Ο Ομάρ Ρατζέχ εμπνεύστηκε το «#minaret» από ένα βίντεο με drone πάνω από το ισοπεδωμένο Χαλέπι

Ο Ομάρ Ρατζέχ εμπνεύστηκε το «#minaret» από ένα βίντεο με drone πάνω από το ισοπεδωμένο Χαλέπι Facebook Twitter
Η παράσταση δεν είναι ντοκιμαντέρ για μια κατεστραμμένη πόλη αλλά η οπτική μας για την ευθύνη, το μετά, το τι μπορούμε να κάνουμε... Φωτο: Stephan Floss
0

Το 2013, το μεγάλο τζαμί στο Χαλέπι, κατασκευασμένο τον 8ο αιώνα και χαρακτηρισμένο από την UNESCO ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς, μετατράπηκε σε πεδίο μάχης του εμφύλιου πολέμου που θέρισε τη Συρία. Υπέστη εκτεταμένες καταστροφές στο εσωτερικό του, ενώ ο επιβλητικός μιναρές του που δέσποζε στον ορίζοντα της πόλης γκρεμίστηκε. Οι εικόνες προκάλεσαν διεθνή συγκίνηση και οργή.


Ο Λιβανέζος χορογράφος Ομάρ Ρατζέχ πέτυχε στο Facebook ένα βίντεο τραβηγμένο με drone στη Συρία. Όπως μου περιέγραψε σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε με αφορμή το νέο του έργο #minaret, που έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών, το κάδρο ξεκινούσε πάνω από ένα κατεστραμμένο κτίριο και μετά έκανε zoom out με μονοπλάνο, φανερώνοντας χιλιάδες άλλα ισοπεδωμένα κτίρια.


«Ήταν σοκαριστικό. Βρισκόμουν μπροστά στο λάπτοπ μου και για ένα λεπτό δεν ήξερα πώς να αντιδράσω. Να κάνω like, να σχολιάσω, να το αγνοήσω; Είναι περίεργο το πώς επεξεργαζόμαστε αυτές τις καταστάσεις. Προκύπτουν ερωτήματα, όπως τι μπορείς να κάνεις, ή τι πρέπει να κάνεις, ή πώς χειρίζεσαι αυτές τις εικόνες βίας που βλέπεις καθημερινά στο Διαδίκτυο και τα μίντια, πώς μπορείς να συνεχίσεις στην καθημερινότητά σου, όταν αυτές οι εικόνες εισβάλλουν στην προσωπική σου ζωή. Αυτό που μου αρέσει στη δουλειά μου είναι ο αυθορμητισμός: να μπορώ να συνδέω και να αλληλεπιδρώ, μέσω της τέχνης μου, με πράγματα της καθημερινότητας. Ο πόλεμος στη Συρία είχε ισχυρό αντίκτυπο σ' εμένα».

Μέσω του #minaret, ο καλλιτέχνης που έχει ως βάση του τη Βηρυτό επιχειρεί μια εύληπτη σύνδεση ανάμεσα στο Χαλέπι και άλλες κατεστραμμένες πόλεις, των οποίων η Ιστορία περνά μέσα από πολέμους και συγκρούσεις.


Έτσι, ο Ομάρ αποφάσισε να μετατρέψει το μεγάλο τζαμί σε κεντρικό άξονα του έργου του, αναπτύσσοντας παράλληλα την ιδέα του αφανισμού μιας ολόκληρης πόλης ως αποτέλεσμα μιας ανθρώπινης απόφασης. «Όχι ενός φυσικού φαινομένου, ενός σεισμού, μιας φυσικής καταστροφής, αλλά μιας ανθρωπογενούς παρέμβασης» τονίζει. «Ήθελα να εστιάσω σε κάτι ώστε η δραματουργία της παράστασης να μην είναι ρευστή. Κι έτσι προέκυψε το μεγάλο τζαμί, ένα μνημείο της πόλης που αντιπροσωπεύει όχι μόνο τη θρησκεία αλλά και την ιστορία και τον πολιτισμό της».

