Η ζωή που ζείτε είναι μελαγχολική ή εύθυμη;

 Η ζωή που ζείτε είναι μελαγχολική ή εύθυμη; Facebook Twitter
0

 

O επίτιμος σύμβουλος Γιάκοβ Πέτροβιτς Γκολιάτκιν ζει στην αγία Πετρούπολη. Είναι ένας άβουλος, ντροπαλός και λιγομίλητος τύπος που αγαπά τη γαλήνη και την ησυχία. Ζει μια μοναχική, τακτοποιημένη, απλή σπιτική ζωή.

Την ημέρα που άρχισαν όλα, κατευθυνόταν με άμαξα σε ένα επίσημο δείπνο, όταν τον αναγνώρισε ο προϊστάμενος του στην υπηρεσία. Ο Γκολιάτκιν κοκκίνησε από ντροπή που εθεάθη καλοντυμένος και σε άμαξα και αναρωτήθηκε, απερίγραπτα συγχισμένος, αν θα έπρεπε να υποκριθεί πως δεν είναι αυτός αλλά κάποιος που του μοιάζει καταπληκτικά...

Ο Σωσίας είναι το δεύτερο έργο που γράφει ο Ντοστογέφσκι, το 1846. Στον Σωσία ο Ντοστογιέφσκι ασχολείται με τη διαμάχη του καλού και του κακού, του νοσηρού μυαλού έναντι στον παραδομένο άνθρωπο με την τραγική μοίρα. Οι δύο όψεις ενός ανθρώπου που οδηγείται στο καταστροφικό τέλος. Στον Σωσία ο συγγραφέας καταδύεται στον ψυχικό κόσμο του δημοσίου υπαλλήλου Γκολιάτκιν (που μας φέρνει στο μυαλό τον βιβλικό Γολιάθ). Ο ήρωάς μας θέλει να "τραβάει τον δρόμο του" αλλά και θέλει να "μη διαφέρει καθόλου απ' τους άλλους ανθρώπους". Διχάζεται: ο πραγματικός Γκολιάτκιν εμμένει στην ιδιαιτερότητα του, ο σωσίας του υποτάσσεται στον γενικό κομφορμισμό, γίνεται ολόιδιος με τους άλλους ανθρώπους.
Ο Ντοστογιέφσκι περιγράφει αριστοτεχνικά τη σύγκρουση των δύο στάσεων, την έκφραση τους στη ζωή του ήρωα, την τραγική κατάληξη...

Επηρεασμένος τόσο από τον γερμανό E.T.A. Hoffmann όσο και από τον ρώσο Νικολάι Γκόγκολ, ο Ντοστογέφσκι γράφει τον Σωσία του πριν τα διάσημα μεταγενέστερα έργα του (Έγκλημα και Τιμωρία, Δαιμονισμένοι, Αδελφοί Καραμαζόφ). Ο Σωσίας εξέπληξε τους συγχρόνους του, καθώς καταδύεται με τρόπο θαυμαστό στα μύχια της ψυχής του ήρωά του. Αποτέλεσε σημείο αναφοράς ακόμα και για συγγραφείς που δεν εκτιμούσαν τον Ντοστογιέφκσι – ο Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ που τον θεωρούσε «μέτριο συγγραφέα» παραδεχόταν πως ο Σωσίας είναι «το καλύτερο πράγμα που έγραψε ποτέ» και πως είναι «ένα σπάνιο και τέλειο έργο τέχνης». Με αφετηρία τη διάσπαση,  κεντρικό μοτίβο των έργων του Ντοστογιέφσκι και μια πληθώρα διακειμενικών αναφορών ο Σωσίας βουτάει σε μια κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και δεν παραλείπει να σχολιάσει πανέξυπνα το δομικό μοντέλο του Φρόιντ για την ψυχή, χωρίς να μας καταπλακώσει με τη θεωρητική ανάλυση που συνεπάγεται. Μπορεί να έχουμε ξαναδεί ιστορίες με το Εγώ και τις παρενέργειές του, αλλά η σισύφεια πάλη του εαυτού μας με το ιδανικό συμπλήρωμά του για τη μάταιη κοινωνική αποδοχή παραμένει ένας συναρπαστικός μύθος.

