Ο Αντώνης Αντωνόπουλος οραματίστηκε τον «Εκκλησιαστή» σαν εικαστική χορογραφία και όπερα δωματίου

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος οραματίστηκε τον «Εκκλησιαστή» σαν εικαστική χορογραφία και όπερα δωματίου Facebook Twitter
«Έχουμε βασιστεί πολύ σε παγανιστικά στοιχεία και τελετές, είχαμε αναφορές από τα Βουντού, από το μακρινό παρελθόν. Η έμπνευσή των ανθρώπων που τις δημιούργησαν ήταν πολύ κοντά στη φύση. Ξεκινάμε από παλιά, ωμά και γήινα μοτίβα, υπάρχει ένα δεύτερο σκαλοπάτι και καταλήγουμε σε κάτι πολύ σύγχρονο και σημερινό». Φωτο: Γιώργος Αδάμος / LiFO
0

Η κεντρική σκηνή του Bios χωρίζεται σε δύο διακριτά μέρη από μία κολόνα. Στο ένα εκτυλίσσεται μια τελετουργική περφόρμανς σύγχρονου χορού, ένα one man show που εκτελείται από τον ηθοποιό Αντώνη Αντωνόπουλο. Στο άλλο ο συνθέτης Lowtronik, κατά κόσμον Γιώργος Ραμαντάνης, ερμηνεύει ζωντανά σύγχρονη ηλεκτρονική μουσική, γραμμένη από τον ίδιο ειδικά για την παράσταση.

Το «ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης» και άλλα γνωστά θραύσματα από τον «Εκκλησιαστή», το πιο αμφιλεγόμενο και σκοτεινό κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης, εισάγονται στην εξίσωση, με ευρηματικό τρόπο που δεν χρειάζεται να αποκαλύψουμε εδώ. Το συνολικό αποτέλεσμα είναι απόκοσμο και μυσταγωγικό.

Πρόκειται για τη δεύτερη σόλο σκηνοθετική δουλειά του Αντώνη Αντωνόπουλου, μετά την προπέρσινη «Τελευταία Μαγνητοταινία του Κραπ», και το μέλος των VASISTAS, μετά από εκείνο τον μονόλογο, εδώ συμπράττει ερμηνευτικά σε ένα αναπάντεχο ντουέτο.

Η πρόβα έχει τελειώσει, ο Αντώνης έχει αλλάξει ρούχα, αφαιρώντας τις φόρμες που φορούσε για να έχει κινησιολογική ελευθερία, κι έχει ντυθεί στο αυστηρό, total black στυλ που συχνά υιοθετεί στην καθημερινότητά του.

Το κείμενο λέει πως τίποτα δεν έχει νόημα γιατί θα πεθάνεις και θα σε ξεχάσουν όλοι και ό,τι έκανες θα ξεχαστεί, υπάρχει μόνο η χαρά και η πληρότητα τού να αγωνίζεσαι συνέχεια για κάτι. Αυτή η επανάληψη, το «κάτω από τον ήλιο», μου έβαλε στο μυαλό μια επαναληπτικότητα κινητική, να μεταφραστεί σωματικά η αέναη μάχη που δεν βγάζει πουθενά.

Έχουμε λίγο χρόνο στη διάθεσή μας καθώς ακολουθεί κι άλλη πρόβα για εκείνον, αυτή τη φορά με την ομάδα του, για τις «Χοηφόρες» του Αισχύλου που πρόκειται να ανεβάσουν το καλοκαίρι στη Μικρή Επίδαυρο, ενώ παράλληλα δουλεύει και με τη σκηνοθέτιδα Μέντη Μέγα στο «Trapped», που θα παρουσιαστεί τον Μάιο στη Στέγη, στο πλαίσιο του Fast Forward Festival.

Bios – Φεστιβάλ Επιδαύρου – Στέγη, με άλλα λόγια ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να συνδυάσει ένας θεατρικός ηθοποιός στις μέρες μας στην Αθήνα. Ας τα πιάσουμε όμως ένα-ένα, ξεκινώντας από αυτό που θα παρουσιάσουν στο πάντα ξεχωριστό και πρωτοποριακό Fast Forward Festival.

