«Ιβάνoφ» σε σκηνοθεσία Α. Μπρούσκου: Αδυναμία εμβάθυνσης με μερικά όμορφα σπαράγματα

«Ιβάνoφ» σε σκηνοθεσία Α. Μπρούσκου: Αδυναμία εμβάθυνσης με μερικά όμορφα σπαράγματα Facebook Twitter
O Τσέχοφ προσφέρει μια πολυπρισματική θεώρηση της προσωπικότητας του Ιβάνοφ. Φωτο: Μαρία Κατσικαδάκου (Maria Cyber)
0

Η καρδιά του είναι άρρωστη. Συνεχώς αναστενάζει. Την ψυχή του βαραίνει μια νωθρότητα.


Πριν από πέντε χρόνια παντρεύτηκε την Άννα Πετρόβνα από αγάπη. Εκείνη συνεχίζει να τον αγαπάει, αυτός όμως όχι. Κι ενώ θα έπρεπε να μένει μαζί της τα βράδια τώρα που είναι άρρωστη και χρειάζεται τη φροντίδα του, ο Ιβάνοφ φεύγει τρέχοντας και πηγαίνει σε άλλα σπίτια, στων Λιέμπεντεφ, επειδή δεν αντέχει.


Ο γιατρός Λβοβ βρίσκει τη συμπεριφορά του εγκληματική. Θεωρεί πως με την αδιαφορία και την αναισθησία του σκοτώνει τη γυναίκα του.
Ενδεχομένως να είναι ένοχος. Ο ίδιος ο Ιβάνοφ το παραδέχεται διαρκώς.


Η σύζυγός του λέει πως είναι ένας υπέροχος άνθρωπος. Δεν έχουν, όμως, όλοι την ίδια γνώμη. Η νεαρή χήρα Μπαμπάκινα υποστηρίζει πως ο Ιβάνοφ παντρεύτηκε από συμφέρον, για να βάλει στο χέρι την προίκα της Άννας Πετρόβνα. Η γριά Ναζάροβνα λέει πως κλειδώνει τη γυναίκα του στο υπόγειο και την ταΐζει με το ζόρι σκόρδο.

Αινιγματικός και δυσπρόσιτος, ο Ιβάνοφ δεν προσφέρεται για βιαστικές αποκρυπτογραφήσεις. Παρόλο που σε αυτό το πρώιμο σχετικά έργο του ο Τσέχοφ στέκεται ακόμη επιρρεπής στις συμβάσεις του παλιού θεάτρου, ο συγγραφέας έχει ήδη την ευαισθησία να αποφύγει τις πάσης φύσεως απλουστεύσεις.


Με πόση επιπολαιότητα βγάζουμε συμπεράσματα για τις ζωές των άλλων... Η έλλειψη χρημάτων, η αιώνια φαγωμάρα, τα κουτσομπολιά, οι περιττές συζητήσεις. Ένας από τους καλεσμένους των Λιέμπεντεφ –σήμερα είναι τα γενέθλια της κόρης τους– θεωρεί πως ο Ιβάνοφ είναι τυχοδιώκτης και αναφέρει ως απόδειξη ένα περιστατικό απ' τα παλιά.

Πόσα λάθη, πόσες αδικίες, πόσες ανοησίες... Είναι ο Ιβάνοφ ένας απαίσιος Ταρτούφος; Ένας απατεώνας ανωτέρας κλάσεως; «Σε όλη την περιοχή, αδερφέ μου, κυκλοφορούν τόσα κουτσομπολιά για σένα, που όπου να 'ναι θα 'ρθει να σε επισκεφτεί ο εισαγγελέας» τον προειδοποιεί με πατρικό ενδιαφέρον ο γηραιός Λιέμπεντεφ.

 
Ο Ιβάνοφ βλέπει το κτήμα του να μαραζώνει, τη γυναίκα του να λιώνει, αλλά δεν κάνει τίποτα. Από πού προέρχεται αυτή η αδράνεια; Δεν καταλαβαίνει...

Κάποτε ήταν φλογερός, υγιής, δυνατός και ακούραστος. Δούλευε, μιλούσε και συγκινούσε τους ανθρώπους. Είχε πίστη κι έμπνευση, πετούσε τα λεφτά του δεξιά κι αριστερά. Τώρα περνά τις μέρες και τις νύχτες του άπραγος. Από πού προέρχεται αυτή η εξάντληση; Για ποιον λόγο έπαψε να αγαπά τη γυναίκα του;


Ένα νέο ειδύλλιο εμφανίζεται ξαφνικά στο προσκήνιο. Ο Ιβάνοφ, όμως, ξέρει πως είναι κι αυτό μάταιο. «Τώρα πλέον μου φαίνεται ανοησία η αγάπη, τα χάδια γλυκανάλατα, μου φαίνεται δίχως νόημα η δουλειά, το τραγούδι και οι φλογεροί λόγοι πρόστυχα και παλιωμένα. Όπου κι αν πάω κουβαλώ την αγωνία, την κρύα πλήξη, τη δυσαρέσκεια, την απέχθεια για τη ζωή... Ξόφλησα οριστικά!»