Ο Ομάρ Ρατζέχ εμπνεύστηκε το «#minaret» από ένα βίντεο με drone πάνω από το ισοπεδωμένο Χαλέπι Facebook Twitter
O Oμάρ Ρατζέχ. Φωτο: Hadi Bou Ayash


Το έργο #minaret έκανε πρεμιέρα τον Σεπτέμβριο στη Ρώμη και έκτοτε έχει παρουσιαστεί σε Βαρσοβία, Σόφια, Ντίσελντορφ, Νυρεμβέργη και Αμβούργο. Μετά την παρουσίασή του στο αθηναϊκό κοινό –είναι η πρώτη φορά που ο Ρατζέχ δείχνει δουλειά του στην Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι έχει πολλούς Έλληνες φίλους, όπως μου λέει, μια και σπούδασε στο Λονδίνο– θα συνεχίσει την περιοδεία του, περνώντας και από τα Μπαλσόι της Μόσχας και φιλοδοξώντας να ευαισθητοποιήσει διαφορετικούς λαούς και ετερόκλητους θεατές.


Μέσω του #minaret, ο καλλιτέχνης που έχει ως βάση του τη Βηρυτό επιχειρεί μια εύληπτη σύνδεση ανάμεσα στο Χαλέπι και άλλες κατεστραμμένες πόλεις, των οποίων η Ιστορία περνά μέσα από πολέμους και συγκρούσεις. «Τα παραδείγματα της Ιστορίας του 20ού αιώνα είναι πολλά, ακόμα και στην Ευρώπη. Οι άνθρωποι καταλαβαίνουν το νόημα αυτής της σύνδεσης και δείχνουν ευαισθησία» σημειώνει.

Στο σημείο αυτό της συζήτησής μας ανασύρω την πρόσφατη καταστροφή από ατύχημα της Νοτρ Νταμ στο Παρίσι και αναρωτιέμαι αν ο Ομάρ θεωρεί πως οι Δυτικοί αντιμετωπίζουν διαφορετικά τις εικόνες καταστροφής όταν συμβαίνουν στη Δύση απ' ό,τι όταν συμβαίνουν στην Ανατολή. «Ξέρεις, δεν μου αρέσει να γενικεύω. Ισχύει και στον Λίβανο αυτό. Κάποιοι είναι πολύ ευαίσθητοι και αντιδρούν νιώθοντας θλίψη, άλλοι θεωρούν ότι δεν τους αφορά, δεν τους νοιάζει. Συμβαίνει παντού» διαπιστώνει.

«Η απόσταση, η κουλτούρα, η δυναμική των πραγμάτων παίζουν σίγουρα ρόλο και μας κάνουν είτε να νιώθουμε περισσότερο δεμένοι με κάποια μνημεία είτε να μη γνωρίζουμε την αξία και τη σημασία κάποιων άλλων. Δεν τίθεται θέμα σύγκρισης. Προφανώς, οι Γάλλοι, αλλά και ο υπόλοιπος δυτικός κόσμος, είναι δεμένοι με τη Νοτρ Νταμ. Νιώθουν την απώλεια. Εκεί, όμως, ήταν ατύχημα. Είναι πιο δύσκολο όταν πρόκειται για ξεκάθαρη απόφαση που οδηγεί στην καταστροφή. Πονάει περισσότερο. Συνειδητοποιούμε κατά καιρούς ότι δεν μπορούμε να διαχωρίζουμε τη θέση μας από τέτοιες καταστάσεις. Πρέπει να αναπτύξουμε ένα αίσθημα ευθύνης, να είμαστε ανοιχτοί και ανεκτικοί. Ευρωπαίοι, Κινέζοι, Άραβες, Βραζιλιάνοι, είναι διεθνές το θέμα, είμαστε όλοι συνδεδεμένοι μεταξύ μας».