«Το "Trapped" έχει να κάνει με τα δίπολα και με την εμπλοκή της Ισιδώρας Ντάνκαν στα Ορεστειακά που έλαβαν χώρα το 1903 στην Αθήνα, όταν μεταφράστηκε για πρώτη φορά η "Ορέστεια" στη δημοτική. Έγιναν πορείες τότε από τους φοιτητές της Νομικής που δεν ήθελαν να μεταφραστεί. Ήρθαν σε συμπλοκή με την αστυνομία, όταν ανέβαινε η παράσταση στο τότε Βασιλικό, νυν Εθνικό Θέατρο, τους σταμάτησαν οι αστυνομικές δυνάμεις με ιππείς και αντλίες νερού. Υπήρξε ένας νεκρός.

»Περιέργως πέρασε από αυτή την πορεία και η Ισιδώρα Ντάνκαν, ένα από τα άτομα που άλλαξαν τον σύγχρονο χορό. Ήταν Αμερικάνα, ήθελε να δημιουργήσει έναν χορό με κλασική μουσική που να μην είναι μπουρλέσκ ή μπαλέτο. Ήταν φιλέλληνας, με τον αδερφό της πήγαιναν στα μουσεία, παρατηρούσαν τα αγγεία και βάσισε τον χορό της στις κινήσεις των μορφών στα αγγεία και στα αγάλματα. Ήρθε πρώτη φορά στη χώρα το 1903, έφτιαξε σπίτι, βασίστηκε στα σχέδια του παλατιού του Αγαμέμνονα στις Μυκήνες. Αυτό το σπίτι υπάρχει ακόμα στον Βύρωνα, είναι το Κέντρο Μελέτης Χορού Ισιδώρας και Ραϋμόνδου Ντάνκαν».

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος οραματίστηκε τον «Εκκλησιαστή» σαν εικαστική χορογραφία και όπερα δωματίου Facebook Twitter
«Στη φουρνιά της δραματικής σχολής του Εμπρός που ήμουν, ήθελαν να καλλιεργήσουν την ιδέα του συνόλου. Ήμουν συμμαθητής με τον Δημήτρη Καραντζά, τον Θάνο Παπακωνσταντίνου, την Ελίνα Ρίζου... Όλοι βλέπουν το θέατρο ως ένα σύνολο». Φωτο: Γιώργος Αδάμος / LiFO

Ο Αντώνης είναι μέλος των VASISTAS από το 2012. Εκείνη τη χρονιά γνώρισε τυχαία την Αργυρώ Χιώτη στην κατάληψη του Εμπρός.

«Ήταν μεταβατική περίοδος τότε για τους VASISTAS. Η Αριάν Λαμπέντ αποφάσισε να ζει περισσότερο στο εξωτερικό, η Νάιμα Καρμπαχάλ πήγε στο Μεξικό. Οι τρεις τους ήταν τα ιδρυτικά μέλη. Πλέον είμαστε η Αργυρώ, εγώ, η Ευδοξία Ανδρουλιδάκη, η Αριάν που παραμένει και συναντιόμαστε εδώ και στο εξωτερικό, η Τζωρτζίνα Χρυσκιώτη, η Ματίνα Περγιουδάκη, ο Ευθύμης Θέου και η Ελένη Βεργέτη.

»Είναι η πρώτη φορά που επιχειρούμε σε αρχαίο δράμα. Με τα κλασικά κείμενα ξεκινήσαμε να ασχολούμαστε πέρσι, με τη "Θεία Κωμωδία" του Δάντη. Στις "Χοηφόρες" θέλουμε να φτιάξουμε μια τελετή και να υπάρχει μια δυαδικότητα στους ήρωες».

Εκτός από χαρακτηριστική φυσιογνωμία στο ρεπερτόριο των θεατρικών σκηνών της πόλης, συχνά σε μικρότερους αλλά πάντα απαιτητικούς ρόλους, ο Αντώνης διατηρεί μια εξαιρετική συνέπεια στις επιλογές του και μια εντυπωσιακή σταθερότητα στην παρουσία του. Ο ίδιος δηλώνει τυχερός που δουλεύει συνεχώς τα τελευταία χρόνια.

«Στη φουρνιά της δραματικής σχολής του Εμπρός που ήμουν, ήθελαν να καλλιεργήσουν την ιδέα του συνόλου. Ήμουν συμμαθητής με τον Δημήτρη Καραντζά, τον Θάνο Παπακωνσταντίνου, την Ελίνα Ρίζου... Όλοι βλέπουν το θέατρο ως ένα σύνολο. Ακόμα και ο Δημήτρης που δεν έχει ομάδα, έχει κύκλο συνεργατών και του αρέσει να επιστρέφει σε ανθρώπους».

