Ο Ανέστης Αζάς και η Λένα Κιτσοπούλου κάνουν φύλλο και φτερό το ελληνικό καλοκαίρι

Ο Ανέστης Αζάς και η Λένα Κιτσοπούλου κάνουν φύλλο και φτερό το ελληνικό καλοκαίρι Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

Κακοφορμισμένη πλαστική τουριστίλα. Δυο καλαμαράκια, μια σαλάτα κι ένα ούζο, εκατό ευρώ. Σάτυροι με ορθωμένους φαλλούς και μυρωδιά καρύδας. Η βαριά βιομηχανία της χώρας ζέχνει. Οι προσδοκίες από τις καλοκαιρινές διακοπές γίνονται όλο και πιο μεγάλες την εποχή του Instagram και του Airbnb. Ο Greek lover μπορεί να πέταξε τη χρυσή αλυσίδα (ή και όχι) και να αποτριχώθηκε, αλλά η νοοτροπία του δεν έχει αλλάξει. Η ματαίωση του Σεπτεμβρίου φαντάζει ολοένα και μεγαλύτερη.


Η ιδέα για μια παράσταση αφιερωμένη στο «αθάνατο ελληνικό καλοκαίρι» μπήκε στον Ανέστη Αζά όταν είδε εκείνη την καλτ ταινία του 1982, το «Summer Lovers», με την Ντάριλ Χάνα να μπλέκει σε ερωτικό τρίγωνο στη Σαντορίνη. «Ήταν από τις ταινίες που είχαν προκαλέσει τουριστικό "μπουμ" στα ελληνικά νησιά εκείνη την εποχή» μου λέει μόλις φτάνουμε στο προβάδικο όπου στήνουν τις Ερωτικές καρτ ποστάλ από την Ελλάδα.

Τριγύρω μας επικρατεί ένα χάος πληροφορίας, άπειρα props και σημειώσεις και στοιχεία σκηνικού, ενώ ιδέες αιωρούνται πάνω από τη νέα σκηνοθετική δουλειά που ετοιμάζει για τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση ο πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου.

«Τουρισμός και ερωτισμός στην Ελλάδα, πώς γεννιέται η φαντασίωση του ελληνικού καλοκαιριού, πώς οι διακοπές γίνονται μια περίοδος του χρόνου όπου προβάλλουμε όλες μας τις προσδοκίες, αφήνουμε στην άκρη τη ρουτίνα της καθημερινότητας, περιμένουμε ότι κάτι θα συμβεί – και συνήθως δεν συμβαίνει τίποτα».

Στην παράσταση υπάρχει μια σκηνή ομαδικού αυνανισμού (για την οποία δεν χρειάζεται να αποκαλύψουμε περισσότερα), θορυβώδης, γκροτέσκα, αλλά καταπληκτικά συντονισμένη, της οποίας η θέαση μοιάζει όντως με κορύφωση.

«Κύμα, αλμύρα, χορός, ήλιος, φως: 5 πράγματα είναι η Ελλάδα!»

Η Λένα Κιτσοπούλου κάθεται μπροστά από ένα MacBook και ξεκινά μέσω μικροφώνου μια συνομιλία με έναν εθνικιστή Ελληνάρα νέας κοπής, κάτι που μοιάζει με αυτοσχεδιασμό, αφού περιλαμβάνει τις παύσεις και τον τονισμό της καθομιλουμένης, αλλά στην πραγματικότητα πατάει σε ένα πολύ δουλεμένο κείμενο που έχει επιμεληθεί η ίδια για τις ανάγκες αυτής της «αποδομημένης, "κακοφτιαγμένης" επιθεώρησης», όπως χαρακτηρίζει τη μορφή της παράστασης. Ο Γιώργος Βουρδαμής ανταποκρίνεται στις πάσες της, καθώς φτιάχνει πλάνο προώθησης της χώρας για τον ΕΟΤ. Ο Κώστας Κουτσολέλος έχει τις αμφιβολίες του.

Η σκηνή, φυσικά, ξεφεύγει και καταλήγει στον εικονικό βιασμό μιας τουρίστριας. Η βρόμα της τεστοστερόνης πλημμυρίζει το προβάδικο. Πέρα από το προφανές πρώτο επίπεδο σχολιασμού της εξέλιξης της τουριστικής βιομηχανίας της χώρας, το έργο, έτσι όπως εξελίχθηκε μέσα από τις πρόβες της ομάδας, κινείται και προς πιο επίκαιρες κατευθύνσεις: σεξισμός, τοξική αρρενωπότητα, έμφυλη βία, πατριαρχία. Οι στερεοτυπικοί (καλοκαιρινοί) ρόλοι των φύλων μπαίνουν στο μικροσκόπιο, πάντα στο πλαίσιο του ελληνικού καλοκαιριού.