Ο Ομάρ Ρατζέχ εμπνεύστηκε το «#minaret» από ένα βίντεο με drone πάνω από το ισοπεδωμένο Χαλέπι Facebook Twitter
Η ομάδα του Ρατζέχ ονομάζεται Maqamat και είναι πολυπολιτισμική, καθώς αποτελείται από άτομα με καταγωγή από την Κορέα, την Αργεντινή, τη Γερμανία, την Ισπανία, τη Βραζιλία και, φυσικά, από τον Λίβανο. Φωτο: Stephan Floss

Στη συνέχεια τον ρωτώ αν μπορεί, μέσω των έργων της διάνοιας, να αναβιώσει πραγματικά μια ισοπεδωμένη ή νεκρή πόλη, ερώτημα βασικό, που θέτει επίσης το έργο του. «Εστιάζω στην κουλτούρα, στη μουσική, στην ποίηση. Ήθελα για αρχή να δουλέψω με τη μουσική κληρονομιά που διαθέτει το Χαλέπι. Ένιωσα όμως ότι δεν θα ήταν σωστό να βάλω τη μουσική αυτούσια στη σκηνή – εφόσον η πόλη καταστράφηκε, χάθηκε μαζί της και η μουσική. Έτσι, προχώρησα συνθέτοντας θραύσματα και προσπαθώντας να φέρω πίσω αυτή την πόλη που δεν θα αναστηθεί ποτέ. Είναι σημαντικό να το καταλάβουμε αυτό: η βία και τα επακόλουθά της αλλά και η αξία όσων μένουν μπορεί να αποτελέσουν κίνητρο για σκέψη. Η παράσταση δεν είναι ντοκιμαντέρ για μια κατεστραμμένη πόλη αλλά η οπτική μας για την ευθύνη, το μετά, το τι μπορούμε να κάνουμε».


Η ομάδα του Ρατζέχ ονομάζεται Maqamat και είναι πολυπολιτισμική, καθώς αποτελείται από άτομα με καταγωγή από την Κορέα, την Αργεντινή, τη Γερμανία, την Ισπανία, τη Βραζιλία και, φυσικά, από τον Λίβανο. «Όμως δεν έχω κανέναν Σύριο καλλιτέχνη σε αυτό το έργο» εξηγεί. «Δεν ήθελα να εκμεταλλευτώ συναισθηματικά την εγγύτητα που θα ένιωθε ένας Σύριος με το θέμα. Είναι ανθρώπινο το θέμα και παγκόσμιο το μνημείο».

Ο Ομάρ ήταν παιδί όταν ο εμφύλιος πόλεμος χτύπησε τον Λίβανο, γι' αυτό οι περισσότερες μνήμες του από εκείνη την εποχή είναι ευχάριστες, όσο κι αν αυτό ακούγεται παράξενο. «Εκείνες τις δύσκολες στιγμές θυμάμαι να βρισκόμαστε όλοι μαζί στα καταφύγια, με τις οικογένειες και τους γείτονές μας. Θυμάμαι την αγάπη, το νοιάξιμο, αναπτύσσονταν διαφορετικές δυναμικές. Όταν καραδοκεί ένας εχθρός έξω, μέσα οι σχέσεις γίνονται πιο στενές και δυνατές. Τα ασήμαντα πράγματα εκμηδενίζονται όταν αντιμετωπίζεις το πρόσωπο του θανάτου. Ψάχνεις την πραγματική αξία των πραγμάτων. Έχω περισσότερες ηχητικές αναμνήσεις, αλλά ευτυχώς δεν είδα με τα μάτια μου την καταστροφή. Δεν χρειάστηκε να εκκενώσουμε το σπίτι μας, για παράδειγμα. Πολλοί άνθρωποι υπέφεραν».