«Ιβάνoφ» σε σκηνοθεσία Α. Μπρούσκου: Αδυναμία εμβάθυνσης με μερικά όμορφα σπαράγματα Facebook Twitter
Αινιγματικός και δυσπρόσιτος, ο Ιβάνοφ δεν προσφέρεται για βιαστικές αποκρυπτογραφήσεις. Φωτο: Μαρία Κατσικαδάκου (Maria Cyber)


Αινιγματικός και δυσπρόσιτος, ο Ιβάνοφ δεν προσφέρεται για βιαστικές αποκρυπτογραφήσεις. Παρόλο που σε αυτό το πρώιμο σχετικά έργο του ο Τσέχοφ στέκεται ακόμη επιρρεπής στις συμβάσεις του παλιού θεάτρου (είτε πρόκειται για την αιφνιδιαστική «ανακάλυψη» των παράνομων εραστών, είτε, κυρίως, για την εύκολη δραματουργική λύση της αυτοκτονίας), ο συγγραφέας έχει ήδη την ευαισθησία να αποφύγει τις πάσης φύσεως απλουστεύσεις.

Κανένα στοιχείο ή γεγονός στο παρελθόν του κεντρικού ήρωα δεν μπορεί να εκληφθεί ως «αιτία» της αδιέξοδης κατάστασής του – για ποιον λόγο, δηλαδή, νιώθει έτσι ανήμπορος, αδρανής και ξοφλημένος ένας υγιής άνδρας τριάντα πέντε ετών.

Αντί για εξηγήσεις και ετυμηγορίες, ο Τσέχοφ προσφέρει μια πολυπρισματική θεώρηση της προσωπικότητας του Ιβάνοφ, επιμένοντας πως η κατανόηση των άλλων συνιστά μια πραγματικά πολύπλοκη υπόθεση.

«Όχι, γιατρέ, στον καθένα μας υπάρχουν πάρα πολλοί τροχοί, κοχλίες και δικλίδες, για να μπορούμε να κρίνουμε ο ένας τον άλλον από την πρώτη εντύπωση ή από ένα δύο εξωτερικά γνωρίσματα. Εγώ δεν καταλαβαίνω εσάς κι εσείς δεν καταλαβαίνετε εμένα και οι ίδιοι δεν καταλαβαίνουμε τους εαυτούς μας» επιμένει ο Ιβάνοφ. Παγιδευμένος στο επίκεντρο αυτής της ασταμάτητης «μάχης ερμηνειών»¹ που αναπτύσσεται γύρω από τον χαρακτήρα του, αυτοκτονεί.


Η Άντζελα Μπρούσκου και η ομάδα της μοιάζουν να τα συνειδητοποιούν όλα αυτά – χαρακτηριστικό είναι το ερώτημα με το οποίο κλείνει η παράσταση, διά στόματος της ίδιας της σκηνοθέτιδος: «Εσείς τι γνώμη έχετε για τον Ιβάνοφ;».

Κι ενώ δεν περιμένει κανείς από μια παράσταση να μας προσφέρει τον Ιβάνοφ στο πιάτο, έτοιμο προς βρώση, η δυσκολία συνίσταται στον τρόπο ή στους τρόπους με τους οποίους θα θέσει το μυστήριο του ήρωα ενώπιόν μας απτό και σπαρταριστό, ενώ ταυτόχρονα θα αναδείξει την αδυναμία των ανθρώπων να διαπεράσουν το τείχος της μοναξιάς που τους χωρίζει.

«Ιβάνoφ» σε σκηνοθεσία Α. Μπρούσκου: Αδυναμία εμβάθυνσης με μερικά όμορφα σπαράγματα Facebook Twitter
Πόσες φορές ακόμη θα δούμε τη ζωή επί σκηνής ως «πάρτι που εξόκειλε»; Φωτο: Μαρία Κατσικαδάκου (Maria Cyber)


Το γελοίο και το ανάλαφρο είναι φυσικά ευπρόσδεκτα σε αυτήν τη διαδικασία. Αλλά, πραγματικά, πόσες φορές ακόμη θα δούμε τη ζωή επί σκηνής ως «πάρτι που εξόκειλε»; Πέντε περούκες, οκτώ καρέκλες κι επτά μπαλόνια δεν φέρουν καμία γοητεία, καμία πειστικότητα, παρά καταδικάζουν το εγχείρημα σε τυποποίηση, ειδικά όταν μεταδίδουν την αίσθηση της «πιο βολικής λύσης».


Η αδυναμία εμβάθυνσης χαρακτηρίζει τελικά το εγχείρημα. Τα επιμέρους στοιχεία δεν συγκροτούν ένα όλον με ισχυρό αποτύπωμα. Ακόμη και οι καλές σκηνές –όπως αυτή όπου ο Ιβάνοφ αποκαλύπτει με σκληρότητα στη σύζυγό του ότι πεθαίνει– και οι καλές ερμηνείες μένουν μετέωρες.

