«Λυσσασμένη Γάτα»: Στον οριακό κόσμο των ηρώων του Τενεσί Ουίλιαμς

«Λυσσασμένη Γάτα»: Στον οριακό κόσμο των ηρώων του Τενεσί Ουίλιαμς Facebook Twitter
Είναι απορίας άξιο για ποιον λόγο, εν έτει 2017, ο σκηνοθέτης επέλεξε την «εμπορική» εκδοχή του έργου, κλείνοντας την παράσταση με έναν θερμό εναγκαλισμό των δύο πρωταγωνιστών που καθόλου βεβιασμένος δεν έμοιαζε. Τόση ατολμία; Πραγματικά κρίμα...
0

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να δραπετεύσεις από την πραγματικότητα: Οι ήρωες του Ουίλιαμς επιλέγουν τον κόσμο της φαντασίας και της ψευδαίσθησης.


Στην Αμερική της δεκαετίας του '50, όταν η διαφύλαξη της εθνικής ταυτότητας καθίσταται ζήτημα υψίστης προτεραιότητας, όταν οτιδήποτε εναλλακτικό θεωρείται αυτομάτως απειλή προς τον παραδοσιακό τρόπο ζωής,όταν οι κομμουνιστές και οι ομοφυλόφιλοι μετατρέπονται σε αποδιοπομπαίους τράγους και συλλαμβάνονται, ενώ το κράτος καλεί τους πολίτες να καταδώσουν φίλους και συνεργάτες, οι ήρωες του Ουίλιαμς φτιάχνουν τους δικούς τους γυάλινους κόσμους προκειμένου να επιβιώσουν, να βρουν ένα ασφαλές μέρος για να ανασάνουν ελεύθερα.


Επινοούν εκ νέου τον εαυτό τους, συγκεντρώνουν θραύσματα εμπειρίας, αληθινά και ψεύτικα, κατασκευάζουν μια δική τους αφήγηση του κόσμου, ένα δωμάτιο με απαλό φωτισμό, σαν αυτόν που αποζητά η Μπλανς Ντιμπουά στο Λεωφορείο ο Πόθος για να κρύβει τις ρυτίδες της, να παρουσιάζεται γοητευτική κι αιθέρια, εκπρόσωπος της ευγένειας και της αριστοκρατίας του Νότου, όπως εκείνη τον θυμάται και όπως δεν υφίσταται πλέον παρά μόνο στο μυαλό της.

Η παράσταση που παρακολουθήσαμε στο Θησείον έπασχε, μεταξύ άλλων, από αυτή την κακοφορμισμένη αντίληψη περί θεατρικότητας που αποτυπώνεται μέσα από ευκολίες και στερεότυπα, που θεωρεί πως ό,τι κάνει μεγάλες κινήσεις και πολύ θόρυβο αποκτά αυτομάτως «ζωντάνια» και «χαρακτήρα».


Η Μπλανς λέει «παραμύθια» για να αντέξει τους δράκους της αμερικανικής ψυχροπολεμικής υστερίας, να αντιταχθεί στους μύθους της επιτυχίας και της νεότητας, σύμφωνα με τους οποίους την κρίνουν και την κατακρίνουν όλοι γύρω της.


Ο Μπρικ, με τη σειρά του, ένας από τους κεντρικούς ήρωες της Λυσσασμένης Γάτας, προσπαθεί κι αυτός να ξεφύγει από τα φαντάσματά του, την ενοχή που αισθάνεται για την αυτοκτονία του επιστήθιου φίλου του Σκίπερ, μουδιάζει τον πόνο του στο αλκοόλ, αρνείται την αλήθεια της επιθυμίας του, οδηγείται σε ψυχική και σωματική αναπηρία.