Ο Ομάρ Ρατζέχ εμπνεύστηκε το «#minaret» από ένα βίντεο με drone πάνω από το ισοπεδωμένο Χαλέπι Facebook Twitter
Το έργο #minaret έκανε πρεμιέρα τον Σεπτέμβριο στη Ρώμη και έκτοτε έχει παρουσιαστεί σε Βαρσοβία, Σόφια, Ντίσελντορφ, Νυρεμβέργη και Αμβούργο. Φωτο: Stephan Floss

Πριν από λίγο καιρό έγιναν τα εγκαίνια ενός νέου καλλιτεχνικού κέντρου στη Βηρυτό που τρέχει ο Ρατζέχ και η ομάδα του και που φιλοδοξεί να δώσει μια νέα προοπτική στις παραστατικές τέχνες, φιλοξενώντας, εκτός από χορό, μουσικές συναυλίες και παραστάσεις σύγχρονου θεάτρου. Το χαρακτηρίζει «ρεζερβουάρ για έμπνευση» και μου περιγράφει με ενθουσιασμό όλα τα διαδικαστικά πράγματα που πρέπει να χειριστεί, καθώς βρίσκεται στη φάση του καλλιτεχνικού σχεδιασμού του προγράμματος για το επόμενο διάστημα.


«Η Βηρυτός είναι ανοιχτή πόλη, δεν έχουμε λογοκρισία ή περιορισμούς» θα μου πει όταν τον ρωτώ αν υπάρχουν δυσκολίες και στερεότυπα στην έκφραση μέσω του σύγχρονου χορού στη Μέση Ανατολή. «Οι περιορισμοί είναι οικονομικοί, πράγμα που συμβαίνει και αλλού. Η κυβέρνηση δεν χρηματοδοτεί τη δουλειά μας, δεν υπάρχουν σχετικά προγράμματα. Γι' αυτό φτιάξαμε τον συγκεκριμένο χώρο, για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες. Ο σκοπός μας δεν είναι κερδοσκοπικός αλλά να συνεχίσουμε να δουλεύουμε και να μη συμβιβαζόμαστε στο καλλιτεχνικό μας όραμα. Εμείς περιοδεύουμε πολύ και αυτό μας βοηθά. Είμαστε τυχεροί που τα φεστιβάλ στην Ευρώπη ενδιαφέρονται για τη δουλειά μας».

Ιnfo:

Omar Rajeh / Maqamat

#minaret

Φεστιβαλ Αθηνων – Χορός

Πειραιώς 260 (Η)

25-26/6, 21:00

 

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Έλενα Τοπαλίδου: η ιστορία της ηθοποιού που διακρίνεται ως «Γιαννούλα η κουλουρού»

Θέατρο / Έλενα Τοπαλίδου: η ιστορία της ηθοποιού που διακρίνεται ως «Γιαννούλα η κουλουρού»

Η εξαιρετική χορεύτρια που μεταπήδησε εξίσου επιτυχημένα στο θέατρο υποδύεται αυτές τις μέρες τη «Γιαννούλα την Κουλουρού» στην τραγική, αληθινή ιστορία που σκηνοθετεί ο Γιώργος Παπαγεωργίου για το Φεστιβάλ Αθηνών
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η «Τραγωδία του βασιλιά Ριχάρδου Γ'» αντικατοπτρίζει το σκοτάδι της εποχής μας

Θέατρο / Η «Τραγωδία του βασιλιά Ριχάρδου Γ'» αντικατοπτρίζει το σκοτάδι της εποχής μας

Η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων παρουσιάζει στο Φεστιβάλ Αθηνών το έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, με μια διαφορετική προσέγγιση στον μύθο του αμοραλιστή βασιλιά
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
«infini» (άπειρο) του Boris Charmatz: Τι θα συνέβαινε αν οι χορευτές σταματούσαν να μετρούν;

Σύγχρονος Χορός / «infini» (άπειρο) του Boris Charmatz: Τι θα συνέβαινε αν οι χορευτές σταματούσαν να μετρούν;

Μετά το υπέροχο «enfant» που παρουσιάστηκε στο περσινό Φεστιβάλ Αθηνών, ο ταλαντούχος Γάλλος χορογράφος και η ομάδα του παρουσιάζουν σε παγκόσμια πρεμιέρα στην Αθήνα το νέο τους έργο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
THE LIFO TEAM
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