 

 Η ζωή που ζείτε είναι μελαγχολική ή εύθυμη; Facebook Twitter
Από την παράσταση στο θέατρο Ροές

 Η ζωή που ζείτε είναι μελαγχολική ή εύθυμη; Facebook Twitter
Από την παράσταση στο θέατρο Ροές

Στο θέατρο Ροές από τις 21 Νοεμβρίου 2014, ο Άρης Σερβετάλης θα υποδυθεί τον Γκολιάτκιν σε μια παράσταση στην οποία παρουσιάζονται επεισόδια της ζωής του ήρωα του Ντοστογέφσκι.

«Παρακολουθούμε μεγεθυμένα κάποια επεισόδια της πραγματικότητας του Γκολιάτκιν, ενός χαρακτήρα που προσπαθεί να υπάρξει εντός του πλαισίου της κοινωνικά αποδεκτής φυσιολογικότητας. Μπροστά μας εμφανίζεται το υποκειμενικό πλάνο του χαρακτήρα, ό,τι συμβαίνει πέρα από την φαινομενική πραγματικότητα μιας φυσιολογικής ζωής. Διασπώντας την αφηγηματική γραμμικότητα του κειμένου και μεγεθύνοντας κάποια από τα επεισόδια του έργου, επιτελείται μια προσπάθεια καταβύθισης στην κοινωνική αποκοπή, την απομόνωση, τον θορύβο και τη σιωπή» λέει η σκηνοθέτης της παράστασης  Εφη Μπίρμπα.

 

 Η ζωή που ζείτε είναι μελαγχολική ή εύθυμη; Facebook Twitter
Από την παράσταση στο θέατρο Ροές

 Η ζωή που ζείτε είναι μελαγχολική ή εύθυμη; Facebook Twitter
Από την παράσταση στο θέατρο Ροές

 Η ζωή που ζείτε είναι μελαγχολική ή εύθυμη; Facebook Twitter
Από την παράσταση στο θέατρο Ροές

 

Ο Φιοντόρ Ντοστογέφσκι μέσα από ένα βιογραφικό σημείωμα

 

O Φιοντόρ Ντοστογέφσκι γεννήθηκε στη Μόσχα το 1821. Η μητέρα του, άνθρωπος τρυφερός, πέθανε από φυματίωση το 1837, την ίδια ημέρα με τον Πούσκιν. Ο Φιοντόρ ανακοίνωσε στον αδελφό του Μιχαήλ ότι εάν δεν είχαν το δικό τους πένθος, θα φορούσε μαύρα ρούχα για να τιμήσει τον Πούσκιν. Ένα χρόνο μετά ακολουθεί ο βίαιος θάνατος του πατέρα του, φημολογείται ότι βρέθηκε δολοφονημένος από τους δουλοπάροικους του οικογενειακού κτήματος. Το 1843 αποφοίτησε από τη Στρατιωτική Ακαδημία Μηχανικών της Αγίας Πετρούπολης με μέτριες αποδόσεις. Ζει φτωχικά αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει να ξοδεύει όλα τα χρήματα του τζογάροντας. Το πάθος του για τα τυχερά παιχνίδια και το αλκοόλ τον ακολούθησε σε όλη του τη ζωή.

Πολύ σύντομα αρνείται τη δουλειά του γραφείου και αποφασίζει να ζήσει από την πένα του. Το 1846 γράφει τον «Σωσία» και τον «Φτωχόκοσμο». Με τα έργα αυτά του ανοίγουν οι πόρτες στους Ρώσικους λογοτεχνικούς κύκλους και γίνεται μέλος μιας ομάδας ουτοπιστών σοσιαλιστών.