«Λυσσασμένη Γάτα»: Στον οριακό κόσμο των ηρώων του Τενεσί Ουίλιαμς Facebook Twitter
Η προσπάθειά μας να εισέλθουμε στον κόσμο της Γάτας, να συνδεθούμε με το ζεύγος Μάγκι και Μπρικ που συζητούν στην κρεβατοκάμαρά τους, διακόπτεται διαρκώς από τσιριχτά επιφωνήματα, παλαμάκια και ευχές Happy Birthday


Τόσο η Μπλανς όσο και ο Μπρικ λαχταρούν να νικήσουν τον χρόνο. Να σταματήσουν τη φθορά, να εμποδίσουν την ενηλικίωση, να μείνουν καρφωμένοι στο παρελθόν, όταν όλα λειτουργούσαν υπέρ τους και το μέλλον φάνταζε υπέρλαμπρο. Όταν ο Μπρικ Πόλιτ ήταν αστέρας του ποδοσφαίρου, οι φίλαθλοι παραληρούσαν, και ο Σκίπερ στεκόταν γεμάτος λατρεία στο πλευρό του. Όταν οι δύο νεαροί συμπαίκτες μπορούσαν ανέμελα να υποκρίνονται ότι δεν υπάρχει ερωτική διάσταση στη σχέση τους.


Είναι αδιαμφισβήτητα σαγηνευτικοί οι ήρωες του Τενεσί Ουίλιαμς: τυλιγμένοι με τη ρομαντική αύρα του ηττημένου, ευάλωτοι φορείς ξεθωριασμένης δόξας, έτοιμοι να θρυμματιστούν ανά πάσα στιγμή, χαράσσουν τη μελαγχολική πορεία τους στο περιθώριο μιας κοινωνίας που τους αντιμετωπίζει χωρίς συμπόνια, θεωρώντας τους ακατανόητους, φαντασμένους, αποτυχημένους, «ανώμαλους».

Είτε σκηνοθετούν την πραγματικότητα, φορώντας τα «κατάλληλα» ρούχα και φτιάχνοντας ατμόσφαιρα που θα αναδείξει την ερμηνεία τους, όπως η Μπλανς, είτε περιβάλλουν την ύπαρξή τους με ένα πέπλο μυστηρίου που προκαλεί αυτόματα όλους γύρω τους να θέλουν να το ανασηκώσουν, όπως ο Μπρικ, σε κάθε περίπτωση το θέατρο αποδεικνύεται για τους ήρωες αυτούς ο ισχυρότερος και αποτελεσματικότερος μηχανισμός άμυνας.


Ακόμη και η Μάγκι, η σύζυγος του Μπρικ, που πατάει γερά στο παρόν και ούτε στιγμή δεν ονειρεύεται να επιστρέψει στο παρελθόν της φτώχειας και της εξάρτησης, ακόμη κι εκείνη έχει κάτι υπερβολικά δραματικό στη σύστασή της: τι πιο θεαματικό από μια λυσσασμένη γάτα; «Αλλά βέβαια, εγώ δεν έχω τη γοητεία του ηττημένου, εγώ έχω ακόμα κουράγιο ν' αγωνίζομαι και είμαι αποφασισμένη να νικήσω... Αν και δεν ξέρω τι είδους νίκη μπορεί να πετύχει μια λυσσασμένη γάτα πάνω σε καυτή, τσίγκινη στέγη ─ μόνο να προσπαθήσει να κρατηθεί εκεί πάνω για όσο αντέχει...» λέει στον Μπρικ. Η Μάγκι δεν υποδύεται κανέναν ρόλο, χορεύει τον χορό της επιβίωσης όσο πιο παθιασμένα μπορεί. Όταν χρειαστεί, όμως, θα καταφύγει κι αυτή στο θέατρο: θα ανεβάσει την τέλεια παράσταση, προκειμένου να πείσει τα πεθερικά της ότι είναι έγκυος και συνεπώς δικαιούται να κληρονομήσει την περιουσία του Μπιγκ Ντάντι.

«Λυσσασμένη Γάτα»: Στον οριακό κόσμο των ηρώων του Τενεσί Ουίλιαμς Facebook Twitter
Ο Νικήτας Τσακίρογλου και η Ελένη Κρίτα.

