Η Ελένη Φιλίνη αφηγείται τη ζωή της στη LIFO Facebook Twitter
Πιστεύω ότι δεν είμαι καθόλου δήθεν ως άνθρωπος, γι' αυτό και έχω την αγάπη του κόσμου. Από κει και πέρα, και σε μοναστήρι να κλειστώ, πάντα ο κακοήθης θα βρει κάτι να πει. Άσε που από μικρό παιδάκι κοίταζα πάντα ψηλά, μπροστά. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO

Η Ελένη Φιλίνη αφηγείται τη ζωή της στη LIFO

0

Από πέντε ετών που ήρθα στην Αθήνα είμαι Πατησιώτισσα. Οι γονείς μου, αν και δεν είχαν καμία σχέση με τα καλλιτεχνικά, χόρευαν πολύ ωραία. Ο μπαμπάς μου, μάλιστα, είχε πάρει και βραβεία, όταν εγώ ήμουν πολύ μικρή, σε διαγωνισμούς χορού ροκ εν ρολ! Χόρευε, επίσης, το ωραιότερο ζεϊμπέκικο! Η μαμά μου, πάλι, όταν χόρευε, έμοιαζε σαν να πετούσε, να μην πατάει στη γη! Ήμουν μοναχοπαίδι.

• Εμφανισιακά είμαι ένα κράμα και των δύο. Τους έχω χάσει, τον μπαμπά μου πριν από πολλά χρόνια, τη μαμά πριν από τέσσερα. Όταν ήμουν στο δημοτικό, ο μπαμπάς έπαθε μια μεγάλη οικονομική καταστροφή. Έφυγε και πήγε στον αδερφό του, στον Παναμά, και συντηρούσε την οικογένεια στέλνοντας χρήματα. Κάθε δύο χρόνια μας επισκεπτόταν –δεν ήταν εύκολες τότε οι μετακινήσεις– κι εμένα μου έλειπε απίστευτα η παρουσία του. Η μητέρα μου ήταν η καλύτερή μου φίλη. Ο θάνατός της μου κόστισε όσο δεν φαντάζεται κανείς που έχει χάσει τόσο δικό του άνθρωπο.

• Από πολύ μικρή εκδήλωσα καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα, όπως κάνουν συνήθως τα κοριτσάκια. Μου άρεσαν η Σίρλεϊ ΜακΛέιν, η Μπάρμπρα Στρέιζαντ, η Λίζα Μινέλι. Είχα, δηλαδή, πιο δυτικά πρότυπα, αφού σπούδαζα χορό από εννιά ετών. Ασχολήθηκα με την υποκριτική όταν κατάλαβα ότι ο χορός θα είχε κάποτε ημερομηνία λήξης.

Για το θέμα της βιντεοκασέτας έχω να πω ότι έγιναν κάποιες δουλειές πολύ καλύτερες από αυτές της μετέπειτα ιδιωτικής τηλεόρασης. Δούλεψα με πολλούς, αξιόλογους σκηνοθέτες και συμπρωταγωνιστές, τον Τσιβιλίκα, τον Ευαγγελόπουλο, με πάρα πολύ κόσμο! Έγιναν σίγουρα και προχειρότητες, απλώς εκείνοι που μεταπήδησαν στην ιδιωτική τηλεόραση συνήθιζαν να θάβουν εκείνες τις δουλειές. Γιατί, στην τηλεόραση δεν έγιναν προχειρότητες; Στον κινηματογράφο, στο θέατρο;

• Tο ξεκίνημα έγινε όταν με είδαν σε κάποιες επιδείξεις. Ήθελαν κορίτσια για πασαρέλα, με πήραν, κάναμε πρόβες και αμέσως μπήκα και στην τηλεόραση. Πρέπει να πω ότι έκανα τηλεόραση πριν ακόμα τελειώσω το σχολείο.

• Δούλευα από τα 15 μου. Το πρωί πήγαινα σχολείο και το βράδυ χόρευα επαγγελματικά. Παρότι δεν ήμασταν φτωχή αλλά μια μέση οικογένεια, ήθελα την οικονομική ανεξαρτησία μου. Κανείς ποτέ δε μου είπε να πάω να δουλέψω.

