιστεύεται την παράδοξη ιστορία του Ορλάντο μέσα στους αιώνες. Δεν είναι θέατρο, δεν είναι μύθος, ούτε παραβολή ή ένας φτηνός συμβολισμός. Είναι μια ψυχαναλυτική διαδικασία όπου χάνονται τα όρια μεταξύ των συμβαλλόντων. Ο χώρος. Ένας μακρύς διάδρομος που κινείται ο ήρωας πάνω στα πατίνια του. Ένα μικρόφωνο, ανάμεσα στους θεατές. Φώτα που υπαινίσσονται, η απόλυτη σιωπή, και όλα σκεπασμένα από μια αιώνια σκόνη που δεν αφήνει τίποτα ευδιάκριτο και όλα τα μπερδεύει σε μια γλυκιά αλληλουχία εντυπώσεων, φαντασμάτων, ρόλων, προσώπων, επιθυμιών και φοβίες, χιλιάδες απροστάτευτες φοβίες. Ένα ταξίδι ψυχής αναζητώντας την αναψυχή.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
Ένα σπίτι με αμέτρητα μπουκάλια. Η ιδιοκτήτριά του τα συλλέγει από παιδί
Στίβεν Χόκινγκ: Τι είχε απαντήσει όταν τον ρώτησαν τι συμβαίνει μετά τον θάνατο
Η σκληρή αλήθεια για την Τζένη Καρέζη
«Βγαίνω από το σπίτι μου το πρωί και πηγαίνω με καλή διάθεση στη δουλειά»
Ραφήνα: Μητέρα και γιος βρέθηκαν νεκροί στο σπίτι τους
σχόλια