Ο Ανέστης Αζάς και η Λένα Κιτσοπούλου κάνουν φύλλο και φτερό το ελληνικό καλοκαίρι Facebook Twitter
Είναι μια σπονδυλωτή παράσταση. Aποτελείται από 4-5 επεισόδια, που όλα εκτυλίσσονται στη φάση των διακοπών και του ελληνικού καλοκαιριού, ιστορίες όπου όλα πηγαίνουν στραβά. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


«Με τη Λένα γνωριζόμαστε αρκετά χρόνια και θέλαμε πάντα να κάνουμε κάτι μαζί. Σκέφτηκα ότι είναι θέμα που της ταιριάζει» ξεκινάει ο Ανέστης Αζάς. «Αρχικά, είχα μια πιο ντοκιμαντερίστικη προσέγγιση, γιατί εγώ προέρχομαι από αυτό το είδος θεάτρου. Στην πορεία, το έργο προέκυψε αρκετά έως τελείως μυθοπλαστικό. Είναι μια σπονδυλωτή παράσταση. Αποτελείται από 4-5 επεισόδια, που όλα εκτυλίσσονται στη φάση των διακοπών και του ελληνικού καλοκαιριού, ιστορίες όπου όλα πηγαίνουν στραβά.

»Παίζουμε αρκετά με τα στερεότυπα και προσπαθούμε να τα αναποδογυρίσουμε, ακόμα και με τη χρήση γνωστών καλοκαιρινών τραγουδιών. Λόγω του θέματος, που περιλαμβάνει τον καλοκαιρινό, εφήμερο έρωτα, το πράγμα πηγαίνει στις σχέσεις, οπότε γίνεται και ένας σχολιασμός για την περιρρέουσα ματσίλα στη χώρα. Τα καμάκια μάς απασχόλησαν αρκετά. Είναι ένα από τα κεντρικά θέματα. Τελικά, από αυτό έχουν μείνει 1-2 σκηνές, γιατί τώρα είμαστε στη φάση της αφαίρεσης και κρατάμε το πιο μεστό υλικό».


«Κάπου ταιριάζω με τον Ανέστη στο ότι σίγουρα θα θέλαμε να δείξουμε και την άλλη όψη των πραγμάτων, την πίσω πλευρά της καρτ ποστάλ. Μάλλον θεωρεί ότι είμαι ένας άνθρωπος που μου αρέσει λίγο να βλέπω τα πράγματα ανάποδα» συμπληρώνει η Λένα Κιτσοπούλου.

Το έργο αναπτύχθηκε απ' όλη την ομάδα, ένα μεγάλο κομμάτι του προέκυψε μέσα από αυτοσχεδιασμούς που έγιναν και το κείμενο το επιμελήθηκε η ίδια στη συνέχεια. «Ο Ανέστης δουλεύει με την έρευνα. Ενώ εγώ μπορεί να ξεκινήσω μόνη μου μια ιδέα, ένα πρώτο draft ‒ εδώ δεν έγινε έτσι. Πήρε συνεντεύξεις από ανθρώπους σχετικούς, οι ηθοποιοί έφεραν προσωπικές ιστορίες... Εγώ, με αυτά που συζητούσαμε, έγραψα πέντε διαφορετικές ιστορίες, αποσπασματικές, και με όλο αυτό το υλικό αρχίσαμε να συνθέτουμε ένα παζλ πραγμάτων».

Ο Ανέστης Αζάς και η Λένα Κιτσοπούλου κάνουν φύλλο και φτερό το ελληνικό καλοκαίρι Facebook Twitter
Λένα Κιτσοπούλου και Ανέστης Αζάς. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

«Άμα θέλει ο Έλληνας...»

Έχει έρθει η στιγμή για μία από τις παραληρηματικές παρλάτες της Κιτσοπούλου, αυτές που προσωπικά λατρεύω. Επί σκηνής αποδομεί τη χειραφέτηση και αυτοπραγμάτωση που η σύγχρονη γυναίκα καμώνεται πως πέτυχε εκεί κοντά στα δεύτερα -άντα, καθώς επιστρέφει στα σεξουαλικά ένστικτα της εφηβείας, της πραγματικής νεότητας.