Η Ελένη Φιλίνη αφηγείται τη ζωή της στη LIFO Facebook Twitter
Tο ξεκίνημα έγινε όταν με είδαν σε κάποιες επιδείξεις. Ήθελαν κορίτσια για πασαρέλα, με πήραν, κάναμε πρόβες και αμέσως μπήκα και στην τηλεόραση. Πρέπει να πω ότι έκανα τηλεόραση πριν ακόμα τελειώσω το σχολείο. Φωτο: Πάρης Ταβιτιάν / LIFO

• Δεν έπαιξα σε τόσα σίριαλ, όσα αναγράφονται στη Wikipedia στο λήμμα με το όνομά μου – άσε που είναι όλο ανακρίβειες. Έγραφαν ότι γεννήθηκα 7 Μαΐου και ότι είμαι 60 ετών. Έχω γεννηθεί στις 14 Μαΐου και σίγουρα δεν είμαι ακόμα 60! Επίσης, γράφτηκε ότι έπαιζα σε σίριαλ το 1974 – αν είναι δυνατόν! Το συγκεκριμένο σίριαλ ξεκίνησε το '74, τερματίστηκε το '80 κι εγώ εμφανίστηκα στο τελευταίο εξάμηνο των επεισοδίων του. Ο καθένας μπορεί τελικά να γράφει αβασάνιστα ό,τι του κατεβαίνει στο Ίντερνετ. Πάντως, την πρώτη φορά που με ρώτησε δημοσιογράφος «Πώς τα καταφέρνετε και διατηρείστε έτσι;» ήμουν ακριβώς τριάντα ετών (γέλια).

• Παρατηρώ αλλαγές στη νύχτα από το 2000 και μετά, εκεί που παλιότερα γέμιζαν τα μαγαζιά από ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας. Τώρα βλέπω πολλή νεολαία, παιδιά κάτω των 25-30 ετών. Δεν μπορώ να ξέρω πού οφείλεται αυτό. Η νεολαία το '80 θα πήγαινε σε μία ντίσκο ή σε ένα κουτουκάκι, όχι όμως στα μπουζούκια. Το ξέρω γιατί εμφανιζόμουν τότε σε μεγάλα μαγαζιά, όπως η Νεράιδα. Παράλληλα, παιδί ήμουν και ζούσα την εδραίωση της τηλεόρασης με σίριαλ όπως οι «Ιερόσυλοι» ή το «Ορκιστείτε παρακαλώ» με τον Γιάννη Μιχαλόπουλο. Αργότερα, το 1990-91 έκανα και τηλεπαιχνίδι με τον Ευαγγελόπουλο. Συγκριτικά με τη σημερινή εποχή που τα έχουμε ισοπεδώσει όλα, η δεκαετία του '80 ήταν πιο ρομαντική και γι' αυτό έρχονται στιγμές που τη νοσταλγώ.

• Στον κινηματογράφο μεγάλη στιγμή ήταν η συμμετοχή μου στη Μέδουσα του Γιώργου Λαζόπουλου το '97, που έναν χρόνο μετά πήρε το 3ο βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Φανταστικού Κινηματογράφου στο Χιούστον. Στο ίδιο φεστιβάλ τώρα, πριν από 20 μέρες, πήρε το 2ο βραβείο η Αποπληρωμή, η ταινία που κάναμε με τον Αλέξανδρο Λεονταρίτη. Πρέπει να είμαι η μοναδική Ελληνίδα ηθοποιός με δύο παρουσίες σε αυτό το φεστιβάλ.

• Για το θέμα της βιντεοκασέτας έχω να πω ότι έγιναν κάποιες δουλειές πολύ καλύτερες από αυτές της μετέπειτα ιδιωτικής τηλεόρασης. Δούλεψα με πολλούς, αξιόλογους σκηνοθέτες και συμπρωταγωνιστές, τον Τσιβιλίκα, τον Ευαγγελόπουλο, με πάρα πολύ κόσμο! Έγιναν σίγουρα και προχειρότητες, απλώς εκείνοι που μεταπήδησαν στην ιδιωτική τηλεόραση συνήθιζαν να θάβουν εκείνες τις δουλειές. Γιατί, στην τηλεόραση δεν έγιναν προχειρότητες; Στον κινηματογράφο, στο θέατρο; Ποιος κοροϊδεύει ποιον; Η υποκρισία αυτή δεν αντέχεται! Θα μπορούσα να έχω κάνει 80 βιντεοταινίες, όπως έκαναν άλλοι συνάδελφοι, γιατί τα χρήματα ήταν πολλά τότε, και επιλεκτικά έκανα 22-23 περίπου.

• Πιστεύω ότι δεν είμαι καθόλου δήθεν ως άνθρωπος, γι' αυτό και έχω την αγάπη του κόσμου. Από κει και πέρα, και σε μοναστήρι να κλειστώ, πάντα ο κακοήθης θα βρει κάτι να πει. Άσε που από μικρό παιδάκι κοίταζα πάντα ψηλά, μπροστά. Μου 'λεγε η μάνα μου «κοίτα, παιδάκι μου, τον δρόμο», όμως εγώ μόνο ψηλά κοίταζα. Θεωρώ, όμως, εξίσου «επικίνδυνο» το να σε αγαπούν οι πάντες.