Αυτή η αίσθηση που δημιουργούν οι εν λόγω ήρωες, ότι δηλαδή στερούνται «κανονικών» διαστάσεων, ότι είναι «μεγαλύτεροι» από τη ζωή, επειδή έχουν μετατρέψει το θέατρο σε modus vivendi, οδηγεί συχνά σε παρεξηγήσεις με θλιβερές συνέπειες. Η παράσταση που παρακολουθήσαμε στο Θησείον έπασχε, μεταξύ άλλων, από αυτή την κακοφορμισμένη αντίληψη περί θεατρικότητας που αποτυπώνεται μέσα από ευκολίες και στερεότυπα, που θεωρεί πως ό,τι κάνει μεγάλες κινήσεις και πολύ θόρυβο αποκτά αυτομάτως «ζωντάνια» και «χαρακτήρα».


Η προσπάθειά μας να εισέλθουμε στον κόσμο της Γάτας, να συνδεθούμε με το ζεύγος Μάγκι και Μπρικ που συζητούν στην κρεβατοκάμαρά τους, διακόπτεται διαρκώς από τσιριχτά επιφωνήματα, παλαμάκια και ευχές Happy Birthday ─είναι τα γενέθλια του Μπιγκ Ντάντι─, καθώς παρακολουθούμε, σε παράλληλη δράση, την Μπιγκ Μάμα, τον πρεσβύτερο γιο Γκούπερ, τη γυναίκα του Μέι και τα ασυγκράτητα παιδάκια τους να χοροπηδούν και να κάνουν τρέλες.

Ο σκηνοθέτης επιδιώκει, υποθέτω, να συλλάβει την γκροτέσκα συμπεριφορά της μικροαστικής οικογένειας προικοθήρων που συγκεντρώνονται γεμάτοι χαρωπή υποκρισία γύρω από τον ετοιμοθάνατο πατριάρχη (ο Μπιγκ Ντάντι έχει προχωρημένο καρκίνο). Πρώτον, όμως, το κάνει με τρόπο εντελώς περιγραφικό, στήνοντας μια συστάδα από ανούσιες καρικατούρες που δεν επιτυγχάνουν τίποτε περισσότερο από τον εκνευρισμό μας. Και, δεύτερον, η ομάδα αυτή και η ψεύτικη, εντελώς ακατέργαστη θεατρικότητά της δημιουργούν τόση φασαρία, ώστε κυριαρχούν απωθητικά στη συνείδηση του θεατή.


Ως αποτέλεσμα, καταστρέφεται κάθε πιθανότητα επικοινωνίας του θεατή με την ουσία του έργου: κούφια σχήματα, απλουστεύσεις, εντάσεις και συγκρούσεις χωρίς υπόβαθρο, χωρίς αληθινή κατανόηση.

«Λυσσασμένη Γάτα»: Στον οριακό κόσμο των ηρώων του Τενεσί Ουίλιαμς Facebook Twitter
Πιο συγκρατημένος, ο Ορέστης Τζιόβας ως Μπρικ διατηρεί χαμηλούς τόνους και μένει σ' ένα σωστό μονοπάτι, μεταδίδοντας ως έναν βαθμό την παραίτηση αλλά όχι τη βαθύτερη ασφυξία του ήρωα.


Η Μαρία Κίτσου παρασύρεται από το γενικότερο κλίμα και επιδίδεται κι εκείνη σε υπερβολές, σε μια εξωτερικότητα που γεννάει σύννεφα καπνού και θολώνει την όρασή μας. Η Μάγκι διαθέτει τρομερά έντονη παρουσία και προσωπικότητα: αυτό όμως δεν σημαίνει ότι χρειάζεται κυριολεκτικά τόσο μεγάλες χειρονομίες για να επιβληθεί σκηνικά, χέρια που φεύγουν κατ' επανάληψη προς όλες τις κατευθύνσεις ή στηρίζουν το κούτελο κ.ο.κ. Η ηθοποιός διαθέτει όλη την υποκριτική δεινότητα να συνενώσει την απελπισία, τον δυναμισμό και τη λαχτάρα για ζωή που αναβλύζουν από την ηρωίδα της: θα μπορούσε, με την κατάλληλη καθοδήγηση, να πλάσει μια εκρηκτική Μάγκι. Ως έχουν τα πράγματα, παρατηρούμε κυρίως μια διάχυση δυνάμεων, ένα μπερδεμένο ξόδεμα ενέργειας άνευ στόχου.