«Εγώ είχα αυτόν τον στάνταρ προορισμό, το χωριό του πατέρα μου, το Αντίρριο» θα μου πει. «Εκεί πέρασα όλα μου τα καλοκαίρια μέχρι 15-16 χρονών, οπότε έχω όλη μου την εφηβεία εκεί. Πήγαινα και αλλού, βέβαια, αλλά εκεί ήταν η βάση μου. Εκεί έζησα τους έρωτες, την ελευθερία, τα τσιγάρα, τις ντισκοτέκ, παρέες που περίμενα κάθε χρόνο να δω. Είχα το στάνταρ μέρος. Σε πιο μεγάλη ηλικία, από τα 20 και μετά, αυτό μετατοπίστηκε στη Σαντορίνη, όπου πήραμε ένα σπίτι. Εποχές λυκείου, βέβαια, είχαμε αρχίσει ήδη να πηγαίνουμε μόνοι μας διακοπές σε Πάρο, Κω...

»Ακόμα και τώρα, όταν πηγαίνω στη Σαντορίνη, προσπαθώ να θυμηθώ πώς ήταν όταν πήγαινα τότε. Τρώω φλασιά απότομη (σ.σ. η εικόνα της σάπιας πλευράς του τουρισμού ήρθε σιγά-σιγά και ύπουλα). Το καταλαβαίνω από τη Σαντορίνη, επειδή είναι ένα μέρος όπου έχω μείνει μήνες, έχω δουλέψει, έχω εμπλακεί. Επειδή συναναστρέφομαι ντόπιο κόσμο, άρχισα να συνειδητοποιώ πώς αυτοί οι άνθρωποι μιλάνε μόνο για χρήμα.

»Στην ταβέρνα ενός γνωστού ακούω: "Κοίτα τον, δεν θα μπει μέσα ο μαλάκας ή θα μπει και θα φάει μια σαλάτα". Ποτίζεσαι από αυτό. Και ξαφνικά έτυχε να πάω σε άλλο νησί, ξερωγώ στην Αστυπάλαια, και να μου πει ένας ταβερνιάρης: "Καλημέρα, τι κάνετε, να κεράσω κάτι;". Σοκαρίστηκα που υπάρχει ακόμα ψήγμα παλιάς κατάστασης. Στη Σαντορίνη και σε πολλά άλλα νησιά είναι μόνο η τρέλα του πώς θα τ' αρπάξω».

Ο Ανέστης Αζάς και η Λένα Κιτσοπούλου κάνουν φύλλο και φτερό το ελληνικό καλοκαίρι Facebook Twitter
Τα καμάκια μάς απασχόλησαν αρκετά. Είναι ένα από τα κεντρικά θέματα. Τελικά, από αυτό έχουν μείνει 1-2 σκηνές, γιατί τώρα είμαστε στη φάση της αφαίρεσης και κρατάμε το πιο μεστό υλικό. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


Ο Ανέστης Αζάς πέρναγε τα δικά του παιδικά καλοκαίρια με την οικογένειά του σε ένα κάμπινγκ στην ακτή της Πιερίας, στην Πλάκα Λιτόχωρου. «Με φίλους, από τα 16 και μετά, φεύγαμε σε ποτάμια, σε νησιά, ήμουν γενικά πιο πολύ του alternative. Ίος, Αμοργός, Κουφονήσια, Ανάφη, πριν γίνουν αυτό που έγιναν μετά. Νομίζω ότι αυτό έχει αρχίσει να είναι πρόβλημα ή εγώ το εκλαμβάνω ως πρόβλημα, κυρίως τα τελευταία χρόνια. Και με την ακρίβεια και με το ότι το κέντρο της Αθήνας έχει γίνει τουριστική ζώνη και υπάρχει μεγάλη δυσκολία να βρεις σπίτι στο κέντρο και τα σχετικά. Περισσότερο είναι μια αίσθηση ότι πηγαίνεις σε κάποια μέρη για να περάσεις καλά και η κατάσταση δεν αντέχεται από την πολυκοσμία και την ακρίβεια».

