«Κονγκό»:Μια παράσταση χορού για μια αιματοβαμμένη εποχή

«Κονγκό»:Μια παράσταση χορού για μια αιματοβαμμένη εποχή Facebook Twitter
Στην αφρικανική παράδοση οι παραμυθάδες ήταν ανέκαθεν και χορευτές και μουσικοί και τραγουδιστές, είτε συμπληρώνοντας είτε αντικαθιστώντας τον λόγο. © Agathe Poupeney
0

Το 2013 ο χορευτής και χορογράφος Φοστέν Λινιεκουλά παρουσίασε πρώτη φορά στην Αθήνα και στη Στέγη τη σόλο χορογραφία του Cargo, μια πραγματεία επάνω σε θέματα Ιστορίας, βίας και εκτοπισμού.

Ο Κονγκολέζος καλλιτέχνης, που στο παρελθόν έχει δηλώσει ότι «η μόνη μου πατρίδα είναι το σώμα μου», ξεκίνησε την καριέρα του στο Ναϊρόμπι της Κένυας, όπου το 1997 ίδρυσε την πρώτη ομάδα σύγχρονου χορού της χώρας, την Gàara Company. Από το 2001 έχει επιστρέψει στο Κονγκό. Αρχικά στην Κινσάσα, όπου πρωτοστάτησε στις παραστατικές τέχνες μέσα από τα Studios Kabako, και από το 2007 βρίσκεται στο Κισανγκάνι, στο βορειοανατολικό Κονγκό, όπου πειραματίζεται πια, εκτός από τον χορό, και με τον κινηματογράφο, το βίντεο και τη μουσική.


Έκτοτε έχει περιοδεύσει με έργα του σε ολόκληρο τον κόσμο, έχει συνεργαστεί με άλλους χορογράφους, όπως ο Raimund Hoghe (Sans-titre, 2009), για τα Μπαλέτα της Λορένης αναβίωσε τη Δημιουργία του Kόσμου, ενώ το καλοκαίρι του 2019, ως προσκεκλημένος καλλιτέχνης, ανέλαβε, μαζί με τον Νοτιοαφρικανό William Kentridge, την καλλιτεχνική διεύθυνση του Holland Festival.

Μπορώ να μιλήσω για τους Αφρικανούς και να πω ότι βρισκόμαστε στην Ευρώπη γιατί πρώτοι οι Ευρωπαίοι ήρθαν στη γη μας και έκαναν ξεκάθαρο ότι αποτελεί μέρος της Ευρώπης. Αυτή η παράσταση θέτει το συγκεκριμένο ζήτημα και θέλει να ξαναμιλήσει για την Ιστορία.


Το 2012 έπεσε τυχαία στα χέρια του το βιβλίο του βραβευμένου με Γκονκούρ Γάλλου συγγραφέα Éric Vuillard, Κονγκό (τα βιβλία του Ημερήσια Διάταξη και 14η Ιουλίου κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πόλις), σχετικά με τη γέννηση του αφρικανικού κράτους, συγκεκριμένα με την αιματηρή περίοδο του Λεοπόλδου Β' (1835-1909), βασιλιά του Βελγίου, ιδρυτή και προσωπικού ιδιοκτήτη (παγκόσμια πρωτοτυπία) του αφρικανικού Κονγκό, ο οποίος μετέτρεψε έναν επίγειο παράδεισο σε έναν τόπο κολασμένων. Εφαρμόζοντας τις πιο βίαιες πρακτικές, εξανάγκασε στην αμισθί συγκομιδή καουτσούκ τους ντόπιους, μετατρέποντάς τους σε σκλάβους. Το αποτέλεσμα ήταν να χάσουν τη ζωή τους περί τα 10 εκατομμύρια άνθρωποι από βασανιστήρια και άλλοι τόσοι να σακατευτούν.

Ο δραστήριος χορογράφος αποφάσισε ότι αυτή η αιματοβαμμένη ιστορία πρέπει να ξαναειπωθεί και να διαδοθεί στο διεθνές κοινό, που απειλείται σήμερα από σύγχρονες πρακτικές σκλαβιάς. Έτσι, δημιουργήθηκε η παράσταση Κονγκό.

«Κονγκό»:Μια παράσταση χορού για μια αιματοβαμμένη εποχή Facebook Twitter
© Agathe Poupeney

Στην αφρικανική παράδοση οι παραμυθάδες ήταν ανέκαθεν και χορευτές και μουσικοί και τραγουδιστές, είτε συμπληρώνοντας είτε αντικαθιστώντας τον λόγο. Οπότε ο Λινιεκουλά επιστράτευσε την παράδοσή του και υιοθέτησε διαφορετικές φόρμες για να πει την ιστορία της πατρίδας του.

Ανέβασε στη σκηνή τρεις ερμηνευτές: τον ηθοποιό Daddy Kamono Moanda, ο οποίος, έχοντας ζήσει πολλά χρόνια στη Γαλλία, αφηγείται σημαντικά αποσπάσματα του βιβλίου του Vuillard, ιστορίες όχι άγνωστες στον κονγκολέζικο λαό, την τραγουδίστρια Pasco Losanganya, επίσης ηθοποιό, η οποία προέρχεται από το Βορειοδυτικό Κονγκό, συγκεκριμένα τη φυλή Μόνγκο, που υπέστη τις θηριωδίες των Βέλγων, και έχει άμεσες αναφορές στη μουσική παράδοση του τόπου της, και τέλος τον ίδιο, ως χορευτή σόλο. Οι τρεις δράσεις μπλέκουν μεταξύ τους και αλληλοσυμπληρώνονται σε μια ενιαία αφήγηση.


Λίγο πριν έρθει στην Αθήνα, σε επικοινωνία μαζί του, ο Φοστέν Λινιεκουλά μας είπε: «Γνωρίζουμε πραγματικά τη σύγχρονη Ιστορία; Έχουμε συνειδητοποιήσει την ιστορία της αποικιοκρατίας, όλα όσα συνέβησαν στην Ευρώπη από τις μεγάλες πρώην αποικιοκρατικές δυνάμεις; Κατά τη γνώμη μου, χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν αυτό που διάβασα πέρσι σε μια έκθεση της Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, σύμφωνα με την οποία το 2% των παιδιών που τελειώνουν τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στο Βέλγιο δεν γνωρίζουν καν ότι το Κονγκό υπήρξε βελγική αποικία. Αυτό αποδεικνύει ότι η κοινή μας Ιστορία είναι άγνωστη, περιορισμένη, έστω, στη γενιά που μεγαλώνει σήμερα.

Γίνεται στις μέρες μας μεγάλη κουβέντα για τη μετανάστευση. Αναρωτιούνται πολλοί τι γυρεύουμε εδώ όλοι εμείς. Μπορώ να μιλήσω για τους Αφρικανούς και να πω ότι βρισκόμαστε στην Ευρώπη γιατί πρώτοι οι Ευρωπαίοι ήρθαν στη γη μας και έκαναν ξεκάθαρο ότι αποτελεί μέρος της Ευρώπης. Αυτή η παράσταση θέτει το συγκεκριμένο ζήτημα και θέλει να ξαναμιλήσει για την Ιστορία».

Faustin Linyekula

Congo

12-14/2, 20:30

Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Κεντρική Σκηνή

Εισ.: €5-22

 

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

Θέατρο / Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

«Δεν πηγαίνουμε ποτέ στη Μόσχα, όμως η επιθυμία γι’ αυτήν κυλάει διαρκώς μέσα μας» - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για τη sold-out παράσταση «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