  

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος οραματίστηκε τον «Εκκλησιαστή» σαν εικαστική χορογραφία και όπερα δωματίου Facebook Twitter
«Για μένα είναι πολύ σημαντικό να νιώθεις ότι ανήκεις και ότι συνεννοείσαι. Η ομάδα σου δημιουργεί ασφάλεια να εξερευνήσεις και να σπρώξεις τον εαυτό σου σε κατευθύνσεις που μπορεί να μην τον έσπρωχνες εύκολα. Μπορεί όμως να σου δημιουργήσει τόση ασφάλεια που να νιώσεις ότι δεν έχεις να ανακαλύψεις τίποτα. Θέλει προσοχή». Φωτο: Γιώργος Αδάμος / LiFO

Τον ρωτώ για τη θέση του στους VASISTAS και αναρωτιέμαι αν με τον «Εκκλησιαστή» φέτος εκπληρώνει την ανάγκη του, ως καλλιτέχνης, να βγει μπροστά σε κάτι πιο προσωπικό.

«Τα πράγματα από το 2009 που τελείωσα τη σχολή έρχονται με πολύ ωραίο τρόπο. Για μένα είναι πολύ σημαντικό να νιώθεις ότι ανήκεις και ότι συνεννοείσαι. Η ομάδα σου δημιουργεί ασφάλεια να εξερευνήσεις και να σπρώξεις τον εαυτό σου σε κατευθύνσεις που μπορεί να μην τον έσπρωχνες εύκολα. Μπορεί όμως να σου δημιουργήσει τόση ασφάλεια που να νιώσεις ότι δεν έχεις να ανακαλύψεις τίποτα. Θέλει προσοχή.

»Γι' αυτό τα τελευταία χρόνια καλούμε ανθρώπους που θέλουμε να δούμε τι έχουν να προσφέρον στους VASISTAS, αλλά και τα ίδια τα μέλη έχουν την ανάγκη και τη θέληση να δουν άλλα πράγματα. Σαν να φεύγεις για λίγο από το σπίτι σου, να κάνεις ένα ταξίδι και να επιστρέφεις.

»Εγώ έκανα τον "Κραπ", τώρα τον "Εκκλησιαστή", προσωπικές δουλειές, δούλεψα με τη Νατάσα Τριανταφύλλη, τον Καραντζά παλιότερα. Πρέπει το σύστημα να αναπνέει, όταν κάτι δεν αναπνέει, τελειώνει».

Πώς προέκυψε όμως η ενασχόλησή του με τον «Εκκλησιαστή» και τις δύσκολες επικούρειες φιλοσοφικές του ιδιορρυθμίες;

«Μετά τον θάνατό του Τάσου Μπαντή, που τον είχα καθηγητή για ενάμιση χρόνο στη σχολή, η Αννέζα Παπαδοπούλου είχε φέρει τον "Εκκλησιαστή" σε ένα μάθημα και κάναμε κάποιες ασκήσεις. Έχει κάτι πολύ δυνατό αυτό το κείμενο που σε αγκιστρώνει. Το είχαμε διαβάσει στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα, που δεν είναι εύκολα προσβάσιμη.

»Είναι περίεργο γιατί έχουμε συνεννοηθεί με το Bios από πέρσι να γίνει αυτή η παράσταση. Ξαφνικά έμαθα τα Χριστούγεννα ότι θα κυκλοφορούσε η νέα μετάφραση από το Δώμα. Μου έκανε τεράστια εντύπωση που κάποιος ενδιαφέρθηκε ξανά, χάρηκα πολύ, και έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά. Ήρθε πάλι στην επικαιρότητα και υπήρξε τεράστια ανταπόκριση».

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος οραματίστηκε τον «Εκκλησιαστή» σαν εικαστική χορογραφία και όπερα δωματίου Facebook Twitter
Το «ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης» και άλλα γνωστά θραύσματα από τον «Εκκλησιαστή», το πιο αμφιλεγόμενο και σκοτεινό κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης, εισάγονται στην εξίσωση, με ευρηματικό τρόπο. Το συνολικό αποτέλεσμα είναι απόκοσμο και μυσταγωγικό. Φωτο: Γιώργος Αδάμος / LiFO

Είναι αλήθεια πως ο «Εκκλησιαστής» με τη μετάφραση του Θάνου Σαμαρτζή για το Δώμα κάνει νέα «καριέρα» στην Ελλάδα και η έκδοση αυτή έχει συζητηθεί πολύ. Θα περίμενε κανείς λοιπόν η θεατρική απόδοση του Αντώνη να βασιζόταν σε αυτή τη νέα και επίκαιρη μετάφραση.