Εκρήξεις, εικόνες, η ουρά ενός νυφικού που κάνει «πατινάζ» στο πράσινο πάτωμα, ένας άνδρας που βουτάει σε βουνό από μαξιλάρια για να πνίξει τη θλίψη του, απόπειρες να αρθρωθεί ένα νόημα που αναδύεται ελλιπές και φτάνει έτσι, σκόρπιο και ανοργάνωτο, ως τον θεατή.


Η ερμηνεία του Ανδρέα Κωνσταντίνου ως Ιβάνοφ είναι πράγματι συγκροτημένη και ισορροπημένη. Ο ηθοποιός αποφεύγει τις κραυγές και τις «απελπισίες», αποποιείται τον μανδύα του καταθλιπτικού, κρατάει ένα μέτρο, εσωτερικό και εξωτερικό, σέβεται τον ήρωα που ενσαρκώνει, επιδιώκει να τον ακούσει, να τον αφήσει να εξερευνήσει απροσποίητα το υπαρξιακό άγχος του. Στερούμενη, όμως, ενός πλαισίου μέσα στο οποίο να ενταχθεί έτσι ώστε να νοηματοδοτηθεί πλήρως, η προσπάθεια μένει ανολοκλήρωτη.

«Ιβάνoφ» σε σκηνοθεσία Α. Μπρούσκου: Αδυναμία εμβάθυνσης με μερικά όμορφα σπαράγματα Facebook Twitter
Η Παρθενόπη Μπουζούρη αναδύεται ώριμη και μεστή ως φυματική σύζυγος που αργοσβήνει. Φωτο: Μαρία Κατσικαδάκου (Maria Cyber)


Η Παρθενόπη Μπουζούρη αναδύεται ώριμη και μεστή ως φυματική σύζυγος που αργοσβήνει. Αρνείται να παραστήσει το θύμα, την εύθραυστη και αβοήθητη ετοιμοθάνατη που αξίζει τον οίκτο όλων. Η χλωμή και πτοημένη αισθαντικότητά της επιμένει να διεκδικεί ηρωικά την αγάπη του Ιβάνοφ, ακόμη κι όταν ξέρει πως την έχει χάσει αμετάκλητα.


Απολαυστικός ο Αλμπέρτο Εσκενάζυ ως άμυαλος κόμης που παραμένει παιδί, ενώ ο Τσιμάρας Τζανάτος, ίσως προσπαθώντας λίγο παραπάνω απ' όσο χρειάζεται, εκπέμπει όλη την αγαπητική διάθεση του καλοκάγαθου κι αδέξιου πατέρα που αγωνιά να βγάλει άκρη απέναντι στο ακατανόητο.

Η Κωνσταντίνα Αγγελοπούλου, ως διεκδικητική ερωτευμένη Σάσα, διαθέτει όλη την καλή πρόθεση, θα χρειαστεί όμως να δαμάσει την ένταση και τη χροιά της φωνής της.


Κάπου μεταξύ δράματος και παρωδίας, σοβαρού και περιπαικτικού, ο Ιβάνοφ της Άντζελας Μπρούσκου –έξοχη η ίδια ως εκκεντρική τσιγγούνα πλουσία που μετράει την μπουκιά των καλεσμένων της– φτάνει στα μισά της διαδρομής και σταματά εκεί, έχοντας μερικά όμορφα σπαράγματα στις αποσκευές της.

Info

Ιβάνοφ, Άντον Τσέχοφ

Σκηνοθεσία: Άντζελα Μπρούσκου

Μετάφραση: Γιώργος Δεπάστας

Σκηνικά - Κοστούμια: Άντζελα Μπρούσκου

Μουσική: Nalyssa Green

Φωτισμοί: Στέβη Κουτσοθανάση

Βοηθοί σκηνοθέτη: Τίνα Τζάθα, Γιώργος Ανδριώτης

Συμπαραγωγή: Θέατρο Δωματίου και Constantly Productions

Ηθοποιοί: Ανδρέας Κωνσταντίνου, Παρθενόπη Μπουζούρη, Αλμπέρτο Εσκενάζυ, Κωνσταντίνα Αγγελοπούλου, Τσιμάρας Τζανάτος, Κρις Ραντάνοφ, Ιλία Αλγκάερ, Βάλια Παπαχρήστου, Άντζελα Μπρούσκου, Αλέξανδρος Μαράκης, Αντώνης Τσίλλερ

Θέατρο της Οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής

Κυκλάδων 11, Αθήνα, 210 8217877

Έως 21 Απριλίου

Πέμπτη- Σάββατο: 21.00, Κυριακή: 19:30

Εισιτήριο: 10-15 ευρώ

1. Richard Gilman, Chekhov's plays: An opening into eternity.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