Πιο συγκρατημένος, ο Ορέστης Τζιόβας ως Μπρικ διατηρεί χαμηλούς τόνους και μένει σ' ένα σωστό μονοπάτι, μεταδίδοντας ως έναν βαθμό την παραίτηση αλλά όχι τη βαθύτερη ασφυξία του ήρωα: τις στιγμές δραματικής έντασης χάνεται κι αυτός, σκορπίζεται.

Ο Ουίλιαμς αφήνει συνειδητά να πλανάται ένα μυστήριο γύρω από τον Μπρικ και έχει χαρακτηριστικά πει για τον ήρωά του πως είναι ένας «ομοφυλόφιλος ετεροφυλοφιλικά προσαρμοσμένος». Υποκύπτοντας στις πιέσεις του Ελία Καζάν, που σκηνοθέτησε το πρώτο ανέβασμα του έργου στο Μπρόντγουεϊ το 1955, ο συγγραφέας ξανάγραψε την τρίτη πράξη, παρουσιάζοντας το ζευγάρι να τα βρίσκει στο τέλος ─ αφήνοντας δηλαδή να εννοηθεί ότι η ζωτική ορμή και η αποφασιστικότητα της Μάγκι μπορεί να «θεραπεύσουν» τον Μπρικ από τις ομοφυλοφιλικές «τάσεις» του. Στην πορεία, μετά από χρόνια, η Λυσσασμένη Γάτα εκδόθηκε με την τρίτη πράξη όπως ακριβώς την είχε οραματιστεί ο Ουίλιαμς: το ζεύγος παγωμένο στο αδιέξοδό του, χωρίς προοπτική επιστροφής του Μπρικ στον ετεροφυλόφιλο γάμο του. Δύσκολο και σπαρακτικό, αλλά πόσο περισσότερο αληθινό...


Είναι, λοιπόν, απορίας άξιο για ποιον λόγο, εν έτει 2017, ο σκηνοθέτης επέλεξε την «εμπορική» εκδοχή του έργου, κλείνοντας την παράσταση με έναν θερμό εναγκαλισμό των δύο πρωταγωνιστών που καθόλου βεβιασμένος δεν έμοιαζε. Τόση ατολμία; Πραγματικά κρίμα...

«Λυσσασμένη Γάτα»: Στον οριακό κόσμο των ηρώων του Τενεσί Ουίλιαμς Facebook Twitter

Info:

Λυσσασμένη γάτα

Tενεσί Oυίλιαμς

Σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης

Πρωταγωνιστούν: Νικήτας Τσακίρογλου, Μαρία Κίτσου, Ορέστης Τζιόβας, Ελένη Κρίτα κ.ά.

Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα

Σκηνικά: Έλλη Λιδωρικιώτη

Θέατρο Θησείον

Τουρναβίτου 7, Θησείο, 210 3255444

Τετ, Κυρ. 19:00, Παρ, Σάβ. 21:15

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπομπ Γουίλσον

Απώλειες / Μπομπ Γουίλσον (1941-2025): Το προκλητικό του σύμπαν ήταν ένα και μοναδικό

Μεγάλωσε σε μια κοινότητα όπου το θέατρο θεωρούνταν ανήθικο. Κι όμως, με το ριζοσπαστικό του έργο σφράγισε τη σύγχρονη τέχνη του 20ού αιώνα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Υποκλίθηκε πολλές φορές στο αθηναϊκό κοινό – και εκείνο, κάθε φορά, του ανταπέδιδε την τιμή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Θέατρο / H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Ο «Οιδίποδας» του Γιάννη Χουβαρδά συνενώνει τον «Τύραννο» και τον «Επί Κολωνώ» σε μια παράσταση, παίρνοντας τη μορφή μιας πυρετώδους ανασκαφής στο πεδίο του ασυνείδητου - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