«Εμείς χρησιμοποιούμε τη μετάφραση του Κώστα Φριλίγγου που εκδόθηκε σε μια ανθολογία με κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης το 1951, έναν χρόνο μετά τον θάνατό του, αλλά πρώτη φορά κυκλοφόρησε το 1939 στο περιοδικό Νεοελληνικά Γράμματα. Πολύ παλιά μετάφραση δηλαδή, που μου τη σύστησε ο Νίκος Παναγιωτόπουλος.

»Ο Φριλίγγος ήταν δημοτικιστής και από τους λίγους που έχουν μεταφράσει το κείμενο απευθείας από τα εβραϊκά και όχι από των Εβδομήκοντα. Ενώ έχει κάτι το παλιό, διατηρεί την ποιητικότητα και τον ρυθμό του κειμένου. Ο Σαμαρτζής έχει κάνει κάτι πολύ ωραίο, μια μετάφραση που είναι ποιητική με άλλο τρόπο. Ένιωθα ότι αυτό δεν ταιριάζει με αυτό που θέλω να κάνω εγώ».

Αν μη τι άλλο, η σκέψη που σου έρχεται στο μυαλό για ένα θεατρικό ανέβασμα του «Εκκλησιαστή» είναι ένας μονόλογος, ίσως ένα θεατρικό αναλόγιο, μια ακαδημαϊκή προσέγγιση, τέλος πάντων. Όμως αυτό που ετοιμάζει ο Αντώνης, που περιγράφεται εύστοχα ως εικαστική χορογραφία και όπερα δωματίου, είναι κάτι ολότελα διαφορετικό.

«Όσο το διάβαζα μου γεννήθηκε η ανάγκη για ένα πράγμα πολύ σωματικό. Δεν είμαι χορευτής. Βέβαια όλοι οι σύγχρονοι ηθοποιοί πρέπει να μάθουν και να τραγουδάνε και να χορεύουν.

»Αυτό το κείμενο λέει πως τίποτα δεν έχει νόημα γιατί θα πεθάνεις και θα σε ξεχάσουν όλοι και ό,τι έκανες θα ξεχαστεί, υπάρχει μόνο η χαρά και η πληρότητα τού να αγωνίζεσαι συνέχεια για κάτι. Αυτή η επανάληψη, το "κάτω από τον ήλιο", μου έβαλε στο μυαλό μια επαναληπτικότητα κινητική, να δημιουργηθούν μοτίβα κινητικά, να μεταφραστεί σωματικά η αέναη μάχη που δεν βγάζει πουθενά.

»Ο "Εκκλησιαστής" καταλήγει να λέει "γλέντα, παληκαράκι μου, τα νιάτα σου", εγώ έτσι το διαβάζω, ότι καταλήγει στη χαρά, στο "ζήσε τώρα όσο καλύτερα μπορείς και όσο προλαβαίνεις". Άλλοι το βρίσκουν μηδενιστικό, γι' αυτό είναι αμφιλεγόμενο. Όπως με όλα τα μεγάλα κείμενα, βρίσκεις εσύ πού θα κουμπώσεις.

»Έχουμε λοιπόν βασιστεί πολύ σε παγανιστικά στοιχεία και τελετές, είχαμε αναφορές από τα Βουντού, από το μακρινό παρελθόν. Η έμπνευσή των ανθρώπων που τις δημιούργησαν ήταν πολύ κοντά στη φύση. Ξεκινάμε από παλιά, ωμά και γήινα μοτίβα, υπάρχει ένα δεύτερο σκαλοπάτι και καταλήγουμε σε κάτι πολύ σύγχρονο και σημερινό».

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος οραματίστηκε τον «Εκκλησιαστή» σαν εικαστική χορογραφία και όπερα δωματίου Facebook Twitter
Φωτο: Γιώργος Αδάμος / LiFO

Με την όλη συζήτηση, ο Αντώνης μου δίνει την αίσθηση ενός θρησκευόμενου ανθρώπου, όμως κάνω λάθος.