Η Ελένη Φιλίνη αφηγείται τη ζωή της στη LIFO Facebook Twitter
Δούλευα από τα 15 μου. Το πρωί πήγαινα σχολείο και το βράδυ χόρευα επαγγελματικά. Παρότι δεν ήμασταν φτωχή αλλά μια μέση οικογένεια, ήθελα την οικονομική ανεξαρτησία μου. Κανείς ποτέ δε μου είπε να πάω να δουλέψω. Φωτο: Πάρης Ταβιτιάν / LIFO

• Θυμάμαι ένα αστείο περιστατικό: γυρίζαμε με τον Κώστα Καραγιάννη μια ταινία, την Μπλόφα, που βασιζόταν στο Ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη. Σε μια ερωτική σκηνή που έπρεπε ο Παύλος Ευαγγελόπουλος να με πετάξει στο κρεβάτι, όπως το έκανε, έσπασε το κρεβάτι κι εγώ βρέθηκα στο πάτωμα με τα παπλώματα και τα σανίδια στο κεφάλι μου. Για μισή ώρα δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε από τα γέλια. Πήγε στο βρόντο όλη η ερωτική σκηνή.

• Υπήρξαν καταστάσεις που ζημίωσαν αυτήν τη γενιά των ηθοποιών του '80. Από τη Ρένα Παγκράτη που αυτοκτόνησε –αυτή, βέβαια, ανήκε στη δεκαετία του '70– μέχρι την Καιτούλα τη Φίνου που δουλέψαμε την ίδια περίοδο, δεν μπορώ ειλικρινά να γνωρίζω τους λόγους που η ζωή των ανθρώπων παίρνει μια συγκεκριμένη πορεία. Και από την άλλη, υπάρχουν περιπτώσεις όπως η Βίνα Ασίκη, η οποία ήταν ήδη όνομα όταν δουλεύαμε μαζί και σήμερα ζει κάπου στο Πόρτο Ράφτη με τον χορευτή-χορογράφο σύζυγό της, Ορέστη Δημητρίου.

• Δεν έχω παντρευτεί ποτέ, ούτε παιδιά έκανα. Όχι από στάση ζωής, έτυχε. Δηλαδή, όταν πλησίαζε να γίνει κάτι τέτοιο, δεν ήμουν εγώ ώριμη, έτοιμη. Ήθελα να εξιδανικεύω αυτό το κομμάτι στη ζωή μου. Έχω αγαπήσει κι ερωτευθεί πολύ. Στη ζωή μου θυμάμαι πάντα τις καλές στιγμές, αλλά όταν βιώνω τις άσχημες, τότε είμαι απόλυτα βυθισμένη σ' αυτές. Μπορεί να στενοχωριέμαι, αλλά το ξεπερνάω γρήγορα. Μια γλυκιά μελαγχολία μπορεί να την έχω ως άνθρωπος, όπως και όλοι οι καλλιτέχνες φαντάζομαι. Δεν το βάζω κάτω παρ' όλα αυτά, έχω μάθει να παλεύω.

• Στίχους γράφω από τα 12 μου. Με θυμάμαι παιδί να γράφω ποιήματα. Μαζεύτηκε έτσι πολύ υλικό, το οποίο κατά καιρούς μού ερχόταν να το εκδώσω, αλλά το άφηνα. Έλεγα «Για ποιον λόγο; Αυτά είναι προσωπικά μου πράγματα, η ζωή μου, η ψυχή μου». Μια μέρα ο ξάδερφός μου, ο Παύλος Καρποδίνης, που γράφει τραγούδια, μου ζήτησε ποιήματά μου. Τα μελοποίησε όλα! Γράφω έντεχνους στίχους εγώ, μπαλάντες κυρίως. Σκοπεύω να βγάλω CD μαζί με την έκδοση σε βιβλίο των ποιημάτων μου. Υπάρχουν συνθέτες με τους οποίους έχω μιλήσει και φτιάχνουμε μαζί τραγούδια. Μέχρι το τέλος του χρόνου ελπίζω να κυκλοφορήσει ένα πολυσυλλεκτικό CD με μένα στο τραγούδι και στους στίχους. Όποτε τραγουδάω είμαι η Ελένη, ενώ στην τηλεόραση και στο θέατρο είμαι ο εκάστοτε ρόλος.

 
Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

Θέατρο / Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

«Δεν πηγαίνουμε ποτέ στη Μόσχα, όμως η επιθυμία γι’ αυτήν κυλάει διαρκώς μέσα μας» - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για τη sold-out παράσταση «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Θέμελης Γλυνάτσης: Ας ξεκινήσουμε με το να είμαστε πολύ πιο τολμηροί με τους ρόλους που δίνουμε στους νέους καλλιτέχνες, κι ας μην είναι τέλειοι

Θέατρο / Μια όπερα με πρωταγωνιστές παιδιά για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Μεταξύ χειροποίητων σκηνικών και σκέψεων γύρω από τη θρησκεία και την εξουσία, «Ο Κατακλυσμός του Νώε» δεν είναι άλλη μια παιδική παράσταση, αλλά ανοίγει χώρο σε κάτι μεγαλύτερο: στη δυνατότητα τα παιδιά να γίνουν οι αυριανοί δημιουργοί, όχι απλώς οι θεατές.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