Με αυτή του την επαφή βρίσκεται μπλεγμένος σε μια συνωμοσία για την ανατροπή του τσάρου Νικολάου του Α’ και έτσι το 1849 σε ηλικία 28 ετών, περνά από δίκη και καταδικάζεται σε θάνατο. Την τελευταία στιγμή ο ίδιος ο Τσάρος μετατρέπει την ποινή του από θανατική καταδίκη σε καταναγκαστικά έργα στη Σιβηρία. Εκεί ζει τέσσερα χρόνια κάτω από απάνθρωπες συνθήκες. Το 1854 αποφυλακίζεται αλλά παραμένει στη Σιβηρία για να εκτίσει τη στρατιωτική του θητεία. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας ερωτεύεται την πρώτη του γυναίκα την οποία παντρεύεται το 1857, μετά τον θάνατο του πρώτου συζύγου της. Η εμπειρία του στη φυλακή και τον στρατό του ενισχύουν τη βαθειά σχέση του με την Ορθοδοξία. Είναι κριτικός απέναντι στα φιλοσοφικά ρεύματα της Ευρώπης και η γραφή του εστιάζεται περισσότερο στη δύναμη της παράδοσης της Ρωσίας και των απλών ανθρώπων της.

Το 1859 επιστρέφει στην Αγία Πετρούπολη και μαζί με τον αδελφό του εκδίδουν δύο περιοδικά χωρίς μεγάλη επιτυχία. Το 1864, ο Ντοστογέφσκι χάνει την γυναίκα του από φυματίωση και πολύ γρήγορα πεθαίνει και ο αδελφός του. Επηρεασμένος από αυτά τα δύο τραγικά γεγονότα, μπαίνει ακόμα περισσότερο στην κατάθλιψη, το αλκοόλ και τον τζόγο. Το 1865 γράφει το σατιρικό κείμενο «ο Κροκόδειλος». Χρωστά όμως ήδη πολλά και αναγκάζεται να γράψει το «Έγκλημα και τιμωρία» κάτω από ιδιαίτερη βιασύνη, για να πάρει γρήγορα χρήματα ώστε να ξεπληρώσει τα χρέη του. Το έργο δημοσιεύεται το 1866 σε περιοδικό και ένα χρόνο μετά γίνεται βιβλίο. Με τον ίδιο τρόπο γράφει και τον «Παίχτη». Κατά τη διάρκεια της συγγραφής του «Παίχτη» ερωτεύεται τη στενογράφο στην οποία υπαγορεύει το κείμενο και την παντρεύεται το 1867. Φεύγει μαζί της στην Ευρώπη για να αποφύγει τους ανθρώπους που του έχουν δανείσει χρήματα και ζει τέσσερα χρόνια στην Ελβετία, τη Γερμανία και την Ιταλία.

Όσο ο Ντοστογέφσκι βρισκόταν στην Ευρώπη, η φήμη του πίσω στην πατρίδα του μεγάλωνε. Όταν το 1879 γράφει το έργο «Οι αδελφοί Καραμαζόφ» ο Ντοστογέφσκι θεωρείται ήδη ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της Ρωσίας.

Το έργο αυτό ήταν και το τελευταίο του. Πεθαίνει το 1881 από κρίση επιληψίας, ασθένεια που τον ταλαιπωρούσε από την παιδική του ηλικία. Ο Ντοστογέφσκι επηρέασε πολλούς σημαντικούς συγγραφείς σε όλο τον κόσμο. Φημολογείται ότι o Τολστόι, ξέσπασε σε δάκρυα όταν έμαθε για το θάνατο του Ντοστογέφσκι, αν και δεν είχαν γνωριστεί ποτέ. Καθώς επίσης και ότι όταν πέθανε ο Τολστόι, είχε μαζί του ένα αντίτυπο των «Αδερφών Καραμαζόφ». Ο δε Αϊνστάιν είχε πει: «ο Ντοστογιέφσκι, μου προσφέρει πολύ περισσότερα από οποιονδήποτε επιστήμονα».

Η Ταυτότητα της Παράστασης

Σκηνοθεσία – Σκηνικά - Κοστούμια: Έφη Μπίρμπα

Διασκευή – δραματουργική επεξεργασία: Έφη Μπίρμπα, Άρης Σερβετάλης, Μιχαήλα Πλιαπλιά

Ερμηνευτές: Άρης Σερβετάλης, Δρόσος Σκώτης, Γιώργος Συμεωνίδης, Συμεών Τσακίρης, Κωνσταντίνος Καρβουνιάρης

Η παράσταση βασίστηκε στο βιβλίο «Ο Σωσίας», μτφρ. Βασίλης Τομανάς, εκδ. Νησίδες.

Εδώ πληροφορίες για ώρες και μέρες παραστάσεων

 

 

 

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