«Τα τελευταία χρόνια δεν πιστεύω σε κάτι. Παλαιότερα πίστευα πολύ στον Θεό, πήγαινα στην εκκλησία, διάβαζα πολλά σχετικά κείμενα. Ήταν απότομη η μεταστροφή, έγινε ξαφνικά, μέσα μια μέρα. Η ανάγκη πάντα είναι τεράστια.

»Πλέον πιστεύω στον άνθρωπο και στη δύναμή του να πηγαίνει μπροστά. Στα θρησκευτικά κείμενα, από λογοτεχνικής και φιλοσοφικής άποψης υπάρχουν αριστουργήματα. Με ενδιαφέρει να τα μελετώ.

»Και οι τραγωδίες έχουν έντονο θρησκευτικό πυρήνα, αλλά η απόσταση που έχουμε μας βοηθά να μην επικεντρωνόμαστε εκεί. Αν τον Δία τον ονομάσουμε Θεό ή Ιησού, θα είναι τελείως διαφορετική η προσέγγιση. Η βασική διαφορά ήταν ότι γράφτηκαν εξαρχής ως θεατρικά κείμενα».

Info

Εκκλησιαστής

BIOS main

12/4 – 6/5, Πέμπτη έως Κυριακή, 21.00

Μετάφραση: Κώστας Ι. Φριλίγγος

Σκηνοθεσία / Ερμηνεία: Αντώνης Αντωνόπουλος

Μουσική / Ερμηνεία: Lowtronik

Κίνηση: Κώστας Τσιούκας

Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη

Σκηνικός Χώρος: Πουλχερία Τζόβα

Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας

Βοηθοί Σκηνοθέτη: Ευδοξία Ανδρουλιδάκη, Γκέλυ Καλαμπάκα

ΑΓΟΡΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

Fast Forward Festival 5

Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

2-16/5

Χοηφόροι του Αισχύλου / Ομάδα VASISTAS - Αργυρώ Χιώτη

Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου

6-7/7, 21:30

Σκηνοθεσία: Αργυρώ Χιώτη

Δραματουργία: Ομάδα VASISTAS

Σύμβουλος δραματουργίας: Νίκος Α. Παναγιωτόπουλος

Σκηνικός χώρος: Εύα Μανιδάκη

Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας

Κοστούμια: Ηρώ Βαγιώτη

Μουσική: Jan Van de Engel

Βοηθός σκηνοθέτη: Γκέλυ Καλαμπάκα

Παίζουν: Εύη Σαουλίδου, Ευδοξία Ανδρουλιδάκη, Αντώνης Αντωνόπουλος, Ματίνα Περγιουδάκη, Γιάννης Κλίνης, Τζωρτζίνα Χρυσκιώτη, Δημήτρης Κοντός, Αινείας Τσαμάτης, Ελένη Βεργέτη, Φιντέλ Ταλαμπούκας

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ένα βιβλικό κείμενο που δεν μοιάζει με τίποτα από όσα έχεις διαβάσει

Βιβλίο / O Εκκλησιαστής: Ένα βιβλικό κείμενο που δεν μοιάζει με τίποτα από όσα έχεις διαβάσει

Ο συνδημιουργός των εκδόσεων Δώμα μιλά στη LiFO για το τολμηρό εγχείρημα του να εκδίδεις βιβλία φιλοσοφίας στις μέρες μας και παραδίδει μια απολαυστική ανάγνωση του «Εκκλησιαστή».
M. HULOT

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάνεις χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη σου ανάγκη

Χορός / «Κάνουμε χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας ανάγκη»

Με αφορμή την παράσταση EPILOGUE, ο διευθυντής σπουδών της σχολής της Λυρικής Σκηνής Γιώργος Μάτσκαρης και έξι χορευτές/χορεύτριες μιλούν για το δύσκολο στοίχημα τού να ασχολείται κανείς με τον χορό στην Ελλάδα σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Γιάννος Περλέγκας ανεβάζει τον «Κατσούρμπο» του Χορτάτση

Θέατρο / Γιάννος Περλέγκας: «Ο Κατσούρμπος μας είναι μια απόπειρα να γίνουμε πιο αθώοι»

Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Χορτάτση στο πλαίσιο του στο πλαίσιο του Κύκλου Ρίζες του Φεστιβάλ Αθηνών. Τον συναντήσαμε στις πρόβες όπου μας μίλησε για την αξία του Κρητικού συγγραφέα και του έργου του και την ανάγκη για περισσότερη λαϊκότητα στο θέατρο. Κάτι που φιλοδοξεί να μας δώσει με αυτό το ανέβασμα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