«Lift it up, the fucking trophy, I cannot, I cannot wait anymore»

Στην παράσταση υπάρχει μια σκηνή ομαδικού αυνανισμού (για την οποία δεν χρειάζεται να αποκαλύψουμε περισσότερα), θορυβώδης, γκροτέσκα, αλλά καταπληκτικά συντονισμένη, της οποίας η θέαση μοιάζει όντως με κορύφωση. «Η Λένα φτιάχνει έναν αυτοτελή κόσμο και λέει τα πράγματα με τη σκληρότητα που πρέπει να ειπωθούν, με τρόπο που δεν θα τολμάγαμε ποτέ να τα πούμε στην καθημερινή μας ζωή. Αυτό το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον θεατρικά» συνοψίζει ο Ανέστης Αζάς. «Συν το γεγονός ότι σκέφτεται πάντα την ανάποδη πλευρά των πραγμάτων και υπάρχει μια βαθιά απελπισία σε όλο αυτό, την οποία εγώ την αισθάνομαι, αλλά δεν μπορώ ίσως να τη διατυπώσω».


«Είναι ένας τόπος αυτός του καλοκαιριού, που προσφέρεται για να ειπωθούν αυτά τα πράγματα» καταλήγει η Κιτσοπούλου. «Ο άλλος, το καλοκαίρι, στις διακοπές, θα ελευθερωθεί, τα πράγματα για τα οποία θέλουμε όλοι να μιλάμε διαγράφονται πιο ανάγλυφα. Η ζωή μας, οι άνθρωποι, οι σχέσεις και το πρόβλημά μας».

Ο Ανέστης Αζάς και η Λένα Κιτσοπούλου κάνουν φύλλο και φτερό το ελληνικό καλοκαίρι Facebook Twitter
Επί σκηνής αποδομεί τη χειραφέτηση και αυτοπραγμάτωση που η σύγχρονη γυναίκα καμώνεται πως πέτυχε εκεί κοντά στα δεύτερα -άντα, καθώς επιστρέφει στα σεξουαλικά ένστικτα της εφηβείας, της πραγματικής νεότητας. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Η Στέγη ανέστειλε την πρεμιέρα της παράστασης, στο πλαίσιο των προληπτικών μέτρων για τη δημόσια υγεία, και θα ενημερώσει εν καιρώ για την παρουσίασή της.


Σύλληψη & Σκηνοθεσία: Ανέστης Αζάς

Κείμενο: Λένα Κιτσοπούλου και η ομάδα

Σύμβουλος δραματουργίας: Πρόδρομος Τσινικόρης

Συνεργασία στη σκηνοθεσία: Ηλίας Αδάμ

Σκηνογραφία: Ελένη Στρούλια

Κοστούμια: Βασιλεία Ροζάνα

Video editing: Δημήτρης Ζάχος

Ηχητικός σχεδιασμός - μουσική επιμέλεια - διασκευές: Παναγιώτης Μανουηλίδης

Βοηθός σκηνογράφου: Ζαΐρα Φαληρέα

Οργάνωση - εκτέλεση παραγωγής: Κωστής Παναγιωτόπουλος

Παίζουν: Γιώργος Βουρδαμής, Λένα Κιτσοπούλου, Κώστας Κουτσολέλος, Ιωάννα Μαυρέα, Θεανώ Μεταξά, Σοφία Πριόβολου, Gary Salomon

Μια παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση

Κατάλληλο για ηλικίες 16+


Ερωτικές καρτ ποστάλ από την Ελλάδα

Στέγη Ιδρύματος Ωνάση - Μικρή Σκηνή

18 Μαρτίου – 5 Απριλίου, 21:00 (Παραστάσεις: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή)

Εισ.: 5-15 €

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η Στέγη Ιδρύματος Ωνάση αποκαλύπτει το πρόγραμμά της για τη σεζόν 2019-2020

Culture / Η Στέγη Ιδρύματος Ωνάση αποκαλύπτει το πρόγραμμά της για τη σεζόν 2019-2020

Θέατρο, χορός, μουσική, συνέδρια, ψηφιακή πραγματικότητα: Οι δράσεις της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση για τη νέα σεζόν καλύπτουν ένα ευρύτατο φάσμα θεματικών, επιστρατεύοντας μεγάλους Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάνεις χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη σου ανάγκη

Χορός / «Κάνουμε χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας ανάγκη»

Με αφορμή την παράσταση EPILOGUE, ο διευθυντής σπουδών της σχολής της Λυρικής Σκηνής Γιώργος Μάτσκαρης και έξι χορευτές/χορεύτριες μιλούν για το δύσκολο στοίχημα τού να ασχολείται κανείς με τον χορό στην Ελλάδα σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